چگونه فیلم «روانی» آلفرد هیچکاک الهام‌بخش خواننده و ترانه‌سرای گروه بیتلز شد
بیتلز (Beatles) نام آشنای طرفداران موسیقی راک، یک گروه موسیقی انگلیسی است که با چهار عضو خود یعنی جان لنون، پل مک‌کارتنی، جرج هریسون و رینگو استار، یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موسیقی تمام دوران محسوب می‌شود. ترانه‌های این گروه تکرار نشدنی عموما به دست جان لنون و پل مک‌کارتنی نوشته شدند. این چهار نفر که به چهار شگفت‌انگیز (Fab Four) معروفند، با موزیک‌های متنوع و گاها تلفیقی‌شان توانستند عنوان پر فروش‌ترین موسیقی تمام دوران‌ها را از آن خود کنند.
دامنه‌ی الهام ترانه سرایان اصلی بیتلز، یعنی پل مک‌کارتنی و جان لنون، برای ساختن ترانه‌‌هایشان گسترده و بسیار متنوع است. این زوج با آنکه بیشتر آهنگ‌هایشان بر اساس راک‌اند‌رول، عشق، شهوت و شب زنده‌داری بنا شده بود، اما ذهنشان را برای الهام گرفتن از هر نقطه‌ی روشنی تا حد ممکن باز گذاشته بودند. با این حال، حتی سرسخت‌ترین طرفداران آن‌ها هم از دانستن اینکه فیلم کلاسیک آلفرد هیچکاک یعنی «روانی» (Psycho)، روی یکی از آهنگ‌های این گروه تاثیرگذار بوده، تعجب می‌کنند.
علاوه بر الهام گرفتن از ادبیات، عشاق جوان و زندگی روزمره، ظاهرا پل مک‌کارتنی الهه‌ی شعر و موسیقی‌اش را در ترسناک‌ترین جای ممکن یعنی فیلم‌های ترسناک یافته بود. او این کار را برای یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌های چهار شگفت‌انگیز انجام داد.
توانایی مک‌کارتنی در ترانه‌سرایی را نباید دست کم گرفت. مدت‌هاست که از این خواننده و باسیست، به عنوان یکی از بهترین ترانه‌سرایان بریتانیایی در تمام دوران‌ها نام برده می‌شود. این افتخاری است که او همچنان تا امروز حفظ کرده و با هر نسخه‌ی جدید از موزیکش این را تائید می‌کند. مک‌کارتنی به خوبی نشان داد که فیلم کلاسیک ترسناک آلفرد هیچکاک بر یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌های او، یعنی «النور ریگبی» (Eleanor Rigby) تاثیر گذاشته است.
این را باید بدانید که مک‌کارتنی ذاتا به شخصیت نورمن بیتس فیلم هیچکاک که همیشه دیدنش باعث ترس است، یا قاتلی که در قلب فیلم جای داده شده بود علاقه داشت، و همان لحظه‌ی نمادین فیلم بود که به عنوان جرقه‌ی ذهن مک‌کارتنی عمل کرد و به عنوان یک موزیسین برایش بسیار قانع کننده بود که ویولون بتواند یک آلت موسیقی «تیز و برنده» و کاملا مناسب این سکانس باشند.
موزیک فیلم روانی که توسط برنارد هرمان نوشته شده، یکی از شناخته شده‌ترین نماها در تاریخ سینما است و یک لحظه‌ی آوانگارد برای این فیلم بلند ۱۹۶۰ بود. هرمان از ویلون که عموما به عنوان یک ساز کلاسیک شناخته می‌شد استفاده، و آن را به سلاحی خشن تبدیل کرد، که قادر است هرکسی را از ترس تا مرز سکته ببرد! چه کسی می‌تواند صحنه‌ی دوش گرفتن ماریون و قتل در حمام را فراموش کند؟!
مک‌کارتنی شعری که با الهام از این سکانس نوشته بود را به جورج مارتین، تهیه کننده‌ی فوق‌العاده‌ی گروه بیتلز داد، که به یاد می‌آورد: «او (پل) با شعر النور ریگبی نزد من آمد که من از همان ابتدا صدای فریاد ویولون را در آن می‌شنیدم.» مارتین گفت که ویولون نباید مثل آهنگ «دیروز» (Yesterday) نرم و پیوسته باشد، بلکه باید بسیار گزنده و تیز شنیده شود.» مک‌کارتنی برای نفوذ بیشتر و رساندن منظورش، آن قسمت از فیلم روانی که باعث شکل گرفتن این شعر شده بود را در اختیار مارتین گذاشت.
مارتین موزیک فیلم روانی را به همراه موسیقی متن فیلم «فارنهایت ۴۵۱» (Fahrenheit 451) از فرانسوا تروفو، با هم در اختیار داشت و با تلاش مضاعفی روی قسمت ویولون النور ریگبی کار کرد. هر دو موزیک با سازهای الکترونیکی ترکیب شدند و مارتین مشتاق معرفی درجه‌ای از بیت و ریتمی متفاوت بود.
فیلم روانی شاید باعث شکل‌گیری فرم کلی این آهنگ باشد اما خط اول آن از چیزی بسیار متفاوت الهام گرفته شده است، چیزی در وجود مک‌کارتنی. به قول مارتین: «موزیک یهویی به ذهنم رسید. هنگامی که شروع به اجرای ملودی کردم، شعر را بسط دادم. همه‌ی این‌ها از خط اول شروع شد. دوست دارم بدانم واقعا زنی به نام النور ریگبی وجود دارد؟» ما تصور می‌کنیم که مطمئنا حالا وجود دارد! ردپایی دلپذیر در اشعاری که داستان یک زن تنها را به تصویر می‌کشد، به زیبایی منعکس شده است.
النور ریگبی یکی از آهنگ‌های عالی مک‌کارتنی در آلبوم «رولور» (Revolver) است که می‌توان گفت بهترین اثر او در این گروه، و نشان دهنده‌ی شیفتگی او به افراد فراموش شده و رانده شده است. مک‌کارتنی با اشعار تاثیرگذارش، همیشه مانند آینه‌ای اعمال ما را نشان می‌دهد و ما را به فکر فرو می‌برد که تا چه اندازه برای خود و دیگران موثر واقع شدیم؟
به آهنگ النور ریگبی از گروه بیتلز گوش دهید و ببینید آیا می‌توانید قسمت‌هایی که مک‌کارتنی از فیلم روانی آلفرد هیچکاک الهام گرفته را پیدا کنید؟
منبع: faroutmagazine
