ناسا برای محافظت از سازه‌های فضایی آزمایش ضدتشعشع انجام می‌دهد
ناسا قصد دارد با همکاری دانشگاه فلوریدا یک آزمایش ضدتشعشع را در ایستگاه فضایی بین‌المللی پیش ببرد که به محافظت بهتر از سازه‌های روی ماه و مریخ کمک خواهد کرد.
یک سپر جدید برای فضاپیماها و سازه‌های فضایی در حال پرواز به مدار زمین است. هدف از این پوشش، جلوگیری از تشعشعات فضایی است که می‌توانند به برخی سطوح فضایی برخورد کرده و مشکلاتی را در زمینه‌ی اتصال کوتاه الکتریکی یا فرسایش قطعات ایجاد کنند.
پاییز امسال، دانشگاه بین‌المللی فلوریدا این فناوری به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» (ISS) می‌فرستد که طی آن یک نمونه‌ی آزمایشی حداقل به مدت شش ماه خارج از تأسیسات ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب خواهد شد تا عملکرد آن به‌صورت واقعی ارزیابی شود.
خواص این پوشش، احتمالا چون هنوز ثبت اختراع و یا اثبات نشده، به‌طور عمومی منتشر نشده است اما به گفته‌ی دانشگاه فلوریدا اگر این فناوری در مدار پایین زمین (LEO) عملکرد خوبی داشته باشد، گزینه‌ای مطلوب برای محافظت از سازه‌هایی است که طی برنامه‌ی «آرتمیس» (Artemis) ناسا در ماه ساخته می‌شوند.
«آرویند آگاروال» (Arvind Agarwal) رئیس دانشکده‌ی مهندسی مکانیک و مواد و مدیر بخش شکل‌دهی پلاسمای این دانشگاه درباره‌ی آزمایش ضدتشعشع گفت: «با اتصال مواد به ایستگاه فضایی بین‌المللی، می‌توانیم به شبیه‌سازی تشعشعات واقعی که سازه‌های روی ماه با آن مواجه می‌شوند، نزدیک شویم.»
در صورتی که همه چیز طبق برنامه پیش برود، ناسا قصد دارد در اواسط دهه‌ی جاری انسان را به ماه بازگرداند. تا کنون مأموریت آرتمیس ۱ که نخستین مأموریت در برنامه‌ی آرتمیس است و فضاپیمای بدون سرنشین «اوریون» (Orion) را به دور ماه می‌فرستد، چندین بار به تعویق افتاده و در حال حاضر تلاش بعدی پرتاب برای اواخر پاییز برنامه‌ریزی شده است. آرتمیس ۲ قرار است در سال ۲۰۲۴ فضانوردان را به دور ماه ببرد و آرتمیس ۳ در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ انسان را روی ماه فرود خواهد آورد.
پوشش نمونه پس از شش ماه قرار گرفتن در معرض آفتاب در ایستگاه فضایی بین‌المللی، از نظر دوام ارزیابی می‌شود. پس از بازگشت نمونه به زمین، مهندسان دانشگاه فلوریدا آن را با گرد و غبار ماه هدف قرار می‌دهند تا عملکرد آن را در چنین محیط خشنی هم بسنجند.
«تشعشع» (Radiation) تنها یکی از مشکلاتی است که پوشش‌های سطوح در ماه با آن مواجه خواهند شد. اکسیژن اتمی و ریزشهاب‌سنگ‌ها هم می‌توانند پوشش‌های محافظ سازه‌های فضایی را از بین ببرند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی دارای چندین تأسیسات خارجی اختصاصی در بخش‌های آمریکایی و روسی است که برای ارزیابی میزان مقاومت مواد در برابر چندین ماه قرار گرفتن در فضا استفاده می‌شوند و فضای کافی برای آزمایش مواد بیشتر پیش از مأموریت به ماه یا مریخ را هم دارند.
عکس کاور: طرحی گرافیکی از سازه‌های روی ماه
Credit: Aerospace Org
منبع: Space
