لرزشگیر اپتیکال و دیجیتال دوربین گوشی چه تفاوتی با هم دارند؟
اکثر گوشی‌های پرچم‌دار جدید از نظر سخت‌افزاری شباهت زیادی به یکدیگر دارند و به همین خاطر شرکت‌ها برای افزایش تمایز گوشی‌های خود، تا حد زیادی روی نرم‌افزار و دوربین‌ها تمرکز می‌کنند. در این میان برخی شرکت‌ها برای دوربین گوشی به بهره‌گیری از لرزشگیر اپتیکال، لرزشگیر دیجیتال، تثبیت‌کننده‌ی سنسور و سیستم لرزشگیر مبتنی بر گیمبال داخلی روی می‌آورند که هرکدام از آن‌ها از نظر هزینه‌ی ساخت و امکاناتی که ارائه می‌دهند، تفاوت‌هایی با هم دارند. در این مطلب به طور مختصر و مفید به تفاوت‌های دو نوع اصلی لرزشگیر یعنی لرزشگیر اپتیکال و دیجیتال می‌پردازیم.
چرا دوربین گوشی به لرزشگیر نیاز دارد؟
زمانی که شاتر دوربین برای ثبت عکس باز می‌شود، یک لرزش دست جزئی هم می‌تواند منجر به تار شدن عکس شود. وقتی که در یک محیط پرنور عکاسی می‌کنید، معمولا با چنین مشکلی روبرو نمی‌شوید. اما در محیط‌های کم‌نور شاتر دوربین باید برای مدت بیشتری باز بماند و در نتیجه سنسور حساسیت بیشتری نسبت به لرزش دست پیدا می‌کند. اگرچه در برخی مواقع می‌توانید از سه‌پایه استفاده کنید، اما طبیعتا بهره‌گیری از سه‌پایه در تمام شرایط امکان‌پذیر نیست. در چنین مواقعی اهمیت سیستم لرزشگیر افزایش پیدا می‌کند.
در این زمینه فناوری‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد که طبیعتا تمام آن‌ها توانایی یکسانی ندارند. سیستم‌های لرزشگیر اپتیکال برای این کار از قطعات سخت‌افزاری بهره می‌برند ولی سیستم‌های نرم‌افزاری با بهره‌گیری از الگوریتم‌های مختلف تلاش می‌کنند لرزش دست را کاهش دهند. طی سال‌های اخیر سیستم‌های نرم‌افزاری مربوط به کاهش لرزش دست ارتقای قابل توجهی پیدا کرده‌اند ولی همچنان به پای نمونه‌های سخت‌افزاری نمی‌رسند.
لرزشگیر اپتیکال
دوربین‌های مبتنی بر لرزشگیر اپتیکال از ژیروسکوپ و موتورهای کوچک برای حرکت دادن لنز یا سنسور بهره می‌برند. لنز دوربین موردنظر طوری تعبیه می‌شود که بتواند در امتداد محورها حرکت کند. لرزشگیرهای ارزان‌قیمت لنز را فقط در دو محور راست و چپ یا بالا و پایین حرکت می‌دهند. اما بیشتر پرچم‌داران دارای دوربین اصلی مبتنی بر لرزشگیر ۴ محوره هستند.
به لطف این سیستم‌ها، اگر حین عکاسی دست شما بلرزد و به طرف راست حرکت کند، سیستم لرزشگیر دوربین را اندکی به سمت چپ حرکت می‌دهد. لرزشگیر اپتیکال یک راهکار تمام سخت‌افزاری است و برای این کار از نرم‌افزار استفاده نمی‌کند. اما از طرف دیگر ویدیو‌هایی که با بهره‌گیری از لرزشگیر دیجیتال تثبیت می‌شوند، تا حدی مصنوعی به نظر می‌رسد و یک حالت موسوم به افکت ژله‌ای به وجود می‌آید.
در زمینه‌ی لرزشگیر اپتیکال، شرکت‌ها از برخی فناوری‌های پیشرفته‌تر هم استفاده می‌کنند. به عنوان مثال آیفون ۱۲ پرو مکس و تمام مدل‌های آیفون ۱۳ از لرزشگیر مبتنی بر تغییر جایگاه سنسور بهره می‌برند که برای دستیابی به نتیجه‌ی بهتر، این سنسور به جای تغییر دادن لنز، خود سنسور را جابجا می‌کند. لرزشگیر اپتیکال معمول تا ۱۰۰۰ بار در ثانیه می‌تواند لنز را جابجا کند ولی سیستم تغییر موقعیت سنسور می‌تواند ۵۰۰۰ مرتبه در ثانیه سنسور را جابجا کند. اگرچه سیستم مبتنی بر سنسور عملکرد بهتری ارائه می‌کند، ولی این بهبود عملکرد چندان انقلابی و شگفت‌انگیز نیست.
لرزشگیر دیجیتال
در این سیستم، دوربین گوشی بدون استفاده از راهکار سخت‌افزاری تلاش می‌کند تاثیر لرزشگیر اپتیکال را شبیه‌سازی کند. برای این کار، گوشی از شتاب‌سنج استفاده می‌کند تا بتواند هر فریم را با فریم قبلی تراز کند.
در این روش، دوربین بر روی تصاویر زوم می‌کند و سپس اگر لرزش دست را تشخیص دهد، فریم را کمی جابجا می‌کند تا تاثیر لرزش دست کاهش پیدا کند. با توجه به اینکه در این فناوری با زوم و تغییر کادر سروکار داریم، در نهایت ویدیو‌های مبتنی بر این روش احتمالا کیفیت پایین‌تری خواهند داشت. لرزشگیر دیجیتال بیشتر برای ضبط ویدیو مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشتر گوشی‌های پایین‌رده هم از این قابلیت بهره می‌برند. اما در نهایت همانطور که گفتیم حرف زیادی برای گفتن ندارد.
لرزشگیر اپتیکال در برابر دیجیتال؛ هزینه‌ها و امکانات
سیستم لرزشگیر دیجیتال به هیچ قطعه‌ی سخت‌افزاری خاصی نیاز ندارد و به همین خاطر بهره‌گیری از این روش عملا هزینه‌ی خاصی را بر دوش شرکت سازنده نمی‌اندازد. به همین خاطر بیشتر گوشی‌های پایین‌رده و میان‌رده از این روش بهره می‌برند. با توجه به اینکه این روش تماما نرم‌افزاری است، کیفیت آن به قدرت چیپست گوشی موردنظر و بهینه بودن الگوریتم‌ها برمی‌گردد.
از طرف دیگر، خوشبختانه روز‌به‌روز شمار بیشتری از گوشی‌ها از سیستم لرزشگیر اپتیکال بهره‌مند می‌شوند. البته قطعات سخت‌افزاری مربوط به این سیستم، هزینه‌ی ساخت گوشی‌ها را افزایش می‌دهند و به همین خاطر برخی شرکت‌ها برای افزایش سود، زیر بار استفاده از این قابلیت نمی‌روند.
گوشی‌های پرچم‌دار هم معمولا به غیر از دوربین اصلی، برای دوربین‌های تله‌فوتو هم از لرزشگیر اپتیکال استفاده می‌کنند. در این میان باید به شرکت ویوو اشاره کنیم که برای تعدادی از پرچم‌داران خود از لرزشگیر مبتنی بر گیمبال استفاده کرده است. این سیستم بسیار پیچیده‌تر و گران‌تر از دیگر سیستم‌های مرسوم به حساب می‌آید ولی در عوض موثرتر ظاهر می‌شود.
این روزها بسیاری از گوشی‌های پرچم‌دار از لرزشگیر هیبریدی استفاده می‌کنند که به زبان ساده به معنای ترکیب روش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای کاهش لرزش دوربین است.
منبع: AndroidPolice
