عجیب‌ترین رکوردهای المپیک که احتمالا هیچ‌وقت شکسته نمی‌شوند
مسابقات المپیک همیشه درباره‌ی تاریخ و تاریخ‌سازی بوده‌اند. اگرچه نخستین بازی‌های نوین المپیک ۱۲۵ سال پیش برگزار شدند، ولی دیرینه‌ی این سنت کهن به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. در یونان باستان، چندین مسابقه‌ی ورزشی با برنامه‌ای مشخص برگزار می‌شدند، ولی مسابقاتی که در المپیک شکل گرفتند، اهمیت بسیار بالایی داشتند و الهام‌بخش بنیادین چیزی که امروز با نام المپیک می‌شناسیم و نخستین بار در سال ۱۸۹۶ در آتن به نمایش گذاشته شد، به شمار می‌روند.
ماهیت جهانی و بین‌المللی المپیک منجر شده این بازی‌ها بسیار مهم‌تر و گیراتر شوند. از دید سیاسی و فرهنگی، این مسابقات همچون راهی برای تقویت صلح جهانی و پیوند میان کشورها در نظر گرفته می‌شوند. ولی به طور کلی، المپیک همیشه در درجه‌ی نخست به‌عنوان سکویی برای موفقیت‌های ورزشی و آوازه برای ورزشکاران شناخته خواهد شد. ورزشکاران گوناگون از سراسر جهان سال‌ها تمرین می‌کنند تا در برابر یکدیگر به رقابت بپردازند و مدال طلا را روی سینه‌ی خود ببینند. همین انگیزه باعث میشود شاهد کارکرد و نتایج چشمگیری از سوی ورزشکاران باشیم.
این نتایج می‌توانند به رکوردهای گوناگون جهانی منجر شوند. ولی رکورد داریم تا رکورد! برخی از رکوردهای جهانی ممکن است چند سال دوام داشته باشند، برخی هم چندین دهه باقی بمانند. ولی بیشتر این رکوردها به گونه‌ای هستند که گمان می‌کنیم سرانجام یک ورزشکار جدید خواهد آمد و آن را خواهد شکست. این هم چیز عجیبی نیست، چون ذات انسان همیشه به دنبال پیشرفت و بهتر شدن است.
با وجود این، تعداد انگشت‌شماری از رکوردهای جهانی و المپیک هم وجود دارند و به‌قدری باورنکردنی هستند که هرگز احتمال نمی‌دهیم کسی بتواند آن‌ها را بکشند. در این نوشته می‌خواهیم به بررسی همین رکوردها بپردازیم. در ادامه ۱۱ رکورد المپیک را آورده‌ایم که انتظار نمی‌رود کسی بتواند کارکرد بهتری از خود نشان دهد و آن‌ها را جابه‌جا کند!
۱. رکورد چین با ۵۳ مدال طلا در تنیس روی میز
هنگامی که به المپیک فکر می‌کنید، احتمالا بیشتر مسابقات دو و میدانی، اسکی، شنا و در کل ورزش‌های کلاسیک که در فضای باز برگزار می‌شوند، به ذهنتان خطور می‌کنند. ولی المپیک دارای بیش از ۴۰۰ رویداد گوناگون است که شامل ۳۵ ورزش مختلف میشود و ممکن است خیلی از آن‌ها را مانند سایر ورزش‌ها در نظر نگیریم. یکی از این ورزش‌ها، تنیس روی میز یا همان پینگ پنگ است.
تنیس روی میز در سال ۱۹۸۸ به المپیک افزوده شد و یک ورزش دشوار و جدی به شمار می‌رود؛ کشور چین هم بسیار جدی این ورزش را دنبال می‌کند. در حقیقت، چینی‌ها به اندازه‌ای این ورزش را جدی گرفته‌اند و رکورد زده‌اند که احتمالا هیچ کشور دیگری نمی‌تواند خطری برای آن‌ها تلقی شود. تیم تنیس روی میز چین در سال‌های المپیکی توانسته ۲۸ مدال طلا از میان ۳۲ مدال موجود برنده شود. افزون بر این، ۱۷ مدال نقره و ۹ مدال برنز هم دارد که در مجموع ۵۳ مدال از میان ۱۰۰ مدال موجود برای این کشور به دنبال داشته است.
برای پی بردن به شگفت‌انگیز بودن این رکورد، باید به سراغ دومین کشور در این فهرست برویم. کشور کره‌ی جنوبی در رتبه‌ی دوم قرار دارد و تنها دارای ۳ مدال طلا و ۱۸ مدال در مجموع است. بنابراین، به‌آسانی می‌توان شگفتی چینی‌ها را در ورزش تنیس روی میز دید. در حقیقت، چینی‌ها به اندازه‌ای در این ورزش خوب هستند که برخی از بازیکنان آن‌ها مجبور می‌شوند برای کشورهای دیگر بازی کنند تا بتوانند به المپیک بروند!
۲. رکورد «فلورنس گریفیت-جوینر» در دوی ۱۰۰ متر بانوان با زمان ۱۰.۶۲ ثانیه
یکی از شگفت‌انگیزترین نکته‌ها درباره‌ی فعالیت ورزشی «فلورنس گریفیت-جوینر» (Florence Griffith-Joyner) این است که او در سن ۲۰ سالگی بیخیال آن شده بود. او در سال ۱۹۷۹ به‌عنوان یک کارمند بانک فعالیت می‌کرد و دیگران باید او را متقاعد می‌کردند تا دوباره به ورزش دو و میدانی بازگردد. ۹ سال بعد، او توانست در دوی ۱۰۰ متر بانوان رکورد بزند و این مسابقه‌ی دوی سرعت (بدون تأثیر باد) را در ۱۰.۶۲ ثانیه به پایان برساند. با گذشت بیش از سه دهه، این رکورد هنوز پابرجا است.
البته برخی توانسته‌اند کارکرد بسیار درخشانی از خود به نمایش بگذارند و به این رکورد نزدیک شوند. برای نمونه، در سال ۲۰۲۱ «شلی-آن فریزر-پرایس» (Shelly-Ann Fraser-Pryce) توانست دوی ۱۰۰ متر را در ۱۰.۶۳ ثانیه به پایان برساند. این عدد هم می‌تواند نشان‌دهنده‌ی دشوار بودن شکستن این رکورد باشد، زیرا حتی صدم ثانیه هم در اینگونه مسابقات مهم است و می‌تواند سرنوشت یک ورزشکار را دگرگون کند. چیز دیگری که این رکوردزنیها را دشوارتر می‌کند، لحظه‌ی واکنش ورزشکاران به آغاز مسابقه و شلیک تفنگ است. حتی یک صدم ثانیه واکنش کندتر هم می‌تواند جلوی ورزشکاران را برای شکستن رکوردها بگیرد!
آنچه که درباره‌ی فلورنس گریفیت-جوینر قابل توجه است، رکوردزنی دوباره‌ی او در المپیک ۱۹۸۸ است. او در این المپیک توانست دوی ۱۰۰ متر را در ۱۰٫۵۴ ثانیه طی کند. ولی از آنجایی که این مسابقه «با کمک باد» در نظر گرفته شد، رکورد این ورزشکار را به‌عنوان رکورد جدید جهانی ثبت نکردند. این بدین معنی است که باد با برخورد به پشت او می‌توانست سرعتش را بیشتر کرده و کمکش کند.
۳. رکورد «باب بیمون» در رشته‌ی پرش طول با ۸٫۹۰ متر
عجیب است که «باب بیمون» (Bob Beamon) آوازه‌ی جهانی ندارد و شاید بسیاری از ورزش‌دوستان او را نشناسند، زیرا این ورزشکار کاری باورنکردنی در المپیک ۱۹۶۸ انجام داد. بیمون فقط رکورد جهانی پرش طول را نشکست، او در واقع آن را زیرورو کرد. پیش از پرش بیمون، رکورد جهانی این ورزش برابر با ۸٫۳۵ متر بود. تا کم‌وبیش ۸ سال این رکورد چند بار شکسته شد، ولی هر بار ورزشکاران می‌توانستد نهایت ۲-۳ سانتی‌متر آن را جابه‌جا کنند.
سپس پای باب بیمون به ماجرا باز شد. او توانست رکوردی جدید و با اختلاف ۵۵ سانتی‌متر به ثبت برساند. این رکورد به اندازه‌ای باورنکردنی است که مسؤولان المپیک حتی دستگاه اندازه‌گیری کافی برای پرش او در اختیار نداشتند. آن‌ها حیران و سردرگم منتظر بودند تا متر و نوار کافی برای اندازه‌گیری پیدا کنند! جدا از این، اکنون بیش از ۵۰ سال از رکورد بیمون می‌گذرد و هنوز کسی نتوانسته آن را بکشند.
البته باید بگوییم این رکورد برای المپیک است. در سال ۱۹۹۱، «مایک پاول» (Mike Powell) توانست با پرش ۸٫۹۵ متری رکورد جهانی این ورزش را در اختیار بگیرد. با وجود این، احتمال نمی‌رود کسی بتواند در المپیک رکورد بیمون را بشکند.
۴. رکورد «مایکل فلپس» با ۲۳ مدال طلا
رکوردهای المپیک همیشه هم درباره‌ی فعالیت ورزشکاران در یک رویداد تکی نیستند. یک رکورد که شکستن آن کاملا غیرممکن به نظر می‌رسد، بیشتری مدال‌های طلای دریافتی یک فرد است که در اختیار «مایکل فلپس» (Michael Phelps) قرار دارد. این شناگر آمریکایی در المپیک ریو سال ۲۰۱۶ توانست ۲۳امین مدال طلای خود را دریافت کند و رکورد عجیبی به ثبت برساند.
فلپس در مجموع دارای ۲۸ مدال است که به‌آسانی او را در رتبه‌ی نخست فهرست ورزشکارانی که بیشترین مدال را دارند، قرار می‌دهند. از آنجایی که هیچ ورزشکاری نتوانسته مانند فلپس روی رشته‌ی ورزشی خود چیرگی داشته باشد (او در بیش از ۸۰ درصد مسابقات توانسته مدال طلا بگیرد)، به نظر می‌رسد این رکورد برای همیشه دست‌نخورده باقی بماند!
پیش از فلپس، این رکورد در اختیار «لاریسا لاتینینا» (Larisa Latynina)، ژیمناستیک‌کار شوروی بود که بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴ توانست ۱۸ مدال بگیرد. اگرچه تعداد بالایی است، ولی تنها شامل ۹ مدال طلا بود. یکی دیگر از شگفتی‌های فلپس این است که او بیش از خیلی از کشورها دارای مدال طلای المپیک است.
افزون بر این، فلپس رکورد برنده شدن مدال طلا در یک المپیک را هم شکسته است. یعنی او با برنده شدن ۸ مدال در مسابقات پکن سال ۲۰۰۸، توانست بیشترین مدال را در یک رویداد المپیکی در اختیار بگیرد. به‌راستی مایکل فلپس یکی از درخشان‌ترین ورزشکاران تاریخ است که برای همیشه در یاد ورزشکاران و ورزش‌دوستان باقی خواهد ماند.
۵. رکورد «یوسین بولت» در دوی ۱۰۰ متر آقایان با زمان ۹٫۶۳ ثانیه
«یوسین بولت» (Usain Bolt) بدون شک سریع‌ترین انسان تاریخ است. او به‌قدری رکوردهای سرعت دارد که باورکردنی نیست. تنها دلیلی که سایر ورزشکاران می‌توانند به کسب طلای مسابقات دو امید داشته باشند، این است که بولت در سال ۲۰۱۷ بازنشسته شد!
بولت در سال ۲۰۱۲ توانست رکورد المپیک جدیدی برای دوی ۱۰۰ متر آقایان با زمان ۹٫۶۳ ثانیه به ثبت برساند. او به این عدد بسنده نکرد و در سال ۲۰۰۹ توانست رکورد جهانی را به ۹٫۵۸ ثانیه ارتقا دهد.
به نظر نمی‌رسد کسی بتواند رکورد المپیک او را بشکند. حتی اگر این رویداد رخ دهد، باز هم ورزشکاران کار دشواری برای شکست رکورد جهانی او در پیش دارند. او حتی رکورد دوم را هم با ۹٫۶۹ ثانیه در اختیار دارد که در سال ۲۰۰۸ ثبت کرد. بنابراین، بعید به نظر می‌رسد حالا حالاها دونده‌ی جدیدی را پیدا کنیم که بتواند یوسین بولت را کنار بگذارد. شاید هم هیچ‌وقت چنین اتفاقی رخ ندهد!
۶. اجرای بی‌نقص «نادیا کومانچی» در مسابقات ژیمناستیک
بیشتر رکوردهای المپیکی اگر دور از دسترس باشند، احتمالا هیچ‌وقت شکسته نمی‌شوند. ولی آن‌ها معمولا امکان‌پذیر هستند. یعنی ممکن است فردی پیدا شود که سریع‌تر بدود، مدال بیشتری بگیرد و… دست‌کم از دید فنی این کار ممکن است. ولی کاری که «نادیا کومانچی» (Nadia Comaneci) کرد، به‌راستی شگفت‌آور است و دیگر امکان ندارد کسی بتواند به آن دست پیدا کند.
کارکرد کومانچی در مسابقات ژیمناستیک کاملا بی‌نقص بود. او نخستین ژیمناستیک‌کاری بود که توانست امتیاز کامل ۱۰ را در المپیک بگیرد. این به قدری غیرمنتظره بود که تابلوی امتیازات ابتدا عدد ۱٫۰۰ را نمایش داد، زیرا انتظار نمی‌رفت کسی ۱۰ بگیرد و به همین دلیل دستگاه عدد ۱۰ را به‌عنوان ورودی قبول نمی‌کرد!
این رکورد به دو دلیل هرگز شکسته نمی‌شود؛ یکی اینکه ۱۰ بالاترین امتیاز است و کسی نمی‌تواند بیشتر از آن بگیرد. پس در بهترین حالت ممکن است برخی ورزشکاران این رکورد را با کومانچی شریک شوند (که این اتفاق هم رخ داده) و با وجود این او همچنان نخستین فرد تاریخ برای دریافت این امتیاز به شمار می‌رود. دلیل دوم هم اینکه فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک سیستم امتیازدهی خود را تغییر داده و دیگر خبری از ۱۰ امتیاز کامل نیست. بنابراین، امکان ندارد کسی این رکورد را بشکند!
۷. رکورد آمریکا با مجموع ۲۳۹ مدال در المپیک ۱۹۰۴
کشور ایالات متحده‌ی آمریکا در تاریخ ۱۲۵ ساله‌ی المپیک توانسته کارکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد. برای نمونه، در المپیک تابستانی ریو ۲۰۱۶ توانست نخستین کشوری شود که ۱۰۰۰ مدال طلا به دست آورده است. ولی این کارنامه‌ی درخشان به این جا ختم نمی‌شود و آمریکا توانسته رکوردهایی هم به ثبت برساند. این کشور در حال حاضر ۲۵۲۲ مدال در مجموع دارد که کم‌وبیش ۱۰۰۰ مدال بیشتر از رقیب خود، یعنی روسیه و جماهیر شوروی روی هم است.
اگرچه این برتری قابل توجه‌ای است، ولی نمی‌توان گفت این رکورد هرگز شکسته نخواهد شد. ممکن است ورزش آمریکا افت کند، یا یک کشور دیگر بالاخره این رکورد را بشکند. حتی اگر سالیان سال هم به درازا بکشد، در هر حال می‌توانیم چشم‌به‌راه شکسته شدن این رکورد باشیم.
آنچه که غیرممکن به نظر می‌رسد، شکستن رکورد آمریکا در به دست آوردن ۲۳۹ مدال در یک المپیک است. آمریکا در سال ۱۹۰۴ توانست ۲۳۹ مدال کسب کند، با وجود این، بحث‌هایی درباره‌ی مسابقاتی که به طور رسمی در المپیک برگزار شدند، وجود دارند. برخی با در نظر گرفتن این ورزش‌ها می‌گویند آمریکا در واقع ۲۴۸ مدال به دست آورده بود. به طور کلی، آمریکا به اندازه‌ای درخشان کار کرد که توانست ۸۵ درصد از همه‌ی مدال‌های موجود را در اختیار بگیرد.
البته باید این را هم در نظر گرفت که در این المپیک کشورهای کمی شرکت کرده بودند. بر اساس آمار، تنها ۱۰ کشور در این المپیک حضور داشتند. با وجود شلوغی المپیک‌های نوین و وجود ورزشکارهای گوناگون از بیشتر کشورها، به نظر نمی‌رسد هیچ کشوری بتواند این رکورد را بشکند.
۸. رکورد «ایان میلار» با ۱۰ بار حضور در مسابقات المپیک
در حالی که رکوردهای انفرادی بیشتر درباره‌ی ثبت تفاوت‌هایی در زمان و امتیاز یک مسابقه است و ممکن است بیشتر اوقات شکسته شوند، ولی به نظر می‌رسد خیال برخی ورزشکاران از یک سری رکوردها آسوده باشد و هرگز نگران شکسته شدن آن‌ها نشوند. یکی از این رکوردها برای «ایان میلار» (Ian Millar)، سوارکار کانادایی است که احتمالا برای همیشه دست نخورده باقی خواهد ماند. میلار در یک دوره‌ی ۴۰ ساله توانسته ۱۰ بار در بازی‌های المپیک حضور داشته باشد و این رکورد را برای خود ثبت کند.
رقابت در مسابقات المپیک بسیار دشوار است. آن‌ها هر چهار سال یک بار برگزار می‌شوند؛ این بدین معنی است که ورزشکاران باید برای سال‌های زیادی ورزش کنند و از آمادگی جسمانی کامل برخوردار باشند. با گذشت هر چهار سال، آن‌ها ممکن است با مشکلات جسمی گوناگونی روبه‌رو شوند و در واقع پیرتر شوند! ورزشکاران بسیار کمی توانسته‌اند در چند المپیک شرکت کنند و در هر حال امکان ندارد کسی بتواند ۱۰ مسابقه‌ی المپیک را پشت سر بگذارد و نام خود را کنار نام ایلان میلار قرار دهد، چه برسد به اینکه با ۱۱امین دوره، بتواند این رکورد را بشکند!
جالب اینجا است اگر برای اسب میلار مشکلی پیش نمی‌آمد، او ممکن بود باز هم در المپیک شرکت کنند. در نهایت، دختر او جایش را در تیم اسب‌سواری کانادا گرفت و ایان میلار با ۱۰ المپیک نام خود را در فهرست رکوردهای تاریخی این مسابقات قرار داد.
۹. برنده شدن «کوان جونگ-ریول» و «آریان سردینا» در مسابقات بولینگ
با در نظر گرفتن شرایط کنونی، «کوان جونگ-ریول» (Kwon Jong-Ryul) از کره‌ی جنوبی و «آریان سردینا» (Arianne Cerdena) از فیلیپین بهترین و بزرگ‌ترین ورزشکاران بولینگ المپیک به شمار می‌روند. به احتمال زیاد آن‌ها برای همیشه این عنوان را در اختیار خواهند داشت زیرا بعید است رشته‌ی بولینگ دوباره وارد مسابقات المپیک شود!
برای سالیان سال، طرفداران بولینگ تلاش کرده‌اند این ورزش را به المپیک برگردانند ولی نتیجه‌ای نگرفته‌اند. جالب اینجا است که بولینگ فقط یک بار در المپیک حضور داشت و تنها یک «ورزش نمایشی» به شمار می‌رفت. بنابراین، هیچ مدالی برای آن در نظر گرفته نشده بود. به همین دلیل، اگرچه کوان و آریان بهترین امتیاز را در بولینگ آقایان و بانوان گرفته بودند، ولی هیچ مدالی کسب نکردند.
با وجود همه‌ی این‌ها، احتمال نمی‌رود این رشته دوباره وارد المپیک شود. پس این دو ورزشکار برای همیشه به‌عنوان بهترین ورزشکاران بولینگ در تاریخ المپیک شناخته خواهند شد.
۱۰. «کیم یون-می»؛ جوان‌ترین برنده‌ی مدال طلا در تاریخ
یکی از بهترین راهکارها برای تضمین باقی ماندن یک رکورد المپیک، این است که شانس بیاورید و پس از ثبت رکورد شاهد دگرگون شدن قوانین این مسابقات باشید! به همین دلیل است که «کیم یون-می» (Kim Yun-mi) از کره‌ی جنوبی، برای همیشه جوان‌ترین ورزشکاری خواهد بود که برنده‌ی مدال طلای المپیک شده است.
در سال ۱۹۹۴، کیم یون-می در حالی که تنها ۱۳ سال و ۸۶ روز سن داشت، توانست مدال طلای اسکیت بانوان را به دست بیاورد. حتی رقابت در این سن هم کار عجیب و غیرمعمولی است، چه برسد به اینکه بتوان پیروز و برنده‌ی مدال طلا هم شد. جالب اینجا است که کیم نه تنها توانست پیش از ۱۴ سالگی مدال طلا بگیرد، بلکه چهار سال بعد هم بازگشت و دوباره برنده‌ی مدال طلای سال ۱۹۹۸ شد.
این نتیجه منجر شد اتحادیه‌ی بین‌المللی اسکیت حداقل سن برای شرکت در رقابت‌ها را ۱۵ سال در نظر بگیرد. به همین دلیل، امکان ندارد کسی بتواند رکورد کیم را بشکند. جدا از این، با توجه به خطرات این ورزش، مردم زیادی در تلاش هستند حداقل سن را به ۱۷ سال برسانند. بنابراین، کیم می‌تواند با اختلاف زیاد جوان‌ترین برنده‌ی مدال طلای مسابقات اسکیت بانوان نام بگیرد.
۱۱. رکورد «کوین یانگ» در مسابقات دوی ۴۰۰ متر با مانع آقایان با زمان ۴۶٫۷۸ ثانیه
هنگامی که «کوین یانگ» (Kevin Young) در سال ۱۹۹۲ در مسابقات دوی ۴۰۰ متر با مانع شرکت کرد، هیچ‌کس نتوانسته بود رکورد ۴۷ ثانیه‌ای این ورزش را بشکند. ولی یانگ در تمرین‌های خود توانسته بود این رکورد را بکشند، بنابراین اطمینان داشت که می‌تواند نام خود را به‌عنوان رکورددار این رشته‌ی ورزشی به ثبت برساند. در ادامه، هنگامی که در مسابقه‌ی اصلی شرکت کرد، با ثبت رکورد ۴۶٫۷۸ ثانیه توانست همه‌ی حاضران را به وجد آورد.
با گذشت ۲۹ سال، این رکورد همچنان پابرجا است و همچنین یک رکورد دیگر را هم در اختیار دارد، زیرا طولانی‌ترین رکورد دست‌نخورده در رشته‌های ورزشی دو و میدانی به شمار می‌رود. اگرچه این رکورد چندین بار در مسابقات گوناگون شکسته شده، ولی به نظر نمی‌رسد ورزشکاران بتوانند این نتیجه را در مسابقات المپیک تکرار کنند و رکورد یانگ را بشکنند.
البته یانگ گمان می‌کند این رکورد شکسته خواهد شد. ولی تا به امروز کسی نتوانسته در مسابقات المپیکی به این رکورد دست پیدا کند. شاید هم هیچ‌وقت این رکورد شکسته نشود!
دیدگاه شما درباره‌ی این رکوردها چیست؟ آیا به‌راستی می‌توان آن‌ها را بهترین رکوردهای تاریخ المپیک در نظر گرفت؟ آیا هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را بکشند؟ با وجود اینکه شکستن برخی از آن‌ها مانند رکورد کومانچی در ژیمناستیک یا برنده شدن کوان جونگ-ریول و آریان سردینا در مسابقات بولینگ دیگر شدنی نیستند، ولی سایر رکوردزنیها از دید فنی امکان‌پذیر هستند. ولی آیا کسی پیدا میشود که این رکوردها را جابه‌جا کند؟ دیدگاه شما چیست؟
منبع: Grunge
رکورد پارا وزنه برداری سیامند رحمان همیشه در طول تاریخ جاودانه خواهد ماند ۳۱۰ کیلو گرم .. به شدت اختلاف با نفر دوم که اون هم احمد امیرزاده با ۲۶۳ کیلو هست !!
رکورد دو ۴۰۰ متر بامانع امروز
بعد از۲۵ سال شکسته شد
رکورد المپیک ۱۰۰ متر بانوان دیشب شکسته شد,رکورد جدید ۹.۶۱ الین تامپسون از جامائیکا,دو نفر بعدی جامائیکا هم دوم و سوم شدن
البته رکورد گریفیت امروز شکسته شد با ۱۰.۶۱ ثانیه
ایران هم در المپیک امسال با نامدارترین ورزشکاران پناهنده در تیم های دیگر تاریخ ساز میشود
خیلی جالب بود
رکورد آقای سوتومایر در پرش ارتفاع هم در نظر بگیرید که با ۲۴۵ سانت، نزدیک سی ساله کسی حتی بهش نزدیک نشده!
خیلی عالی بود
مرسی