۷ فیلم شبیه «اسپنسر» که شخصیت‌های زن پیچیده دارند
«اسپنسر» به ویژه به دلیل بازی باورنکردنی کریستن استوارت در نقش پرنسس دایانا یکی از شانس‌های اصلی فصل جوایز است. پابلو لورین، کارگردان فیلم، انتظارات مخاطبان را زیر و رو کرد و اسپنسر را بیشتر به فیلمی درباره ارواح تبدیل کرد تا یک فیلم زندگینامه‌ای سنتی. داستان این فیلم در ایام کریسمس در سال ۱۹۹۱ اتفاق می‌افتد و زندگی دایانا در کاخ ساندرینگام ملکه در نورفولک را روایت می‌کند.
او از سبک زندگی خانواده سلطنتی سرخورده شده است و به دلیل توجه مداوم رسانه‌ها و ازدواج نه‌چندان خوبش با شاهزاده چارلز که در آستانه طلاق است، سلامت روانش رو به وخامت رفته است. در این فیلم شاهد لباس‌هایی خاص و ولخرجی‌های سلطنتی هستیم اما کارگردان به جای این که این موارد را با زرق و برق جلوه دهد، آن را به عنوان یک تجربه عصبی و ناراحت‌کننده ترسیم می‌کند.
- کریستن استوارت با فیلم اسپنسر برای اسکار خیز برداشته است (جشنواره ونیز ۲۰۲۱)
- کریستن استوارت در مسیر شکوفایی؛ از گرگ‌ومیش تا اسپنسر
- نقدها و نمرات فیلم اسپنسر؛ پرتره‌ی دلخراش پرنسس مرموز
مضمون «اسپنسر» متفاوت از آثار دیگر حول خانواده سلطنتی است. این فیلم مانند «تاج» یا فیلم موزیکال دایانا نیست اما در عوض از دیگر داستان‌ها و فیلم‌ها تاثیر می‌پذیرد که منجر به تجربه‌ای منحصر به فرد می‌شود. کسانی که علاقه‌مند به فیلم‌هایی هستند که لحن و مضامین مشابهی با اسپنسر دارند، می‌توانند ۷ فیلم دیگر را تماشا کنند که سبکی همانند این اثر دارند.
۷. جکی (Jackie)
- کارگردان: پابلو لورین
- بازیگران: ناتالی پورتمن، گرتا گرویک، پیتر سارسگارد
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
لورین قبل از نمایش داستان پرنسس دایانا، در جکی، نگاهی به تفکرات و روان بانوی اول آمریکا، جکی کندی انداخت. این فیلم، داستان ناتالی پورتمن در نقش بانوی اول را نشان می‌دهد که باید با مرگ ناگهانی شوهرش پس از ترور کنار بیاید. «جکی» بر خلاف دیگر فیلم‌های مرتبط با جان اف کندی ماند فیلم برنده اسکار الیور استون در سال ۱۹۹۱ که بر تئوری توطئه تمرکز می‌کند، اثری درباره غم و اندوه است.
این فیلم به بررسی غم و اندوه جکی می‌پردازد. او باید به فرزندانش بگوید که چه اتفاقی برای پدرشان افتاده است و به همراه آن‌ها از کاخ سفید نقل مکان کند و برای مراسم تدفین همسرش، رئیس جمهور ایالات متحده برنامه ریزی نماید. این اثر بسیار شبیه به «اسپنسر»، درباره یک کاراکتر ناراحت است و به بررسی زندگی یک زن مشهور و نمادین در تاریخ می‌پردازد. پورتمن که برای بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن شد، در این نقش کاملا متفاوت ظاهر گردید و صدا و رفتار جکی را به خوبی به تصویر کشید. «جکی» با آثار زندگینامه‌ای سنتی تفاوت زیادی دارد و این همان چیزی است که آن را به فیلمی خاص تبدیل می‌کند.
۶. درخشش (The Shining)
- کارگردان: استنلی کوبریک
- بازیگران: جک نیکلسون، شلی دووال، دنی لوید
- تاریخ انتشار: ۱۹۸۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
شاید با خود فکر کنید که چگونه فیلمی با محوریت پرنسس دایانا دارای وجه اشتراکی با فیلمی از استنلی کوبریک است که اقتباسی جذاب و دلهره آور از رمان مشهور استیون کینگ به حساب می‌آید اما این دو فیلم بیشتر از چیزی که فکرش را بکنید مشابه یکدیگر هستند. برای معدود کسانی که ممکن است با این فیلم کلاسیک سال ۱۹۸۰ آشنا نباشند، باید بگوییم که «درخشش» درباره خانواده تورنس از جمله جک تورنس (جک نیکلسون)، یک نویسنده الکلی، همسرش وندی تورنس (شلی دووال) و پسرشان دنی تورنس (دنی لوید) است که توانایی خاص و تله‌پاتیکی دارد. این خانواده به‌عنوان سرایداران زمستانی در هتل دورافتاده «اورلوک» واقع در کوه‌های راکی که اسرار تاریک فراوان و غم‌انگیزی را در دل خود جای داده است، سکونت می‌کنند. جک خیلی زود به جنون کشیده می‌شود و همسر و پسرش را به وحشت می‌اندازد و در نتیجه، شاهد یکی از وحشتناک‌ترین فیلم‌های تاریخ هستیم.
«درخشش» معانی و استعارات عمیق‌تری دارد اما درست مانند «اسپنسر»، در هسته خود مانند یک فیلم درباره خانه‌ای تسخیر‌شده به نظر می‌رسد. فیلم دارای لوکیشنی زیبا و در عین حال، بسیار دلخراش و ترسناک است. «درخشش» ارواح زیادی دارد و «اسپنسر» نیز به طور برجسته روح آن بولین را به تصویر می‌کشد. بسیاری از منتقدان نیز درباره شباهت‌های این دو فیلم اظهار نظر کرده‌اند و لارین به لس آنجلس تایمز گفت که همه این شباهت‌ها غیرعمدی بوده‌اند و توضیح داد: «فیلم درخشش با گوشت و خون من آمیخته است.»
۵. ماری آنتوانت (Marie Antoinette)
- کارگردان: سوفیا کاپولا
- بازیگران: کریستن دانست، جیسون شوارتزمن، اسیا ارجنتو
- تاریخ انتشار: ۲۰۰۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
«ماری آنتوانت» اثر سوفیا کاپولا بسیار شبیه «اسپنسر» است، چرا که هر دو فیلم برداشت‌هایی تند از سلطنت و قدرت هستند و کاراکترهای آن‌ها پوشش خاص و درخشانی دارند. «ماری آنتوانت» بر زندگی ملکه مشهور و بدنام فرانسوی (کریستن دانست)، زندگی بی‌احتیاطش در دربار، رسوایی‌هایی که در آن‌ها گرفتار شد و پیامدهای مرگبار کارهایش تمرکز می‌کند.
فیلم کاپولا بیشتر به طنزی طعنه آمیز گرایش دارد اما مانند «اسپنسر» از زرق و برق و نوع پوشش شخصیت‌های سلطنتی برای نمایش نادانی ثروتمندان استفاده می‌کند. رنگ روشن دکور و صحنه «ماری آنتوانت» بسیار چشم‌نواز است و حسی خاص به مخاطب القا می‌کند.
۴. جودی (Judy)
- کارگردان: روپرت گولد
- بازیگران: رنه زلوگر، فین ویتراک، جسی باکلی
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
«جودی» در مقایسه با «اسپنسر» بیشتر شبیه یک فیلم زندگینامه‌ای استاندارد است اما هر دو فیلم از نظر نحوه ترسیم پرتره‌ای تراژیک از مراحل پایانی زندگی دو زن مشهور، مشابه یکدیگر هستند. در این فیلم به کارگردانی روپرت گولد، رنه زلوگر در نقش جودی گارلند بازی می‌کند. این بازیگر برای اجرای این نقش، برنده دومین جایزه اسکار خود شد. این فیلم که آخرین سال زندگی گارلند را به تصویر می‌کشد، بر اعتیاد او به الکل، مصرف مواد، سلامت روانی نامتعادل و دیوانگی او از توجه بیشتر حد اطرافیان، متمرکز است.
زلوگر درست مانند استوارت، نقش جودی را به بهترین شکل ممکن ایفا می‌کند. فیلم به خوبی معایب ناخواسته در کانون توجه قرار گرفتن را بررسی می‌کند. داستان هر دوی این فیلم‌ها به صورت تراژدی و با هاله‌ای اندک از امید به نمایش درمی‌آید.
۳. تمام پول‌های جهان (All The Money In The World)
- کارگردان: ریدلی اسکات
- بازیگران: کریستوفر پلامر، میشل ویلیامز، مارک والبرگ
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
فیلم «تمام پول‌های جهان» به کارگردانی ریدلی اسکات برای تغییرات لحظه آخری بازیگران خود و بازی کریستوفر پلامر در نقش جی‌پل گتی، بیشتر خبرساز شد تا داستان خود فیلم. این موضوع مایه تاسف است، زیرا «تمام پول‌های جهان» واقعا یک فیلم خوب است. این فیلم ماجرای ربوده شدن نوه گتی، جان پل گتی سوم (چارلی پلامر) و تلاش مادرش (میشل ویلیامز) برای نجات او را روایت می‌کند و همه این‌ها در حالی است که پدرشوهر ثروتمند او همدلی و احساسات بسیار کمی از خود بروز می‌دهد.
«تمام پول‌های جهان» مانند «اسپنسر» نگاهی کوبنده به افراد پولدار دارد و در آن، گتی بیشتر از انسان‌ها یا خانواده‌اش، نگران ثروتش است. جیل هریس با بازی ویلیامز مورد بدرفتاری پدر شوهر ثروتمندش قرار می‌گیرد و اسکات سعی می‌کند او را که زندگی پسرش در خطر است، آرام کند.
۲. دستیار (The Assistant)
- کارگردان: کیتی گرین
- بازیگران: جولیا گارنر، کریستن فروست، متیو مک‌فدین
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
«دستیار» کیتی گرین فیلمی دیدنی و غم انگیز است. این فیلم روزمرگی جین (جولیا گارنر)، دستیار رئیس یک شرکت فیلمسازی را دنبال می‌کند. در طول فیلم، ما متوجه رفتار نامطلوب رئیس جین می‌شویم و تلاش‌های جین برای گزارش رفتار نادرست او به سازمان‌های مربوطه نادیده گرفته می‌شود.
تماشای «دستیار» چندان آسان نیست و این فیلم نیز مانند «اسپنسر»، اثری احساسی و شاید خسته کننده است. این نوع از فیلم‌ها موقعیتی را ارائه می‌دهند که ما به عنوان مخاطب دوست داریم آن را به شکلی واضح متوجه شویم اما عمق این احساسات متاسفانه هرگز روی پرده قابل نمایش نیستند. «دستیار»، به نوعی، تجربه‌ای بسیار بدتر از «اسپنسر» را به تصویر می‌کشد که قطعا ارزش دیدن دارد.
۱. من به پایان دادن به این اوضاع فکر می‌کنم (I’m Thinking Of Ending Things)
- کارگردان: چارلی کافمن
- بازیگران: جسی باکلی، جسی پلمونز، تونی کولت
- تاریخ انتشار: ۲۰۲۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
فیلم‌های چارلی کافمن همیشه پر از عناصر و مضامین سوررئال و اگزیستانسیال هستند و «من به پایان دادن این اوضاع فکر می‌کنم» بیشترین میزان ممکن این عناصر را دارد. داستان فیلم حول محور یک زوج جوان (جسی پلمونز و جسی باکلی) است که برای دیدار والدین پسر (تونی کولت و دیوید تیولیس) به مسافرت می‌روند. هیچ چیز درست به نظر نمی‌رسد و کافمن دائما با ریتم، سرعت و کاراکترهای فیلم بازی می‌کند و منجر به یک تجربه سورئال می‌شود.
«من به پایان دادن به این اوضاع فکر می‌کنم» مانند اسپنسر، دارای فرضیه‌ای است که روی کاغذ ساده به نظر می‌رسد اما این کارگردان چندین لایه گیج‌کننده به آن اضافه می‌کند و تجربه ای جذاب به مخاطب ارائه می‌دهد که مطمئنا برای مدتی از ذهن او خارج نخواهد شد. فیلم دارای مضامینی درباره سلامت روان، خودکشی و تنهایی است و آن‌ها را به شیوه‌ای منحصر به فرد که فقط کافمن از عهده آن برمی‌آید، بیان می‌کند.
منبع: collider
