عملکرد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در بنچمارک‌ها؛ آیا مشکل داغی حل شده است؟

حمیدرضا داوریان

۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | ۱۰:۰۲ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۱۰ دقیقه

در این مطلب به بررسی عملکرد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در بنچمارک‌های مختلف می‌پردازیم تا ببینیم آیا مشکل داغی بیش از حد حل شده است یا خیر.

کوالکام به تازگی از قدرتمندترین تراشه‌ی سال ۲۰۲۲ خود یعنی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ رونمایی کرد. طبق ادعای شرکت، این تراشه ۱۰٪ سرعت بیشتری در مقایسه با نسل قبل دارد اما مسأله‌ی مهم‌تر اینجاست که از لحاظ توان مصرفی، ۱۵ الی ۳۰٪ هم کم‌مصرف‌تر شده است. اگر این ادعاها واقعاً درست از آب در بیایند، این تراشه قطعا می‌تواند بهترین تراشه‌ی موجود برای گوشی‌های اندرویدی باشد.

برای اینکه متوجه این موضوع شویم، تصمیم گرفتیم به بررسی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ بپردازیم تا ببینیم آیا این‌بار کوالکام توانسته مشکل را حل کند یا خیر. با همکاری شرکت ایسوس، یک دستگاه تست در اختیار تیم بررسی‌کننده قرار گرفت که ادعا شده عملکرد تراشه‌ی جدید کوالکام درون آن، به خوبی می‌تواند به سایر گوشی‌ها تعمیم داده شود. در نتیجه می‌توان به درک درستی از کیفیت پردازنده‌ی جدید رسید.

صرفا جهت یادآوری باید بگوییم کوالکام مدل استاندارد این تراشه را با همکاری سامسونگ ساخت اما نتیجه واقعاً به دور از انتظار بود. عملکرد اسنپدراگون ۸ نسل ۱ آنقدر بد هست که بعد از نیم ساعت فشار سنگین، تا ۵۰٪ افت می‌کند و این اصلا برای یک پرچم‌دار قابل قبول نیست. برای این موضوع دو مقصر وجود دارد؛ سامسونگ و ARM. سامسونگ به عنوان شرکتی که با فناوری ساخت اختصاصی خود این تراشه را تولید کرده و ARM که گفته می‌شود فناوری جدید طراحی هسته‌های آن مشکل دارد. حال باید دید آیا مدل پلاس می‌تواند مشکل داغی بیش از حد را حل کند یا خیر که اگر این اتفاق بیفتد، به نظر می‌رسد مشکل از سامسونگ بوده باشد، چون مدل جدید توسط TSMC ساخته می‌شود، در غیر این صورت می‌توان به ARM و فناوری طراحی هسته‌هایش خرده گرفت.

متهم اصلی داغ شدن گوشی‌های پرچم‌دار جدید ARM است، نه سامسونگ!

بررسی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در بنچمارک

برای اینکه ببینیم کوالکام آیا ادعای درستی مطرح کرده یا خیر، قبل از بنچمارک‌ها باید ببینیم مشخصات فنی محصول روی کاغذ چه تغییراتی در مقایسه با نسل قبل داشته است. طبق اطلاعاتی که در اختیار داریم، فرکانس مدل پلاس در مقایسه با نسل قبل حدودا ۱۰٪ افزایش داشته است. تراشه‌ی مدل استاندارد از سه نوع هسته بهره می‌برد؛ Cortex-X2 به عنوان تک هسته‌ی قدرتمند، Cortex-A710 به عنوان سه هسته‌ی نسبتا قدرتمند و Cortex-A510 به عنوان چهار هسته‌ی کم‌مصرف. دقیقا همین هسته‌ها در مدل پلاس هم قرار دارند با این تفاوت که فرکانس آن‌ها از ۳٫۰، ۲٫۵ و ۱٫۸ گیگاهرتز به ۳٫۲، ۲٫۷۵ و ۲٫۰ گیگاهرتز ارتقا داشته است. فرکانس پردازشگر گرافیکی هم ۱۰٪ افزایش پیدا کرده و این در حالی است که حتی در شرایط کنونی هم این گرافیک در مقایسه با سایر تراشه‌های گرافیکی دیگر، بی‌رقیب است. سایر بهبودی‌های روی کاغذ شامل حداقل ۱۵٪ مصرف بهینه‌تر انرژی و ۲۰٪ بهبود عملکرد در ازای هر وات می‌شوند.

با این ارتقاها، انتظار می‌رود اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ داغ‌تر باشد، البته این در صورتی است که TSMC هم نتوانسته باشد مشکل داغی بیش از حد را حل کند. در غیر این صورت این پردازنده حتی می‌تواند A15 را هم در عمل پشت سر بگذارد. حال بیایید سری به بنچمارک‌ها بزنیم.

با بنچمارک گیک‌بنچ ۵ شروع می‌کنیم که به صورت اختصاصی، عملکرد پردازنده را در بخش تک و چند هسته‌ای مورد بررسی قرار می‌دهد. در این تست، به ترتیب شاهد پیشرفتی ۶٫۴ و ۱۲٫۳ درصدی در مقایسه با نسل قبل بوده‌ایم که کاملا متناسب با انتظارات‌مان است. اما در عمل، یعنی زمانی که عملکرد کلی سیستم در بنچمارک‌های PCMark و AnTuTu مورد بررسی قرار گرفت، این تراشه فقط کمی بیشتر از ۳٪ توانست بهتر از نسل قبل ظاهر شود. این نتیجه خیلی غافلگیرکننده نیست چون این تست‌ها نه تنها روی پردازنده بلکه روی حافظه‌ی رم و گرافیک هم تمرکز دارند. بنابراین اگر قرار بود پیشرفت بیشتری را شاهد باشیم، در هر سه بخش باید این اتفاق رخ می‌داد.

در بخش گرافیک هم به همان میزان که انتظار داشتیم شاهد بهبود عملکرد هستیم. بنچمارک 3DMark نشان می‌دهد که بهبود عملکرد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در زمینه‌ی گرافیک حدودا ۴٫۶٪ بوده است. در تست GFXBench هم بهبودی ۵٫۶ درصدی مشاهده شده است که همانطور که گفته شد، خیلی زیاد نیست و از این بابت هم هیچ خرده‌ای به کوالکام گرفته نمی‌شود چون عملکرد گرافیک مدل استاندارد به خودی خود بی‌نظیر هست؛ تنها مشکلی که باید برطرف شود، مصرف انرژی بسیار بالا است.

به نظر می‌رسد پیشرفت‌ها خوب هستند، اما اگر فقط عملکرد را در نظر بگیریم، به نظر می‌رسد خرید محصولی با تراشه‌ی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ یا به عبارتی ترجیح آن به محصولی با تراشه‌ی مدل استاندارد خیلی کار منطقی نخواهد بود. (در شرایطی که محصولی با تراشه‌ی مدل استاندارد در اختیار دارید). تنها نکته‌ای که نمی‌شود فعلا آن را با دستگاهی معمولی که در بازار وجود دارد مورد بررسی قرار داد، مصرف انرژی است، اما خوشبختانه آماری را از دستگاه‌های تست در اختیار داریم.

اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در مقایسه با محصولات موجود

اگر مطالب مشابه را دنبال کرده باشید، می‌دانید که گوشی‌های هوشمند کنونی در بازار، هیچ کدام نتوانستند عملکردی را که دستگاه تست خود کوالکام با اسنپدراگون ۸ نسل ۱ نشان داد را از خود به نمایش بگذارند. حال باید دید آیا مدل پلاس می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد یا خیر. برای این کار هم گوشی ایسوس راگ SM8475 را در اختیار داریم که می‌تواند جای خالی یک گوشی معمولی را در این تست پر کند.

اما قبل از اینکه به بررسی تست‌ها بپردازیم، ذکر دو نکته حیاتی است. نخست اینکه طبق گفته‌های ایسوس، راگ SM8475 همچنان در نسخه‌ی آزمایشی به سر می‌برد و باید بهبودی‌ها و بهینه‌سازی‌های فراوانی روی آن صورت بگیرد. بنابراین یک سری از نتایج ممکن است با آنچه که ما در نهایت در یک گوشی دریافت می‌کنیم متفاوت باشد. دوم اینکه SM8475 از یک حالت تحت عنوان X-Mode هم بهره می‌برد که در واقع با فعال کردن آن، گوشی با نهایت قدرت کار می‌کند. در این حالت هم اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ مورد بررسی قرار گرفت تا بتوانیم به درک درست‌تری از عملکرد آن برسیم.

با گیک‌بنچ شروع می‌کنیم؛ جایی که راگ SM8475 توانست تقریبا عملکردی مشابه دستگاه مرجع کوالکام داشته باشد. البته این در شرایطی است که حالت X فعال باشد، یعنی دستگاه با حداکثر توان خود کار کند. در شرایطی که حالت X غیرفعال هم باشد، در بخش چند هسته‌ای عملکرد این تراشه در SM8475 تفاوت چندانی با مدل مرجع کوالکام یا زمانی که این حالت فعال باشد ندارد اما به نظر می‌رسد ایسوس در بخش تک هسته‌ای، عملکرد تراشه را تضعیف می‌کند تا از داغ شدنش جلوگیری شود. ولی در حالت X شاهد این مشکل نبودیم و شاید در مدل نهایی دیگر شاهد چنین چیزی نباشیم، چون همه چیز به میزان بهینه بودن این تراشه‌ی جدید بستگی دارد. فعلا با نتایج بدست آمده، به نظر می‌رسد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ توانسته در بخش چند هسته‌ای عملکردی نسبتا خوبی به نسبت مدل‌های مجهز به اسنپدراگون ۸ نسل ۱ از خود به نمایش بگذارد.

در تست AnTuTu و PCMark هم همانطور که مشاهده می‌کنید، عملکرد دستگاه مرجع کوالکام با راگ SM8475 در شرایطی که حالت X فعال باشد، نسبتا برابر است. اما اگر این حالت غیر فعال باشد، عملکرد تراشه‌ی جدید حتی از مدل مرجع کوالکام مجهز به تراشه‌ی مدل استاندارد هم ضعیف‌تر می‌شود. همین موضوع سبب می‌شود مطمئن شویم وقتی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در یک گوشی هوشمند معمولی مورد استفاده قرار بگیرد، به خاطر بهینه‌سازی‌های مختلفی که شرکت‌ها برای جلوگیری از داغ شدن دستگاه انجام می‌دهند، در نهایت تفاوت عملکرد معناداری با مدل استاندارد نداشته باشد.

در بخش گرافیک (تست‌های 3DMark و GFXBench) اما نتایج اندکی پایدارتر هستند. فرق نمی‌کند حالت X فعال باشد یا غیرفعال، در هر شرایط اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ توانست بهتر از نسل گذشته‌اش ظاهر شود. همین هم کافی است تا مطمئن شویم حداقل در بخش گرافیک، هیچ مشکل خاصی وجود ندارد که هیچ، شاهد عملکردی پایدارتر نیز خواهیم بود. این موضوع برای گیمرها می‌تواند بسیار عالی باشد چرا که قدرت گرافیکی برای انجام بازی بیشترین اهمیت را دارد.

اما می‌رسیم به مهم‌ترین بخش ماجرا یعنی مصرف انرژی، جایی که نسل گذشته در آن به معنای واقعی کلمه عملکردی ناامیدکننده داشت. حال به لطف وب‌سایت Android Authority، آماری از عملکرد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ زیر فشار سنگین در اختیار داریم و می‌توانیم به بررسی وضعیت آن از لحاظ مصرف انرژی بپردازیم.

این تست روی گوشی ایسوس راگ SM8475 صورت گرفت که عملکردی کاملا ناامیدکننده را نشان می‌دهد. اگرچه بعد از سه بار اجرای تست، این محصول توانست پایداری بی‌نظیری از خود به نمایش بگذارد، اما افت عملکرد از تست‌های بعدی شروع شد. به گونه‌ای که عملکرد آن حتی از گلکسی S22 اولترا که در مدیریت مصرف انرژی قلب تپنده‌اش یعنی اسنپدراگون ۸ نسل ۱ فوق‌العاده ضعیف است، بدتر شد. البته همانطور که گفته شد ایسوس باید یک سری بهبودی‌ها را روی محصول خود انجام دهد چون سلیقه‌ی این شرکت در مدیریت منابع سخت‌افزاری با سایر شرکت‌ها فرق دارد. در نتیجه این عملکرد ممکن است در یک محصول دیگر فرق داشته باشد.

عملکرد اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ در شرایطی که حالت X فعال باشد، فوق‌العاده عالی و پایدار بود. به خصوص در مقایسه با تراشه‌ی نسل گذشته. اما مشکل بزرگی در این بین وجود دارد. در این حالت دمای گوشی به ۵۰ درجه افزایش پیدا کرد در حالی که وقتی حالت X غیرفعال بود، دمای گوشی نهایتا به ۳۷ درجه رسید. همچنین به جای ۸٪، ۱۵٪ از ظرفیت باتری هم کاهش پیدا کرد که نشان می‌دهد افزایش مصرف انرژی در این حالت تقریبا دو برابر است.

به عبارتی دیگر، اگر بخواهیم اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ را با نهایت قدرت بکار بگیریم، هم دمای بیشتری تولید خواهد شد و هم مصرف انرژی افزایش پیدا می‌کند. آن هم به میزانی که برای بسیاری از گوشی‌های امروزی قابل تحمل نیست. اینطور که به نظر می‌رسد، همکاری با TSMC برای ساخت اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ هم نتوانست به کوالکام کمکی کند. البته باز هم می‌گوییم این نتیجه‌گیری بر اساس بررسی ابتدایی صورت گرفته از اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ است و باید دید در عمل، چه اتفاقی خواهد افتاد. هرچند به شخصه فکر می‌کنم باز هم امیدی نباشد. حداقل اگر TSMC تمام دقت و تمرکز خود را روی بهبود مصرف انرژی می‌کرد خیلی بهتر می‌شد تا الان که حتی فرکانس‌ها هم در هر سه هسته افزایش پیدا کرده است. طبیعتا چنین موضوعی دما و مصرف انرژی را در تراشه‌ای که از قبل این مشکل رنج می‌برد، بیشتر می‌کند.

نتیجه

درست مثل مدل استاندارد، بررسی اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ نشان داده که این تراشه هم عملکرد خیلی پایداری ندارد. بنچمارک‌های کوتاه‌مدت نشان از بهبود عملکرد در مقایسه با نسل قبل دارند اما وقتی دستگاه تحت فشار قرار می‌گیرد، می‌بینیم که همچنان مشکل مصرف بالای انرژی و داغی بیش از حد سر جایش باقی مانده است. این یعنی باز هم شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌های هوشمند موفق نخواهند شد تا تمام پتانسیل بالای این تراشه‌ی قدرتمند را آزاد کنند چون در این صورت گوشی نابود خواهد شد.

همچنین عملکردی هم که از دستگاه مرجع کوالکام شاهد بودیم به هیچ عنوان در واقعیت دیده نخواهد شد. چون شرکت‌ها برای اینکه به تعادلی بین دما، مصرف باتری و قدرت سخت‌افزاری برسند، توان پردازنده را کاهش می‌دهند. در غیر این صورت چه کاربری می‌خواهد دمای گوشی آلومینیومی یا شیشه‌ای‌اش به ۵۰ درجه برسد؟ اصلا مگر می‌توان در این حالت گوشی را در دست گرفت؟ به شخصه فکر می‌کنم شرکت‌هایی که گوشی گیمینگ تولید می‌کنند مثل همین ایسوس، لنوو، بلک شارک و… می‌توانند از پتانسیل بالای این تراشه به خوبی بهره ببرند چون در این گوشی‌ها، سیستم خنک‌کننده‌ی بسیار حرفه‌ای تعبیه می‌شود.

با این تفاسیر، نمی‌توان خیلی به سامسونگ خرده گرفت، هرچند عملکرد این شرکت در ساخت پردازنده واقعاً خوب نیست. اما امسال ظاهرا مشکل از جای دیگری نشئت می‌گیرد. یا مشکل از ARM است که فناوری ساخت هسته‌هایش باعث دردسر شده، یا مشکل از خود کوالکام که نتوانسته تراشه را به خوبی طراحی کند. چون از همین هسته‌ها در دایمنسیتی ۹۰۰۰ مدیاتک هم استفاده شده و TSMC هم وظیفه‌ی ساخت آن را برعهده دارد. این تراشه فوق‌العاده بهینه است؛ حال نمی‌دانیم مدیاتک چه فرمول خاصی را بکار برده که توانسته حتی از سامسونگ و کوالکام هم بهتر ظاهر شود. شرکت تایوانی آنقدر در بهینه‌سازی تراشه‌هایش استثنائی عمل کرده که حتی میان‌رده‌هایش از تراشه‌های قدرتمند کوالکام، سامسونگ و در برخی موارد اپل بهتر ظاهر می‌شوند چون می‌توانند عملکرد خوب خود را در طول زمان حفظ کنند.

حال باید دید نخستین گوشی مجهز به اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ چه زمانی وارد بازار می‌شود. قطعا با تست این گوشی بهتر می‌توانیم عملکرد این تراشه‌ی جدید را متوجه شویم. هرچند فعلا که امیدی دیده نمی‌شود.

منبع: Android Authority

برچسب‌ها : TSMC کوالکام