سامانهی پرتاب فضایی آمریکا با کمبود بودجه مواجه شده است
هزینهی پیشبینی شده برای ساخت ابرموشک سامانهی پرتاب فضایی (SLS) ناسا و زیرساختهای زمینی آن، تا حدی افزایش یافته که این آژانس فضایی را وادار کرده است تا دربارهی لزوم افزایش بودجه به کنگرهی آمریکا اطلاع دهد.
«کاترین لودرز» (Kathy Lueders) که بهتازگی به مدیریت مأموریتهای فضایی سرنشیندار ناسا منصوب شده است، در پستی وبلاگی که ۲۷ آگوست (۶ شهریور) منتشر کرد، این موضوع را اطلاع داد و گفت: «هزینهی پایه برای توسعهی SLS میزان ۹٫۱ میلیارد دلار و بودجهی پایه برای سامانههای پشتیبانی زمینی نخستین پرتاب این موشک ۲٫۴ میلیارد دلار است.»
او این موضوع را بدون اشاره به بودجهی قبلی بیان کرد. پیش از این کنگره با توجه به ارقام مالی سال ۲۰۱۹ با ۷ میلیارد دلار تعهد مالی برای توسعهی SLS (Space Launch System) موافقت کرده بود.
نخستین پرتاب SLS که با همکاری بویینگ توسعه مییابد، آرتمیس ۱ نام دارد و در نوامبر ۲۰۲۱ (آبان ۱۴۰۰ خورشیدی) فضاپیمایی بدون سرنشین را برای پیشبرد برنامهی آرتمیس به ماه خواهد فرستاد تا گامی برای فرستادن انسان به ماه در سال ۲۰۲۴ (۱۴۰۳ خورشیدی) باشد.
لودرز نوشت: «اگرچه احتمالا ناسا به دلیل همهگیری کرونا که منجر به افزایش فاصلهی فیزیکی شده است، در برخی بخشها با کمبود قطعات در صنعت فضایی مواجه شود. اما مأموریت آرتمیس ۱ طبق برنامه پیش خواهد رفت. یک تست گرم موفقیتآمیز ما را قادر میسازد که تاریخ پرتاب مشخصی را برای مأموریت هدفگذاری کنیم.»
او همچنین یادآور شد که توسعهی موشکهای آینده هم باید در کنار فعالیتهای فعلی به آرامی پیش برود، از جمله موشکی که فضاپیمای اوریون (Orion) را برای یک مأموریت سرنشیندار آزمایشی در نوامبر ۲۰۲۳ (آبان ۱۴۰۲ خورشیدی) به مدار ماه، خواهد برد.
لودرز دربارهی آمادگی ناسا برای توسعهی پروژهی SLS خاطرنشان کرد: «ما بهخوبی برای مأموریتهای آینده آمادهایم و افزایش قابل توجه نرخ تولید، کیفیت بالای کار و بازدهی بالا مشهود است. در عین حال که برای برنامهی کاوش ماه با چالشهای تازهای روبهرو هستیم، با حرکت رو به جلو، تلاش میکنیم به کاهش هزینههای تولیدِ توانمندترین سامانهی پرتاب جهان ادامه دهیم.»
گفتنی است در ماه آوریل (فروردین) امسال دیوان محاسبات آمریکا، در ارزیابی برنامههای ناسا، هزینهی توسعهی SLS را ۸٫۷۵ میلیارد دلار و هزینهی توسعهی زیرساختهای زمینی آن (Exploration Ground Systems) با نام EGS را ۲٫۳۳ میلیارد دلار تخمین زده بود، اما برآوردهای جدید اندکی افزایش را نسبت به این برآورد نشان میدهد. این در حالی است که ناسا با مقایسهی ارقام تازه با برآورد اولیه در سال ۲۰۱۴ (به ترتیب ۷.۰۲ و ۱.۸۴ میلیارد دلار) خبر از افزایش ۳۰ درصدی هزینهها میدهد.
طبق اطلاعیهها، بعید است که کنگرهی آمریکا تغییری اساسی در برنامههای SLS و EGS ایجاد کند. اگرچه هنوز مجلس سنای آمریکا لایحهی اعتبارات مربوط به SLS و EGS را تأیید نکرده است اما سناتور ریچارد شلبی (Richard Shelby) رئیس کمیسیون اعتبارات ناسا پیش از این از برنامهی SLS حمایت کرده بود. علاوه بر این، مجلس برای SLS و EGS به ترتیب ۳۴۳ و ۷۵ میلیون دلار بیش از آنچه دولت خواسته بود اختصاص داد.
بنابراین با وجود درخواست ناسا، اگر کنگرهی آمریکا بر پیشبرد برنامههای فضایی دولتی تمرکز نداشته باشد، احتمال اینکه شاهد تغییر زیادی در بودجهی سامانهی پرتاب فضایی باشیم اندک است و این موضوع میتواند موجب تأخیر در برنامههای کاوش اعماق فضای ناسا شود. هرچند ناسا تلاش میکند با وجود موانع، حتی در صورت به تعویق افتادن برخی از پروژههای دیگر مانند ارسال کاوشگر کلیپر به قمر اروپای مشتری، برنامهی آرتمیس را طبق زمانبندی پیش ببرد.
عکس کاور: نمایی از موتورهای نصب شده بر روی موشک پروژهی آرتمیس ۱ سامانهی پرتاب فضایی ناسا
Credit: NASA/Eric Bordelon
منبع: Space