۱۲ فیلم نوآر کره‌ای برتر؛ پلی میان آثار کلاسیک و مدرن
از دهه‌ی ۵۰ میلادی تا به امروز، سینمای کره به یکی از بهترین، عجیب‌ترین و جدی‌ترین بسترها برای ساخت فیلم نوآر تبدیل شده است. سینمای کره‌ی جنوبی مانند هیولایی وحشی، رام‌نشدنی و مهربان است! در جشنواره‌های بین‌المللی برنده‌ی جوایز مختلف می‌شود، علاوه‌بر آثار آوانگارد با عناوین متعلق به جریان اصلی نیز سالن‌های سینما را پر می‌کند و دریای بی‌حد و حصر و حیرت‌انگیزی از فیلم‌های ژانری و فیلم نوآر را در اختیار دارد. فیلم‌های جنایی کره‌ی جنوبی، یک‌جور لذت متفاوت و خاص را برای بیننده به ارمغان می‌آورند. جایی که انتظار می‌رود تحقیقات شبانه در خیابان‌های بارانی ادامه یابند، دوئل با سلاح گرم و تمام نزاع‌های بیرون از خانه تداوم داشته باشند و روابط درهم‌تنیده میان دوستان، عشاق و دشمنان باقی بمانند. اما این تمام ماجرا نیست؛ داستان‌های جنایی کره‌ای در اغلب موارد تغییر می‌کنند و تبدیل به چیز دیگری می‌شوند. دی‌ان‌ای آن‌ها با عناصر ژانرهای اکشن، تریلر، پلیسی، کمدی و ملودرام خاص سینمای کره درهم می‌آمیزند و محصول جدیدی را به‌وجود می‌آورند. در هزاره‌ی سوم، فیلم‌های نوآر کره‌ای به مراتب غریب‌تر، خونین‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر شده‌اند و با سینمای هنگ کنگ و ژاپن به‌خاطر ژانرهای منحصربه‌فردشان رقابت دارند.
در ادامه به سراغ ۱۲ فیلم نوآر کره‌ای خواهیم رفت تا با نگاهی به آثار عمیق و جدی این ژانر از دهه‌ی ۵۰ میلادی تا ۱۰ سال آغازین هزاره‌ی سوم (تا سال ۲۰۱۰) صفحاتی از تاریخ سینمای کره را ورق بزنیم.
- ۳۰ فیلم برتر از جهان سیاه، رازآمیز و پرفریب نوآر
- ۱۰ فیلم نوآر که شما را عاشق سینمای نوردیک می‌کنند
- ۱۰ فیلم برتر سینمای کره جنوبی که حتما باید ببینید
- ۱۵ فیلم نئون-نوآر برتر؛ جنایتکاران حرفه‌ای زیر نور شهر
۱۲. یک گل در جهنم (A Flower in Hell)
- کارگردان: شین سانگ-اوک
- بازیگران: چوی یون هی، کیم هک، کانگ سان هی و جو هی اون
- محصول: ۱۹۵۸
- امتیاز راتن تومیتوز: اطلاعاتی در دسترس نیست
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶/۲ از ۱۰
تقریبا تمام سینمای کره‌ی جنوبی پیش از دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی به‌دلیل مشکلات مختلف و نابودی‌های جنگ این کشور از بین رفته است. با این حال اواخر دهه‌ی ۵۰ میلادی، دوران احیای رسانه بود و هشت فیلم ساخته‌شده در سال ۱۹۵۴، به ۱۰۸ فیلم در سال ۱۹۵۹ تبدیل شدند. سرگذشت عجیب و غیرقابل باور شین سانگ-اوک به‌تنهایی می‌تواند باعث ساخت چند فیلم نوآر و جنایی شود. در سال ۱۹۸۷، همسر سابق اوک یعنی چوی یون هی که در بسیاری از فیلم‌های او بازی کرده بود، در هنگ کنگ ربوده و به کره‌ی شمالی فرستاده شد. هنگامی که شین سانگ-اوک برای پی بردن به ماجرا به هنگ کنگ سفر کرد، خودش هم مورد آدم‌ربایی قرار گرفت. این اقدام هولناک به دستور رهبر آینده‌‌ی کره‌ی شمالی، کیم جونگ ایل انجام شد زیرا می‌خواست صنعت فیلم‌سازی کشورش را راه‌اندازی کند. سانگ-اوک از سر ناچاری در کره‌ی شمالی فیلم ساخت و سرانجام به هالیوود سفر کرد و ۳ فیلم نینجایی را تولید نمود. او یکی از معدود استعدادهای دوران خود بود.
شین سانگ-اوک در فیلم «یک گل در جهنم» یک عاشقانه‌ی محکوم به مرگ را پس از جنگ کره روایت می‌کند. دونگ-شیک به‌عنوان شخصیت اصلی، به سئول می‌رود تا برادر بزرگ‌ترش را پیدا کند اما در این میان دوست برادر او که یک روسپی مرموز است و حکم فم‌فتال داستان را دارد، مشکلاتی را به‌وجود می‌آورد. داستان به‌ظاهر ساده‌ی فیلم، با تلفیقی از نئورالیسم و ملودرام روایت می‌شود و رفته رفته رنگ آثار جنایی و نوآر را به‌خود می‌گیرد و به‌شکلی غیرقابل پیش‌بینی و اکسپرسیونیستی پایان می‌یابد؛ مانند پایان فیلم دیوانه‌ی تفنگ (Gun Crazy 1950) یا چیزی که اف. دبیلو مورنائو در سر می‌پروراند.
۱۱. همیشه با تو (Forever With You)
- کارگردان: یو هیون-موک
- بازیگران: کام بونگ دو، یونگ لی، بونگ چوی و…
- محصول: ۱۹۵۸
- امتیاز راتن تومیتوز: اطلاعاتی در دسترس نیست
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶/۶ از ۱۰
یو هیون-موک که با فیلم «گلوله‌ی بی‌هدف» محصول ۱۹۶۰ به‌شدت معروف شد، دو سال پیش از آن فیلم نه‌چندان قدرتمند «همیشه با تو» را کارگردانی کرد. این اثر کره‌ای هم مانند «یک گل در جهنم» درباره‌ی یک عاشقانه‌ی سرنوشت‌ساز است اما رگه‌های جنایی و نوآر پررنگ‌تری دارد. اینجا با یک زن و سه جوان بزهکار سروکار داریم که تمام آن‌ها زندگی متفاوتی را در ۱۰ سال بعد تجربه می‌کنند؛ یکی سرانجام از زندان آزاد می‌گردد، دیگری کشیش می‌شود و نفر آخر با تبدیل شدن به بزرگ‌ترین جتایتکار زیرزمینی، در جایگاه یک گانگستر ترسناک قرار می‌گیرد.
با وجود فرضیه‌های مختلف و پیچیدگی‌ها و مشکلات موجود در پلات فیلم‌نامه، یو هیون-موک تصمیم گرفت تا بیشتر بر روی فرم تمرکز کند. اکثر وقایع فیلم خصوصا آن‌هایی که در فلاش‌بک‌ها رخ می‌دهند، در استیج‌های صوتی عظیم اتفاق می‌افتند. موضوعی که به کارگردان اجازه می‌دهد تا حرکات مختلف با دوربین را انجام دهد و با جابه‌جایی آزادانه در محیط، فضای یک فیلم نوآر کره‌ای را تا حد قابل قبولی به‌تصویر بکشد.
۱۰. خدمتکار (The Housemaid)
- کارگردان: کیم کی-یانگ
- بازیگران: آن سونگ کی، جین کیو کیم و…
- محصول: ۱۹۶۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷/۳ از ۱۰
سینمای کره از دوران آثار کلاسیک تا به امروز، همیشه به تلفیق عناصر ترسناک و روانشناختی با ژانر نوآر و جنایی علاقه‌مند بوده است. تمایل به بازآفرینی وحشت‌های غریب و غیرمعمول در ژاپنی‌ها بیشتر دیده می‌شود اما کره‌ی جنوبی هم به قصه‌های هولناک و تکان‌دهنده علاقه دارد. یک معلم پیانو میانسال بر اساس توصیه‌های دانش‌آموزش، خدمتکاری را به استخدام درمی‌آورد. با این حال، خدمتکار رفته رفته به‌حدی به خانه نفوذ پیدا می‌کند که در کنار رئیس‌اش به تکه‌ای مهم از این پازل هولناک تبدیل می‌شود.
در کنار شین سانگ-اوک و یو هیون-موک، کیم کی-یانگ نیز یکی از استعدادهای برتر دوران کلاسیک سینمای کره است. کارهای او بسیار عجیب‌اند و با درون‌مایه‌های روان‌شناختی‌شان، به‌نوعی نشان‌دهنده‌ی بیماری‌های روانی موجود در جامعه‌ی کره در آن سال‌ها هستند. علی‌رغم مشکلاتی که بر سر راه این کارگردان قرار داشت، او دو نسخه‌ی دیگر از «خدمتکار» را در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کارگردانی کرد. آثار کیم کی-یانگ هنوز هم برای فیلم‌سازان مشهوری مانند پارک چان ووک و بونگ جون هو الهام‌بخش هستند.
در سال ۲۰۰۳ ژان-میشل فرودون فرانسوی که به‌تازگی سردبیر مجله‌ی کایه دو سینما شده بود، از «خدمتکار» به‌عنوان یک فیلم نوآر و روانشناختی شگفت‌انگیز یاد کرد که با گذشت بیش از ۴۰ سال از زمان اکران‌اش، کماکان تاثیرگذار و تکان‌دهنده است. فرردون همچنین کیم کی-یانگ را با لوئیس بونوئل مقایسه نمود و او را به‌عنوان فیلم‌سازی جدی و مهم توصیف کرد که می‌تواند در اعماق ذهن انسان‌ها نفوذ کند و از تلفیق ژانرهای مختلف سینمایی، به چیزی جدید و عمیق برسد.
۹. سبیل ژنرال (The General’s Mustache)
- کارگردان: لی سئونگ-گو
- بازیگران: کیم سیانگ-هو، یون جئونگ-های، کیم سئونگ-اوک و…
- محصول: ۱۹۶۸
- امتیاز راتن تومیتوز: اطلاعاتی در دسترس نیست
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶ از ۱۰
از بین تمام آثار حاضر در این لیست، فیلم کره‌ای «سبیل ژنرال» جایگاه ناشناخته‌شده‌ترین عنوان را دارد که کم‌ترین اطلاعات و مطلبی راجع‌به آن موجود است؛ اما می‌توانید به‌عنوان یک فیلم نوآر متفاوت و قابل قبول به‌سراغ‌اش بروید. در وهله‌ی اول، داستان این اثر کلاسیک با مرگ مرموز یک عکاس خبری جوان آغاز می‌شود و به تحقیقات دو کارآگاه پلیس -یکی از آن‌ها کهنه‌کار و دنیادیده است و دیگری جوان، عجول و به‌ظاهر فرهیخته- پیرامون راز این قتل اختصاص پیدا می‌کند. اما رفته رفته لحن فیلم دچار تغییر می‌شود و مخاطب از کشمکش‌های موجود در روایات پلیسی، به یک مطالعه‌ی شخصیتی ملودراماتیک و پیچیده راجع‌به قربانی ورود پیدا می‌کند.
تمام این موارد با یک سکانس انیمیشنی متحرک، فلاش‌بک‌های سیاه و سفید و گذشته‌نمایی‌های متعدد تکمیل می‌شوند. اگر می‌خواهید تاریخچه‌ی فیلم نوآر در کره‌ی جنوبی را مرور کنید، این عنوان مهجور را نیز به فهرست‌تان اضافه نمایید.
۸. آخرین شاهد (The Last Witness)
- کارگردان: لی دو-یونگ
- بازیگران: چوی بول ام، مایونگ-جونگ ها، یونگ-های جئونگ و…
- محصول: ۱۹۸۰
- امتیاز راتن تومیتوز: اطلاعاتی در دسترس نیست
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶/۸ از ۱۰
اصولا فیلم‌های جنایی و نوآر با پدیده‌ی بینامتنیت و ارجاعات فرامتنی بیگانه نیستند. گاهی اوقات این اتفاق ممکن است از طریق قتل‌های زنجیره‌ای در داستان فیلم صورت گیرد و کشتارها و ناامنی‌های موجود در جامعه‌ی مدنظر فیلم‌ساز را هدف قرار دهد. در موارد دیگر، نقش پررنگ رسانه‌ها، سیاست و موضوعات فرهنگی جوامع نیز توسط کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس مورداستفاده قرار می‌گیرند تا این مفاهیم تنها به چارچوب فیلم محدود نشوند.
در فیلم «آخرین شاهد» نظاره‌گر تحقیقات کارآگاهی خبره در مورد قتل وحشیانه‌ی یک آبجوساز ثروتمند هستیم. حین صحبت‌های بازپرس با افرادی که مقتول را می‌شناسند، معلوم می‌شود که هیچ‌کس بی‌گناه نیست و همه مسئول بی‌رحمی‌های جامعه هستند. سانسورهای دولتی -که در دهه‌ی ۸۰ میلادی گریبان‌گیر بسیاری از فیلم‌سازان کره‌ای شدند- به ساخته‌ی لی دو-یونگ هم آسیب رساندند و سانسورچی‌ها حدود یک‌سوم از حماسه‌ی سه‌ساعته‌ی او را هنگام اکران اولیه حذف کردند. البته به‌لطف آرشیو سینمای کره، در حال حاضر می‌توانید نسخه‌ی کامل «آخرین شاهد» را تماشا کنید. در سال ۲۰۰۱ بازسازی این فیلم با همین نام توسط چانگ-هو بائه ساخته شد و علی‌رغم دریافت جوایز مختلف، نتوانست اتمسفر و فضای خاص اثر قبلی را تکرار کند.
۷. پسر ژنرال (General’s Son)
- کارگردان: ایم کوان-تا
- بازیگران: پارک سانگ-مین، شین هیون-جون، بنگ یون-هی و…
- محصول: ۱۹۹۰
- امتیاز راتن تومیتوز: اطلاعاتی در دسترس نیست
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶/۵ از ۱۰
فیلم نوآر (به تعبیر خیلی‌ها نئو-نوآر) و تاریخی ایم کوان-تا در زمان اشغال کره توسط ژاپن روایت می‌شود و با داستان گانگستری‌اش، می‌تواند عاشقان این ژانر سینمایی را به خود علاقه‌مند کند. کیم دو-هان که مادرش را در هشت سالگی از دست داده است، در حال حاضر به‌عنوان یک متکدی آواره در خیابان‌ها روزگار می‌گذراند. مهارت‌های رزمی او و خشونت نهادینه‌شده در شخصیت‌اش، باعث اتفاقات عجیبی می‌شود که در نهایت منجر به درگیری کیم با یاکوزاها و تبدیل شدن‌اش به رهبر یک گروه مافیایی می‌گردد.
اولین قسمت از سه‌گانه‌ی «پسر ژنرال» با کارگردانی منحصربه‌فرد ایم کوان-تا، طراحی لباس حرفه‌ای و داستان جذاب و پرکشش خود، به سرعت بی‌وقفه‌ای می‌رسد؛ گویی هرگز مکث نمی‌کند و اجازه‌ی نفس کشیدن را به بیننده نمی‌دهد. این فیلم در سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ به‌عنوان پربیننده‌ترین فیلم کره‌ی جنوبی شناخته شد. قسمت دوم و سوم این سری به‌ترتیب امتیاز ۶ و ۵/۵ را از IMDb دریافت کردند و بار دیگر نشان دادند که اکثر دنباله‌های سینمایی، به‌هیچ‌عنوان نمی‌توانند موفقیت‌های قسمت نخست را تکرار کنند.
۶. ماهی سبز (Green Fish)
- کارگردان: لی چانگ-دونگ
- بازیگران: هان سوک-کیو، شیم های-جین، جونگ جین یونگ، سونگ کانگ-هو و…
- محصول: ۱۹۹۷
- امتیاز کاربران راتن تومیتوز: ۶۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
هرچه‌قدر به اواخر این فهرست نزدیک می‌شویم، کارگردانانی را می‌بینیم که برای مخاطب امروزی شناخته‌شده‌تر هستند. «ماهی سبز» به‌عنوان نخستین فیلم بلند لی چانگ-دونگ، درست مانند «پسر ژنرال» درگیری‌های مختلف و حرفه‌ی شخصیت اصلی را در میان اوباش و جنایتکاران به‌تصویر می‌کشد؛ به‌همراه ماجراهایی مرموز و عناصر نوآر هوشمندانه. با این چارچوب ژانری، لی چانگ-دونگ سطوح گوناگون وفاداری، محدودیت و عصیان‌گری را در بطن شخصیت‌هایش نهادینه می‌کند. این اتفاقات به‌لطف دوربین حرفه‌ای او که گاها شامل نماهای POV یا ۳۶۰ درجه و متحرک می‌شود، تلفیقی از تصاویر سورئال و واقع‌گرای انسانی را به‌وجود می‌آورد.
«ماهی سبز» بسیاری از جوایز معتبر سینمای کره را به‌دست آورد و در سال ۱۹۹۷ به‌عنوان هشتمین فیلم پربیننده‌ی این کشور شناخته شد. اگر دلتان می‌خواهد به‌سراغ شناخت سینمای لی چانگ-دونگ بروید و از یک فیلم نوآر کره‌ای در اواخر قرن بیستم میلادی لذت ببرید، «ماهی سبز» گزینه‌ی مناسبی خواهد بود.
۵. خاطرات قتل (Memories of Murder)
- کارگردان: بونگ جون-هو
- بازیگران: سونگ کانگ-هو، کیم سانگ-کیونگ، بیونگ هی-بونگ و…
- محصول: ۲۰۰۳
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸/۱ از ۱۰
ساخته‌ی تکان‌دهنده‌ی بونگ جون-هو یکی از کلیدی‌ترین فیلم‌های موج نو سینمای کره به‌حساب می‌آید که همچنان دیدنی و تاثیرگذار است. فیلم داستان دو کارآگاه پلیس محلی -که یکی بر اساس احساسات و خشونت پیش می‌رود و دیگری کمی باهوش‌تر است- را روایت می‌کند که مسئولیت پرونده‌ی مجموعه‌ای از قتل‌های سریالی وحشتناک در روستاهای کره را بر عهده دارند. با ورود کارآگاه سوم به داستان، لحن فیلم کمی دچار تغییر می‌شود و مثلث جنایی و نوآر اثر علاوه‌بر کمدی سیاه ظریف‌اش، از عناصر تراژیک و غم‌انگیز هم بهره‌مند می‌گردد.
«خاطرات قتل» بر اساس قتل‌های سریالی واقعی کره‌ی جنوبی ساخته شده است که در یک بازه‌ی زمانی پنج ساله از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ به وقوع پیوست و به‌شدت خبرساز شد. بونگ جون-هو با این فیلم به شهرت بسیاری رسید و اکثر جوایز سینمایی کشورش را به‌دست آورد.
کوئنتین تارانتینو این فیلم را به‌همراه یکی دیگر از ساخته‌های بونگ جون-هو یعنی فیلم «میزبان» به‌عنوان دو مورد از ۲۰ فیلم محبوب خود از سال ۱۹۹۲ تا به امروز معرفی کرده است. «خاطرات قتل» همچنین به‌عنوان بهترین فیلم کره‌ای قرن انتخاب شد. مجله‌ی مطرح سایت اند ساوند نیز این عنوان را در فهرست ۳۰ فیلم مهم و تعین‌کننده‌ی دهه قرار داد. این فیلم در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر مجله‌ی اسلنت (Slant) هم قرار گرفت و توانست رتبه‌ی ۶۳ را ازآن خود کند.
۴. اولدبوی (Oldboy)
- کارگردان: پارک چان-ووک
- بازیگران: چویی مین-سیک، کانگ هیه-جونگ، یو جی-تائه و…
- محصول: ۲۰۰۳
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸/۴ از ۱۰
سال ۲۰۰۳ فقط متعلق به بونگ جون-هو و «خاطرات قتل» نبود؛ پارک چان-ووک در این سال فیلم تریلر و نئو-نوآر «اولدبوی» را ساخت و شاهکاری را خلق کرد که تکرارش غیرممکن به‌نظر می‌رسد. اوته-سو یک مرد عیاش و خوش‌گذران است که اکثر مواقع پس از اتمام لذایذ شبانه، خودش را مست و نیمه‌عریان در اداره‌ی پلیس پیدا می‌کند. او در شب تولد دختر کوچک‌اش به‌طرز مرموز و ناگهانی‌ای ربوده می‌شود و پانزده سال در اتاقی کوچک زندانی می‌گردد. حالا پس از گذشت این همه سال طاقت‌فرسا، این‌بار به‌شکل مرموزی آزاد می‌شود و در حال حاضر تمام فکر و خیالش فهمیدن علت این اتفاق و انتقام از مسببانش است.
«اولدبوی» به‌عنوان قسمت دوم از سه‌گانه‌ی انتقام، توانست جایزه‌ی بزرگ جشنواره‌ی کن را کسب کند و در جشنواره‌های سینمایی دیگر نیز موفق ظاهر شد. اسپایک لی در سال ۲۰۱۳ نسخه‌ی بازسازی‌شده و انگلیسی‌زبان این فیلم را کارگردانی کرد که با شکست سنگینی مواجه شد و حتی ذره‌ای به فضا و اتمسفر بی‌نظیر فیلم اصلی شباهت نداشت. اگر هنوز موفق به تماشای اثر درخشان پارک چان-ووک نشده‌اید، همین حالا به سراغ‌اش بروید تا یکی از عجیب‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین ۱۲۰ دقیقه‌های زندگی‌تان را تجربه کنید.
راجر ایبرت با اعطای ۴ ستاره‌ی کامل به این فیلم گفت: «ما آنقدر به تریلرهای همیشگی عادت کرده‌ایم که یافتن و تماشای فیلمی که علاوه‌بر لحظات خشونت‌بار و تکان‌دهنده از داستان خوب و هدف‌دار هم بهره می‌برد، شوکه‌کننده است.» در سال ۲۰۰۸، «اولدبوی» در فهرست ۵۰۰ فیلم برتر تمام دوران‌ها که توسط مجله‌ی امپایر تنظیم شده بود، به رتبه‌ی ۶۴ دست پیدا کرد. گاردین هم این فیلم را در میان آثار کلاسیک سینمای مدرن کره‌ی جنوبی قرار داد و رتبه‌ی سوم را برایش در نظر گرفت.
۳. یک زندگی تلخ و شیرین (A Bittersweet Life)
- کارگردان: کیم جی-وون
- بازیگران: لی بیونگ-هان، شین مین-آ، هوانگ جونگ-مین و…
- محصول: ۲۰۰۵
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷/۵ از ۱۰
ساخته‌ی اکشن و نئو-نوآر کیم جی-وون یکی از آن فیلم‌هایی است که هم از عناصر شناخته‌شده‌ی فیلم نوآر کلاسیک استفاده می‌کند و هم از ویژگی‌های مدرن این ژانر و دیگر ژانرها برخوردار است. سان-وو به‌عنوان یک آدمکش حرفه‌ای، توسط رئیس‌اش ماموریت پیدا می‌کند تا مراقب معشوقه‌ی او باشد. در این میان اتفاقات عجیبی به‌وقوع می‌پیوندد که از طرفی به ماجراهای اسکاتی و مادلن در فیلم «سرگیجه» شباهت دارد و از طرف دیگر، یک داستان بکر پیچیده، مرموز و دلهره‌آور است.
«یک زندگی تلخ و شیرین» فیلم چشم‌نوازی‌ست که جلوه‌های بصری دیدنی‌اش را با تفکرات آشفته و دوراهی‌های داستانی ترکیب می‌کند؛ چیزی مانند انتخاب میان خون و خونسردی. ساخته‌ی تحسین‌شده‌ی کیم جی-وون شاید به اندازه‌ی «اولدبوی» تکان‌دهنده و بنیان‌کَن نباشد اما کماکان یک فیلم اکشن و مرموز دلچسب به‌حساب می‌آید.
این فیلم خارج از رقابت اصلی در جشنواره‌ی کن سال ۲۰۰۵ به‌نمایش درآمد. «یک زندگی تلخ و شیرین» با فروش حق پخش خود به ژاپن با مبلغی معادل ۳/۲ میلیون دلار، به‌عنوان گران‌ترین فیلم کره‌ای در آن دوران شناخته شد. در سال ۲۰۰۹، امپایر در یک نظرسنجی با عنوان «۲۰ فیلم گانگستری برتر که احتمالا تابه‌حال ندیده‌اید» رتبه‌ی سوم را به این فیلم اعطا کرد.
۲. تعقیب‌کننده (The Chaser)
- کارگردان: نا هانگ-جین
- بازیگران: کیم یون-سئوک، ها جونگ-وو، سئو یونگ-هی و…
- محصول: ۲۰۰۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷/۸ از ۱۰
نخستین فیلم بلند نا هانگ-جین برای او موفقیت‌های بسیاری را به‌همراه داشت و زمینه‌ی ساخت آثار بعدی این کارگردان کره‌ای را فراهم کرد. اما در مجموع او فیلم‌ساز به‌شدت کم‌کاری به‌حساب می‌آید و تاکنون تنها سه فیلم بلند سینمایی ساخته است. در فیلم‌های نوآر و آثار جنایی/پلیسی، بارها با مسئله‌ی رو به زوال رفتن شخصیت اصلی و ترک شغل‌اش مواجه شده‌ایم؛ گاهی اوقات کارآگاه اسبق‌مان با کراوات آویزان و کت و شلوار پوسیده‌اش به همراه بطری الکل در کوچه‌های بارانی دیده می‌شود، اما داستان این فیلم مسیر نسبتا متفاوت‌تری را طی می‌کند.
مانند «خاطرات قتل» باز هم با کشتارهای مرموز و پازل حل‌نشده‌ی یک قاتل سریالی ترسناک روبه‌رو می‌شویم. اما نا هانگ-جین در «تعقیب‌کننده» پا را از تعقیب و گریز و المان‌های جنایی فراتر می‌گذارد و با تاکید بر روی نقش پررنگ رسانه‌ها و عدم شایستگی سیاست‌مداران و نیروهای پلیس، اثری تکان‌دهنده را خلق می‌کند؛ فیلمی که به‌عنوان یک تریلر اکشن و نوآر هیجان‌انگیز، به‌راحتی در کنار آثار کارگردانان بزرگی مانند مایکل مان و دیوید فینچر قرار می‌گیرد.
۱. از نفس افتاده (Breathless)
- کارگردان: یانگ ایک-جون
- بازیگران: یانگ ایک-جون، هوان لی و…
- محصول: ۲۰۰۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷/۶ از ۱۰
«از نفس افتاده» که هم‌نام یکی از بهترین آثار ژان-لوک گدار است، به‌عنوان تنها فیلم بلند یانگ ایک-جون در مقام کارگردان شناخته می‌شود. او یکی از پرکارترین بازیگران کره‌ای به‌حساب می‌آید و تابه‌حال فیلم‌های کوتاه مختلفی را ساخته است اما علاوه‌بر بازی در این فیلم، کارگردانی، نویسندگی و تدوین آن را نیز بر عهده داشت.
داستانی سراسر خشونت و عصیان‌گری درباره‌ی یک گانگستر بی‌اعصاب و بد دهان که به کسی رحم نمی‌کند. پیکره‌ی اصلی «از نفس افتاده» و عناصر نوآر آن بر مبنای خشونت شکل گرفته و حتی روابط عاشقانه هم بوی خشم و تندخویی می‌دهند. اما این موارد در حد شعار باقی نمی‌مانند و هنگامی که گذشته‌ی تاریک و دهشتناک شخصیت اصلی برملا می‌شود، می‌توانید با او همذات‌پنداری کنید. به‌راستی واکنش افراد مختلف در برابر خشونت چیست؟ این خشم لجام‌گسیخته می‌تواند پایان یابد یا مانند چرخه‌ای بی‌انتها ادامه خواهد داشت؟ این‌ها سوالاتی هستند که توسط یانگ ایک-جوک مطرح می‌شوند تا پس از شنیدن یکی از جملات کلیدی فیلم، بیشتر بهشان فکر کنید: «کسی که فرد دیگری را می‌زند، احساس می‌کند هیچ‌گاه به او حمله نخواهد شد اما روزی فرا می‌رسد که آن لعنتی هم مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد.»
«از نفس افتاده» موردتحسین منتقدان قرار گرفت و در جشنواره‌های مختلف سینمایی موفق به دریافت جایزه شد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توانیم به جایزه‌ی بزرگ فیلم توکیو و تندیس ببر جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم روتردام در سال ۲۰۰۹ اشاره کنیم. ساخته‌ی یانگ ایک-جون هنگام اکران در کره‌ی جنوبی بیش از ۱۰۰ هزار بیننده داشت و توانست اکثر تماشاگران خود را راضی کند.
منبع: crimereads
فیلم دریای زرد و من شیطان را دیدم نبودشون در لیست تو چشم میزنه