۱۲ بازیگر که اسکارشان را نپذیرفتند (در لحظه یا هرگز)

بسیاری از بازیگران تصور می‌کنند که هیچ افتخاری بالاتر از دریافت جایزه اسکار نیست و بسیاری نیز روزها و شب‌هایشان را در این امید سپری می‌نمایند. اسکار یکی از پرآوازه‌ترین و مشهورترین مراسم اهدای جوایز در هالیوود است که در آن از کسانی تجلیل می‌شود که ده هزار عضو آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک بدان‌ها رای داده باشند و همین تجلیل معمولا سبب می‌شود تا زندگی کاری فردی که از او تجلیل شده برای سالیان سال تضمین شود.

اما با تمام ارزشی که این جایزه برای دست‌اندرکاران یک فیلم دارد، گاهی برخی عوامل مانند فاصله جغرافیایی و یا برنامه‌ریزی ممکن است باعث شود بازیگری در مراسم اسکار شرکت نکند و یا زمانی که باید برای دریافت تندیس طلایی خود در مراسم حضور داشته باشد، نتواند در این مراسم حاضر شود. بنابراین لاجرم مجبور می‌شود آن را رد کند یا نتواند شخصا دریافت کند.

• مرد آهنی و اسکارلت ویچ بیش از آنچه فکر می‌کنید به هم شبیه هستند
• اسکار ۲۰۲۲؛ آیا «داستان وست ساید» دیزنی را به آرزوی دیرینه‌اش می‌‎رساند؟
• نامزدهای اسکار ۲۰۲۲ اعلام شد؛ شکست اصغر فرهادی در شب درخشش ژاپنی‌ها

لذا گاهی بزرگ‌ترین بازیگران از مارلون براندو گرفته تا جورج سی اسکات، نیز مجبورند جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را رد کنند و حتی برخی از آن‌ها مانند وودی آلن که بازیگری را کنار می‌گذارند و وارد عرصه کارگردانی می‌شوند، باز هم جوایز اسکار خود را نمی‌پذیرند. برخی جوایز اسکار را چیزی بیش از یک رقابت جالب نمی‌دانند و برای برخی دیگر نیز آن‌ قدر این مراسم بی‌ارزش است که در طول آن به خواب می‌روند. بنابراین ما در قسمت پایین می‌خواهیم به برخی از دلایلی اشاره کنیم که سبب شده برخی از بازیگران، جایزه اسکارشان را رد کنند.

۱۲. آنتونی هاپکینز

آنتونی هاپکینز پس از اینکه توانست برای بازی در نقش شخصیت منفی هانیبال لکتر در فیلم «سکوت بره‌ها»، برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شود برای سه دهه موفق نشد به این جایزه استثنایی دست پیدا کند (اگرچه بارها برای دریافت آن کاندید شده بود). اما وقتی که در مراسم اسکار ۲۰۲۱ برای فیلم «پدر» برنده جایزه شد، در این مراسم شرکت نکرد. او برای سخنرانی و دریافت جایزه در این مراسم شرکت نکرد (و آکادمی هم به او اجازه نداد این کار را از خانه‌اش انجام دهد) اما تصمیم گرفت به جای آن بر سر خاک پدرش در ولز برود و ویدئویی را در اینستاگرامش آپلود کند. هاپکینز که یکی از مسن‌ترین بازیگران برنده اسکار است از آکادمی تشکر کرد و از چادویک بوزمن، هم دوره‌ای خود که برای بازی در فیلم «بلک باتم» نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شده بود قدردانی نمود.

۱۱. جورج سی اسکات

جورج سی اسکات که به خاطر ایفای نقش شخصیت‌های بزرگی چون کلارنس دارو، اسکروج و ژنرال پاتن به خوبی شناخته شده است، برای بازی در نقش ژنرال پاتن توانست برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شود. با توجه به اینکه اسکات حدس می‌زد ممکن است برنده جایزه اسکار شود خیلی مودبانه به آکادمی گفت که او را معاف کنند زیرا او اسکار را تنها یک رژه بی‌ارزش دو ساعته می‌داند. اسکات برای دریافت جایزه کاندید نشد و به آکادمی گفت که در صورت بردن جایزه اسکار، آن را نخواهد پذیرفت. پیش‌تر نیز او برای حضور در فیلم «بیلیاردباز» محصول سال ۱۹۶۱ نامزدی برای بهترین بازیگر مرد را رد کرده بود.

۱۰. مارلون براندو

یکی از بدترین سخنرانی‌های تاریخ اسکار توسط مردی ایراد شد که از بردن این جایزه به خانه‌اش امتناع کرد. او به جای خود ساشین لیتلفدر را که یک بازیگر آمریکایی سرخپوست بود برای دریافت جایزه اسکار به روی سن فرستاد. براندو که به خاطر بازی در نقش پدرخوانده در مراسم سال ۱۹۷۳ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شده بود از پذیرفتن جایزه خود امتناع کرد و به جای آن تصمیم گرفت یک بیانیه سیاسی را در اعتراض به رفتار هالیوود با سرخپوستان آمریکایی‌ تنظیم کند. چراکه او رفتار هالیوود با آن‌ها را تحقیرآمیز و نژادپرستانه می‌دانست.

۹. الیزابت تیلور

الیزابت تیلور و ریچارد برتون هر دو برای فیلم «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟» نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن و بازیگر مرد شدند، اما برتون توانست تیلور را متقاعد کند که به خاطر او در این مراسم شرکت نکند چراکه او از شرکت در این مراسم احساس خوبی نداشت. برتون پیش‌تر، چهار بار پیاپی نتوانسته بود برنده جایزه اسکار شود و نمی‌خواست مجددا این رنج را تحمل کند و جلوی سایر بازیگران تحقیر شود. بنابراین در این مراسم شرکت نکرد و در نهایت هم برای پنجمین بار نتوانست برنده جایزه اسکار شود در حالی که تیلور توانسته بود این جایزه را از آن خود کند.

۸. پل نیومن‌

بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۲، این اسطوره‌ی بی‌نظیر دنیای هالیوود، شش بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد و در تمام این مراسم‌ها شرکت کرد اما سرانجام در سال ۱۹۸۷، زمانی که برای فیلم «رنگ پول» توانست این جایزه را از آن خود کند در مراسم حضور نداشت. هنگامی که سرانجام آسوشیتدپرس دریافت که او کجاست، این ستاره بی‌نظیر فیلم «لوک خوش‌دست» از یک تشبیه جذاب برای توضیح غیبت خود استفاده کرد و گفت: کسب این جایزه مانند آن است که بخواهی برای به دست آوردن یک زن زیبا ۸۰ سال به دنبالش بدوی و در نهایت او بله را می‌گوید اما تو دیگر رمقی نداری.

۷. مایکل کین

مایکل کین که در سال‌های ۱۹۶۷، ۱۹۷۳ و ۱۹۸۴ نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شده بود، در نهایت در سال ۱۹۸۷ برای بازی در فیلم «هانا و خواهرانش» موفق شد که برنده جایزه اسکار شود اما در آن زمان، این بازیگر مشهور انگلیسی مشغول فیلم‌برداری چهارمین فیلم خود یعنی قسمتی از فرنچایز «آرواره‌ها: انتقام» بود. اما در سال ۲۰۰۰ وقتی که این بازیگر برای بازی در فیلم «قوانین خانه سایدر» برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، در مراسم اسکار شرکت کرد و در سال ۲۰۰۳ برای بازی در فیلم «آمریکایی آرام» نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شد.

۶. کاترین هپبورن

تا به امروز، کاترین هپبورن، ستاره فیلم‌های کلاسیکی مانند «داستان فیلادلفیا» و «ملکه آفریقایی»، بیشترین جایزه اسکار را از آن خود کرده است. (حتی بیشتر از مریل استریپ). علیرغم اینکه این بازیگر توانا توانست در طول چندین دهه از فعالیت حرف‌هایش، برنده چهار جایزه اسکار شود، هرگز در مراسم اسکاری که باید برای پذیرفتن جایزه‌اش در آن حضور می‌یافت شرکت نکرد. اما او سرانجام در مراسم اسکار ۱۹۷۴ تنها به دلیل اهدای جایزه یادبود ایروینگ جی تالبرگ در این مراسم شرکت کرد و گفت: «من شاهد زنده‌ای هستم که می‌توانم نشان دهم یک فرد می‌تواند ۴۱ سال صبر کند تا غرورش را کنار بگذارد».

۵. پیتر اوتول

شاید پیتر اوتول در سال ۲۰۰۳ دلیل خوبی برای رد اسکار افتخاری آکادمی داشت. او در طول پنج دهه فعالیت حرفه‌ای‌اش، هشت بار نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شده بود و هرگز نتوانست این جایزه را کسب کند. اوتول به آکادمی گفته بود که ممکن است هنوز شانسی برای برنده شدن در این بازی دوست‌داشتنی داشته باشد، چراکه ستاره‌های دیگری از جمله هنری فوندا و پل نیومن پس از دریافت جوایز افتخاری آکادمی موفق به کسب جایزه طلای حسن نیت شده بودند. در نهایت او به اصرار فرزندانش این جایزه را پذیرفت.

۴. جان گیلگود

سر جان گیلگود در طول هشت دهه فعالیت حرفه‌ای‌اش، به اسطوره تکرار نشدنی سینما تبدیل شده بود و در طی این مدت توانست سه جایزه تونی، یک جایزه امی، یک جایزه گرمی و دو جایزه اسکار را از آن خود کند. در سال ۱۹۸۱، او برای بازی در نقش یک پیشخدمت خستگی‌ناپذیری به نام هابسون که زبان تند و تیزی دارد و به یک اشراف‌زاده احمق خدمت می‌کند در فیلم «آرتور» نامزد دریافت جایزه اسکار شد. او پیش‌تر بازی در این نقش را دو بار رد کرده بود و همان‌طور که انتظار می‌رفت در مراسم اسکار نیز شرکت نکرد. با وجود اینکه او برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، اما این تندیس را نپذیرفت، شاید به این دلیل که همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته بود مراسم اسکار سرشار از تعاریف اغراق‌آمیز است.

۳. وودی آلن

وودی آلن، نویسنده، کارگردان و بازیگر معروف دنیای هالیوود، ۲۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده است و چهار بار نیز توانسته برنده این جایزه شود. او برای فیلم‌نامه اصلی فیلم «هانا و خواهرانش»، «نیمه‌شب در پاریس» و «آنی هال» توانست سه بار جایزه اسکار را از آن خود کند. در سال ۱۹۷۴، قبل از دریافت جایزه «آنی هال»، آلن در مصاحبه‌ای اذعان داشت که: «مفهوم گرفتن جایزه واقعا احمقانه است. من نمی‌خواهم توسط دیگران قضاوت شوم. در واقع من خودم بهتر میدانم چه زمانی شایسته دریافت جایزه هستم و نمی‌خواهم کسی این موضوع را به من بگوید. وقتی آن‌ها به شما می‌گویند که برنده شده‌ای، مجبوری آن را بپذیری. او تاکنون تنها در مراسم اسکار سال ۲۰۰۲ شرکت کرده و هرگز در مراسم اسکار دیگری برای دریافت جایزه خود حضور نیافته است.

۲. امینم

در سال ۲۰۰۲، امینم به خاطر ایفای نقشی فوق‌العاده حرفه‌ای در فیلم نیمه اتوبیوگرافیک «۸ مایل» تماشاگران را شگفت‌زده کرد. داستان این فیلم در مورد یک رپر بااستعداد است که تلاش می‌کند با ارائه مجموعه‌ای از آهنگ‌های رپش، زندگی بهتری برای خود و خانواده‌اش بسازد. اگرچه او نتوانست به خاطر بازی فوق‌العاده‌اش برنده جایزه اسکار شود، اما جایزه بهترین آهنگ فیلم به او تعلق گرفت. در حالی که این آهنگ در صدر جدول قرار گرفت و برنده جایزه شد، امینم که هرگز فکرش را هم نمی‌کرد برنده شود، زحمت حضور در مراسم را به خود نداد. در واقع پس از پیگیری‌های به عمل آمده مشخص شد که او در هنگام اعطای جوایز در خانه‌اش خوابیده بود. زمانی که این آهنگ برنده جایزه اسکار شد، تهیه‌کننده فیلم، لوئیس رستو جایزه را از طرف او پذیرفت. امینم بالاخره ۱۷ سال بعد در مراسم اسکار شرکت کرد و آهنگ خود را که برنده جایزه اسکار شده بود اجرا کرد.

۱. آلیس بریدی

آلیس بریدی، یکی از معدود ستاره‌های عصر صامت هالیوود بود که توانست خودش را با فیلم‌های ناطق وقف دهد. او توانست برای ایفای نقش خانم اولری در فیلم «در شیکاگوی قدیمی» محصول سال ۱۹۳۷ که درباره یک آتش‌سوزی عظیم در شیکاگو بود، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کند. آن روزها مانند الان مرسوم نبود که بازیگری در نقش مکمل، تندیس دریافت کند و لذا آکادمی به جای آن لوحی صادر می‌کرد که نام بازیگر بر روی آن حک شده بود. کارگردان فیلم، هنری کینگ این لوح را از طرف بریدی پذیرفت و بعد لوح را به خانه بریدی برد و به او تحویل داد.

منبع: screenrant