فضاپیمای سایکی به سوی یکی از گرانترین اجرام منظومهی شمسی میرود
ماموریت سیارکی سایکی ناسا از یک چالش مهم گذشت و حالا قرار است با ادامهی مأموریت در سال ۲۰۲۳ به فضا پرتاب شود.
قرار بود بین ماههای آگوست و اکتبر سال ۲۰۲۲ فضاپیمای «سایکی» (Psyche) به سوی سیارک همنام خود، یک سنگ فضایی فلزی عجیب در کمربند اصلی سیارکها پرتاب شود. اما مشکلات مربوط به نرمافزار پرواز مأموریت، استفاده از این پنجرهی پرتاب را غیرممکن کرد و باعث شد ناسا آن را به تعویق بیندازد و حتی به تصمیمگیری برای انجام دادن یا ندادن آن موکول کند.
این بررسی توسط یک تیم مستقل جداگانه از سوی ناسا و آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) که مدیریت مأموریت را بر عهده دارد، انجام شد. اگرچه گزارش در اینباره هنوز نهایی نشده است، اما حکم صادر شده و ناسا قصد دارد با توسعهی مأموریت، فضاپیما را در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) پرتاب کند.
«لوری لشین» (Laurie Leshin) مدیر JPL در اینباره گفت: «به تیم سایکی بسیار افتخار میکنم. در طول این بررسی، آنها پیشرفت قابل توجهی داشتند. مطمئن هستم که طرح رو به جلو پیش میرود و از دانش منحصربهفرد و ارزشمندی که این مأموریت به ارمغان میآورد، هیجانزدهام.»
همچنان طبق برنامهریزی قبلی، سایکی از مرکز فضایی کندی ناسا و توسط یک موشک فالکون هوی اسپیسایکس پرتاب خواهد شد، اما تأخیر یک ساله عواقبی هم برای مأموریت خواهد داشت.
برای نمونه پرتاب ۲۰۲۲ میتوانست سایکی را در اوایل سال ۲۰۲۶ به هدف سیارکی خود برساند اما پرتاب سال ۲۰۲۳ با مسیر متفاوت در آگوست ۲۰۲۹ به مقصد میرسد. همچنین مأموریت ریزماهوارهی «جانوس» (Janus) ناسا، که برای مطالعهی دو سیستم سیارکی دوتایی مجزا طراحی شده است، شاید همراه با سایکی به فضا نرود و قرار است ناسا وضعیت پرتاب آن را بررسی کند. با این وجود یک آزمایش دیگر، یعنی ارتباطات نوری فضای عمیق ناسا، با توجه به ادغام شدن در کاوشگر سایکی، قطعا همراه با این فضاپیما پرتاب خواهد شد.
تأخیر پرتاب میتواند پیامدهای بودجهای هم داشته باشد. بودجهی کل چرخهی حیات این مأموریت با احتساب پرتاب ۹۸۵ میلیون دلار است که ۷۱۷ میلیون دلار آن تا اواخر ژوئن هزینه شده است. بدین ترتیب شاید سالهای اضافی که در برنامهی جدید ضروری است، نیاز به افزایش بودجه باشد.
خبر ادامهی مأموریت سایکی، قطعا برای دانشمندان سیارهشناسی سراسر جهان اهمیت زیادی دارد زیرا این فرصت را خواهند داشت که یکی از جذابترین اجرام منظومهی شمسی را از نزدیک تماشا کنند.
سایکی یک سیارک ۲۲۵ کیلومتری است که بهنظر میرسد عمدتا از آهن و نیکل ساخته شده باشد. ترکیبی که به هستهی زمین شباهت دارد. بنابراین بسیاری از محققان فکر میکنند که ممکن است قلب باقیماندهی یک پیشسیارهی باستانی باشد که لایههای سنگی آن در اثر برخوردهای قدرتمند در طول تاریخ منظومهی شمسی از بین رفته باشد.
«توماس زوربوچن» (Thomas Zurbuchen) معاون ادارهی مأموریت علمی ناسا دربارهی این مأموریت گفت: «از کار سخت هیئت بازبینی مستقل و تیم تحت سرپرستی JPL قدردانی میکنم. درس های آموخته شده از سایکی در کل مجموعه مأموریت ما اجرایی خواهد شد و من مشتاق دادههای علمی هستم که سایکی در طول حیات خود ارائه میدهد و میتواند به درک بهتر هستهی سیارهی خودمان کمک کند.»
عکس کاور: طرحی گرافیکی از فضاپیمای سایکی
Credit: NASA/JPL-Caltech/Arizona State Univ./Space Systems Loral/Peter Rubin
منبع: Space
من این فضا پیمای جاسوسی رو سه چهار سال پیش در آسمان آرومه دیدم، وقتی موتورش رو روشن کرد با یه روش عجیبی با سرعت نور حرکت کرد . مثل رعدو برق شتاب گرفت و بعدش با سرعت عجیبی از به شکل تقریباً عمود از آسمان بیرون رفت. موتورش یونی است.نور خورشید رو جذب میکنه و به الکتریسیته تبدیل میکنه. واسه همون تو شتاب اولیه کار زنون یونیزه شده رو آزاد میکنه و بعدش واکنش الکتریسیته ایجاد میکنه . زیگزاگی مثل جرقه تو آسمون تو سه نقطه با فاصله زیاد زاهر میشه.