۷ نقش‌آفرینی برتر جونا هیل؛ از مانی‌بال تا سوپربد
نقش‌آفرینی اخیر جونا هیل در فیلم «بالا رو نگاه نکن» اثر آدام مک‌کی، پس از غیبت کوتاه او در سینما، یادآور استعداد این بازیگر است. او نه تنها یک بازیگر کمدی بزرگ، بلکه یک بازیگر درام با استعداد است. هیل دو نامزدی اسکار به نام خود دارد و این افتخاری است که بسیاری از بازیگران، از آن محروم هستند.
با این حال، استعداد او اغلب نادیده گرفته می‌شود، زیرا وی بیشتر در ژانر کمدی فعالیت دارد. با این حال، حتی ژانر کمدی هم چیزی نیست که همه بازیگران بتوانند از پس آن برآیند. چیزهایی مانند زمان‌بندی و نمایش ریتم مناسب که هیل در آن‌ها استعداد خاصی دارد، مهارت‌هایی بسیار سخت هستند. جونا هیل کارنامه‌ای متنوع دارد که ژانرهای زیادی را دربر می‌گیرد. پس با هم هفت اجرا و نقش‌آفرینی مهم و اساسی او را بررسی می‌کنیم.
- نقد «بالا رو نگاه نکن»؛ فیلمی متوسط با پیام و ستارگان بزرگ
- بالا را نگاه نکن؛ معرفی شخصیت‌های فیلم پرستاره‌ی آدام مک‌کی
- ۷ فیلم شبیه «بالا رو نگاه نکن» با طنز سیاسی طعنه‌آمیز درباره‌ی آخرالزمان
۷. بیارش گریک (Get Him to the Greek)
- کارگردان: نیکولاس استولر
- بازیگران: راسل برند، رز بایرن، شان کامبز
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۳ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶٫۳ از ۱۰
هیل به طور معمول نقش شخصیت‌های بی‌قید و بند را بازی می‌کند اما در فیلم «بیارش گریک» در کنار راسل برند در نقش آلدوس اسنو، نقش شخصیتی آشفته‌تر را ایفا می‌نماید. هیل در اینجا نقش کارآموز یک شرکت ضبط موسیقی را بازی می‌کند که مسؤول رساندن آلدوس، ستاره راک، به یک کنسرت در لس‌آنجلس است.
هیل محتاط‌تر از همیشه است و به نوعی عملکرد پرانرژی و دیوانه‌کننده برند را خنثی می‌کند. این دو به‌خصوص زمانی که برند سعی دارد با کاراکتر هیل بیشتر آشنا شود، هماهنگی عالی دارند. صحنه‌هایی که در آن‌ها هیل مست می‌شود یا به طور تصادفی مواد مخدر مصرف می‌کند، به دلیل واکنش‌های جالب او واقعا خنده‌دار هستند. بیارش گریک نشان می‌دهد که هیل حتی زمانی هم که نقش اصلی نباشد بسیار بامزه است.
۶. این آخرشه (This is the End)
- کارگردانان: ست روگن، ایوان گلدبرگ
- بازیگران: ست روگن، جیمز فرانکو، جی باروشل
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۳
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶٫۶ از ۱۰
هیل در «این آخرشه» به همراه تعدادی دیگر از افراد مشهور از جمله ست روگن، دنی مک‌براید و جی باروشل در میانه یک آخرالزمان قرار دارد. هر بازیگر اساسا نسخه اغراق‌آمیزی از شخصیت عمومی خود را بازی می‌کند. هیل نقش یک نسخه متفاوت از خودش را بازی می‌کند که از زمانی که با دیگر افراد مشهور می‌گذراند لذت می‌برد.
او لحظات طنز زیادی در طول فیلم دارد، از جمله صحنه‌ای که به اشتباه با یک تفنگ واقعی بازی می‌کند. نفرت او از باروشل در نهایت به ضرر خودش تمام می‌شود. او از خدا می‌خواهد تا باروشل را بکشد اما خودش توسط یک شیطان تسخیر می‌شود. صحنه‌ی جن‌گیری هیل یکی از خنده‌دارترین صحنه‌های فیلم است و او آن را به بهترین شکل ممکن اجرا می‌کند. امیدواریم که هیل در زندگی واقعی مانند این نسخه نباشد، زیرا در اینجا واقعا یک عوضی به تمام معناست.
۵. سگ‌های جنگی (War Dogs)
- کارگردان: تاد فیلیپس
- بازیگران: بردلی کوپر، مایلز تلر، دیوید پاکوز
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۱ از ۱۰
هیل در فیلم «سگ‌های جنگی» نقش یکی از ترسناک‌ترین شخصیت‌های خود، افرایم، یک تاجر روانی را بازی می‌کند که بهترین دوستش (مایلز تلر) را برای پیوستن به یک تجارت غیرقانونی اسلحه ترغیب می‌کند. این دو کار خود را خوب آغاز می‌کنند اما در ادامه شرایط خطرناک می‌شود. با این حال افرایم از خطر نمی‌ترسد. در واقع او به دنبال خود خطر است.
افرایم در صحبت کردن در موقعیت‌های وحشتناک مهارت دارد و دوست دارد از قدرت و ثروت خود برای ترساندن دیگران استفاده کند. هیل نقش افرایم را مانند یک حیوان وحشی بازی می‌کند و هر کاری که می‌خواهد بدون هیچ‌گونه عواقبی انجام می‌دهد. هیل در نقش افرایم هم خنده‌دار و هم تهدیدآمیز است و به همین دلیل وضعیت روانی این شخصیت، نامشخص به نظر می‌رسد. کارگردان فیلم، تاد فیلیپس به خوبی می‌داند که چگونه دارک کمدی را با تعلیق ترکیب کند و ذات آشفته افرایم یکی از دلایل برجسته شدن این فضا است. سگ‌های جنگی فیلمی کم‌تر دیده‌شده محسوب می‌شود و بازی هیل بی‌نظیر است.
۴. سوپربد (Superbad)
- کارگردان: جاد آپاتو
- بازیگران: ست روگن، ریچارد سرا، کریستوفر مینتز
- تاریخ انتشار: ۲۰۰۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۶ از ۱۰
«سوپربد» اولین تجربه بازیگری هیل نبود اما در به شهرت رساندن او در هالیوود نقش مهمی داشت. هیل در این کمدی به کارگردانی جاد آپاتو، نقش ست، دانش‌آموز دبیرستانی را بازی می‌کند که سعی دارد تا قبل از فارغ‌التحصیلی یک مهمانی عالی برگزار کند. دوستش، جولز (اما استون) از او می‌خواهد که برای مهمانی‌اش الکل بگیرد و از اینجا به بعد، هیل و بهترین دوستش، ایوان (مایکل سرا) به یک ماجراجویی پرفراز و نشیب کشیده می‌شوند.
هیل به کاراکتر ست، جان می‌بخشد و ناامیدانه تلاش می‌کند تا جذاب به نظر برسد. او گستاخ، بی‌ادب، خام و منحرف است اما این خصوصیات عمدتا برای پنهان کردن ترس‌های عمیق‌تر او بروز پیدا می‌کنند. هیل و سرا هماهنگی بی‌نظیری با یک‌دیگر دارند. البته در ادامه، رابطه آن‌ها تیره و تار می‌شود، زیرا ایوان نیاز مبرمی به دیدن شدن یا محبوبیت ندارد. هیل در به تصویر کشیدن شخصیتی که بااعتماد به نفس به نظر می‌رسد اما در واقع ضعیف‌تر از هر کس دیگری در فیلم است عالی عمل می‌کند.
۳. خیابان جامپ شماره ۲۱ (۲۱ Jump Street)
- کارگردانان: فیل لرد، کریس میلر
- بازیگران: چنینگ تیتوم، هالی رابینسون، ریچارد گریکو
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۲
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۲ از ۱۰
اشمیت در «خیابان جامپ شماره ۲۱» قطعا یکی از خنده‌دارترین نقش‌های اوست. اشمیت شخصیتی است که تجارب وحشتناکی از دوران دبیرستان دارد و مدام توسط جنکو با بازی چنینگ تیتوم مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. با این حال، این دو به مأموران پلیس و بهترین دوستان یک‌دیگر تبدیل می‌شوند. آن‌ها به‌عنوان مأمور مخفی به یک دبیرستان می‌روند و اشمیت در نهایت به فرد محبوب مدرسه تبدیل می‌شود و فرصتی پیدا می‌کند تا اقدامات جنکو را تلافی کند.
هیل به‌عنوان یک دبیرستانی بی‌دست و پا و در عین حال بزرگسال بسیار خوب عمل می‌کند. بازیگری در حین بازیگری همیشه دشوار است و هیل به‌عنوان بزرگسالی که تظاهر به نوجوانی می‌کند خنده‌دار ظاهر می‌شود. هیل و تیتوم هماهنگی فوق‌العاده‌ای دارند و فیلم خیابان جامپ شماره ۲۲ هم به همین اندازه خنده‌دار است. تنش‌های زیادی در روابط آن‌ها ایجاد می‌شود، زیرا اشمیت بیش از حد به محبوبیتش وابسته می‌شود. آن‌ها باید خود را با ماهیت دبیرستانی و مدرنشان وفق دهند. هیل و تیتوم هر دو اجراهای خوبی از خود به نمایش می‌گذارند.
۲. مانی‌بال (Moneyball)
- کارگردان: بنت میلر
- بازیگران: برد پیت، رابین رایت، کریس پرت
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۱
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۶ از ۱۰
«مانی‌بال» اولین فیلمی است که به جهانیان ثابت کرد که هیل یک بازیگر دراماتیک شگفت‌انگیز است. نقش او در نقش پیتر برند به‌عنوان یک اقتصاددان جوان که راه خود را به دنیای آشفته بیسبال هموار می‌کند بسیار کم‌رنگ است. با این حال، او اساسا مغز متفکر تیم مانی‌بال است که به جای استعدادهای خام، از آمار برای رسیدن به قهرمانی استفاده می‌کند. هیل در توضیح آمارهای پیچیده و در عین حال مشخص، عالی عمل می‌کند.
او جنبه‌های مختلف مهارت‌های خود را به نمایش می‌گذارد. بیلی بین (برد پیت) بیشتر فردی اجتماعی است اما برند به اعداد و ارقام پایبند است. برند مجبور به تعامل با دیگران می‌شود و ماهیت درون‌گرای او به ویژه هنگامی که با یک بازیکن درباره فروش او صحبت می‌کند بیشتر مشخص می‌گردد. او احساسات زیادی از خود نشان نمی‌دهد اما سکوتش در واقع چیزهای بیشتری از شخصیتش را بروز می‌دهد. او همچنین به‌خوبی پا به پای پیت کار می‌کند و این دو در صحنه‌های زیادی در کنار هم هستند و شخصیت‌های متفاوتشان، حس و حال جالبی ایجاد می‌کند. این نقش اولین نامزدی اسکار را برای هیل به ارمغان آورد و باعث شد که تماشاگران درباره او به‌عنوان یک بازیگر، متفاوت فکر کنند.
۱. گرگ وال استریت (The Wolf of Wall Street)
- کارگردان: مارتین اسکورسیزی
- بازیگران: لئوناردو دی‌کاپریو، مارگو رابی، جان برنتال
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۳
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸٫۲ از ۱۰
هیل نقش‌های کمدی زیادی دارد اما هرگز به اندازه‌ی آنچه در فیلم «گرگ وال استریت» دیدیم دیوانه نبوده است، شاید به این دلیل که او تقریبا در همه‌ی صحنه‌ها در حال مصرف مواد مخدر است. فرقی ندارد که کوکائین باشد یا کراک یا لمون (خنده‌دارترین صحنه فیلم)، هیل همیشه در این فیلم در حال مصرف مواد مخدر است. شخصیت او، دنی آزوف واقعا نفرت‌انگیز و عامل اصلی بسیاری از تصمیمات و اعمال جردن بلفورت (لئوناردو دی‌کاپریو) است. با این حال، در مواقعی حتی دنی هم نمی‌تواند بلفورت را کنترل کند.
هیل در این فیلم دیالوگ‌هایش را عصبی و در عین حال خنده‌دار ادا می‌کند. اجرای هیل چه در هنگام اعتراض به گرانی مخلفات جانبی یا چه در تلاش برای توجیه ازدواج با دختر عمویش، در همه صحنه‌ها بی‌نقص است. همه چیز او اعم از دندان‌ها، عینک بزرگ و لهجه‌اش، شخصیت او را عجیب و سرگرم‌کننده‌تر جلوه می‌دهد. درخشش در کنار دی‌کاپریو سخت است اما هیل با انرژی دیوانه‌وار خود در این فیلم، پا به پای او پیش می‌رود.
منبع: collider
