گرافیک واقع‌گرایانه بازسازی رزیدنت اویل ۴ چگونه به حس و حال آن ضربه می‌زند؟

قطعا رزیدنت اویل ۴ مشهورترین بازی در بزرگترین مجموعه‌ی ترسناک صنعت بازی است. این بازی به قدری شناخته شده و محبوب است که به محض آغاز روند بازسازی بازی‌های کلاسیک سری توسط کمپانی کپ‌کام (Capcom)، شایعات زیادی حول محور بازسازی این نسخه منتشر شد و در نهایت کپکام آن را به صورت رسمی اعلام کرد. هرچند از طریق بازسازی تغییرات اجتناب‌ناپذیری در بازی به وجود می‌آید و با نگاه به تریلر منتشر شده به نظر می‌رسد که بازی ترسناک‌تر از نسخه‌ی اصلی خواهد بود، اما این لزوما به این معنی نیست که اثر بهتری خواهد بود.

کپ‌کام از زمان معرفی بازی تریلرها و تصاویر مختلفی را از آن منتشر کرده که تنها هیجان طرفداران را بیشتر کرده است. از طرفی این نسخه مطابق با استانداردهای گرافیکی که توسط بازسازی‌های اخیر رزیدنت اویل تعیین شده است، از نظر بصری چیزی کم نذاشته و به نظر قرار است حتی بهتر از آن‌ها عمل کند. بازی دوربین روی شانه‌ی استفاده شده در نسخه‌های بازسازی‌ شده‌ی دیگر و البته نسخه‌ی اصلی را حفظ خواهد کرد اما ظاهرا بخش‌های بزرگی از فضا و اتمسفر بازی دچار تغییرات زیادی خواهند شد.

به عنوان مثال برخلاف بازی اصلی، صحنه‌ی آغازین این نسخه با حضور لیان اس. کندی که در حال قدم زدن در یک شهر ویران است، به جای غروب خورشید با یک مه غلیظ پوشانده شده است. این نوع از اتمسفر بدون شک بیشتر با نسخه‌های اخیر سری هماهنگ است. البته گفتنی است که هیچ مشکلی در این رویکرد جدید وجود ندارد. در واقع، بسیاری از طرفداران عاشق این بازسازی‌ها و آخرین نسخه‌های سری نظیر ویلج شده‌اند. با این حال، این سبک خاص هرگز بزرگترین دلیل موفقیت رزیدنت اویل ۴ نبوده است.

اگر به اکثر بررسی‌های نسخه‌ی اصلی رزیدنت اویل ۴ نگاهی بیندازید، قطعا نظرات مشترک زیادی را در مورد اینکه این بازی چگونه مجموعه را از یک اثر ترس و بقا به یک تجربه‌ی اکشن‌تر تبدیل کرده است، پیدا خواهید کرد. از طرفی بازی به خاطر ارائه‌ی حس و حال و فیلم‌های درجه‌ی ب، مورد تحسین واقع شد. راستش را بخواهید، کل مجموعه تا آن زمان حول محور آن حس و حال فیلم‌های درجه‌ی ب می چرخید، با این حال رزیدنت اویل ۴ در این زمینه فراتر از نسخه‌های قبلی خود عمل می‌کند. یکی از شخصیت‌های شرور اصلی حتی یک نجیب زاده‌ی کوتوله است که مانند یک دیوانه سعی می‌کند تا با یک مجسمه‌ی غول پیکر از خودش لیان را از میان بردارد. این در حالی است که در نسخه‌های قبلی سری شاهد چنین دیوانگی‌هایی در طراحی تله‌ها نبودیم.

 به نظر می‌رسد که خود لیان بزرگترین عامل جذابیت بازی باشد. در سراسر بازی، او به عنوان یک قهرمان با اعتماد به نفس و البته کمی بداخلاق! معرفی می‌شود که دشمنان خود را به نوعی تحقیر کرده و تمام تلاش خود را می‌کند تا با صحنه‌های آهسته و QTE باحال به نظر برسد. شاید از این گفته که او مشابه دانته از دویل می کرای است، مخلف باشید، اما بر کسی پوشیده نیست که نسخه‌ای اولیه از رزیدنت اویل ۴ در واقع بازیابی شد تا در ساخت بازی دویل می کرای استفاده شود. ارتباط با شخصیت فوق‌العاده‌ی لیان ممکن است مقداری سخت باشد، اما تماشای او بسیار سرگرم‌کننده بوده و این نسخه محبوب‌ترین حضور او در مجموعه است.

به هر حال همانطور که می‌دانید، در طول اولین حضور او در مجموعه که در نسخه‌ی دوم رخ داد، او فقط یک پلیس تازه کار و معمولی است که تمام تلاشش را می‌کند تا از یک آخرالزمان زامبی محور و غافلگیرکننده جان سالم به در ببرد. او در نسخه‌ی ششم و لایو اکشن‌ها نیز به‌طور قابل‌توجهی کج خلق است. همچنین با قضاوت بر اساس تریلر نسخه‌ی بازسازی، ظاهرا لیان در این نسخه نیز قرار است به سمت همان کج خلقی ذکر شده متمایل شود که با توجه به تاریک‌تر شدن فضای بازی منطقی است. در واقع به نظر می‌رسد که لیان قصد دارد اتفاقات شهر راکون را فراموش کند.

او حتی ممکن است به دلیل فشار روانی زامبی‌ها از افسردگی یا اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) رنج ببرد. مسلما این شخصیت او را چیزی بین نسخه‌ی دوم و ششم می‌کند که عمیق‌تر از شخصیت‌پردازی او در نسخه‌ی چهارم خواهد بود، اما از حیث سرگرم‌کنندگی شاید آنگونه که باید ندرخشد. گفتنی است که از آن جایی که میکامی به پروژه‌ی ساخت این بازسازی نپیوسته است، به همین دلیل کپ‌کام رهبران تیم بازسازی رزیدنت اویل ۲ را روی این پروژه قرار داد. این یکی از دلایلی است که می‌تواند روی شخصیت‌پردازی لیان تاثیر بگذارد.

همانطور که گفته شد به نظر می‌رسد که نسخه‌ی بازسازی تجربه‌ی وحشتناک‌تری را ارائه خواهد داد. در حالی که ما تنها تصاویر کمی از بازی داریم، اما ظاهرا این نسخه از پیشرفت‌های فناوری و جو ترسناکی که در بازی‌های اخیر مجموعه شاهد آن بوده‌ایم، استفاده خواهد کرد. با این حال نسخه‌ی اصلی بازی از المان‌های سرگرم‌کننده‌ی فیلم‌های درجه‌ی ب در کنار حس ترس بهره می‌برد که آن را به اثری تبدیل کرده که تعادلی را بین سرگرم‌کنندگی و القای حس ترس ایجاد می‌کند. حال با توجه به رویکرد نسخه‌ی بازسازی احتمالا وزن سمت ترس بیشتر خواهد بود.

 علاوه‌بر این، رزیدنت اویل ۴ از بسیاری از نسخه‌های مجموعه متمایز است زیرا بر نوع متفاوتی از ترس متکی است. در بازی‌های کلاسیک سری، بازسازی‌ها و نسخه‌هایی که بر شخصیت اتان وینترز تمرکز دارند، ترس معمولا از اتمسفر و فضاسازی نشأت می‌گیرد. بسیاری از لحظات به یاد ماندنی در آن بازی‌ها مربوط به زمانی می‌شود که بازیکنان نمی‌دانند که چه زمانی موجودات ترسناک بیرون می‌آیند تا آن‌ها را بترسانند. در واقع ترس در این بازی‌ها شدیدا به تخیل بازیکن نیز بستگی دارد. البته این نسخه‌ها به وضوح در این زمینه تا حد زیادی موفق عمل کرده‌اند. این در حالی است که رزیدنت اویل ترس به نوعی لحظه به لحظه‌ی بیشتری را نشان می‌دهد و تهدیدات ملموس‌تر هستند و با اکشن بازی تنیده شده‌اند.

 هنگامی که به ترسناک‌ترین لحظات رزیدنت اویل ۴ فکر کنید، معمولا تکیه کردن بر اکشن برای افزایش تنش را به یاد خواهید آورد. این لحظات شامل شنیدن صدای اره برقی دکتر سالوادور، اولین برخورد شما با یک رجنرادور (Regenerador) و تماشای صحنه‌ی ترسناک بیرون زدن انگل لاس پلاگاس از سر گانادوها می‌شود. توجه داشته باشید که این لحظات را نباید با جامپ اسکر‌ها یا ترس‌های ناگهانی اشتباه گرفت. هرچند بازی در دریاچه‌ی دل لاگو شامل یکی از بهترین جامپ اسکرهای سری است.

در عوض، آن‌ها نوعی جدیدی از تهدیدات دیده شده در سری را ارائه کردند که بازیکنان را مجبور می‌کردند تا بدون فکر قبلی واکنش نشان دهند. دکتر سالوادور وحشتناک است زیرا او قوی‌تر و سریع‌تر از سایر گانادوها است و اره برقی‌اش با یک ضربه شما را می‌کشد. از طرفی اگر بازیکنان دشمنان ضعیف‌تر را نادیده بگیرند، می‌توانند به راحتی دچار مشکل شوند.

نکته‌ی مهم این است که این لحظات ترسناک در کنار المان‌های سرگرم‌کننده‌ای که ذکر شد متعادل می‌شوند تا جو بازی همواره استرس‌زا نباشد. به عنوان مثال، در اوایل بازی لیان مجبور می‌شود تا با گروهی از گانادوها مبارزه کند. این کار به دلیل تعداد زیاد آن‌ها غیر ممکن است و باعث می‌شود که بازیکنان حسابی عرق کنند.

بیشتر گیمرها فقط با منتظر ماندن و به صدا آمدن ناقوس کلیسا زنده می‌مانند. حال واکنش لیان در این صحنه چیست؟ آیا او به طور واقع‌بینانه نفسش را تازه کرده و یواشکی بخش‌های مختلف شهر را بررسی می‌کند؟ خیر. او بدون توجه به اتفاقات رخ داده وارد میدان شهر می‌شود و به شوخی به خود می‌گوید: «بقیه کجا رفتند؟ بینگو؟». این نوع دیالوگ با توجه به فضای ترسناک بازی می‌تواسنت فاجعه باشد اما در عوض، دقیقا همان لحظه‌ای است که به رزیدنت اویل ۴ جذابیت لازم را می‌بخشد.

در حالی که هنوز برای قضاوت در مورد بازسازی رزیدنت اویل ۴ بسیار زود است، اما تریلر و تصاویر منتشر شده نشان می‌دهد که این نسخه قرار است لحنی مشابه نسخه‌های اخیر مجموعه داشته باشد. لحنی که در حال تبدیل شدن به استاندارد سری رزیدنت اویل است. هرچند این تصمیم به هیچ وجه بد نیست و باعث موفقیت بازی‌های اخیر سری شده، اما این هرگز چیزی نبوده که رزیدنت اویل ۴ را خاص کرده است.

نسخه‌ی اصلی به طرز فوق‌العاده‌ای تعادلی را بین وحشت و سرگرم‌کنندگی ایجاد کرد که متناسب با گیم‌پلی اکشن آن بود. از طرفی هیچ بازسازی نمی‌تواند تاثیر نسخه‌ی اصلی خود را روی صنعت بگذارد و به همین دلیل است که کپ‌کام حتی سعی نمی‌کند این کار را انجام دهد و مسیری با محوریت ترس را انتخاب کرده است. این تصمیم همانطور که ذکر شد نه تنها بد نیست بلکه باعث شده تا شاهد نسخه‌های صرفا اکشنی مانند رزیدنت اویل ۶ نباشیم. با این حال در بهترین حالت باید امیدوار باشیم این بازسازی‌ها باعث نشوند تا بازیکنان فکر کنند که بسیاری از شاهکارهای رزیدنت اویل در گذشته به اندازه‌ی نسخه‌های جدیدشان ترسناک نبوده‌اند.

منبع: Den of Geek

بیشتر بخوانید: رزیدنت اویل در چرخه‌ای تکراری گیر افتاده است