دو قسمت نخست No More Heroes برای نینتندو سوییچ عرضه شدند

در حرکتی غافلگیرانه، دو شماره‌ی اول مجموعه بازی‌های No More Heroes به صورت بازسازی شده و با گرافیکی بالاتر، روی کنسول نینتندو سوییچ عرضه شده‌اند. بازسازی دو شماره‌ی اول No More Heroes در حالی عرضه می‌شود که سال آینده قرار است شاهد عرضه‌ی سومین قسمت این مجموعه بازی‌ها باشیم.

مجموعه بازی‌های No More Heroes، ساخته‌ی استودیوی «گرس‌هاپر منیوفکچر» و زاده‌ی ذهن خلاق «گوییچی سودا» است. این بازی‌ها اساسا برای کنسول Wii و با در نظر گرفتن قابلیت‌های خاص این کنسول طراحی شده‌اند؛ طوری که سری بازی‌های No More Heroes نه‌تنها ایده‌های خاص گوییچی سودا را به یدک می‌کشند، بلکه به شکل مخصوص و متفاوتی بازی می‌شوند.

قسمت اول No More Heroes چند سال پس از عرضه روی Wii برای پلی‌استیشن ۳ هم به صورت بازسازی شد و با محتوایی متفاوت، عرضه شد، ولی دنباله‌ی آن یعنی بازی No More Heroes 2 برای اولین بار است که روی کنسول دیگری به غیر از Wii عرضه می‌شود.

سری بازی‌های No More Heroes، مثل دیگر ساخته‌های گوییچی سودا، روندی کاملا غیر قابل پیش‌بینی دارند. شاید در ظاهر تصور کنید که با یک اکشن سوم شخص معمول طرف هستید، اما بازی قدم به قدم تلاش می‌کند تا مخاطب را غافلگیر کند و اتفاقات متفاوتی مقابل او قرار دهد؛ طوری که به هنگام بازی کردن No More Heroes (چه قسمت اول و چه قسمت دوم آن) می‌توانید انتظار مجموعه‌ای از مکانیک‌های متفاوت باشید.

با این حال، نکته‌ی جالب این بازی‌ها، دنیای عجیب و غریبی است که در خود جای داده. بازی‌های No More Heroes هراسی از این موضوع ندارد تا مستقیما به فیلم‌ها، مجموعه‌ها و موسیقی‌های معروف اشاره کند؛ طوری که می‌توانید بخش بخش بازی، تلاش‌های گوییچی سودا را برای قرار دادن علایق مختلفش را در همه چیز No More Heroes حس کنید.

عرضه‌ی دوباره‌ی دو بازی No More Heroes و No More Heroes 2: Desperate Struggle برای کنسول نینتندو سوییچ، با استفاده از کد اصلی بازی یعنی نسخه‌ی Wii انجام شده است؛ طوری که هیچ خبری از اضافات نسخه‌ی پلی‌استیشن ۳ که به نام Heroes Paradise عرضه شده بود، نیست.

از نظر محتوایی، No More Heroes عینا شبیه به نسخه‌ی Wii است، اما از دیدگاه کنترل، بازی دیگر اجباری به استفاده از حسگرهای حرکتی ندارد.

اساسا، قسمت اول No More Heroes کاملا بر مبنای کنترلر حرکتی Wii طراحی شده بود و از ساده‌ترین حرکات گرفته تا مینی‌گیم‌ها و دیگر مکانیک‌های بازی، همگی با استفاده از حرکات دسته‌ی Wii انجام می‌شدند. حتی نسخه‌ی پلی‌استیشن ۳ هم تعدادی حرکت وابسته به حسگر حرکتی داشت.

با این حال، بازسازی No More Heroes برای نینتندو سوییچ به صورت پیش‌فرض تمام حرکات وابسته به حسگرهای حرکتی را خاموش می‌کند. البته که این امکان وجود دارد تا با استفاده از دسته‌ی جوی-کان نینتندو سوییچ، بازی را شبیه به نسخه‌ی اصلی و با حسگرهای حرکتی تجربه کرد.

قسمت دوم یعنی No More Heroes 2: Desperate Struggle روی Wii هم از کنترلرهای معمولی پشتیبانی می‌کرد و از این نظر نیازی به طراحی دوباره‌ی سیستم‌های حرکتی بازی نداشت.

اینکه امکان تجربه‌ی دو بازی بدون استفاده حسگرهای حرکتی کاملا ممکن شده، احتمال عرضه‌ی آن‌ها را برای دیگر پلتفرم‌ها هم بالا می‌برد. قسمت اول این سری بازی‌ها روی پلی‌استیشن ۳ (و حتی ایکس‌باکس ۳۶۰ در ژاپن) عرضه شده و بازی‌ها هم با اینکه به صورت انحصاری برای کنسول‌های نینتندو عرضه شده بودند، اما نینتندو دخالتی در تهیه و ساخت آن‌ها نداشته است.

از نظر فنی، هر دو قسمت No More Heroes روی نینتندو سوییچ با وضوح تصویر فول اچ‌دی و سرعت ۶۰ فریم در ثانیه اجرا می‌شوند. گفته شده کیفیت بافت‌ها هم بالا رفته، اما در واقعیت چندان تأثیر بزرگی در مقایسه با نسخه‌های اصلی نمی‌بینیم. شاید بد نباشد به این موضوع هم اشاره کنیم که برخلاف برخی از نسخه‌های اصلی No More Heroes، نسخه‌ی سوییچ بازی کاملا بدون سانسور و هرگونه تغییر یا دستکاری محتوایی عرضه می‌شود.

دو بازی No More Heroes و No More Heroes 2: Desperate Struggle هر کدام با قیمت ۲۰ دلار همین حالا برای نینتندو سوییچ قابل تهیه هستند.