تفاوت مارکیز و برلیان چیست؟ (معرفی ۱۰ برش محبوب برلیان)
در فرانسه‌ی قرن ۱۸، پادشاه لویی پانزدهم به یک جواهرساز سلطنتی دستور داد تا الماسی شبیه به لب‌های معشوقه‌اش طراحی کند. مرچنس مادام دوپومپادور، جین آنتوانت پوازون، (Marchioness Madame de Pompadour Jean Antoinette Poisson) منشأ تراش الماسی خاص، جذاب و جاودانه به نام مارکیز (marquise) است. بعد‌ها نام مارکیز به یک درجه و عنوان سلطنتی تبدیل شد و کسانی که این عنوان را داشتند اغلب الماس تراش مارکیز استفاده می‌کردند. با این که تاریخچه‌ی این نوع تراش برلیان به عشق باز می‌گردد اما الماس‌های مارکیز با نام فرانسوی خود، الماس ناوت (Navette)، که در انگلیسی به معنای کشتی کوچک است هم شناخته می‌شوند. اگرچه بسیاری از افراد تصور می‌کنند الماس برلیان با الماس مارکیز تفاوت دارد، اما تراش مارکیز یکی از انواع تراش‌های برلیان است. در واقع در پاسخ به سؤال تفاوت مارکیز و برلیان چیست باید گفت که این دو، مفهومی جدا از هم ندارند و مارکیز یک تراش برلیان است.
تراش برلیان به چه معناست؟
هنگامی که نور روی یک سنگ قیمتی شفاف می‌افتد، وارد سنگ شده و دچار شکست می‌شود. برای اینکه ناظر الماس، درخشندگی سنگ را به خوبی ببیند، باید نور در درون جواهر به گونه‌ای انعکاس پیدا کند که از همان جهتی که وارد سنگ شده، خارج شود و در نهایت به چشم ناظر برسد. برای رسیدن به این نتیجه، الماس به روشی خاص به نام درخشان یا همان برلیان برش می‌خورد. در اصل، اصطلاح برلیان (Brilliant) به بازگشت نور بهینه‌ای که این روش برش ایجاد می‌کند، اشاره دارد. مارکیز یک تراش برلیان کشیده و ظریف است که با نوکی تیز در دو انتها تکمیل شده و جذابیت و درخشندگی منحصر به فردی در مقابل سایر تراش‌های برلیان دارد.
انواع تراش برلیان
برش برلیان را می‌توان در اشکال مختلفی اجرا کرد. همه‌ی برش‌ها درخشندگی و زیبایی سنگ را به نمایش می‌گذارند اما در نوع برش و خطوط کلی آن‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد. در ادامه معروف‌ترین تراش‌های برلیان آمده است.
گرد
تراش برلیان گرد مظهر زیبایی یک الماس کلاسیک است. به گفته مؤسسه‌ی گوهرشناسی آمریکا (the Gemological Institute of America) گرد، محبوب‌ترین برش برلیان است. بیش از ۷۰ درصد از الماس‌های فروخته شده در سطح جهان، گرد هستند زیرا هنگامی که الماس به درستی به صورت گرد تراشیده شود، تقریباً ۱۰۰٪ نور را منعکس می‌کند و درخشان‌ترین نسخه‌ی الماس در بین تمام برش‌های برلیان را به نمایش می‌گذارد.
مارکیز
مارکیز یکی از فانتزی‌ترین تراش‌های برلیان است. اگر می‌خواهید عظمت الماس گردنبند یا انگشتر خود را به حداکثر برسانید، تراش مارکیز بهترین گزینه است. همچنین انگشتر الماس با این طرح می‌تواند انگشتان شما را باریک‌تر و کشیده‌تر نشان دهد. یکی از اصلی‌ترین تفاوت مارکیز و برلیان گرد این است که تراش مارکیز ضایعات کمی دارد و از حداکثر سنگ الماس استفاده می‌کند. به همین دلیل در عین زیبایی و جلوه‌ی خاص، مقرون به صرفه‌تر از دیگر انواع برلیان به‌ویژه برلیان گرد است. علاوه بر الماس، مارکیز همچنین به طور گسترده‌ای روی جواهراتی مانند یاقوت قرمز و یاقوت کبود هم اجرا می‌شود. نوع دیگری از تراش مارکیز به نام مارکیز هلندی (dutch marquis) هم وجود دارد که در کناره‌ها صاف است. در این طرح از برش‌های پله‌ای به جای برش رایج مارکیز استفاده شده است و در نهایت شکلی متفاوت را ارائه می‌دهد.
گلابی
الماس تراش گلابی که به تراش اشکی هم شناخته می‌شود، از قرن پانزدهم محبوبیت و جذابیت خود را حفظ کرده است. الماس گلابی بهترین ویژگی‌های برش‌های گرد و مارکیز را ترکیب می‌کند و هارمونی ظرافت و مهارت را ارائه می‌دهد. تفاوت مارکیز و برلیان گلابی در تراش نوک آن‌هاست. برش گلابی فقط در یک انتها نوک تیز است. اما الماس‌های مارکیز متقارن هستند، با این حال هر دو برلیان، ظاهر انگشت‌ها را کشیده و باریک جلوه می‌دهند.
بیضی
برلیان بیضی، شکل نرم‌تر و گردتر برلیان مارکیز است. هر دو برش‌های درخشان و کشیده با کناره‌هایی منحنی دارند اما بیضی انتهایی نوک تیز ندارد. با این حال، الماس‌های تراش بیضی مقاومت بیشتری دارند. بنابراین، اگر فعال و پرکار هستید بیضی ممکن است گزینه‌ی بهتری نسبت به مارکیز برای شما باشد. البته برشی از الماس به نام مووال (moval) هم وجود دارد که طرحی بین بیضی و مارکیز است. برای کسانی که هر دو طرح را به یک اندازه دوست دارند.
زمرد
الماس‌های تراش زمرد در دوره‌ی آرت دکو در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ محبوبیت یافتند. دوره‌ای که با ترجیح خطوط تمیز، تقارن و الگو‌های هندسی شناخته می‌شود. این برش از آنجا که برای سنگ زمرد هم به کار می‌رود، به همین نام شهرت پیدا کرده است. با شکلی مستطیلی و وجوه بزرگ و باز، برش پله‌ای زمرد جلوه آینه‌ای و کلاسیک دارد. الماس‌های تراش زمرد معمولاً درخشندگی کمتری دارند اما شفافیت واقعی سنگ را نشان می‌دهند.
کوشن
برشی با ظاهری شبیه به بالش که ترکیبی از جذابیت قدیمی و تقارن مدرن را ارائه می‌دهد. کوشن نام تراشی است که در نسخه‌های قدیمی به ماین کات (Mine Cut) معروف بود و از قرن هفدهم تا اواخر قرن نوزدهم به این نام شهرت داشت. برش کوشن شکلی مربعی با لبه‌های گرد دارد و درخشندگی الماس را به خوبی نشان می‌دهد.
پرنسس
برلیان پرنسس (princess) با زوایای تیز و شکل مربعی‌اش، از نظر محبوبیت فقط برلیان گرد را پشت سر می‌گذارد. الماس‌های تراش پرنسسی کمترین ضایعات و هدر رفت را هنگام برش دارند. همچنین یکی از درخشان‌ترین جلوه‌های الماس را به نمایش می‌گذارند. برش کوشن و پرنسسی برلیان در زوایا با هم متفاوت هستند. برش کوشن گردتر و نرم‌تر است. در حالی که پرنسس زوایایی تیز و شکل کلی جسورانه‌تری دارد.
رادیانت
رادیانت (radiant) برشی نزدیک به زمرد است و ترکیبی عالی از خطوط تمیز و درخشندگی را ارائه می‌دهد. رادیانت دارای شکل مستطیلی یا مربعی با جنبه‌های خیره‌کننده و گوشه‌های به خوبی تراش خورده است. در مقایسه با تراش زمرد، رادیانت درخشش بیشتری دارد و ظاهری مدرن‌تر را به نمایش می‌گذارد. در حالی که زمرد، برشی کلاسیک محسوب می‌شود. برش رادیانت همچنین بسیار شبیه به برلیان پرنسس است.
سخن پایانی
در میان انواع مختلف تراش‌های برلیان، مارکیز شاید یکی از منحصر به فردترین طرح‌ها را داشته باشد. مارکیز درخششی جذاب دارد و در عین حال ارزان‌تر از سایر تراش‌ها است. در جواهرات، تقارن برش بسیار مهم است. پس در هنگام انتخاب الماس مارکیز خود در نظر داشته باشید که دو نقطه‌ی انتهایی الماس باید در یک راستا قرار بگیرند و همچنین سطوح چپ و راست باید تصویر آینه‌ای از یکدیگر باشند و در نهایت، رنگ المسی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با طرح برش و ترجیح شخصی شما مطابقت دارد.
منابع: brilliance, langantiques, gembreakfast, keyzarjewelry, hatton-garden
