حال من، دست خودم نیست! (رانداپ قسمت ۱۸)
در قسمت این هفته‌ی رانداپ، درباره‌ی آیفون جدید صحبت‌های زیادی کرده‌ایم. معرفی یک کتاب و صحبت از پادکست بازی هم بخشی از رانداپ این هفته است.
از شما دعوت می‌کنیم این قسمت رانداپ را ببینید.
سلان. چقدر رانداپ‌هاتون خوبه. دستتون درد نکنه.
خانم نصرالهی من درک میکنم حرف شمارو که میگید فیلمو بر اساس چیزای سینمایی نقد میکنید و حرفتونم درسته ولی چیزی که مهمه و شما از قلم انداختید اینه که وقتی کارگردان توی فیلمایی مثل این فیلم و قلاده های طلا با اهداف غیر سینمایی مخصوصا اهدافی مثل اهداف سیاسی میاد تاریخ به غلط بازسازی میکنه دیگه نمیشه بگید من فیلمو فقط از نظر سینمایی نقد میکنم چون کارگردان خودش خارج از دایره سینما حرکت کرده، کارگردان خودش بحث های جدیدی غیر بحث های مربوط به سینما طرح کرده. اگر شما همچین فیلمیو فقط از نظر سینمایی نقد کنید نقدتون یه نقد ناقصه!!!!!!!
ببینید ماجرا اینه که خیلی‌ها فیلم رو ندیده شروع به زدن فیلم می‌کنند. فیلمی مثل قلاده‌های طلا اصلا قابل مقایسه با فیلمی مثل ماجرای نیمروز نیست به لحاظ ساختار و بازی بازیگران و جذابیت فیلم..کاری ندارم که به وضوح موضوعش هم توهین به مخاطب است ولی عصبانیت من از فیلم قلاده های طلا بیشتر از اینکه به ماجرای سیاسی بودنش برگرده به این برمی‌گرده که چرا انقدر ساده انگارانه و ابلهانه طرح موضوع میکنه و می‌خواد موضوعی رو به نفع جریانی تغییر بده. حالا ماجرای نیمروز دو هنوز اکران نشده..اکران بشه بیشتر میشه درباره ش حرف زد ولی بعید میدونم کسی الان بخواد از نقش مجاهدین در عملیات مرصاد دفاع کنه..پس اتفاقا قسمت دو از لحاظ سیاسی دچار زاویه تاریخی نیست..در مورد قسمت اول طبعا ملاحظاتی در سینمای ایران وجود داره به همین دلیل هم فیلمساز تاریخ میزنه و میگه من دارم از ۳۰ خرداد به بعد رو روایت میکنم و روایتش از اون بخش به بعد از لحاظ تاریخی هم نسبتا روایت درستیه گیرم که فقط از یک زاویه دیده ولی مگه ماجرای واترگیت از فقط زاویه دید مخالفانش روایت نمیشه؟ مگه در هالیوود این همه فیلم ساخته نمیشه که یازده سپتامبر رو فقط از یک زاویه دید میبینن؟ آیا میگیم که چون فیلمهای سیاسی هستن به لحاظ تاریخی غلطه؟ نه..نتیجه اینکه ژانر یا بهتره بگم زیرژانر سیاسی شیوه‌ای از روایت سینماییه..و غالبا هم فقط از یک نقطه نظر روایت میشه..درنتیجه فیلم رو باید در متن خودش نقد کرد..مهدویان در هر دو فیلم ماجرای نیمروز و البته ایستاده در غبار در محدوده سینما فیلمهای خوش ساختی ساخته..و کی گفته که روایت یه ماجرای سیاسی غیرمرتبط به سینماست؟ مگه رسوایی واترگیت یا یازده سپتامبر غیرمرتبط به سینما هستن؟ یا جنگ عراق؟ یا جنگ افغانستان؟
وقتی سیاست در دست سینما باشه و برای ساخت فیلم استفاده بشه میشه حق با شماست ولی وقتی سینما در دست سیاست باشه قضیه ۱۸۰ درجه فرق میکنه با فیلم هایی که درباره واترگیت و ۱۱ سپتامبر و … ساخته شدن!!! این میشه فیلم تبلیغاتی نه یه اثر سینمایی! من ماجرای نیمروز ۱ دیدم دوبار هم دیدم فیلم واقعا از جنبه های سینمایی فوقالعاده است ولی این حقیقت که یه فیلم تبلیغاتی عوض نمیکنه!!!! استفاده از تاریخ و سیاست در سینما هیچ عیبی نداره حتی اگر از نظر علمی درست نباشه دیتاشون، ولی استفاده از تاریخ و سینما توی سیاست چرا مشکل داره!!! مخصوصا توی کشوری توی ژانر سیاسی فقط درباره یک سمت قضیه میشه فیلم ساخت!!! اگر در آمریکا درباره واترگیت فیلم ساخته میشه و شما میگید که دیدش یک طرفه است که من اون فیلم هم دیدم به نظر من از یک جنبه نگاه نشده بهش حتی کارگردان کاری کرده که بیننده خیلی جاها در اواخر فیلم با نیکسون احساس همدردی و دلسوزی داشته باشه!!! ولی حتی اگر دیدش یک طرفه هم بود باز هم کارگردان های دیگه آزاد ان که از طرف مقابل بهش نگاه کنن و فیلم بسازن مثل دقیقا الان که هم کارگردانی داریم که در حمایت از ترامپ فیلم میسازه و هم کارگردانی داریم که در مخالفت باهاش!!!!! توی ایران هم همچین چیزی داریم؟!!!! کارگردانای خیلی بزرگ ما مثل جعفر پناهی چطور بخاطر خیلی کمتر از سیاست دلزده شدن از سینمای ایران و نحوه رفتارش با کارگردانا و سانسور کردنشون!!! در مورد سینمای ایران نمیتونیم با آزادی عمل هالیوود صحبت کنیم!!!!
لپ کلامم اینه که ما انسانیم نمیتونیم یه دکمه ارو بزنیم و احساسات حقیقت طلبانمونو خاموش کنیم و بشینیم یه فیلمو فقط از نظر کیفیت ساختش بینیم و لذت ببریم!!!
عه فربد تیشرتت منو کشته