چرا در سریال‌های انیمیشنی کودکان خبری از والدین نیست؟

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۶ دقیقه

یکی از موضوعات معمول در حوزه سریال‌های انیمیشنی کودکان، ماجراجویی‌های هیجان‌انگیز کودکان است در حالی که والدینشان از فرار آنها غافل هستند و به کل از آن‌ها بی‌خبرند. این موضوع تکراری این سوال را ایجاد می‌کند: چرا والدین شخصیت‌های کارتونی هرگز به فرزندان خود توجه کافی ندارند؟ ممکن است این مطلب به نظر یکی از ابزارهای ساده‌ی داستان سرایی باشد، اما چندین دلیل اساسی پشت انتخاب این سبک روایت وجود دارد. یکی از دلایل اساسی به تصویر کشیدن والدین بی‌توجه در ‌برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی ارتباط برقرار کردن بینندگان کوچک با شخصیت اصلی و ایجاد این امید در آن‌هاست که آرزوهای آن‌ها نیز برآورده خواهد شد.

بسیاری از کودکان، به ویژه آنهایی که در مخاطبین هدف این انیمیشن‌ها قرار دارند، اغلب احساس می کنند تحت قوانین و نظارت والدین در زندگی خود محدود شده‌اند ولی این مجموعه‌ها با ارائه دنیایی که در آن کودکان می‌توانند آزادانه و بدون نظارت دائمی بزرگترها ماجراجویی‌های مختلف را آغاز کنند، به عنوان راه فراری از این واقعیت عمل می‌کنند. با به تصویر کشیدن والدین پرمشغله، بی‌مسئولیت، یا صرفاً ناآگاه از سوء استفاده‌ها و ماجراجویی‌های عجیب فرزندانشان، این نوع روایت به سمبل جهانی استقلال و توانایی کودکان در شکل دادن سرنوشت خود تبدیل شد.

انیمیشن‌هایی با این نوع روایت به بینندگان کوچک اجازه می‌دهد تا هیجان استقلال و ماجراجویی را تجربه کنند و با نشان دادن خواسته‌ها و آرزوهایشان آن‌ها را سرگرم می‌کنند. اما در ادامه درباره دلایل اصلی این که چرا والدین به ندرت در برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی درکنار کودکان دیده می‌شوند صحبت خواهد شد.

انیمیشن ماجراجویی در پاریس 9 اثر توماس استراک نشر هنر اول

در بیشتر انیمیشن‌های پرطرفدار کودکان در ماجراجویی‌هایشان تنها هستند

آبشار جاذبه

یکی از دلایل اصلی عدم حضور والدین در برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی ایجاد محیطی است که کودکان بتوانند به طور مستقل شکوفا شوند. این نمایش‌ها اغلب حول محور قهرمان‌های نوجوانی می‌چرخند که مدبر، باهوش و قادر به مدیریت موقعیت‌های چالش برانگیز هستند. با حذف چهره‌ی والدین از معادله، این شخصیت‌ها می توانند نقاط قوت خود را توسعه دهند، بر موانع غلبه کنند و در نهایت در ابعاد مختلف شخصیتی رشد کنند.

نمایش‌هایی مانند «آبشار جاذبه» (Gravity Falls) و «وقت ماجراجویی» (Adventure Time)، به عنوان نمونه‌های موفق از این مفهوم شامل زوج‌های خواهر و برادری هستند که دنیاهای اسرارآمیز را کشف می‌کنند، با موجودات خارق‌العاده روبرو می‌شوند و معماهای پیچیده را حل می‌کنند. در تمام این ماجراجویی‌ها هم خبری از والدین نیست که بر کار آن‌ها نظارت داشته باشند یا آن‌ها را راهنمایی کنند. این غیبت به شخصیت‌های نوجوان اجازه می‌دهد تا انعطاف‌پذیری و تدبیر خود را نشان دهند، که منجر به توسعه شخصیت و آماده کردن بینندگان نوجوان برای پذیرش توانایی‌های خود می‌شود.

انیمیشن آبشار جاذبه Gravity Falls اثر جان آشیما

غیبت والدین در این برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی همچنین حس رفاقت را بین قهرمانان نوجوان تقویت و پیوند بین آن‌ها را عمیق‌تر می‌کند. بدون حضور بزرگسالان، خواهرها و برادرها و یا گروه دوستان از یکدیگر حمایت می‌کنند و برای عبور از چالش‌ها به نقاط قوت منحصربه‌فرد خود تکیه می‌کنند. این پویایی نه تنها روابط آنها را تقویت می‌کند، بلکه ارزش‌های مهمی مانند کار تیمی، اعتماد و وفاداری را به مخاطبان کوچک یاد می‌دهد. این نمایش‌ها با نشان دادن قدرت دوستی و توانایی تکیه بر یکدیگر، بر اهمیت ارتباطات قوی و تأثیر عمیقی که این مساله می‌تواند در غلبه بر موانع داشته باشند تأکید می‌کنند.

کتاب کمیک وقت ماجراجویی مجموعه اول شماره 1 اثر رایان نورث نشر باژ

بچه‌ها می‌خواهند خودشان را روی صفحه نمایش ببینند

دنی فانتوم

آنچه نمایش داده می‌شود یکی از جنبه‌های حیاتی هر شکلی از رسانه است و برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی هم اهمیت ارائه شخصیت‌هایی که بینندگان نوجوان بتوانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند را به خوبی تشخیص داده‌اند. وقتی بچه‌ها خودشان را روی صفحه نمایش می‌بینند، حس تعلقشان تقویت می‌شود و بیشتر برای درگیر شدن با داستان تشویق می‌شوند. این برنامه‌ها با نشان دادن قهرمان‌های کوچکی که عمدتاً مستقل از والدین خود هستند، به کودکان اجازه می‌دهد تا خود را در نقش‌های هیجان‌انگیز و ماجراجویانه تصور کنند.

«دختران نیرومند» (The Powerpuff Girls) که در حال حاضر از نتفلیکس در حال پخش است، و «دنی فانتوم» (Danny Phantom) برنامه های تلویزیونی انیمیشنی هستند که داستانشان حول قهرمانان جوانی پیش می‌رود که از قدرت‌های ویژه خود برای محافظت از جوامعشان در برابر خطرات مختلف استفاده می‌کنند. این شخصیت‌ها به الگویی برای کودکان تبدیل می‌شوند و آن‌ها را تشویق می‌کند تا به نقاط قوت خود تکیه کنند و حس عاملیت را در خود پرورش دهند. این نمایش‌ها با نشان دادن کودکان توانمندی که در موقعیت‌های سخت رهبری را بر عهده دارند، تصویر مثبتی از کودکان ایجاد می‌کنند و باعث می‌شوند تا بینندگان نوجوان پتانسیل‌های خود را باور کنند.

این برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی علاوه بر توانمندسازی کودکان، از طریق شخصیت‌های  داستان تنوع و شمول را نیز ترویج می‌دهند. در انیمیشن «دختران نیرومند» قهرمانان داستان سه دختر با شخصیت‌ها و پیشینه‌های کاملا متفاوت هستند که اهمیت کار گروهی و توجه به نقاط قوت فردی را یاد میگرند. در واقع این مجموعه قصد دارد در خلال داستان، کلیشه‌های جنسیتی را بشکند و دختران را تشویق کند که بدون ترس به دنبال آرزوهای خود باشند. «دنی فانتوم» هم قهرمانی دو نژادی را معرفی می‌کند که با توانایی‌های منحصربه‌فرد خود دست و پنجه نرم می‌کند، در حالی که چالش‌های دوران نوجوانی را هم پشت سر می‌گذارد.

رفتن به ماجراجویی بدون والدین جذاب‌تر است

دلیل دیگری که والدین اغلب در برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی حضور ندارند، این واقعیت است که وقتی بچه ها از محدودیت‌های والدین رها هستند، ماجراجویی لذت‌بخش‌تر است. کودکان به سمت نمایش‌هایی که می‌توانند با شخصیت‌های آنها ارتباط برقرار کنند جذب می‌شوند. بنابراین شخصیت‌های کارتون‌ها اغلب خود کودکان یا حیوانات، موجودات، ماشین‌ها یا قطارهایی هستند که مانند کودکان عمل می‌کنند . غیبت والدین به شخصیت‌های کوچک‌تر اجازه می‌دهد تا خودشان تصمیم بگیرند، ریسک کنند و از تجربیاتشان درس بگیرند. این موضوع عنصر هیجان و غیرقابل پیش‌بینی بودن را هم به خط داستانی اضافه می‌کند، زیرا کودکان در موقعیت‌های ناآشنا قرار می‌گیرند و با چالش‌های جدید روبرو می‌شوند.

انیمیشن سفرهای علمی اتوبوس مدرسه جادویی اثر پیتر لوری

هیجان ورود به ناشناخته‌ها بدون دخالت والدین در انیمیشن‌هایی مانند «اسکوبی‌دو» (Scooby-Doo) و «اتوبوس مدرسه‌ی جادویی» (The Magic School Bus) یا همان «سفرهای جادویی» به خوبی نشان داده شده است. نظارت نداشتن بزرگسالان به شخصیت‌های نوجوان این آزادی را می‌دهد که به کاوش، حل اسرار و تعامل با دنیای اطراف خود بپردازند. این باعث ایجاد حس رفاقت در میان قهرمانان جوان هم می‌شود و مهارت‌های حل مسئله را در آن‌ها تقویت می‌کند، زیرا آنها برای غلبه بر موانع به هوش و توانایی های خود متکی هستند.

انیمیشن اسکوبی دو و هیولای برفی اثر جو سیچتا

علاوه بر این، غیبت والدین در برنامه‌های تلویزیونی انیمیشنی همچنین می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای تسخیر ماهیت تخیل و فرار به دوران کودکی باشد. این نمایش‌ها اغلب به قلمروهای خارق‌العاده و عجیبی که در ذهن کودک وجود دارد، جایی که هر چیزی ممکن است، نفوذ می‌کند. با حذف والدین از معادله، شخصیت‌ها می‌توانند وارد ماجراجویی‌های خارق‌العاده‌ای شوند که محدودیت‌های دنیای بزرگسالان را ندارد.

منبع: MOVIEWEB



برچسب‌ها :
دیدگاه شما

پرسش امنیتی *-- بارگیری کد امنیتی --

loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه
دسته‌بندی‌های منتخب برای شما