شیائومی پوکو F1؛ بازگشتی به تولد قاتل افسانه‌ای پرچمداران

شیائومی و کوالکام از جمله شرکت‌هایی هستند که سال‌هاست روابط کاری نزدیکی با یکدیگر دارند. گاهی اوقات این روابط منجر به امضا شدن قراردادهای مهمی می‌شود و مثلا می‌توانیم به می ۱۱ اشاره کنیم که اولین گوشی مجهز به اسنپدراگون ۸۸۸ بود. اما شاید بزرگ‌ترین امتیازی که شیائومی به لطف ارتباط صمیمی خود با کوالکام به دست آورد، تأمین چیپست اسنپدراگون ۸۴۵ برای گوشی پوکو F1 بود؛ گوشی هوشمندی که اواخر آگوست ۲۰۱۸ با قیمت حدود ۳۰۰ دلاری راهی بازار هند شد و با قیمت ۳۳۰ یورو به دست کاربران اروپایی و دیگر کشورها رسید.

اگرچه چند ماهی از عمر این تراشه می‌گذشت، اما دقیقا همان چیپستی بود که گوشی ۷۲۰ دلاری گلکسی S9 همراه با آن راهی بازار شد. البته ما در این مطلب قصد نداریم بگوییم که پوکو F1 بهتر از بهتر گلکسی S9 بوده است اما با توجه به اختلاف قیمت بسیار بالای این دو گوشی، بسیاری از کاربران توان خرید پرچم‌دار سامسونگ را نداشتند.

پوکو F1 که در بعضی از بازارها به‌عنوان پوکوفون F1 هم عرضه شد، با توجه به قیمت حدود ۳۰۰ دلاری‌اش یک گوشی بسیار جذاب و مقرون‌به‌صرفه بود زیرا هیچ کدام از گوشی‌های با اسنپدراگون ۸۴۵ چنین قیمتی نداشتند. چند ماه بعد از عرضه‌ی گلکسی S9، قیمت آن به ۶۴۰ دلار هم رسید اما همچنان اختلاف قیمت بین این گوشی و پوکو F1 بسیار زیاد بود.

باید خاطرنشان کنیم که در سال ۲۰۱۸ چیپست‌های اسنپدراگون در اکوسیستم اندروید هیچ رقیب مهمی نداشتند. اگرچه در حال حاضر تراشه‌هایی مانند Dimensity 9000، گوگل تنسور و اگزینوس ۲۲۰۰ با پردازنده‌ی گرافیکی AMD جذاب به نظر می‌رسند، اما در آن زمان تراشه‌های رقیب مشکلات زیادی داشتند. به‌عنوان مثال تراشه‌های مدیاتک عمدتا برای گوشی‌های ارزان‌قیمت استفاده می‌شدند و اگزینوس ۹۸۱۰ هم با مشکلات هسته‌های پردازشی مبتنی بر معماری اختصاصی این شرکت دست و پنجه نرم می‌کرد.

اگر با پوکو F1 آشنایی نداشته باشید، ممکن است بعد از خواندن این جملات این تصور برایتان ایجاد شده باشد که این گوشی به غیر از چیپست حرفی برای گفتن نداشته است؛ اما باید بگوییم که این گوشی در دیگر حوزه‌ها هم گجت جذابی محسوب می‌شد. این گوشی اگرچه همراه با بدنه‌ی پلاستیکی راهی بازار شد، ولی این بدنه اصلا ظاهر بدی نداشت. همچنین شیائومی برای این گوشی از بریدگی نمایشگر مشابه آیفون X استفاده کرده بود.

از دیگر ویژگی‌های آن می‌توانیم به وجود جک هدفون و درگاه کارت microSD اشاره کنیم. این در حالی است که در آن دوران کنار رفتن چنین مشخصه‌هایی آغاز شده بود. همچنین این گوشی مجهز به پورت USB-C بود که اگرچه بسیاری از گوشی‌های عرضه شده در سال ۲۰۱۸ از این مشخصه بهره می‌بردند، اما از طرفی دیگر شرکت‌هایی مانند اوپو و ویوو کماکان به بهره‌گیری از پورت microUSB ادامه می‌دادند.

با وجود اینکه پوکو F1 قیمت پایینی داشت، ولی شیائومی موفق شد برای بخش‌های مختلف آن امکانات و ویژگی‌های مهمی را ارائه کند. به‌عنوان مثال می‌توانیم به نمایشگر ۶٫۱۸ اینچی LCD اشاره کنیم که از نظر روشنایی و کنتراست حرف زیادی برای گفتن داشت و همچنین بر روی آن شیشه‌ی محافظ گوریلا گلس تعبیه شده بود.

باتری این گوشی هم طرفداران پروپاقرص زیادی داشت. طبق بررسی‌های صورت گرفته از طرف سایت GSM Arena، باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی پوکو F1 حدود ۹۴ ساعت دوام می‌آورد. برای مقایسه باید به دوام ۷۸ ساعتی گلکسی S9 و دوام ۷۹ ساعتی آیفون XS مکس اشاره کنیم. در جعبه‌ی این گوشی هم یک شارژر ۱۸ واتی قرار داشت که با استفاده از آن، می‌توانستید باتری را در عرض نیم ساعت از ۰ به ۳۵ درصد برسانید.

پوکو F1 از اسپیکرهای استریو هم بهره می‌برد که حتی گوشی پرچم‌دار شیائومی می ۸ هم فاقد این مشخصه بود. البته اسپیکر مکالمه هم برای این کار مورد استفاده قرار می‌گرفت ولی روی هم رفته پوکو F1 در زمینه‌ی کیفیت صدا نسبت به رقبا حرف زیادی برای گفتن داشت. در کنار نکات ذکر شده، باید به دوربین این گوشی هم اشاره کنیم.

دوربین پوکو F1

شیائومی برای دوربین اصلی این گوشی از سنسور ۱۲ مگاپیکسلی IMX363 سونی استفاده کرد. این دوربین فاقد لرزشگیر اپتیکال بود ولی به لطف دیافراگم F/1٫۹ نور زیادی را راهی سنسور می‌کرد. باید خاطرنشان کنیم این همان سنسوری است که گوگل تا پیکسل ۵ از آن بهره می‌برد. در ادامه می‌توانید تعدادی از عکس‌های ثبت شده با این دوربین را مشاهده کنید.

روی هم رفته این دوربین در محیط روز عکس‌های فوق‌العاده‌ای ثبت می‌کرد اما در محیط‌های کم‌نور حرفی برای گفتن نداشت. همچنین باید به پشتیبانی نکردن از سرعت ۶۰ فریم در ثانیه در صورت استفاده از رزولوشن ۱۰۸۰p یا ۴K هم اشاره کنیم اما ویدیوها روی هم رفته شارپنس خوبی داشتند و از گستره دینامیکی بالایی بهره می‌بردند.

در کنار دوربین اصلی، یک سنسور تشخیص عمق ۵ مگاپیکسلی هم تعبیه شده بود ولی خبری از دوربین‌های اولترا واید یا تله‌فوتو نبود. گفتنی است به لطف سنسور تشخیص عمق موجود در پنل پشتی، این گوشی می‌توانست حالت پرتره را با دقت زیادی عملی کند. دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی پوکو F1 هم در محیط‌های پر نور عکس‌های خوبی ثبت می‌کرد.

روی هم رفته دوربین این گوشی در حد و اندازه‌ی کیفیت دوربین گوشی‌های پرچم‌دار نبود اما نسبت به گوشی‌های هم‌قیمت خود، کیفیت بسیار بهتری را ارائه می‌کرد. بار دیگر باید یادآوری کنیم که این گوشی حدود یک سوم پرچم‌داران ۲۰۱۸ قیمت داشت و دستیابی به چنین قابلیت‌هایی، یک موفقیت بزرگ برای شیائومی محسوب می‌شد.

در آن زمان، رابط کاربری MIUI از نگاه برخی کاربران یکی از نقاط ضعف پوکو F1 در نظر گرفته می‌شد. با این حال باید خاطرنشان کنیم که این گوشی همراه با اندروید ۸.۱ عرضه شد و در نهایت اندروید ۱۰ را هم دریافت کرد؛ بنابراین از نظر پشتیبانی نرم‌افزاری شیائومی عملکرد خوبی در قبال این گوشی داشته است.

سخن آخر

سایت GSM Arena در انتهای نقد و بررسی این گوشی نوشت: «پوکو F1 گوشی هوشمندی است که به‌راحتی می‌شود آن را توصیه کرد.» این بهترین تعریف و ستایشی است که می‌توانیم درباره‌ی یک گوشی بگوییم. پوکو F1 به غیر از بهره‌گیری از بهترین چیپست آن دوران، در زمینه‌های دیگر هم حرف زیادی برای گفتن داشت و به همین خاطر طرفداران پروپاقرص زیادی در سرتاسر جهان پیدا کرد.

بعد از عرضه‌ی این گوشی، تا مدتی خبری از برند پوکو نبود اما حالا این برند دوباره جلب توجه زیادی کرده است. در حال حاضر می‌توانیم به گوشی‌های پوکو X3 پرو و پوکو F3 اشاره کنیم که هر دو جانشین‌های غیرمستقیم F1 محسوب می‌شوند. این دو گوشی هم با وجود داشتن قیمت پایین، در زمینه‌ی چیپست، نمایشگر، باتری و دوربین‌های خوب حرف زیادی برای گفتن دارند. روی هم رفته پوکو F1 موفقیت‌آمیز بودن این رویکرد را نشان داد و حالا برند پوکو هم این روند را همچنان ادامه می‌دهد.

• شیائومی پوکو X3 پرو؛ گوشی خوش‌قیمت برای گیمرها

منبع: GSM Arena