کیم کی-دوک فیلمساز مشهور کرهای بر اثر کرونا درگذشت
کیم کی-دوک یکی از مشهورترین فیلمسازان اهل کره جنوبی صبح امروز بر اثر عوارض ناشی از ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. گویا کیم کی-دوک برای خرید خانه و اخذ اقامت به لتونی سفر کرده بود و در همین سفر پس از ابتلا به ویروس در یکی از بیمارستانهای کشور لتونی بستری شد؛ شرایطی که در نهایت با مرگ او بر اثر این ویروس به پایان رسید.
کیم کی-دوک سال ۱۹۶۰ در بونگهوای کره جنوبی متولد شد و خود را بهعنوان یک فیلمساز برجسته آثار هنری و جنجالبرانگیز که در رویدادهای سینمایی موجهای شاخصی به پا میکرد به اهالی سینما شناسانده بود. البته این فیلمساز کرهای سوای آثار هنری جنجالبرانگیز، زندگی شخصی جنجالبرانگیزی هم داشت و در سالهای اخیر پس از پاگرفتن جنبش «من_هم» (Me_Too) توسط چندین زن به بدرفتاریهای جنسی متهم شده بود؛ گرچه دادگاهی در کشور کره اتهام تعرض جنسی که علیه او مطرح شده بود را رد کرد.
کیم کی-دوک از اولین کارگردانهای موج نوی سینمای کره بود که شهرت جهانی پیدا کرد؛ او ساخت آثار بلند سینمایی را با جلوی دوربین بردن «تمساح» (Crocodile) آغاز کرد. تمساح یک فیلم کمبودجه بود که در کره با استقبال قابل قبول روبهرو شد و در جشنوارههای اروپایی نیز نمایش داده شد.
فیلم سال ۲۰۰۰ او یعنی «جزیره» (The Isle) بابت خشونت زیاد (از جمله صحنههایی از رفتار بیرحمانه با حیوانات که کارگردان ادعا کرد واقعی بودهاند) و محتوای تیره و تارش سر و صدا به پا کرد؛ این ویژگیها در ادامه فعالیتها و در سایر آثارش هم همچون یک الگو دیده شد. از جزیره در کره جنوبی استقبال چندانی نشد اما در سطح جهانی جنجالبرانگیز بود؛ بهویژه هنگام اکرانش در جشنواره بینالمللی فیلم ونیز که باعث شد چند نفر از تماشاگران از حال رفته یا دچار حالت تهوع شوند. فیلم در ادامه در جشنوارههای تورنتو و ساندنس هم نمایش داده شد اما به دلیل محتوایش در بریتانیا مجوز پخش نگرفت.
احتمالا مشهورترین فیلم این هنرمند کرهای «بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار» (Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring) بود که بر رابطه میان یک راهب بودایی و مرشدش متمرکز است. فیلم به ۵ بخش تقسیم شده که هر کدام با عنوان یک فصل نامگذاری شده. مخاطبان فیلم پسری جوان را میبینند که رشد میکند و با چالشهایی غیرقابل تصور روبهرو میشود. درباره بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار نقدهای بسیار مثبتی نوشته شد و فیلم از طریق شرکت سونی در آمریکا هم توزیع شد.
«دختر سامری» (Samaritan Girl) فیلم دیگر او بود که در جشنواره بینالمللی فیلم برلین نمایش داده شد و جایزه خرس نقرهای برای بهترین کارگردانی را نصیب فیلمساز کرهای کرد؛ این در حالی بود که فیلم دیگرش «خانه خالی» یا «چوب گلف» (۳-Iron) در همان سال به ونیز رفت و یک شیر نقرهای هم از ونیز نصیب کیم کی-دوک کرد.
افتخارات این هنرمند شاخص کرهای به همینجا ختم نمیشود و باید جایزه نوعی نگاه جشنواره بینالمللی فیلم کن که بابت مستند «آریرانگ» (Arirang) در سال ۲۰۱۱ به او تعلق گرفت هم به فهرست جایزههای مهم او در رویدادهای سینمایی اضافه شود.
کیم کی-دوک نهایتا در سال ۲۰۱۲ یکبار دیگر با درام جنایی «پیتا» (Pietà) به جشنواره ونیز برگشت و اینبار شیر طلایی جشنواره را به خانه برد. داستان پیتا درباره مرد بیرحمی است که با توسل به خشونت بدهیهای مشتریان رباخوارش را جمعآوری میکند؛ رابطه این مرد با زنی میانسال که ادعا میکند مادر او است در فیلم نقشی مرکزی دارد.
آخرین اثر فیلمساز شهیر کرهای «دیزالو» (Dissolve) نام داشت که در سال ۲۰۱۹ اکران شد؛ فیلمی روسزبان که در قزاقستان با بازیگران محلی فیلمبرداری شد و در جشنواره بینالمللی فیلم کن هم به نمایش درآمد.
گویا کیم کی-دوک پیش از مرگش قصد داشته پروژه جدیدی را در استونی جلوی دوربین ببرد؛ ادیت سپ مدیرعامل انستیتو فیلم استونی در گفتوگو با خبرگزاری ورایتی نام این فیلم جدید را «باران، برف، ابر و مه» عنوان کرده است؛ پروژهای که قرار بود تولید مشترک کره جنوبی و استونی باشد و احتمالا سال ۲۰۲۱ ساخته میشد؛ فیلمی متشکل از چهار داستان مختلف که در نهایت در قالب یک داستان کلی به هم متصل میشدند.