HTC در یک نگاه؛ تاریخچه‌ی اشتباهات و تصمیم‌های درست
همین چند روز پیش بود که HTC قسمتی از تیم تحقیق و توسعه‌اش را با قیمت ۱.۱ میلیارد دلار به گوگل واگذار کرد. با این مقدار پول، چراغ این شرکت برای مدتی بیشتر روشن می‌ماند. البته باید خاطرنشان کرد که وضعیت کنونی HTC (به‌خصوص بعد از این معامله) از وضعیت نوکیا در دوران افولش بهتر است. بر اساس این معامله، حدود ۲۰۰۰ نفر از تیم تحقیق و توسعه‌ی این شرکت برای طراحی و ساخت سخت‌افزارهای جدید به گوگل می‌پیوندند. دقیقا نمی‌دانیم گوگل می‌خواهد با این تیم چه کارهایی انجام دهد. اما قابلیت‌های چنین تیمی محدود نیست و امکان به‌کارگیری آن‌ها در حوزه‌های متنوع و گسترده‌ای وجود دارد؛ از گوشی‌های هوشمند جدید گرفته تا افزودن دستیار گوگل به گجت‌های اینترنت اشیاء و بسیاری از موارد دیگر.
این معامله خبر خوبی برای کمپانی ۲۰ ساله‌ی HTC است. این کمپانی با این پول می‌تواند به رقابت بازار برگردد و برای حضور در بازار ۲۰ سال آینده هم مبارزه کند. روزی روزگاری HTC یک حریف قدر در بازار گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شد و حالا هم می‌تواند به چنین حریفی بدل شود. زمانی که انقلاب اندروید آغاز شد و نوکیا موقعیتش را از دست داد، HTC فرصت را غنیمت شمرد و توانست برای خودش اسم‌ورسمی دست‌وپا کند. در حوالی سال ۲۰۰۸، این شرکت با مهاجرت از ویندوز موبایل به اندروید تصمیم هوشمندانه‌ای گرفت و اولین گوشی اندرویدی را روانه‌ی بازار کرد. به‌احتمال‌زیاد خیلی از کاربران قدیمی گوشی‌های هوشمند در دوره‌ای از زندگی‌شان از گوشی‌های HTC استفاده کرده‌اند و با خاطرات خوبی از آن گوشی‌ها یاد می‌کنند.
اما چطور این شرکت موفق به چنین حال‌وروزی افتاد؟ این شرکت تایوانی چه کارهای درست و چه کارهای اشتباهی را انجام داد؟ بهترین راه برای نشان دادن دوران اوج و افول این شرکت، نمودار قیمت سهام آن در سال‌های اخیر است؛ در این نمودار، رشد شگفت‌انگیز و افت فجیع به‌وضوح قابل مشاهده است.
کارهای درست در برابر کارهای اشتباه
فهرست کارهای اشتباه HTC یک فهرست کوتاه نیست و البته نوشتن پیرامون این موضوع هم کار جدیدی محسوب نمی‌شود. زیرا در طی این سال‌ها چندین تحلیل‌گر مقالات مفصلی را پیرامون این موضوع نوشته‌اند. برای هر شرکت در حال تکاپو، نمی‌توانیم فقط یک اقدام اشتباه را پیدا کرد و همه‌ی مشکلات را نتیجه‌ی آن کار اشتباه بدانیم. نوکیا و HTC شباهت‌هایی به یکدیگر دارند که یکی از این تشابهات، قربانی شدن این شرکت‌ها به دلیل محبوبیت زیاد محصولات اپل و سامسونگ است.
اگر از مدیران HTC (یا روزنامه‌نگاران تکنولوژی) درباره‌ی عوامل شکست این شرکت بپرسید، به‌احتمال‌زیاد صرف بودجه‌ی کم برای بازاریابی و شعارهای نامناسب تبلیغاتی را بین جواب‌ها خواهید شنید. شعار تبلیغاتی «چشمگیر آرام» (Quietly Brilliant) هیچ‌وقت به‌طور گسترده مورد استقبال قرار نگرفت و بودجه‌های تبلیغاتی این شرکت هم اصلا در حد رقبای آن‌ها نبود. هر جور هم به این قضیه نگاه کنیم، باید گفت که ایده‌های تبلیغاتی HTC همیشه عجیب‌وغریب بودند.
جیسون مکنزی، رییس سابق بخش بازاریابی بین‌المللی HTC، در سال ۲۰۱۲ گفته بود: «بودجه‌ی تبلیغاتی سامسونگ حداقل ۴ تا ۶ برابر شرکت ما است». اما دلیل اصلی افول این شرکت بازاریابی بود یا محصولات؟
سخت‌افزارهای بالارده و پایین‌رده
باوجود تمام این انتقادات HTC در طی این سال‌ها چندین گوشی قدرتمند را روانه‌ی بازار کرد که ضعف چندانی در طراحی آن‌ها دیده نمی‌شد. اما همین نقطه‌ی قوت موجب سردرگمی خریداران شد. شرکت HTC از سال ۲۰۰۸ تا الان بیش از ۱۰۰ گوشی هوشمند بر اساس سیستم‌عامل‌های اندروید و ویندوز موبایل عرضه کرده، بدون این که به‌طور واضح مشخص کند که کدام‌یک از آن‌ها بالارده و کدام‌یک پایین‌رده است.
بیشتر بخوانید: HTC Dream؛ اولین گوشی اندرویدی!
دوران خوش HTC از سال ۲۰۰۸ شروع شد که این شرکت توانست مقام سوم تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند را (بعد از اپل و سامسونگ) از آن خود کند. گوشی HTC Dream اولین گوشی هوشمند اندرویدی بود که روانه‌ی بازار شد. البته در همان ابتدا به‌عنوان یک گوشی عالی مطرح نشد، اما به‌عنوان یک گوشی جدید، متفاوت و اندرویدی تأثیرگذار بود.
عرضه‌ی HTC Hero در اواخر ۲۰۰۹ همه را شگفت‌زده کرد. این گوشی با وجود این که طراحی عجیبی داشت، اما منحصربه‌فرد بود و از چند مشخصه‌ی خیلی خوب بهره می‌برد. علاوه بر این، HTC Hero اولین گوشی هوشمندی بود که از جک هدفون ۳.۵ میلی‌متری استفاده میکرد.
۲۰۱۰ سال خوبی برای HTC بود. این شرکت در این سال اولین گوشی نکسوس را با عنوان نکسوس وان برای گوگل ساخت. در ادامه‌ی این سال، HTC گوشی‌های HTC Desire، HTC Legend و HTC EVO 4G را به بازار عرضه کرد. از HTC EVO 4G، هنوز هم به‌عنوان یکی از بهترین گوشی‌های ساخته‌شده یاد می‌شود.
از سال ۲۰۱۱ بود که افول HTC آغاز شد. گوشی‌ها همچنان خوب بودند، اما برندینگ و طرح‌ها آن‌قدر متنوع شدند که پیگیری آن‌ها سخت شد. تا آخر همین سال، دوران طلایی HTC به اتمام رسیده بود. سهم ۶۷ درصدی HTC از بازار به ۳۲ درصد رسید. هم‌زمان با سقوط HTC، سامسونگ اوج گرفت. در سال ۲۰۱۰، سامسونگ و HTC هرکدام حدودا ۷ درصد از بازار گوشی‌های هوشمند را در اختیار داشتند. از سال ۲۰۱۱، سهم سامسونگ از بازار به ۱۹ درصد رسید اما سهم HTC فقط ۸.۸ درصد بود. در سال ۲۰۱۲ سهم سامسونگ به ۳۰.۳ درصد رسید و سهم HTC به ۶ درصد. در سال‌های بعدی هم این روند تکرار شد.
بیشتر بخوانید: HTC ChaCha؛ زیبا، ارزان، بی‌دوام!
HTC در سال ۲۰۱۱ میلادی ۲۲ گوشی هوشمند را روانه‌ی بازار کرد و در سال ۲۰۱۲ هم این شرکت ۱۱ گوشی هوشمند را معرفی کرد. گوشی‌های متعددی که بیشتر آن‌ها توجهی را به خود جلب نمی‌کردند و خیلی سریع فراموش می‌شدند. HTC در دوره‌ای تصمیم گرفت با فیسبوک شراکت کند و محصول این شراکت گوشی HTC ChaCha بود که یک دکمه‌ی فیزیکی برای فیسبوک در آن تعبیه شده بود. این گوشی هم شکست خورد. HTC که از این شکست دلسرد نشده بود، تلاش کرد که شراکت با فیسبوک را برای ساخت گوشی HTC First ادامه دهد که رابط کاربری اندرویدش را فیسبوک طراحی کرده بود. شرکت مخابراتی AT&T این گوشی را به‌عنوان محصول انحصاری عرضه کرد و بعد از این که در ماه اول فقط ۱۵ هزار گوشی HTC First به فروش رفت، ادامه‌ی فروش آن به‌سرعت متوقف شد.
HTC همچنین در سال ۲۰۱۱ با عرضه‌ی تبلت Flyer تصمیم گرفت که به بازار تبلت‌ها وارد شود. فروش این محصول هم مطابق انتظارات نبود. در همین حین، سامسونگ گوشی‌های اس و اس ۲ را عرضه کرد که بسیار موفقیت‌آمیز ظاهر شدند و فروش خوبی داشتند.
بیشتر بخوانید: فلایر؛ پاسخ ۷ اینچی HTC به سامسونگ!
به نظر می‌رسید سال ۲۰۱۲ با آغاز عرضه‌ی سری گوشی‌های HTC One سال خوبی برای این شرکت باشد. اولین گوشی این سری One X بود که نمایشگر فوق‌العاده زیبایی داشت. One S یک گوشی میانرده محسوب می‌شد و One V بازار گوشی‌های پایین‌رده را هدف قرار داده بود. عرضه‌ی این گوشی‌ها آغازی برای کابوس‌های تکرارشونده‌ی HTC بودند. بسیاری از گوشی‌های این شرکت تحویل گرفته می‌شدند و در نقد و بررسی‌ها به خوبی از آن‌ها یاد می‌شد؛ با این وجود فروش آن‌ها چنگی به دل نمی‌زد.
در سال‌های بعدی، گوشی HTC One (M7) نقدهای مثبتی دریافت کرد و به نظر خیلی‌ها بهترین گوشی ساخت HTC محسوب می‌شد. ولی همین گوشی هم فروش موفقی نداشت. گوشی M8 به دلیل ضعف‌های موجود در دوربینش چندان مورد استقبال قرار نگرفت. در M9 بسیاری از این ضعف‌ها برطرف شدند ولی گویا این بهبودها به‌اندازه‌ی کافی چشمگیر نبود و روند نزولی فروش گوشی‌های HTC ادامه یافت.
در این حین، سامسونگ با عرضه‌ی گوشی‌های محبوب اس ۶ و نوت ۵ به روند رو به رشدش ادامه می‌داد و اپل هم از طرفی دیگر پیشتاز بود. این داستان HTC تا همین امروز ادامه دارد. گوشی HTC 10 گوشی خوبی بود که نقدهای بسیار خوبی دریافت کرد. اما قیمتش بالا بود و در آمریکا فقط شرکت مخابراتی T-Mobile فروش آن را تقبل کرد که بعد از سه ماه این فروش هم متوقف شد. HTC U11 هم که از همه لحاظ یک گوشی عالی محسوب می‌شود، نتوانست حمایت گسترده‌ی اپراتورهای مخابراتی آمریکا را کسب کند و این گوشی هم فروش چندان زیادی ندارد.
واقعیت مجازی و HTC Vive
هنوز به دورانی نرسیده‌ایم که کاربران، گوشی‌های هوشمندشان را فراموش کنند و به استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی روی بیاورند. هدست HTC Vive عالی است، اما اکوسیستم واقعیت مجازی هنوز به بلوغ نرسیده و در حال حاضر این هدست‌ها فروش گسترده‌ای ندارند. در سال ۲۰۱۶، با عرضه‌ی هدست‌های HTC Vive، Oculus Rift و PlayStation VR، واقعیت مجازی در سر خط خبرهای تکنولوژی قرار گرفت. هدست Vive نقدهای بسیار خوبی دریافت کرد و در بین این هدست‌ها فروش خوبی دارد؛ اما واقعیت مجازی هنوز همه‌گیر نشده و حالا به نظر می‌رسد که در زندگی روزمره، واقعیت افزوده همه‌گیرتر از واقعیت مجازی خواهد شد.
چند ماه پیش گوگل اعلام کرد که به همراه HTC در حال کار برای ساخت یک هدست واقعیت مجازی بر مبنای پلتفرم Daydream هستند. به گفته‌ی آن‌ها این هدست برای فعالیت نیازی به کامپیوتر، گوشی یا سیم ندارد. البته هنوز تاریخی برای عرضه‌ی این هدست اعلام نشده است. HTC بارها به‌طور واضح گفته که سرمایه‌گذاری زیادی روی واقعیت مجازی انجام داده‌اند و به نظر آن‌ها این تکنولوژی به‌زودی فراگیر خواهد شد؛ اتفاقی که هنوز رخ نداده است.
سخن نهایی
به‌طور خلاصه می‌توان گفت: در دوران افول نوکیا، HTC با تصمیمات هوشمندانه‌ای که گرفت توانست خودش را به سطح اول بازار جهانی برساند. اما این شرکت با ارتکاب اشتباهاتی مانند نرم‌افزار ضعیف، عرضه‌ی بسیار زیاد انواع و اقسام گوشی‌ها و صرف بودجه‌ی کم برای بازاریابی، سهمش را از بازار از دست داد. اوضاع HTC هرروز بدتر از قبل می‌شد و حتی عرضه‌ی گوشی‌های عالی هم نتوانست این شرکت را به روزهای اوجش برگرداند. با وجود این که HTC این روزها قسمتی از نیروهایش را به گوگل داده، ولی در عوض پول خوبی گرفته و حالا به یک شریک نزدیک گوگل بدل شده است. به همین خاطر فعلا اوضاع HTC چندان هم بحرانی نیست.
آیا ما به گوشی‌های HTC نیاز داریم؟ جواب این سوال بی‌شک مثبت است. بدون حضور این شرکت تایوانی، اکوسیستم گوشی‌های اندرویدی قدرت سابق را نخواهد داشت. مشکل اساسی HTC در حال حاضر این است که توجه مخاطبان را به خود جلب نمی‌کند. بدتر از تنفر، این است که بود و نبود محصولی برای کاربران مهم نباشد. ما به یک HTC جدید با رویکردی تازه نیاز داریم. شاید ۱.۱ میلیارد دلار پول، نیروی کار موثر و همکاری نزدیک با گوگل، HTC را به دوران اوجش برگرداند.
منبع: Android Authority
بزرگترین مشکل اچ تی سی قیمت گذاری بسیار بالا در برابر کارایی کمتر نسبت به رقبا حتی سامسونگ قیمت گذاری بهتری داره! دوومین اشتباهش این بود که htc 9 رو با snapdeagon 810 ساخت که همه میدونستن مشکل داغ کردن داره و استقبال نکردن ازش. این روزا به جز اپل که یک سطح از همه لحاظ از گوشی های دیگه قویتر تولید میکنه و قیمتش تفاوت زیادی با گوشی های اندرویدی داره جون بازار رقابتی هستش اون شرکتی پیروز میشه که بهترین کیفیت با پایین ترین قیمت رو عرضه کنه و htc نخواست که این اصلو رعایت کنه و حذف شد. الان شرکت هواوی و شیائومی خیلی خوب دارن پیش میرن. سامسونگ هم ممکنه در اینده فروشش کم بشه چون حتی اگه بهترین گوشی اندرویدی رو هم تولید کنه ارزش قیمتش رو نداره. مهم ترین بخش بازار میانرده هستش که بازم شیائومی و هواوی با سیاست کیفیت و قیمت پیشتاز هستند.
من عاشق htc هستم
این شرکت همیشه بهترین کیفیت بدنه و استحکام و بلندگوهای موبایل را تا به الان داشته
استفاده از فناوری های بسیار عالی خروجی صدا مثل بیتس و بوم ساند
بهترین صفحه های نمایش با فناوری اختصاصی سوپر ال سی دی
و بهترین رابط کاربری اندروید به نام سنس
ایراداتی که من میتونم نسبت به گوشی های موبایل اچ تی سی به عنوان یه مصرف کننده بگیرم این هست
۱. باتری های ضعیف استفاده شده
۲. حاشیه زیاد دور صفحه نمایش گوشی
۳. سخت افزار و قابلیت های کم موجود درگوشی های میانرده و پایین رده
۴. استفاده نکردن از قابلیت های جدید و بروز نبودن پرچمدارها برای رقابت در بازار
(مثلا ضدآب نبودن گوشی درزمانیکه همه پرچمدارها ضدآب هستن یا حاشیه زیاددور صفحه نمایش که تقریبا همه پرچمدارها حاشیه صفحه نمایششون رو به حداقل رسوندن)
۵. مدل های بسیار کم میانرده نسبت به رقبا
۶. تبلیغات بسیار کم و غیر حرفه ای
خیلی دوست دارم htc
اچ تی سی واقعا گوشی های بسیار با کیفیتی رو تولید میکنه و واقعا شرکت عالی هست ولی متاسفانه اسم یسری برندها که خودتون هم گفتید دیگه زیادی خوب در رفته در صورتی که در واقعیت اینجوری نیست ، من براتون میگم ، شخصا الان ۳ سال و نیم هستش که گوشی HTC M8 رو دارم و هنوز که هنوزه فوق العادس و هیچیش نیست و داره براحتی برام کار میکنه و اگر از تم یا نوع رابط خسته بشم هزاران لانچر دیگه هست که میتونم استفاده کنم و ازش لذت ببرم و هیچ فرقی توی سرعت گوشی نکنه ، حتی جالب تر اینه که اگر اوایل ۱.۵ روز برام شارز نگه میداشت بعد ۳.۵ سال شده ۱ روز مگر اینگه باهاش خیلی بازی کنم … چرا من گوشی عوض نکردم ؟؟ موضوع مطمئنا پولش نبوده ، موضوع این بوده که این گوشی اونقدری برای شخص من عالی بوده که اصلا نیازی به تعویضش نبود و شاید تنها چیزی که کم داشته باشه از پرچم دارای الان یک سنسور اثر انگشت هستش ، هنوز خیلی از پرچم داران از جمله حتی پرچم داران اپل از فول اچ دی استفاده کردن ، پس نمیشه ضعف نمایشگر این گوشی صفحش باشه و … خیلی چیزای دیگه ( این ها رو تعریف نکردم که بگم چ گوشی عالی هست ، موضوع صحبتم اینه که ۳.۵ سال میشه بدون خستگی از این برند ازش استفاده کرد و باکیفیتی که داره ازش لذت برد هنوزم زیباست و هنوزم مقاومه با اینکه ضربات شدیدی هم خورده اما بازم مشکلی براش پیش نیومده شاید خوش شانسی منه … )همه اینا رو گفتم چون میخواستم بگم من مخالف شرکت های سامسونگ یا اپل نیستم فقط موضوع اینه که زیادی الکی بزرگشون کردن ،خدا وکیلی کسایی که این برندها رو داشتن (خودم برند سامسونگ رو قبل از اچ تی سی داشتم)تونستن ۲ سال بدون هیچ مشکل یا کندی ازش استفاده کنن ، جوابش مشخصه، عمرا نتونستن ، حتما حتما ی مشکلی براشون پیش میاد چون تقریبا هر سال یا دو سالی یبار اینقد از گوشی و قیافش و همه چیزش خسته میشن که به فکر عوض کردنش میوفتن ، اینم طبق تجربه و دیدن بسیاری از دوستان و آشنایان و از جمله خودم میگم ( یعنی الان کسی بیاد بگه ن من هنوز دارم استفاده میکنم ، خودشم میدونه داره خودشو گول میزنه و عمرا نداره یا اگر داره الان گوشی دومشه) یعنی طبق همه چیزایی که من دیدم هر کسی چ برند سامسونگ چ برند اپل داشته بیش از دوسال نتونسته نگهش داره و فورا فکر جایگزینی میوفته ( نمیگم با برندهای دیگه حالا با همون مدل جدید سامسونگ یا اپل ) و بیشتر افراد هم برای پز دادن هست که نمیدونم واقعا پز دادنش برای چیه ؟؟؟!!!! (مگه گوشی هم پز دادن داره ، ایشالا ی روزیم برسه مردم برای شعوری که دارن پز بدن (قصد جسارت ب کسی رو ندارم ، اون افراد خودشون میفهمن )) در اینجا متوجه باید بشیم این شرکت ها راهی رو بلد هستن که بتونن هر سال یا دوسالی یبار مردم مجبور به تعویض گوشیاشون بشن و ب علت وابستگی و پز و این حرفا دوباره برن سراغ گوشی های همون برند (البته خب میتونن و بلد هستن و کسی هم نگفته گوشی بدی تولید میکنن و خب …) نمیگم اچ تی سی صد در صد برند خوبیه ، ن هر برندی خوب و بد داره ، ولی مطمئنا مثل سامسونگ و اپل راه گول زدن مردم رو بلد نبود …با قیمت های فضاییشون که همه میدونن نصف این قیمت ها هر گوشی( هر برندی) ارزش داره …
در کل بگم که در مورد امسال گوشی های جالبی هر برندی معرفی کرده و امیدوارم همه برندها جایگاه خودشون رو پیدا کنن و فروش های خوبی داشته باشن ، شخصا از گوشی وی۳۰ ال جی خیلی خوشم اومده تا بیاد و ببینیم واقعا اونجوری که فک میکنم هست و ارزش داره یا ن …
امیدوارم هر گوشی که میخرید براتون بهترین باشه و ازش لذت ببرید
همگی موفق باشید و ممنون
به نظرم شما هم دارین یه طرفه به قاضی میرین htc در دوره هایی واقعا گوشی های خوبی ساخته ولی هیچ وقت چنین برندی نبوده که اینقدر از نظر کیفیت با رقبا فاصله داشته باشه برخلاف حرف شما من خودم کسانی رو میشناسم که بین ۳ تا ۶ ساله از گوشی سامسونگشون استفاده میکنن.
من خودم هم htc داشتم و میدونم قوت هایی نسبت به رقبا داره ولی ضعف هایی هم داره.
خودم هم تقریبا دو سال و نیمه که از اس ۶ استفاده میکنم و حد اقل یک سال دیگه هم نگهش میدارم و کاملا هم ازش راضیم.
اما به نظر من دلیل اصلی افول اچ تی سی این بود که هیچ وقت نیاز های بازار رو درست نشناخت مثلا این که از اسپیکر های باکیفیت بوم ساند استفاده کرد خوب بود ولی نه به قیمت این که باعث بشه طراحی گوشی هاش بیش از حد کشیده بشه و نسبت صفحه نمایش به بدنه خیلی کم بشه چیزی که الان مشخص شده که چقدر کاربرا براشون مهمه و یکی از دلایل شکست طراحی های سونی هم هست؛ یا مثلا این که خوش دست بودن و منحنی بودن پشت گوشی خیلی خوبه ولی باز نه به قیمت این که قطر گوشی یک سانتی متر بشه! یا این که اونقدر سعی کنه کیفیت فلز و الیاژ به کار رفته در بدنه ی گوشی رو بالا ببره که مجبور بشه برای کاهش هزینه ی تولید از همون صفحه نمایشی که برای نسل قبلی گوشی هاش استفاده کرده بود استفاده کنه.( کاری که برای m9 انجام داد)
One m9 یکی از ضعیف ترین گوشی های اچ تی سی بود که اگه دقت کنین نسبت به نسل قبلش دقیقا خلاف جهت جریانی که امروز ترند شده حرکت کرد. تو این گوشی به جای این که سعی کنه ابعاد بلند گو های بالا و پایین گوشی رو کوچیک کنه تا بتونه صفحه نمایش رو بزرگ کنه یا ابعاد گوشی رو کوچیک کنه، اون ها رو ثابت نگه داشت و سعی کرد چند تا قابلیت جدید بهشون اضافه کنه ولی در نهایت منتقدانی که کیفیت صداشو تست کردن گفتن چندان تغییر شگفت انگیزی اتفاق نیفتاده.یا به جای این که کلا ایده ی دوربین دوتایی رو کنار بذاره باید روش کار میکرد و فقط ضعف هاشو برطرف میکرد چون همون طور که میدونید اولین بار اچ تی سی با استفاده از دوربین دوم افکت بوکه رو ایجاد کرد.
در کل به نظر من اچ تی سی برندیه که تمام تلاششو میکنه گوشی هاش خاص و با کیفیت باشن ولی نمیدونه باید این تلاش و هزینه رو در کدوم جهت انجام بده.
این رو هم از قلم نندازم که زمانی از اچ تی سی نا امید شدم که برای این که فروش گوشی های سری A خودش رو زیاد کنه قول داد اولین گوشی هایی از اچ تی سی باشن که به اندوروید جدید اپدیت میشن و این که تا پایان اون سال اندروید جدید رو دریافت کنن ولی اچ تی سی چند ماه بعد به راحتی قول خودش رو فراموش کرد و نه تنها تا پایان سال اون مدل رو به اندروید بعدی اپدیت نکرد بلکه اول پرچمدار نسل بعدش رو اپدیت کرد و بعد اون گوشی که قول داده بود اول اپدیتش کنه.