تلسکوپ فضایی هابل تصویری بسیار دقیق از دنباله‌دار نئووایز ثبت کرد
ظهور دنباله‌دار درخشان «نئووایز» (NEOWISE) در آسمان فرصتی فوق‌العاده برای علاقه‌مندان به آسمان شب بود تا از دیدن نمایشی باشکوه در آسمان لذت ببرند و تصاویر جذابی را از این دنباله‌دار ثبت کنند. منجمان حرفه‌ای هم طبیعتا این فرصت را از دست ندادند و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل تصویری بسیار دقیق از این دنباله‌دار ثبت کردند.
تلسکوپ هابل این نمای نزدیک از دنباله‌دار نئووایز را ۱۸ مرداد ثبت کرده است. در این تصویر جزئیات گیسو و مواد پیرامون هسته‌ی این دنباله‌دار به‌خوبی مشخص است.
پس از ظهور دنباله‌دار هیل باپ در سال ۱۹۹۷/۱۳۷۶ هیچ دنباله‌دار پرنوری مهمان آسمان نیمکره شمالی زمین نشده بود. تا این که نئووایز این دوران طولانی را به پایان رساند و به سوژه‌ای بسیار جذاب برای ساکنان نیمکره شمالی زمین تبدیل شد.
دنباله‌دار نئووایز اوایل سال ۱۳۹۹ کشف شد و ۱۳ تیر به نزدیک‌ترین فاصله‌اش از خورشید رسید. پس از آن نئووایز به مرور در آسمان ارتفاع گرفت و به شرایط رصدی ایدئالی رسید. نمایش این دنباله‌دار در نیمکره شمالی آسمان به مدت چند هفته ادامه داشت. در نهایت و با افزایش فاصله نئووایز از زمین این دنباله‌دار کم‌نور و کوچک شد. نئووایز اکنون با سرعت بیش از ۶۰ کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی است. این دنباله‌دار حدود هفت هزار سال بعد بار دیگر از بخش‌های داخلی منظومه شمسی گذر خواهد کرد.
مقایسه‌ی میدان دید تلسکوپ فضایی هابل با تصویری نمای باز از دنباله‌دار نئووایز.
Credit: NASA, ESA, Q. Zhang (California Institute of Technology), A. Pagan (STScI), and Z. Levay
بیشتر دنباله‌دارها پس از رسیدن به نزدیکی خورشید بر اثر گرما و گرانش خورشید از هم پاشیده می‌شوند. هسته دنباله‌دار نئووایز اما توان تحمل گرمای شدید خورشید را داشت و از ملاقات با خورشید جان سالم به در برد.
قطر هسته دنباله‌دار نئووایز تنها حدود پنج کیلومتر است و حتی با تلسکوپ هابل امکان تفکیک آن وجود ندارد. آنچه در تصویر مشخص است ابر گسترده‌ای از گاز و غبار است که هسته‌ی آن را در بر گرفته است.
در رصدهای هابل فوران مواد از هسته نئووایز نیز ثبت شده است. این جت‌ها حاصل تصعید یخ‌های زیر سطح هسته است که با سرعت زیاد و به شکل غبار و گاز به بیرون پرتاب می‌شوند.
پژوهشگران اکنون در حال بررسی دقیق‌تر داده‌های هابل هستند تا به اطلاعات بیشتری از مواد تشکیل‌دهنده‌ی این دنباله‌دار دست پیدا کنند.
هابل در سال گذشته از دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای بوریسوف (Borisov) و متلاشی شدن دنباله‌دار اطلس (ATLAS) نیز تصویربرداری کرده بود.
عکس کاور: تصویر نمای نزدیک تلسکوپ فضایی هابل از دنباله‌دار نئووایز.
(Credit: NASA, ESA, Q. Zhang (California Institute of Technology), A. Pagan (STScI
منبع: Space Telescope
