فیلم‌های مجموعه «پارک ژوراسیک» از بدترین تا بهترین

محبوبیت جهانی پارک ژوراسیک بر کسی پوشیده نیست. قسمت اول مجموعه سال ۱۹۹۳، یک رویداد بزرگ سینمایی بود که با فروش حیرت‌انگیز ۹۱۴ میلیون دلاری، به پرفروش‌ترین فیلم تاریخ تبدیل شد و این رکورد را برای چهار سال و تا زمان اکران «تایتانیک» حفظ کرد. موفقیت‌‌ها با قسمت دوم ادامه داشت اما قسمت سوم سال ۲۰۰۱ در حد انتظار ظاهر نشد تا پرونده‌ی مجموعه بسته شود. چهارده سال بعد، شاهد بازگشت شکوهمندانه‌ی این فرنچایز بودیم؛ فروش «دنیای ژوراسیک» از مرز ۱ میلیارد دلار عبور کرد و دنباله‌ی آن هم گیشه را به تسخیر خود درآورد. به مناسبت اکران «دنیای ژوراسیک: قلمرو»، در این مقاله نگاهی به فیلم‌های این مجموعه داشته‌ایم.

• چرا فیلم‌های فرنچایز «پارک ژوراسیک» علی‌رغم نقدهای بد همواره پرفروش بوده‌اند؟
• ۱۹ دنباله و بازراه‌اندازی که مجموعه فیلم خود را با موفقیت احیا کردند
• ۱۰ فیلم دنباله‌دار که قسمت اولشان بهترین قسمت مجموعه است

«استیون اسپیلبرگ» در یکی از مصاحبه‌هایش گفته است که ساخت پارک ژوراسیک او را «خشمگین» کرد. شاید حالا عجیب به نظر برسد اما به یاد بیاورید که او مراحل پایانی توسعه‌ی این فیلم را از راه دور انجام می‌داد. اسپیلبرگ در آن دوران، برنامه‌ی کاری فشرده‌ای داشت و پس از اتمام فیلم‌برداری پارک ژوراسیک، به لهستان رفت تا «فهرست شیندلر» را بسازد. او مجبور بود تا دو یا سه روز در هفته را به پارک ژوراسیک اختصاص دهد و خروج اجباری از فضای احساسی فهرست شیندلر به خاطر دایناسورها برایش آزاردهنده بود. نتیجه‌ی نهایی اما شگفت‌انگیز از آب درآمد، فیلم مورد تحسین منتقدان و مخاطبان قرار گرفت، به فروش خیره‌کننده‌ای رسید و حتی برخی آن را یکی از «اولین بلاک‌باسترهای واقعی سینما» می‌دانند. پارک ژوراسیک آغازگر مجموعه‌ای بود که تا به امروز، بیش از ۵ میلیارد دلار فروخته است و به‌زودی از مرز ۶ میلیارد دلار نیز رد می‌شود.

۶- دنیای ژوراسیک: سقوط پادشاهی (Jurassic World: Fallen Kingdom)

• سال انتشار: ۲۰۱۸
• کارگردان: خوان آنتونیو بایونا
• بازیگران: کریس پرت، برایس دالاس هاوارد، بی‌دی ونگ، توبی جونز، ریف اسپال
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۴۷ از ۱۰۰

سقوط پادشاهی از آن فیلم‌هایی است که اگر بیش از یک بار تماشا کنید، شاید پتانسیل‌‎هایش را بیشتر نشان دهد اما در مقایسه با دیگر قسمت‌های مجموعه، ناامیدکننده است. فیلم در واقع دو بخش دارد که هر کدام می‌توانست یک فیلم مستقل باشد: نجات جان دایناسورها و حراج دایناسورها. نیمه‌ی اول فیلم قابل‌قبول‌تر بود، زیرا ارتباط بیشتری با داستان‌های پیشین داشت و ماموریت نجات دایناسورها برای انتقال‌ها آن‌ها به منطقه‌ای که به فروش برسند، منطقی به نظر می‌رسید. تغییر فضا در نیمه‌ی دوم شاید با هر نوع سلیقه‌ای سازگار نباشد اما با ایده‌ها‌ی جذابی همراه است. تصور کنید خانه‌ای وجود دارد که در آن دایناسورها پرسه می‌زنند، تعلیق‌آمیز نیست؟

چیزی که فیلم را نجات می‌دهد این است که همانند دنیای ژوراسیک، همان مسیر پارک ژوراسیک اصلی و دنیای گمشده را دنبال می‌کند. پارک ژوراسیک به ما می‌گفت که یک شهربازی با حضور دایناسورها تا چه اندازه می‌تواند هیجان‌انگیز باشد اما همه چیز به نابودی کشیده شد تا تئوری‌های «مالکوم» به حقیقت تبدیل شود. سپس در دنیای گمشده، مالکوم به منطقه بازمی‌گردد تا جلوی دیگران را بگیرد، کسانی که از اشتباهات گذشته درس نگرفته‌اند (البته موفق نمی‌شود و دایناسورها از منطقه‌ی حفاظت‌شده خارج می‌شوند). دنیای ژوراسیک و سقوط پادشاهی همین مسیر را در ابعاد وسیع‌تری تکرار می‌کنند و در این زمینه موفق هستند.

فیلم‌های این مجموعه شاید در رابطه با احیای دایناسورها توسط انسان باشد اما گرایش بشریت به تکرار اشتباهات گذشته را هم بررسی می‌کند؛ اشتباهاتی که می‌دانیم به چه نتایجی ختم خواهد شد. هر چهار فیلم پارک ژوراسیک، دنیای گمشده، دنیای ژوراسیک و سقوط پادشاهی قصه‌ی خود را مبتنی بر همین مضمون پیش می‌برند. از نظر داستان‌گویی، پرداخت شخصیت و تلفیق جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری با میدانی، دو نسخه‌ی جدید توانایی نزدیک شدن به دو نسخه‌ی اصلی را ندارند اما ایده‌های جواب‌پس‌داده را به شکل‌های تازه‌ای ارائه می‌دهند.

دنیای ژوراسیک عناصر جدیدی داشت، همانند رپتورهایی که می‌توان آن‌ها را آموزش داد؛ در سقوط پادشاهی، خوان آنتونیو بایونا دستکاری ژنتیکی و هجوم دایناسورها به مناطق پرجمعیت را در کانون توجه قرار می‌دهد تا برای قسمت بعدی زمینه‌چینی کند، جایی که به جای یک پارک کوچک، حالا دنیا زمین بازی دایناسورها است.

۵- پارک ژوراسیک ۳ (Jurassic Park III)

• سال انتشار: ۲۰۰۱
• کارگردان: جو جانستون
• بازیگران: سم نیل، ویلیام اچ میسی، تیا لئونی، آلساندرو نیوولا، تره‌ور مورگن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۴۹ از ۱۰۰

فیلم سوم سه‌گانه‌ی اصلی رقابت تنگاتنگی با سقوط پادشاهی برای کسب جایگاه آخر داشت اما آن را در رتبه‌ی پنجم قرار داده‌ایم زیرا از نظر روایت و قصه، ساختار یکپارچه‌تری دارد و یکی از شخصیت‌های محبوب مجموعه را هم در آن پیدا می‌کنید. فیلم روی جنبه‌ی سرگرمی متمرکزتر است، لحن نسبتا طنزی دارد و به یک گروه کوچک از شخصیت‌ها می‌پردازد اما همزمان، به تعدادی از مضامین و مفاهیم کلیدی مجموعه، کمک شایانی می‌کند.

فیلم نسبت به دو نسخه‌ی قبلی، کمی سرخوشانه‌تر است، خصوصا با حضور شخصیت‌هایی همچون «آماندا» و «پل کِربی»، سکانس مشهوری که «آلن» کابوس می‌بیند را هم احتمالا صدها بار دیده‌اید! این سکانس عجیب‌وغریب به تنهایی، ضربه‌ی جبران‌ناپذیری به فیلم زد اما به هر حال، ما با یک اثر علمی-تخیلی روبرو هستیم که در دنیای آن دایناسورها وجود دارند و آلن پس از حادثه‌ای که رخ داد، برای اولین بار قرار بود به جزیره نزدیک شود، آیا او را برای یک کابوس دیوانه‌وار می‌توان سرزنش کرد؟ و البته نزدیک شدن به جزیره‌ی سورنا شاید بدترین تصمیم ممکن باشد اما همان‌طور که تا الان متوجه شده‌اید، شخصیت‌های این مجموعه عادت دارند که تصمیمات بدی اتخاذ کنند، حتی با اینکه از رویدادهای گذشته مطلع هستند.

و اما در رابطه با یکی از شخصیت‌های محبوب مجموعه، آلساندرو نیوولا نقش دستیار آلن، «بیلی» را بازی می‌کند؛ او بی‌گمان برگ برنده‌ی فیلم است. پارک ژوراسیک و دنیای گمشده، به ما گفتند که ایده‌ی یک پارک مخصوص دایناسورها باعث می‌شود تا انسان‌ها به آدم‌های بدتری تبدیل شوند و قسمت سوم با شخصیت بیلی، این مسئله را به ما یادآوری می‌کند. بیلی انسان بدی نیست؛ می‌داند که سرقت تخم رپتورها اشتباه است اما آن‌ها را برمی‌دارد تا مشکلات مالی خود را حل کند. همانند شخصیت‌های نسخه‌های پیشین، بیلی یاد می‌گیرد که برداشتن چیزی که متعلق به دیگری است، با نتایج مثبتی همراه نخواهد بود و او در یکی از بهترین سکانس‌های اکشن فیلم، تاوان اشتباه خود را می‌دهد.

پارک ژوراسیک ۳ از نظر لحن و فضاسازی، سنخیتی با دیگر قسمت‌ها ندارد اما یک ماجراجویی بامزه‌ی ۹۰ دقیقه‌ای ارائه می‌دهد و سعی می‌کند از نظر درون‌مایه هم حرفی برای گفتن داشته باشد.

۴- دنیای ژوراسیک: قلمرو (Jurassic World: Dominion)

• سال انتشار: ۲۰۲۲
• کارگردان: کالین ترورو
• بازیگران: کریس پرت، برایس دالاس هاوارد، لورا درن، جف گلدبلوم، سم نیل
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۰ از ۱۰۰

آیا قلمرو همان پایانی است که برای سه‌گانه‌ی دنیای ژوراسیک متصور بودیم؟ پاسخ منفی است اما این ساخته‌ی اخیر کالین ترورو جلوه‌های بصری فوق‌العاده‌ای دارد، شاهد بازگشت تعدادی از شخصیت‌های محبوب قدیمی هستیم و با ایده‌های قابل‌توجهی روبرو می‌شویم. فیلم مشکلات متعددی دارد و حتی بعضی‌ از طرفداران آن را یک فاجعه می‌دانند اما قلمرو یک اثر ناامیدکننده‌ی مطلق نیست.

هنگامی که مجموعه به سوی ژانر اکشن سوق پیدا کرد، استفاده‌ی حداکثری از جلوه‌های ویژه ضروری به نظر می‌رسید. جلوه‌های دنیای ژوراسیک و سقوط پادشاهی قانع‌کننده بودند اما قلمرو وضعیت بسیار بهتری دارد. البته کالین ترورو تلاش کرده است تا در استفاده از سی‌جی‌آی تعادل را برقرار کند و دوربین خود را نیز در جای مناسب قرار داده است تا برداشتی که از این موجودات ارائه می‌دهد، باورپذیر باشد و آن‌ها از لوکیشن‌های واقعی فاصله نداشته‌اند.

جذابیت اصلی فیلم اما بازگشت سه چهره‌ی محبوب پارک ژوراسیک است؛ خط داستانی آن‌ها چندان قانع‌کننده نیست و فیلم می‌توانست از این شخصیت‌ها بهتر استفاده کند اما حضور لورا درن، جف گلدبلوم و سم نیل شاید کافی باشد تا یادوخاطره‌ی روزهای خوب تماشای نسخه‌ی سال ۱۹۹۳ زنده شود. فیلم از عنصر نوستالژی استفاده می‌کند اما به آن‌ متکی نیست.

برایس دالاس هاوارد را هم نباید نادیده گرفت؛ شخصیت «کِلر دیرینگ» در این قسمت ماجراهایی را از سر می‌گذراند که بازتاب‌دهنده‌ی مضامین موردنظر مجموعه است. کِلر در دنیای ژوراسیک، یک مدیر اجرایی بود که درک درستی از موجودات پارک نداشت اما در ادامه متوجه اشتباهات خود شد. او برای تغییر دادن شرایط جنگید و الهام‌بخش آدم‌های دیگر شد تا در کنارش قرار بگیرند.

همان‌طور که بالاتر هم اشاره شد، قلمرو مشکلات خودش را دارد اما بزرگ‌ترین انتقادی که از آن می‌توانیم داشتیم باشیم، این است که فرصت‌سوزی کرده است و این پتانسیل‌های هدررفته به اثر آسیب زده‌اند. برای مثال، فیلم از شرکت «بیوسین» به خوبی استفاده نمی‌کند؛ بیوسین یکی از عناصر مهم مجموعه است که در فیلم اول تنها به آن اشاره شده بود. پس از سال‌ها، سازندگان این فرصت را داشتند تا از بیوسین به عنوان یکی از عناصر کلیدی قصه استفاده کنند اما متاسفانه سازندگان حتی به تاریخچه‌ی این شرکت و ارتباطش با شرکت «این‌جن» اشاره نمی‌کنند. بنابراین، اضافه‌ شدن بیوسین به قصه هیجان‌انگیز نیست، به‌ویژه برای طرفداران کتاب اصلی، نوشته‌ی «مایکل کرایتون».

دیگر اشتباه بزرگ فیلم این است که نمی‌تواند به آن نقطه‌ی اوجی برسد که انتظار داشتیم، همان‌جایی که هر پنج فیلم قبلی وعده داده‌ بودند. یعنی روزی فرا برسد که دیگر شرایط واقعا از کنترل خارج شده است و اشتباهات انسانی ما را به جایی رسانده‌اند که کره‌ی زمین حالا پارک دایناسورها است.

کالین ترورو در سال ۲۰۱۹، فیلم کوتاهی به نام «نبرد در بیگ راک» ساخت که مورد تحسین قرار گرفت؛ قصه در رابطه با خانواده‌ای بود که در پارک بیگ راک، با دایناسورها روبرو می‌شوند. این فیلم کوتاه نشان داد که ترورو دقیقا می‌داند قسمت سوم باید به کدام مسیر برود اما متاسفانه نتیجه‌ی نهایی چنین نیست و قلمرو آن‌قدر به حاشیه علاقه دارد که اصل قضیه را فراموش می‌کند و همانند نسخه‌های پیشین، از ما نمی‌پرسد «چه اتفاق رخ می‌داد اگر ما در دنیای واقعی، در کنار دایناسورها زندگی می‌کردیم؟». این در حالی است که اگر یک فیلم می‌توانست جواب این سوال را بدهد، آن فیلم قلمرو بود.

۳- جهان گمشده: پارک ژوراسیک (The Lost World)

• سال انتشار: ۱۹۹۷
• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• بازیگران: جف گلدبلوم، جولیان مور، وینس وان، پیت پاستویت، ونسا لی چستر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۳ از ۱۰۰

همان‌طور که سقوط پادشاهی و پارک ژوراسیک ۳ به یکدیگر نزدیک هستند، جهان گمشده و دنیای ژوراسیک نیز از نظر کیفی به هم شباهت دارند. قسمت دوم سه‌گانه‌ی اصلی اگرچه توانایی نزدیک شدن به قسمت اول را ندارد اما نباید کسی را از جمله اسپیلبرگ را مقصر بدانیم، قسمت اول یک پدیده و یک تجربه‌ی باورنکردنی بود. همین که اسپیلبرگ توانسته یک دنباله با یک تیم بازیگری تقریبا متفاوت بسازد، سکانس‌های اکشن فراموش‌نشدنی تازه‌ای خلق کند و داستان مجموعه را گسترش دهد، یک موفقیت بزرگ است.

فیلم که با الهام از کتاب دوم مایکل کرایتون ساخته شده است، «پایگاه ب» را به ما معرفی می‌کند. به هر حال چندان هم غیرمنطقی نیست شرکت این‌جن، تاسیسات مخفی برای تولید و تحقیقات داشته باشد که کسی هم از آن باخبر نیست. این محل جدید به دنیای گمشده این فرصت را داده است تا از دایناسورهای جدیدی رونمایی و قصه را از نظر موضوعی با قسمت پیشین مرتبط کند. اسپیلبرگ فضاهای تازه‌ را هم به شکلی طراحی کرده است که با نسخه‌ی اصلی هم‌سو باشند.

از سکانس نهایی پارک ژوراسیک می‌توان برداشت‌های مختلفی داشت اما در واقع دیدیم که پارک رها شده است و دایناسورها باقی مانده‌اند. اما حتما می‌دانید که مشکلات را هرچه قدر هم پنهان کنیم و از یاد ببریم، باز هم یک روز در مقابل راه ما ظاهر می‌شوند و اینجا مشکل دایناسورها هستند. مالکوم در فیلم اول به «جان هموند» می‌گوید: «شما این دانش را خودتان به دست نیاوردید، به همین دلیل مسئولیت آن را به گردن نمی‌گیرید». در دنیای گمشده، آن مسئولیت به یک فرد دیگر منتقل شده است؛ اینجا «پیتر لادلو» باید کاری چالش‌برانگیز را در سریع‌ترین زمان ممکن انجام دهد: جابجا کردن دایناسورهای ساخته شده در پایگاه ب و انتقالشان به یک پارک.

جهان گمشده سکانس‌ها و اِلمان‌های سوال‌برانگیزی دارد، همانند سکانس ژیمناستیک یا شلوغ‌کاری‌های «تی-رکس» در سن دیگو که هر دو مضحک هستند اما می‌توان آن‌ها را توضیح داد. سکانس ژیمناستیک، در مسیر پرداخت شخصیت «کِلی» اهمیت داشت، زیرا پیش از آن، او از تیم اخراج شده بود؛ علاوه بر این، سکانس مذکور برای بینندگان نوجوان هیجان انگیز بود، اینکه یک شخصیت هم‌سن‌ آن‌ها کارهای غیرممکن انجام می‌دهد.

از طرف دیگر، ورود تی‌-رکس به شهر، برای مجموعه ضرورت داشت. در این لحظه‌ است که به دنیا یادآوری می‌شود نمی‌توان دایناسورها را فراموش کرد، آن‌ها هم حالا از ساکنان کره‌ی زمین هستند و حتی اگر کاری به کسی نداشته باشند، هرازگاهی انسانی پیدا می‌شود که از این موجودات سواستفاده کند، بنابراین تلاقی زندگی این موجودات با آدم‌ها اجتناب‌ناپذیر است. فیلم چشمه‌ای از این تلاقی را نشان داد، نسخه‌ی کامل آن را در فیلم قلمرو می‌توانید تماشا کنید که منحصراً به همین مضمون می‌پردازد.

۲- دنیای ژوراسیک (Jurassic World)

• سال انتشار: ۲۰۱۵
• کارگردان: کالین ترورو
• بازیگران: کریس پرت، برایس دالاس هاوارد، وینسنت دن آفریو، جیک جانسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۱ از ۱۰۰

۲۲ سال انتظار کشیدیم تا ببینیم که رویای جان هموند به حقیقت تبدیل شده است؛ در دنیای ژوراسیک سرانجام با یک پارک عملیاتی روبرو هستیم که دایناسورها را به توریست‌ها نشان می‌دهد. کالین ترورو می‌توانست قصه را به هر سمت‌وسویی ببرد اما تصمیم گرفت تا همان مسیر پارک ژوراسیک را دنبال کند و بی‌تردید این رویکرد به تاثیرگذاری داستان کمک کرده است.

بالاتر هم اشاره کردیم که این مجموعه فارغ از دایناسورها، در رابطه با آدم‌هایی است که اشتباهاتشان را در ابعاد وسیع‌تری تکرار می‌کنند. با اتفاقاتی که در پارک ژوراسیک رخ داد، منطقی این بود که انسان‌ها رویاهایشان را کنار بگذارند و قید به نمایش گذاشتن دایناسورها را بزنند اما در دنیای ژوراسیک، می‌بینیم که آن‌ها حتی با بودجه‌ی بزرگ‌تری در مسیر تحقق این رویا قدم گذاشته‌اند. همان‌طور که در فیلم اول، «اِلی» و آلن با دیدن یک دایناسور «براکیوزاروس» شگفت‌‌زده شدند، اینجا هم «گِری» پنجره‌ی اتاق هتل را باز می‌کند و به دنیای ژوراسیک حیرت‌زده می‌نگرد. اما ما به خوبی می‌دانیم که این جهانِ کوچکِ چشم‌گیر در آرامش باقی نخواهد ماند.

و این پارک جدید، همان ایده‌ی اصلی جان هموند نیست، یک برداشت بسیار وسیع‌تر از آن است. دیگر این‌طور نیست که شخصیت‌ها سوار ماشین جیپ شوند و از پشت حصارهای الکتریکی به دایناسورهایی در دوردست برای لحظاتی نگاه کنند. پارک جدید هم‌اندازه‌ی یک شهر کوچک است و به شما این فرصت را می‌دهد تا دایناسورها را از نزدیک ملاقات کنید، حتی به بعضی از آن‌ها دست‌ بزنید یا شکار کردنشان را تماشا کنید. حقیقت این است که همه‌ی ما بخشی از مشکل هستیم، حتی پس از تماشای همه‌ی نابودی‌هایی که در فیلم‌های مجموعه رخ داد، اگر چنین پارکی در حقیقت وجود داشت، اغلب ما علاقه داشتیم تا بلیط بخریم و واردش شویم.

دنیایی که کالین ترورو خلق کرده است با فیلم اول مجموعه قابل مقایسه نیست؛ مخاطب با پارک ژوراسیک ارتباط احساسی برقرار می‌کرد و تماشای دایناسورهایی که شباهت دقیقی با نسخه‌های واقعی دارند، تجربه‌ای شگفت‌آور به حساب می‌آمد. دنیای ژوراسیک تلاش می‌کند تا گاهی دراماتیک شود و احساسات شما را برانگیزد اما همیشه در این زمینه موفق نیست. البته فیلم از نظر مضمون، در کنار پارک ژوراسیک قرار می‌گیرد و حتی آن را گسترش می‌دهد. شاید اگر فیلم فرمول‌های آثار بلاک‌باستری را کمی کنار می‌گذاشت و چاشنی واقع‌گرایی را به قصه اضافه می‌کرد، می‌توانست موفق‌تر هم ظاهر شود. با این حال، سکانس‌های اکشن عالی از کار درآمده‌اند و دنیای ژوراسیک گاهی این حس را به شما می‌دهد که به یک شهربازی نامتداول واقعی قدم گذاشته‌اید.

۱- پارک ژوراسیک (Jurassic Park)

• سال انتشار: ۱۹۹۳
• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• بازیگران: سم نیل، لورا درن، جف گلدبلوم، ساموئل ال. جکسون، ریچارد اتنبرا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۲ از ۱۰۰

برای بسیاری از فیلم‌دوستان، پارک ژوراسیک نه تنها بهترین قسمت مجموعه است بلکه یکی از برترین آثار سینمایی تاریخ هم محسوب می‌شود. کسانی که این فیلم را سال‌ها قبل تماشا کرده‌اند، به یاد دارند که همه چیز جادویی و خیال‌انگیز به نظر می‌رسید؛ حتی فکر کردن به یک گردشگاه که دایناسورهای واقعی در آن پرسه می‌زنند، هیجان‌انگیز بود تا اینکه همه چیز به یک کابوس تبدیل شد و این پارک سقوط کرد. برای آن نسل، پارک ژوراسیک نه تنها جادوی سینما را به ما یادآوری می‌کرد، بلکه اولین باری بود که قدرت علم و دانش را درک می‌کردیم، میل شدیدی به انجام کارهای باورنکردنی داشتیم و در پایان این حقیقت تلخ را می‌آموختیم که «قدرت زیاد، مسئولیت زیادی به همراه دارد».

پارک ژوراسیک در تمامی دقایق دوست‌داشتنی است، از همان سکانس افتتاحیه‌ی ترسناک که معمولا از آن چندان صحبت نمی‌شود تا ماجرای «سیستم یونیکس»، فرار تی‌رکس از بند اسارت، رویارویی «نِدری» و دیلوفوسور و سکانس ولاسیرپتر در آشپزخانه. پارک ژوراسیک یک کلاس آموزشی فیلم‌سازی است، از انتخاب درست بازیگران تا توجه به جزئیات فرعی داستان، طراحی درست هیولاها، استفاده‌ی کارآمد از موسیقی و تلفیق هوشمندانه‌ی جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری و دایناسورهای رباتیک واقع‌گرایانه.

حتی با گذر سال‌ها، تماشای پارک ژوراسیک همانند روز اول خوشایند و نفس‌گیر است، فیلمی خوش‌ساخت که به راحتی از یاد نمی‌رود. هرگاه که یک فیلم ناامیدکننده تماشا کردید و در جستجوی چیزی هستید که قدرت سینما را به شما یادآوری کند، پارک ژوراسیک از آثاری است که باید به یاد بیاورید. اگر هم فیلم را تماشا کرده‌اید و می‌خواهید خاطرات خوب گذشته زنده شود، کافی است که به موسیقی متن «جان ویلیامز» یک بار دیگر گوش دهید. این فیلم دنیای سینما را تحت‌ تاثیر قرار داد و به منبع الهام فیلم‌سازان متعددی تبدیل شد؛ پارک ژوراسیک شما را عاشق سینما می‌کند.

منبع: Collider