خسرو سینایی به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت
خسرو سینایی کارگردان، فیلمنامهنویس و آهنگساز سینمای ایران که از مدتی قبل به علت ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری بود، در گذشت.
خسرو سینایی متولد ۲۹ دی ۱۳۱۹ در ساری، کارگردان، فیلمنامهنویس و آهنگساز پیشکسوت و موفق سینمای ایران بود. آثار او همواره از تمهای اجتماعی قابلتوجه و مستندگونهای بهره میبردند. سینایی در سال ۱۳۸۷ موفق به دریافت نشان ویژهی کشور لهستان از سوی رئیسجمهور این کشور شد. او این نشان را به خاطر ساخت فیلم مستند «مرثیه گمشده» دریافت کرد؛ مستندی که روایتگر مصائب مردان و زنان لهستانی بود که در سالهای ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ به ایران مهاجرت کردند.
سینایی مدرک کارگردانی و فیلمنامهنویسی خود را از آکادمی هنرهای نمایشی و رشتهی تئوری موسیقی را از کنسرواتوار وین کسب کرد. او از سال ۱۳۴۶ در وزارت فرهنگ و هنر و از سال ۱۳۵۲ در تلویزیون ایران شروع به فعالیت کرد. سینایی پس از انقلاب نقش پررنگی در حفظ و احیای سینمای مستقل ایران داشت. فیلم «زنده باد…» به کارگردانی و نویسندگی سینایی اولین فیلم بعد از انقلاب است که در یک جشنوارهی تراز اول بینالمللی یعنی جشنوارهی کارلووی واری در سال ۱۹۸۰ جایزه گرفت. او افزون بر نویسندگی و کارگردانی، ساخت موسیقی و تدوین برخی از آثارش را نیز بر عهده داشت. از دیگر فیلمهای او میتوان به «جزیرهی رنگین»، «عروس آتش» و «هیولای درون» اشاره کرد.
حبیب احمدزاده نویسنده و مستندساز ایرانی که تحقیقات فیلم «گفتوگو با سایه» را برای سینایی انجام داده بود، چندی پیش خبر ابتلای خسرو سینایی به بیماری کرونا را هم اعلام کرده بود. او با انتشار پستی در اینستاگرام خود نوشت: «حدود ساعت ۱۶ امروز خسرو خوبان به نور پیوست.» تا خبر مرگ یکی از دوستداشتنیترین چهرههای چند دههی اخیر سینمای ایران تأیید شود. فرح اصولی همسر خسرو سینایی هم که از هنرمندان حوزهی تجسمی است این خبر را تأیید کرد.
خسرو سینایی را بیشتر با فیلم سینمایی «عروس آتش» به یاد میآورند. فیلمی که حمید فرخنژاد را به سینمای ایران معرفی کرد و دربارهی آداب و رسوم عشیرهای بود که ازدواج دختر عمو و پسر عمو را از پیش تعیین شده میدانستند. سینایی در قالب یک فیلم انسانی نشان داد که چطور دخترانی که از این حکم سر باز میزنند به مرگ محکوم میشوند. این فیلم سینمایی سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را از جشنوارهی فیلم فجر گرفت.
به جز آن سینایی برای ساخت مستند-داستانیهای پرتره مثل «گفتوگو با سایه» دربارهی صادق هدایت شهرت دارد. فیلم «جزیرهی رنگین کمان» آخرین فیلم او که سال ۱۳۹۳ ساخته شد هم مستند-داستانی دربارهی زندگی احمد نادعلیان بود؛ فیلمی که فرصت اکران درست و حسابی پیدا نکرد.
سینایی دربارهی ساختن فیلمهای مستند-داستانی میگفت: «چرا من فرمول مستند-داستانی را برای برخی از فیلمهایم گذاشتم؟ چون به محض اینکه کاری مهر مستند میخورد تماشاگر عادی ممکن است با آن زاویه پیدا کند و آن را نبیند. اگر قرار است فیلم به سینما بیاید و جنبهی نمایشی آن به ترتیبی باشد که بینندهی عادی هم برایش جالب باشد، این میتواند یک فرمول مناسب برای مستندسازی باشد. به خصوص که سینمای ما قرار است در ارتقای فرهنگ جامعه کمک کند.»
دیجیکالا مگ درگذشت خسرو سینایی را به جامعهی سینما و فرهنگ و هنر ایران و خانواده ایشان تسلیت میگوید.