ناسا مونتاژ نهایی مدارگرد سیارک سایکی را آغاز کرد
مراحل مونتاژ فضاپیمای سایکی که برای پرتاب در سال آینده آماده می‌شود، آغاز شده است. این کاوشگر یک سیارک غنی از فلز را در کمربند سیارکی بین مشتری و مریخ بررسی خواهد کرد که طبق بررسی‌های هابل، ارزش آن از اقتصاد جهانی بیشتر است.
سازه‌ی فضاپیمای «سایکی» (Psyche) که یکی از اجزای اصلی آن محسوب می‌شود، به آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا در کالیفرنیا تحویل داده شده است و اکنون فاز مونتاژ، آزمایش و پرتاب در حال انجام است. طی سال آینده مراحل مونتاژ به پایان می‌رسد و این کاوشگر تحت بررسی دقیق قرار می‌گیرد تا برای رفتن به سایت پرتاب در کیپ کاناورال آماده باشد.
شاسی «پیشرانه‌ی الکتریکی خورشیدی» (Solar Electric Propulsion) یا که SEP توسط «ماکسار تکنولوژی» (Maxar Technologies) ساخته شده به اندازه‌ی یک خودروی ون است و بیش از ۸۰ درصد جرم سخت‌افزار نهایی فضاپیما را تشکیل می‌دهد. این سازه‌ی بزرگ شکلی جعبه-مانند دارد و به اتاق تمیز در JPL منتقل شده است. برخی از شاخص‌ترین ویژگی‌های شاسی شامل آنتن پرقدرت ۲ متری، قاب نگهدارنده‌ی ابزارهای علمی و کاورهای محافظ قرمز برای حفاظت از سخت‌افزار حساس است.
«لیندی الکینز-تانتون» (Lindy Elkins-Tanton) از دانشگاه ایالتی آریزونا که به‌عنوان محقق اصلی مأموریت سایکی فعالیت دارد، گفت: «رسیدن این شاسی بزرگ فضاپیما از ماکسار به JPL یکی از مهم‌ترین نقاط عطف فعالیت‌های ۱۰ ساله‌ی ماست. پیشبرد این مهندسی دقیق و پیچیده در طول سالی که با بیماری کرونا همراه بود، یک موفقیت بزرگ است.»
هدف فضاپیمای سایکی بررسی یک سیارک غنی از فلز به همین نام است که در کمربند اصلی سیارکی میان مریخ و مشتری، به دور خورشید می‌چرخد. این سیارک شانزدهمین سیارکی است که در فهرست ریزسیاره‌ها جای گرفته است. دانشمندان تخمین می‌زنند که این جرم تا حد زیادی از آهن و نیکل تشکیل شده است و می‌تواند هسته‌ی یک سیاره‌ی اولیه باشد. طبق بررسی‌های تلسکوپ فضایی هابل، ارزش مالی این سیارک چندین برابر ارزش اقتصاد جهانی است. کاوش سیارک سایکی با حدود ۲۲۶ کیلومتر عرض، همچنین می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری زمین و سیاره‌های دیگر فراهم کند.
طرحی گرافیکی از سیارک سایکی ۱۶
Credit: NASA/JPL-Caltech/ASU
طی ۱۲ ماه آینده تیم پروژه تمام‌وقت کار خواهد کرد تا به موقع به آزمون‌های پیش از پرتاب برسد. «هنری استون» (Henry Stone) مدیر پروژه‌ی سایکی گفت: «تماشای همه‌ی اجزا در کنار هم هیجان‌انگیز است و این بخشی از روند پروژه است که من بیشتر دوست دارم. هر چند این مرحله بسیار چالش‌برانگیز هم هست و اگر با مشکلی روبه‌رو شود، می‌تواند کل پروژه را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین انجام این مرحله طبق زمان‌بندی کاملا ضروری است.»
مهندسان به آرامی شاسی فضاپیمای سایکی را در اتاق سفید قرار می‌دهند.
Credit: NASA/JPL-Caltech
شاسی SEP هم‌اکنون با بیشتر سیستم‌های سخت‌افزاری مهندسی یکپارچه شده است. تیم ماکسار کل سازه را ساخته و سخت‌افزارهای مورد نیاز برای سیستم‌های الکتریکی پرقدرت، پیشرانه‌ها، سیستم حرارتی و سیستم هدایت و ناوبری را با آن یکپارچه کرده است. نکته‌ی جالب توجه آن است که مأموریت کاوشگر سایکی از پیشرانه‌ی الکتریکی ماکسار برای پیشروی در اعماق فضا بهره می‌برد. آرایه‌های خورشیدی پنج صفحه‌ای بزرگ و دوقلو هم که انرژی سیستم‌های فضاپیما را تأمین می‌کنند، توسط ماکسار ساخته می‌شود.
مدیر برنامه‌ی سایکی در ماکسار خاطرنشان کرد: «تحویل شاسی SEP به آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا یک موفقیت مهم برای ماکسار است. ما موفق شدیم طراحی و ساخت یک فضاپیما با پیرانه‌ی الکتریکی خورشیدی را برای سفری طولانی در میان محیطی با دریافت انرژی کم، انجام دهیم و این در حالی است که با چالش‌های ایمنی کارکنان در میان همه‌گیری کرونا هم روبه‌رو بودیم. همکاری میان ماکسار، دانشگاه ایالتی آریزونا و JPL ناسا الگویی موفق است و ما افتخار می‌کنیم که بخشی از آن هستیم.»
ساخت و آزمایش
مرحله‌ی مونتاژ، آزمایش و راه‌اندازی در حقیقت در تاریخ ۱۶ مارس (۲۶ اسفند) آغاز شد. زمانی که مهندسان زیرسیستم‌های ساخت JPL، کامپیوتر پرواز، سیستم ارتباطات و سیستم توزیع با انرژی کم را برای اطمینان از عملکرد صحیح بررسی کردند. اکنون با رسیدن شاسی، مهندسان ماکسار و آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا نصب سخت‌افزارهای باقیمانده را آغاز می‌کنند و آزمایش‌های خود را پی می‌گیرند.
طرحی گرافیکی از فضاپیمای سایکی در فضای دوردست
Credit: NASA/JPL-Caltech/ASU
سه ابزار علمی این مأموریت هم طی چند ماه آینده به JPL می‌رسند. این ابزارها شامل مغناطیس‌سنج برای سنجش میدان مغناطیسی بالقوه‌ی سیارک، تصویرگر چندطیفی برای عکس‌برداری از سطح در طول موج‌های گوناگون و طیف‌سنج برای بررسی عناصر تشکیل‌دهنده‌ی سیارک توسط تجزیه‌وتحلیل پرتوهای گاما و نوترون‌های رسیده از سطح سیارک، هستند. JPL همچنین ابزاری را برای آزمون فناوری می‌سازد که ارتباطات لیزری با نرخ بالای داده را که می‌تواند در مأموریت‌های آینده‌ی ناسا استفاده شود، آزمایش می‌کند.
پس از مونتاژ کامل فضاپیما، این مدارگرد از تأسیسات مونتاژ فضاپیما به محفظه‌ی بزرگ خلاء حرارتی در JPL که خود یک فرآیند مهم است، می‌رود تا محیط سخت اعماق فضا شبیه‌سازی شود. این محفظه جایی است که مهندسان JPL آزمایش‌های سنگینی را انجام می‌دهند مطمئن شوند که کل فضاپیما می‌تواند در محیط اعماق فضا سالم بماند، با پیرانش الکتریکی حرکت کند، اندازه‌گیری‌های علمی انجام دهد و با زمین ارتباط داشته باشد.
شاسی فضاپیمای سایکی برای مونتاژ بر روی پایه‌ی مخصوص قرار گرفته است.
Credit: NASA/JPL-Caltech
برنامه‌ریزی ناسا برای دستیابی به سایکی در سال ۲۰۲۶ در حالی است که این آژانس پیش از این هم برنامه‌های مطالعات سیارک‌ها را انجام داده است. از جمله در سال گذشته به کمک فضاپیمای اسیریس رکس موفق به نمونه‌برداری از سیارک بنو شد.
تا بهار سال آینده، کاوشگر سایکی کاملا مونتاژ شده است و پیش از پرتاب که برای آگوست ۲۰۲۲ (مرداد ۱۴۰۱) برنامه‌ریزی شده است، به مرکز فضایی کندی در کیپ کاناورال ارسال می‌شود. این فضاپیما برای کمک گرفتن از گرانش مریخ، در ماه می ۲۰۲۳ (اردیبهشت ۱۴۰۲) و اوایل سال ۲۰۲۶ (اواخر سال ۱۴۰۴) از کنار مریخ می‌گذرد تا در نهایت به مدار سیارک سایکی برسد و ۲۱ ماه به جمع‌آوری داده‌های علمی در آن بپردازد.
عکس کاور: رسیدن شاسی فضاپیمای سایکی به آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا
Credit: NASA/JPL-Caltech
منبع: NASA
