تلسکوپ هابل دو کهکشان را در حال جنگ شکار کرد
کهکشانها بیش از آنچه تصور میشود محیط پویایی دارند و پدیدههای شگفتآوری در آنها روی میدهد، از جمله اکنون که پژوهشگران برای بررسی تکامل ستارهها با استفاده از هابل موفق شدهاند جزئیات دو کهکشان در حال نزاع را شکار کنند.
در یک پژوهش جدید دانشمندان از نگاه هابل به مجموعهی دو کهکشان دوردست اشاره دارند که یک محیط مناسب برای بررسی تکامل کیهانی محسوب میشوند. مجموعهی این دو کهکشان با فاصلهی ۲۲۰ میلیون سال نوری از زمین «آرپ ۸۶» (Arp 86) نام دارد و در صورت فلکی «اسب بزرگ» (Pegasus) قرار گرفته است. این مجموعه از کهکشان NGC 7753 و همدم بسیار کوچکتر NGC 7752 تشکیل شده است.
آژانس فضایی اروپا دربارهی این تصویر هابل گفت: «کهکشان کوچک همدم تقریبا به کهکشان اصلی متصل شده و این ساختار، آرپ ۸۶ را پدید آورده است. این نامگذاری نشان میدهد که جفت کهکشان در اطلس کهکشانهای عجیبی که توسط ستارهشناس هالتون آرپ (Halton Arp) در سال ۱۹۶۶ گردآوری شده است، جای دارند.»
ESA افزود: «رقص گرانشی میان دو کهکشان در نهایت منجر به پرتاب شدن NGC 7752 به فضای میانکهکشانی یا غرق شدن کامل در همسایهی بزرگتر آن میشود.»
مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل بهمنظور روشن کردن چگونگی کمک گاز سرد در این منطقه به تشکیل ستارگان، که در تصویر مشخص هستند، صورت گرفت. به گفتهی ESA، این رصدخانهی فضایی خوشههای ستارهای، ابرهای گازی و ابرهای گردوغبار را در چندین محیط در همسایگی سوژهی اصلی، از جمله کهکشانهای دیگر خارج از آرپ ۸۶ بررسی کرد.
سپس دادههای تلسکوپ هابل با اندازهگیریهای «آرایهی میلیمتری بزرگ آتاکاما» (ALMA) ترکیب شد تا در میان گردوغبار کهکشانی، ستارگان جوان تجزیهوتحلیل شوند. تیم پژوهشی با استفاده از هابل و آلما بهدنبال اطلاعات بیشتری دربارهی شیوهی تشکیل ستارگان هستند.
این پژوهش همچنین به فعالیت تلسکوپ فضایی جیمز وب در آینده کمک میکند. پرتاب وب که به سایت پرتاب رسیده، برای اواخر سال ۲۰۲۱ برنامهریزی شده است تا پس از قرارگیری در مدار و راهاندازی ابزارهای علمی، بتواند به کشف منشأ کیهان کمک کند. به گفتهی ESA یکی از پروژههای تحقیقاتی وب، نگاه به کهکشانهای حاوی گردوغبار است تا اطلاعات بیشتری دربارهی تکامل ستارگان بهدست آورد.
عکس کاور: آرپ ۸۶ از نگاه هابل
Credit: ESA/Hubble & NASA, Dark Energy Survey, J. Dalcanton
منبع: Space
چقدر زیباست واقعا مو به تن آدم سیخ میشه.
از طرفی دیگر چقدر انسان تونسته پیشرفت کنه
که فاصله ۲۲۰ میلیون سال نوری را ببینه !
فکر کنم الان این دو کهکشان با هم ادغام شدند
طی ۲۲۰ میلیون سالی که طول کشیده تا نورش
به ما برسه
ایناهمه نشانه عظمت وبزرگی خداست.که ماانسانهادرمقابل جهان هستی چقدرکوچکیم وریز
ایول عالی بود.