«وان پیس» چگونه دنیای انیمه را متحول کرد؟
با اینکه بیش از دو دهه از پخش «وان پیس» می‌گذرد، این انیمه یکی از تأثیرگذارترین انیمه‌های تمام دوران است که رد پای خود را برای همیشه بر این صنعت گذاشته، به طوری که میتوان دنیای انیمه را به پیش و پس از پخش «وان پیس» تقسیم کرد. با وجود اینکه دیدن همه‌ی هزار قسمت آن وظیفه‌ی سنگینی روی دوش آدم می‌گذارد، اما طرفداران پروپاقرص «وان پیس»، از ژاپن تا سراسر دنیا وفادارانه پای هر قسمت آن می‌نشینند و دلیل محبوبیت آن هم کاملا واضح است.
«وان پیس» چیزی فراتر از یک ماجراجویی دزد دریایی است؛ از سبک خاص شوخی‌هایش گرفته، تا عمق احساسی که در داستان آن وجود دارد، این‌ها همه انقلابی در دنیای انیمه ایجاد کردند. بسیاری از چیزهایی که «وان پیس» به عالم مانگا و انیمه معرفی کرده، دیگر امروزه به هنجارهای عادی و روزمره‌ی آن‌ها تبدیل شده‌اند. «وان پیس» حتی بر تمامی کسانی که به خاطر عصر مدرن مانگا معروف‌اند تأثیر گذاشته است، مثل کوهی هوریکوشی خالق «مدرسه قهرمانانه من» (My Hero Academia)، یوکی تاباتا «شبدر سیاه» (Black Clove) و حتی هیرو ماشیما خالق «فیری تیل» (Fairy Tail).
۱۰. «وان پیس» ثابت کرده که انیمه می‌تواند حتی بدون اپیزودیک بودن طولانی باشد
شکی در آن نیست که «وان پیس» ساخته‌ی ایچیرو اودا یکی از طولانی‌ترین انیمه‌های تمام دوران است و البته با اینکه هنوز طولانی‌ترین انیمه‌ی تاریخ به حساب نمی‌آید، اما یکی از معدود انیمه‌های بلندی است که ساختاری غیراپیزودیک دارد. تمام هزار فصل و قسمت‌های «وان پیس» گرد هم می‌آیند تا یک داستان بزرگ‌تر روایت کنند که هنوز به پایان آن نزدیک هم نشده است. از این نظر دستاورد «وان پیس» سابقه ندارد. حتی اولین قسمت‌های مجموعه هم که بیشتر محض معرفی کاراکترها و شوخی‌های سرسری هستند، نقش مهمی در داستان کلی «وان پیس» ایفا می‌کنند و ماجرا بارها و بارها به این کاراکترهای اصلی بازمی‌گردد.
اگر بخواهیم خیلی دقیق شویم، می‌توانیم بگوییم که حماسه‌ی آبی شرقی تاحدودی اپیزودیک است، مخصوصا وقتی اولین بار باشد که آن را تماشا می‌کنید. اما این اپیزودها هم به داستان اصلی متصل می‌شوند. آرلونگ یک نمونه‌ی عالی است که به عنوان آنتاگونیست اصلی داستان در برابر لوفی قرار می‌گیرد.
آرلونگ از ماهی‌نماها یا فیش-من‌های قدرتمندی است که نژادشان سال‌هاست توسط انسان‌ها مورد تبعیض قرار گرفته و این آتش نفرت او را شعله‌ور کرده است. در داستان آرلونگ رگه‌هایی از تعصب، مبارزه برای آزادی، تبعیض نژادی دیده می‌شود که با اینکه همچنان یک شرور کلاسیک انیمه است، اما نقطه عطفی در داستان «وان پیس» به حساب می‌آید که الگویی برای نسل‌های بعدی انیمه ساخته است.
۹. سبک شوخی خاص آن در هیچ انیمه‌ی دیگری همتا ندارد
با وجود اینکه «وان پیس» در اصلی یک انیمه کمدی به حساب نمی‌آید، اما بدون آنکه برای سرگرم کردن مخاطب تلاش کند خنده‌دار است. طنز «وان پیس» هیچ وقت اجباری و زورکی به نظر نمی‌رسد و در حالی که مدت زیادی از زمان انتشار آن می‌گذرد، هنوز شوخی‌هایش قدیمی نشده است. «وان پیس» انیمه‌ای است که تازه‌ترین و خاص‌ترین سبک شوخی را دارد و غیرقابل پیش‌بینی بودن لوفی هم باعث شده هیچ وقت نتوانید انتظار جمله‌ی بعدی او را داشته باشید.
شوخی‌هایی هم در تمام طول انیمه وجود دارند که با کاراکترهایی خاص پیوند می‌خورند؛ مثل اینکه زورو مدام گم می‌شود، یا اینکه سانجی با دیدن خانم‌های زیبا خون از بینی‌اش فواره می‌زند. بیشتر طنز داستان هم به خاطر شخصیت‌های عجیب و غریب «وان پیس» است که اتفاقا ظاهرشان نشان نمی‌دهد؛ مثلا تضاد کاراکتر لوفی به عنوان یک آدم ساده‌دل در برابر جدیت زورو یا بزدلی اوسوپ، یک تیم از کاراکترهای بامزه می‌سازد که وقتی در مقابل هم قرار می‌گیرند، می‌توانند از هر موقعیتی طنز استخراج کنند.
طنز تصویری و نقاشی «وان پیس» را هم نمی‌توان نادیده گرفت که حتی نیازی ندارد بدانید در صحنه چه خبر است تا شما را بخنداند. اما «وان پیس» از دست انداختن خودش هم ابایی ندارد. اودا، خالق «وان پیس» گاه دیوار چهارم را با شوخی‌های احمقانه یا نقاشی‌های اغراق آمیز شخصیت‌ها می‌شکند که موجب شده بعدها در سایر انیمه‌ها استفاده از این سبک طنز بیشتر جا بیفتد.
اما چیزی که واقعا «وان پیس» را منحصربه‌فرد کرده، توانایی آن در گذر از صحنه‌های طنز، به لحظات جدی‌تر انیمه است. دراین‌باره «مارینفورد» (Marineford) را میتوان به یاد آورد که نمونه‌ای عالی از این ویژگی «وان پیس» را به نمایش می‌گذارد که نشان می‌دهد این مجموعه حتی می‌تواند در سخت‌ترین موقعیت‌ها لحن ساده و سبک خود را حفظ کند. این در حالی است که «دنده پنجم» (Gear Five) تقریبا نقطه‌ی اوج توانایی «وان پیس» در تزریق طنز به هر چیزی را نشان می‌دهد.
۸. «وان پیس» داستانی پیچیده و هیجان‌انگیز دارد
«وان پیس» را به خاطر خیلی چیزها می‌شناسند؛ اما یکی از ویژگی‌هایش اسرار و ایده‌های تازه‌ی داستان این انیمه است که با هر آرک جدید عمیق‌تر می‌شود. اگرچه این انیمه دیگر در آرک آخر و حماسه پایانی (Final Saga) قرار دارد، برخی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین پرسش‌ها هنوز بی‌پاسخ باقی مانده‌اند و به نظر نمی‌رسد همین روزها هم جواب این سوالات را بگیریم.
«وان پیس» به جای جمع کردن خطوط داستانی قبلی، هر بار با یک فصل یا قسمت جدید به تعداد این سوالات می‌افزاید و به این این ترتیب، میتوان به «وان پیس» لقب یکی از پیچیده‌ترین داستان‌ها در طول تاریخ انیمه را داد. این خطوط داستانی همه یک شبکه‌ی پیچیده را تشکیل می‌دهند که شاید فقط خود اودا بتواند آن‌ها را کنار هم جفت‌وجور کند و منطق داستان را بفهمد.
البته انتظار می‌رفت که پیچیده بودن آن موجب شود برخی‌ها اصلا سراغ «وان پیس» نروند. اما به نظر می‌رسد دقیقا همین موضوع هنوز توانسته طرفداران را درگیر نگه دارد و پای انیمه بکشاند؛ کسانی که استارت انیمه را زده‌اند، نزدیک بیست سال است برای دیدن هر قسمت لحظه‌شماری می‌کنند تا شاید با این اپیزود تازه کمی از ابهام خطوط داستانی پیشین کاسته شود. اودا مسلما استاد این هنر است که بینندگان را پای مجموعه نگه دارد. طرفداران هم با اعتمادی که به اودا دارند دست از دیدن «وان پیس» نمی‌کشند.
۷. ایده‌های خاص «وان پیس» آن را بین سایر انیمه‌ها برجسته می‌کند
اگر به انیمه‌های پیش از «وان پیس» نگاهی بیندازید، می‌توانید ببینید که موضوعاتی مثل دوستی، وفاداری، خانواده اولین بار در «وان پیس» در مرکزیت داستان قرار گرفته‌اند و از بعد از این انیمه، بسیاری دیگر از مجموعه‌ها این ایده‌ها را برای داستان خودشان اخذ کردند. «وان پیس» تأکید زیادی بر این مضامین می‌گذارد و از همان روز اول، داستان و کاراکترهای خود را مبتنی بر آن‌ها بنا کرده است. مضامینی مثل رفاقت و خانواده هنوز هم که هنوز است نقشی برجسته در داستان لوفی دارند که به تصمیم‌گیری‌های او تا به امروز شکل داده‌اند.
علاوه بر این‌ها، «وان پیس» همچنین به بررسی مضامین تکان دهنده‌ای مثل افتخار، جاه‌طلبی، آزادی و شگفتی‌های ماجراجویی می‌پردازد که به انیمه لحن متمایز آن را می‌بخشد. تأثیرگذاری «وان پیس» بر سایر انیمه‌ها از این نظر واقعا شگفت‌انگیز است و می‌توانید رد این ایده‌ها را در تقریبا هر انیمه‌ی شوننی که امروز ساخته می‌شود ببینید. موضوع دوستی به طور خاص یکی از آن موضوعاتی است که سال‌هاست صنعت انیمه از آن دست نکشیده و به طور خاص در یک دهه‌ی گذشته هزاران هزار انیمه مبتنی بر آن ساخته شده است. اما «وان پیس» هنوز هم یکی از اولین سریال‌های انیمیشنی است که بر آن تأکید کرد و اتفاقا به خوبی هم به اجرایش گذاشت.
جدای از موضوعات منحصربه‌فرد، «وان پیس» برای داستان‌گویی درباره‌ی این موضوعات نیز سبک خاص خودش را دارد. این انیمه دائما درگیری بین رویاها و واقعیت‌های جهان را نشان می‌دهد. تلاش بی‌وقفه‌ی لوفی برای تبدیل شدن به پادشاه دزدان دریایی نمونه‌ای از این موضوع است. «وان پیس» به ویژه از به نمایش گذاشتن مبارزات و فداکاری‌هایی که شخصیت‌ها برای رسیدن به جاه‌طلبی‌های خود انجام می‌دهند ابایی ندارد.
۶. «وان پیس» تنوع کاراکتر بالایی دارد
درست است که بعضی‌ها به «وان پیس» ایراد گرفته‌اند که کاراکترهایش را سفیدپوست کرده است، اما تعداد کمی از انیمه‌ها هستند که می‌توانند ادعا کنند، تنوع نژادی و شخصیتی آن‌ها به پای «وان پیس» می‌رسد. شخصیت‌های «وان پیس» از همه شکل و اندازه‌ای هستند و در هر آرک جدید می‌توانید چندتایی نژاد و مردم جدید هم پیدا کنید؛ چیزی که موجب شده پس از گذشت بیست سال هنوز هم انیمه رنگ و لعاب تازه‌ای داشته باشد.
پرجمعیت‌ترین نژاد دنیای «وان پیس» انسان‌ها هستند که دولت جهانی را بنا کرده‌اند، اما همین انسان‌ها نسبت به سایر نژادها تعصباتی دارند که موضوعی است که در طول سریال زیاد با آن مواجه خواهید شد. علاوه بر انسان‌ها، میتوان به نژاد ماهی‌نما یا فیش-من‌ها (Fish-Men) و مرفولک‌ها (Merfolk) اشاره کرد؛ نژادی شبیه ترکیبی بین انسان و ماهی. فیش-من‌ها می‌توانند زیر آب نفس بکشند و قدرت بسیار زیادی دارند، در حالی که مرفولک‌ها دارای قسمت بالایی بدن انسان ولی دم ماهی هستند؛ به عنوان مثال میتوان به جینبه (فیش-من) و شیراهوشی (پری دریایی) اشاره کرد.
از جمله نژادهای دیگر، قبیله‌ی تونتاتا مثل کوتوله‌ها هستند که نژادی با افراد بسیار کوچک‌اند اما نسبت به جثه‌ی خود قدرت بالایی دارند؛ مثلا میتوان از لیو و منشری برای این نژاد یاد کرد. قبیله‌ی مینک، مثل پدرو هم از نژادهای خاص‌تر «وان پیس» هستند که با حواس قوی خود می‌توانند از خوی حیوانی‌اشان بهره بگیرند.
اودا همچنین موقع طراحی شخصیت‌ها خیلی به منطق داستان فکر نمی‌کند و بدون در نظر گرفتن نژاد، هر چه به ذهنش می‌آید کنار هم می‌گذارد که نتیجه‌اش می‌شود برخی از منحصربه‌فردترین کاراکترهای انیمه که حواس آدم را از صحنه پرت می‌کنند. شخصیت‌هایی مثل کوکورو، تاماگو و گکو موریا چندی از این کاراکترها هستند.
۵. «وان پیس» از نظر دنیاسازی نظیر ندارد
«وان پیس» شخصیت‌های متنوع و پر جنب و جوش خود را با دنیایی که به همان اندازه پیچیده و رنگارنگ است ترکیب می‌کند. انیمه‌های زیادی نیستند که بتوانند بگویند از نظر دنیاسازی و خلاقیت به جهان انیمه اودا نزدیک شده‌اند. هر جزیره‌ای که کلاه‌حصیری‌ها با آن مواجه می‌شوند کاملا با دنیاهای قبلی تفاوت دارد و اگرچه دنیای «وان پیس» با واقعیت خودمان بسیار متفاوت است، اما به لطف جزئیات بالا و پس‌زمینه‌ی قوی داستانی، هر کدام از این سرزمین‌های خیالی واقعی به نظر می‌رسند.
دلیل اصلی واقعی جلوه کردن دنیای این انیمه این است که اودا جهان «وان پیس» را از طریق دیدگاه‌های متعدد گسترش می‌دهد؛ یعنی بیننده به زاویه‌ی دید کاراکتر اصلی انیمه وابسته نیست تا از دریچه‌ی چشم او به دنیای «وان پیس» نگاه بیندازد.
با اینکه لوفی قهرمان «وان پیس» است، اما به خاطر سبک خاص داستان‌گویی انیمه بینندگان می‌توانند بدون لوفی جهان این مجموعه را نظاره کنند؛ چه این شورشی در کشوری ناشناخته باشد یا صرفا مردمی که در سراسر جهان به داستان‌ها و اخبار تکان دهنده واکنش نشان می‌دهند. در نتیجه، دنیا و مردم «وان پیس» واقعی می‌نمایند و مثل شخصیت‌هایی روی تکه‌های کاغذ نیستند که در دو بعد گیر افتاده‌اند. تنها تعداد کمی از انیمیشن‌ها یا انیمه‌ها می‌توانند به این حد از دنیاسازی دست یابند یا امیدوارند بتوانند موفقیت «وان پیس» را تکرار کنند.
دنیای وسیع «وان پیس» با هر ماجراجویی تازه در حال گسترش است. این انیمه نه تنها با هر اپیزود و آرک مکان‌های تازه‌ای را به بینندگان معرفی می‌کند، بلکه به فرهنگ‌های خاص، رویدادهای تاریخی و ساختارهای اجتماعی این مناطق متنوع نیز می‌پردازد که لایه‌ی عمیقی به داستان آن اضافه می‌کند. کلاه حصیری‌ها ممکن است به سرنگونی یک حاکم فاسد محلی، مثل درسروسا کمک کرده و برای تنش‌های بین انسان‌ها و فیش-من‌ها در جزیره‌اشان میانجی‌گری کنند. همه‌ی این‌ها داستان را به سمت و سویی می‌برد که مصداق بیرونی دارد و جهان «وان پیس» را به دنیای خودمان نزدیک‌تر می‌کند.
در واقع، یکی از نکات مهمی که دنیای «وان پیس» را بیش از هر چیز واقعی جلوه می‌دهد تاریخ‌سازی آن است. هر جزیره‌ای که کلاه حصیری‌ها از آن بازدید می‌کنند فرهنگ، معماری و شیوه‌ی زندگی متمایز خودش را دارد؛ از تمدن اسکایپیا با تأکید بر دعا و عرفان بگیر، تا پادشاهی صحرای آلاباستا با تاریخ غنی و تلاششان برای رسیدن به آب.
دنیای «وان پیس» مملو از شایعات، افسانه‌ها و فولکلور است و ماجراجویی کاراکترهای اصلی اغلب آن‌ها را به سمت همین عناصر افسانه‌ای سوق می‌دهد. کاوش در شهر گمشده‌ی شاندورا، رویارویی با پادشاهان دریایی افسانه‌ای، یا مواجهه با میوه‌های شیطان (میوه‌هایی که قدرت‌های منحصربه‌فردی می‌دهند و در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد) همگی به تاریخ و فولکلور خارق‌العاده‌ی این جهان جان می‌بخشند.
برای مثال، «وان پیس» تأکید زیادی بر «قرن خلاء» (Void Century) دارد؛ یک بازه‌ی زمانی صدساله در تاریخ این انیمه که به دست دولت جهانی پاک شده است. رمز و راز پیرامون این دوران و ارتباط آن با شخصیت‌های قدرتمندی مانند گل دی راجر یکی از انگیزه‌های مهمی است که داستان مبتنی بر آن جلو می‌رود. این صد سال گمشده دستخوش نظریه‌ها و تئوری‌های زیادی از طرفداران بوده و اساسا بسیاری از ماجراجویی‌های کلاه حصیری‌ها آن‌ها را به سمت این تاریخ گمشده هدایت می‌کند؛ مثلا مواجهه با بقایای این دوران، مانند سلاح‌های باستانی یا پونگلیف‌های مرموز (لوح‌های سنگی با اطلاعات تاریخی).
۴. نامی و رابین استانداردهای کاراکترهای زن را جابه‌جا کردند
«وان پیس» از کلیشه‌های جنسیتی که معمولا در انیمه، به خصوص شونن می‌بینیم فاصله می‌گیرد. در ژانری که به شدت فاقد شخصیت‌های زن قوی است، «وان پیس» به عنوان یکی از اولین انیمه‌های زمان خود که خلاف جریان عمل می‌کند، برجسته می‌شود.
کاراکترهای زن این انیمه مثل پرنسس‌های ضعیفی نیستند که در قلعه گیر افتاده‌اند و منتظرند تا شاهزاده‌ای سوار بر اسب سفید از راه رسیده و آن‌ها را نجات دهد؛ بلکه شخصیت‌هایی هستند با پس‌زمینه‌ای که به خوبی ساخته و پرداخته شده و می‌توانند گلیم‌اشان را خودشان از آب بیرون بکشند. این خلاف سایر انیمه‌های شونن است که اغلب با کهن‌الگوها و کلیشه‌ها سراغ کاراکترهای زن می‌روند و تنها به این اکتفا می‌کنند که زنان معشوقه‌ی قهرمان مرد اصلی باشند و اینگونه نقش آن‌ها را تقلیل می‌دهند.
بگذارید نامی را مثال بزنیم که نقش مهمی در تیم کلاه حصیری‌ها بازی می‌کند. دانش استثنایی نامی از آب و هوا، نقشه‌کشی و دریانوردی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در دریا حرکت کرده و به سلامت به مقصد برسند. نامی در استراتژی چیدن مهارت دارد و می‌تواند متناسب با شرایط برنامه‌ریزی کند.
نامی همچنین یک هدف مهم دارد که به سفرش انگیزه می‌دهد: کشیدن نقشه‌ی کل جهان. این جاه‌طلبی است که موتور نامی را راه می‌اندازد و عزم او را برای رویارویی با چالش‌ها جزم می‌کند. نامی همچنین از کلیشه‌ها فاصله می‌گیرد و مثل قهرمان‌هایی نیست که داستان از آن‌ها قدیسه می‌سازد. مثلا نامی پول‌دوست است و از جذابیت‌ها و فریبکاری‌های خاص خودش برای رسیدن به آن استفاده می‌کند. اما این باعث نمی‌شود طرفداران عاشق نامی نباشند.
از شخصیت‌های اصلی مثل نامی و رابین بگیرد تا کاراکترهای فرعی مثل ویوی و ربکا، «وان پیس» پر است از شخصیت‌هایی که می‌توانید به عنوان الگو به آن‌ها نگاه کنید. اودا در داستان‌پردازی برای این کاراکترها کم نگذاشته و درست مثل شخصیت‌های مرد داستان برای آن‌ها مایه می‌گذارد. البته «وان پیس» را به خاطر شیوه‌ی به تصویر کشیدن زنان داستان مورد انتقاد قرار داده‌اند که تصویر نامناسبی از زنان به نمایش می‌گذارد؛ اما خط ظریفی بین این دو موضوع وجود دارد که «وان پیس» می‌داند چگونه روی آن مرز حرکت کند که کسی آزرده‌خاطر نشود.
۳. «وان پیس» الگوی مهمی برای ژانر شونن است
شونن (Shōnen) در لغت به کمیک‌های پسرانه معنی می‌شود، و انیمه و مانگاهایی که آن‌ها را در دسته‌ی شونن می‌گنجانند رسانه‌هایی هستند که مخاطب هدف خود را پسران نوجوان قرار می‌دهند، قهرمان داستانشان پسر هستند و با تم‌هایی مثل اکشن، ماجراجویی، دوستی و مانند این‌ها مخاطبان را جذب می‌کنند. اما نکته‌ی مهم‌اش این است که بسیاری از این ویژگی‌ها پس از «وان پیس» به طور دقیق طبقه‌بندی شدند. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های انیمه‌های شونن سیستم قدرت آن‌هاست که به طور خاص پس از «وان پیس» روی کار آمد.
ژانر شونن پر است از سیستم‌های قدرت پیچیده که هر کدام از دیگری پیچیده‌تر هم می‌شود، اما میتوان گفت که میوه‌های شیطانی «وان پیس» امتحان خود را پس داده‌اند. سیستم قدرت میوه شیطانی در «وان پیس» قوانین خاص خودش را دارد که هیچکس هم از آن‌ها مستثنی نیست، ولی آنقدر پیچیده نیستند که سرتان را درد بیاورند.
میوه‌های شیطانی «وان پیس» میوه‌هایی استثنایی هستند که با خوردن آن‌ها فرد قدرت‌های باورنکردنی به دست می‌آورد؛ اما یک نکته وجود دارد و آن این است که پس از خوردنشان، توانایی شنا کردن از فرد گرفته می‌شود. این میوه‌ها در دنیای «وان پیس» تنوع زیادی دارند و عنصر اصلی ساختار قدرت و توانایی‌های مبارزه‌ی کاراکترها مبتنی بر آن‌هاست.
علیرغم عملکرد ساده‌ی این سیستم، قدرت میوه‌های شیطانی همچنان به اودا اجازه می‌دهد تا با خلاقیتی مثال‌زدنی بتازاند و نتیجه‌اش شده مجموعه‌ای از عجیب‌ترین و گاه مضحک‌ترین قدرت‌ها که تا زمانی که اودا بتواند نامی بر آن‌ها بگذارد، می‌توانید مطمئن باشید سروکله‌اشان در انیمه پیدا خواهد شد.
اگر بخواهیم به طور خلاصه آن‌ها را دسته‌بندی کنیم باید بگوییم سه دسته‌ی اصلی از میوه‌های شیطانی وجود دارد که هر کدام انواع مختلفی از قدرت‌ها را به فرد می‌دهند: پارامسیا (Paramecia) رایج‌ترین نوع میوه‌ها است که توانایی‌های عجیبی به کسی که آن‌ها را می‌خورد می‌دهد؛ مثلا بدن ارتجاعی یا لاستیکی لوفی (Gum-Gum Fruit)، توانایی نامی برای تغییر آب و هوا (Clima-Tact) یا توانایی چاپر برای تبدیل شدن به بدن انسان (Human-Human Fruit).
زوئن (Zoan) نوع دیگری از میوه‌هاست که به خورنده‌ی آن‌ها اجازه می‌دهد تا به یک حیوان خاص تبدیل شود و توانایی فیزیکی آن موجود را به دست آورد؛ مثلا میتوان به رابین اشاره کرد که می‌تواند مثل یک دیو چندین دست و پا دربیاورد (Flower-Flower Fruit) و میوه‌های افسانه‌ای هم وجود دارند که فرد را به موجودات خاصی تبدیل می‌کنند، مثل مارکوی ققنوس (Bird-Bird Fruit: Model Phoenix).
لوجا (Logia) کمیاب‌ترین و قدرتمندترین انواع میوه‌ها هستند که به فرد این امکان را می‌دهند تا به یکی از عناصر طبیعت تبدیل شود، مانند آتش، یخ یا رعد و برق. افراد می‌توانند این عناصر را کنترل و دستکاری کنند و بدن آن‌ها در شکل عنصری خود تقریبا تخریب‌ناپذیر است؛ به عنوان مثال میتوان به ایس و قدرت دستکاری آتش اشاره کرد (Flame-Flame Fruit)، قدرت رعد و برق انل (Rumble-Rumble Fruit) و قدرت یخی آئوکیجی (Ice-Ice Fruit).
حتی سیستم قدرت ثانویه‌ی «وان پیس»، «هاکی» (Haki) هم قوانین نسبتا منطقی دارد که درک و دنبال کردن آن در طول داستان را ساده می‌کند. با اینکه سیستم هاکی همین اواخر معرفی شده است، به سرعت توانست خود را در دنیای «وان پیس» جا بیندازد که به غنی‌تر شدن مبارزات انیمه کمک کرده و حریفان لوفی را هم پیچیده‌تر و متنوع‌تر کرده است.
هاکی یک سیستم قدرت اسرارآمیز است که در درون همه افراد وجود دارد، اما حدود و سطح تسلط بر آن متفاوت است و تنها تعداد کمی می‌توانند آن را بیدار کرده و از آن استفاده کنند. هاکی یک نیروی قوی است که از توانایی‌هایی که میوه‌های شیطانی می‌توانند به فرد بدهند هم فراتر می‌رود.
هاکی به سه شکل متمایز ظاهر می‌شود: سلاح هاکی (Busoshoku Haki) که به افراد اجازه می‌دهد تا بدن خود را سفت کرده و اساسا یک زره نامرئی قدرتمند ایجاد کنند. میتوان از آن به صورت تهاجمی برای شکستن دفاع‌ها و وارد کردن ضربات قدرتمند استفاده کرد که حتی در برابر کسانی که میوه‌ی شیطانی خورده‌اند جواب می‌دهد. در حالت‌های دیگر، هاکی را حتی می توان در اسلحه قرار داد تا قابلیت‌های تهاجمی آن‌ها را افزایش دهد.
دومین شکل هاکی (Kenbunshoku Haki) به فرد توانایی ویژه‌ای می‌دهد که میتوان آن را به عنوان حس ششم توصیف کرد. افراد می‌توانند حضور و احساسات دیگران را حتی در فواصل زیاد یا در برخی موارد از پشت دیوارها هم احساس کنند. این قابلیت در میدان مبارزه به ویژه برای پیش‌بینی حرکات حریف به درد می‌خورد که دست بالاتر را به فرد می‌دهد. در موارد بسیار نادر، کسانی که به سطح بالایی از مهارت در این هاکی رسیده‌اند می‌توانند آینده را هم ببینند.
هاکی فاتح (هائوشوکو هاکی) نادرترین و قدرتمندترین شکل هاکی است که به عنوان یک هاله‌ی قوی ظاهر می‌شود و می‌تواند اراده‌ی دیگران را تحت تأثیر قرار داده و آن‌ها را بیهوش کند. با این حال، این قدرت فقط بر کسانی تأثیر می‌گذارد که اراده‌ی ضعیفی دارند، وگرنه قابلیت مقاومت در برابر آن وجود دارد. خلاف قدرت‌های میوه‌های شیطانی که فوری عمل می‌کنند، برای آنکه بتوان از توانایی هاکی استفده کرد باید آموزش دیده و تمرکز زیادی داشت. اما در صورت پشتکار، هاکی پتانسیل‌های تازه‌ای برای شخصیت‌های «وان پیس» ایجاد کرده که به طور متقابل، انیمه را هم هیجان‌انگیزتر کرده است.
۲. لوفی و دوستان ثابت می‌کنند که لازم نیست همیشه مبارزه را جدی گرفت
وقتی که دنده پنجم برای اولین بار سروکله‌اش در مبارزات «وان پیس» پیدا شد، بسیاری از طرفداران اعتراض کردند که دیگر نمی‌توان انیمه را جدی گرفت و این فرم بیش از حد برای کاراکتر لوفی مسخره یا احمقانه است و دیگر قرار است صحنه‌های مبارزه‌ی مجموعه خراب شود. اما اگر سری به اپیزودهای اولیه‌ی «وان پیس» بزنید می‌بینید که قسمت‌های قبلی این انیمه هم به اندازه‌ی الان خنده‌دار و احمقانه بوده‌اند و دنده پنجم از منطق دنیای سریال خارج نمی‌شود.
دنده پنجم یا گیر فایو قوی‌ترین دگرگونی لوفی در «وان پیس» است که به او قدرت قابل توجهی می‌دهد. البته مکانیزم و چگونگی دقیق بیدار شدن این قدرت در لوفی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد؛ ولی به نظر می‌رسد یک ربطی به میوه‌ی شیطانی لوفی، Gum-Gum Fruit پیدا می‌کند؛ اما جزئیات آن هنوز در انیمه توضیح داده نشده است.
در زمان بیدار شدن دنده پنجم ظاهر لوفی به شدت تغییر می‌کند؛ موها و لباس‌های او سفید شده و با نور درخشانی به تصویر کشیده می‌شود. اما مسخره‌ترین بخش آن، این است که بدن لوفی ویژگی‌های کارتونی پیدا کرده و دست و پایش حتی بیشتر از فرم معمولی‌اش در دنده‌ی چهارم کشیده می‌شود. دنده پنجم به لوفی اجازه می‌دهد تا دست‌تنها به مبارزه با قوی‌ترین شخصیت‌های سریال برود و این لوفی را به رویای او برای تبدیل شدن به پادشاه دزدان دریایی نزدیک‌تر می‌کند.
خود اودا توضیح داده که دنده پنجم را به این دلیل ساخته که می‌خواسته «وان پیس» حال و هوای سبک‌تری داشته باشد؛ به ویژه که با نزدیک شدن به آرک حماسه پایانی دیگر داستان دارد به اوج خود می‌رسد و ماجراها هم از همیشه جدی‌تر شده‌اند. از این نظر، دنده پنجم کمک زیادی به «وان پیس» کرده تا به لحن سبک و مضحک روزهای اول خود بازگردد. این انیمه هرگز اهمیت نداده که در مبارزات خود جدی باشد و بخواهد خودش را با استانداردهای سایر انیمه‌ها مقایسه کند.
همانطور که احتمالا در سایر انیمه‌های شونن دیده‌اید، صحنه‌های اکشن چندی از جدی‌ترین لحظات این مجموعه‌ها هستند و داستان را به فضایی کاملا نفس‌گیر می‌برند. اما سبک خاص «وان پیس» در نشان دادن مبارزات بین کاراکترها یکی دیگر از دلایل متمایز شدن این انیمه از سایرین است که راه تازه‌ای برای داستان‌گویی باز می‌کند.
۱. «وان پیس» پیچیدگی‌های اخلاقی را در داستان خود به نمایش می‌گذارد
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های «وان پیس» چگونگی نشان دادن موضوعات جدی‌تر در داستان این انیمه است. به عبارت دیگر، «وان پیس» موضوعاتی را که پای اخلاقیات را وسط می‌کشند به گونه‌ای بررسی می‌کند که با دنیای واقعی هماهنگی بیشتری دارد تا داستان‌های جن و پری. «وان پیس» با دقت تفنگداران دریایی را در مقابل دزدان دریایی قرار می‌دهد، و هرگز یک طرف را کاملا خوب یا بد تعریف نمی‌کند، بلکه ترجیح می‌دهد بگذارد طرفداران به نتیجه‌گیری خودشان در مورد اخلاقیات هر شخصیت برسند. از این نظر، «وان پیس» بلوغ شگفت‌انگیزی را به نمایش گذاشته، به خصوص برای انیمه‌ای که پسران جوان را مخاطب هدف خود قرار داده است.
لوفی و دوستانش به طور کلی قهرمان در نظر گرفته می‌شوند، اما راه و روش آن‌ها می‌تواند گاهی اوقات مرزهای اخلاقی را نادیده بگیرد. البته با اینکه آن‌ها نیت خوبی در سر دارند، اما مبارزاتشان با دولت‌های فاسد یا دزدیدن از شرورها می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای داشته باشد؛ مثل انتقام‌جویان دنیای مارول که با آدم‌بدها می‌جنگند و آخرسر شهری تخریب‌شده تحویل شهروندان می‌دهند.
برای مثال، پیش از این به نامی اشاره کردیم که با فوت‌وفن‌هایی که بلد است هر طور شده به خواسته‌اش می‌رسد و نمی‌توان او را نماینده‌ی خیر مطلق توصیف کرد. «وان پیس» همچنین کاراکترهای خود را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد که انتخاب اینکه کدام راه درست است و کدام غلط بسیار سخت می‌شود؛ برای مثال، رابین موافقت کرد که برای محافظت از تحقیقات باستان‌شناسی‌اش برای یک شرور کار کند، اما این مساوی بود با کمک به نقشه‌های ویرانگر این شرور.
البته حتی در شرورهای «وان پیس» هم ردی از انسانیت دیده می‌شود. بسیاری از آدم‌بدهای این انیمه از گذشته‌ی تراژیکی می‌آیند و انگیزه‌های آن‌ها تاحدودی قابل درک است؛ چراکه با تراما و بی‌عدالتی‌ها گره خورده است. برای نمونه میتوان به داستان آرلونگ بازگشت که به دلیل نژادپرستی انسان‌ها علیه فیش-من‌ها از آن‌ها کینه به دل گرفته و تصمیم گرفت روستای نامی را به بردگی خود دربیاورد.
یکی از چیزهایی که «وان پیس» پیچیدگی‌های اخلاقی را با آن نشان می‌دهد، قضیه‌ی دولت جهانی است. در ظاهر، به نظر می‌رسد که دولت جهانی نظم را حفظ کرده و می‌خواهد جلوی دزدان دریایی را بگیرد. با این حال، این دولتی فاسد است که حقایق تاریخی را سرکوب کرده و حتی بخش‌هایی از آن را به دلایلی نامعلوم از بین برده است. دولت جهانی از تاکتیک‌های خشنی برای کنترل مردم و آب‌ها استفاده می‌کند و کسانی مثل اژدهای آسمانی خود را موجودات برتر دنیا می‌دانند و این به پیچیدگی اخلاقی انیمه «وان پیس» دامن می‌زند.
البته انیمه‌هایی که در نشان دادن اخلاقیات راهی خاکستری پیشه کرده‌اند کم نیستند؛ مثل «دفترچه مرگ» (Death Note)، «حمله به تایتان» (Attack on Titan) یا «مدرسه قهرمانانه من». اما «وان پیس» سزاوار آن است که به عنوان پدرخوانده‌ای برای این سبک از داستان‌گویی شناخته شود که در عین حال که می‌تواند یک ماجراجویی ساده‌ی درباره‌ی دزدان دریایی باشد، می‌تواند پیچیدگی‌های اخلاقی را هم به نمایش بگذارد.
منبع: Screenrant
