شخصیت‌های فیلم «خاندان گوچی» در واقعیت چه کسانی هستند؟
از زمان اعلام ساخت فیلم خاندان گوچی در نوامبر ۲۰۱۹، شور و هیجان تماشاگران مدام در حال افزایش است و حالا که قرار است فیلم در پاییز امسال منتشر شود، مخاطبان سینما و علاقه‌مندان دنیای مد دوست دارند هر چه سریع‌تر با خانواده گوچی در این فیلم آشنا شوند.
این فیلم به کارگردانی ریدلی اسکات، نمایشی درام از وقایع پیرامون قتل مائوریتزیو گوچی است که نوه‌ی بنیان‌گذار گوچی بود و در دهه‌ی ۹۰ میلادی، ریاست سرای مد گوچی را بر عهده داشت. مرگ گوچی توسط همسر سابقش، پاتریسیا رجیانی، برنامه‌ریزی شده بود و او قاتلی را استخدام کرد تا شوهر سابق خود را در خارج از دفاتر گوچی در میلان بکشد.
- ریدلی اسکات: پرومتئوس سه دنباله‌ی دیگر خواهد داشت
- ریدلی اسکات «گلادیاتور ۲» را می‌سازد
- ۸ نکته درباره‌ی خانه‌ی گوچی؛ درامی جنایی با حضور لیدی گاگا و آدام درایور
پوسترها و تریلر فیلم در اواخر ماه ژوئیه منتشر شد و در آن‌ها شاهد کاراکترهای فیلم هستیم که نقش آن‌ها را بازیگران ستاره‌ای مانند لیدی گاگا، آدام درایور، آل پاچینو، جرد لتو و جرمی آیرونز بازی می‌کنند. بهتر است پیش از اکران فیلم، نگاهی دقیق به افراد و شخصیت‌های فیلم در زندگی واقعی بیاندازیم.
پاتریسیا رجیانی با بازی لیدی گاگا
پاتریسیا رجیانی در مراسم خاکسپاری همسر سابقش، مائوریتزیو گوچی، میلان، ۳ آوریل ۱۹۹۵
خانواده‌ی رجیانی پیش از آنکه دخترشان (مادر پاتریسیا) با فرناندو رجیانی، فرد اول و تأثیر‌گذار دنیای حمل‌ونقل، ازدواج کند، زندگی ساده‌ای داشتند و به همین خاطر پاتریسیا فردی اجتماعی بار آمد. رجیانی در سال ۱۹۷۲ با مائوریتزیو گوچی ازدواج کرد و این زوج، صاحب دو دختر به نام‌های الساندرا و آلگرا شدند. آن‌ها زوجی برجسته و با نفوذی جهانی و مدام در حال جابه‌جایی بین میلان و نیویورک بودند و آپارتمانی در برج المپیک نیویورک داشتند.
رودولفو گوچی، پدر مائوریتزیو گوچی، همسر پسرش را قبول نداشت و معتقد بود که رجیانی فقط به دنبال پول خانواده‌ی گوچی است. او سعی کرد نزد اسقف اعظم میلان برود تا مانع برگزاری مراسم عروسی شود اما موفق نشد. هیچ یک از اعضای خانواده‌ی گوچی در این مراسم شرکت نکردند. زندگی مشترک این زوج سرانجام در سال ۱۹۸۴ به پایان رسید.
رجیانی تشنه‌ی پول بود و همیشه لباس‌های مجلل و با جواهراتی نگینی می پوشید. طمع او برای به دست آوردن پول، پس از طلاق هم افزایش یافت. با توجه به گزارش‌ها و اخبار قدیمی، او در یک برنامه‌ی تلویزیونی ایتالیایی گفته بود که به‌سختی می‌تواند با ۳ میلیون دلار در سالی که از شوهر سابق خود در ازای نگه‌داری از کودکانشان دریافت می‌کند، زنده بماند.
گزارش‌ها حاکی از آن بود که او اندکی پیش از مرگ مائوریتزیو گوچی، می‌خواست با شریک دیرینه‌ی خود پائولا فرانچی ازدواج کند اما ترس این را داشت که املاک چند میلیون دلاری خود را از دست بدهد. مائوریتزیو گوچی سرانجام قبل از ازدواج مجدد پاتریسیا به قتل رسید.
دو سال پس از قتل، پلیس ایتالیا رجیانی را به دلیل پرداخت ۳۷۵ هزار دلار به یک قاتل برای کشتن شوهر سابقش، دستگیر کرد. او در آپارتمان مجلل خود در کورسو ونزیا و موقعی که کتی از جنس پوست راسو بر تن داشت، بازداشت شد. طولی نکشید تا مادرش، یک لباس فرسوده‌ی بارانی برایش آورد که مناسب زندان بود.
چهار نفر دیگر هم در رابطه با این جنایت دستگیر شدند؛ روانپزشک پنهان رجیانی در ناپولی (جوزپه اوریما)، دوست‌پسر اوریما، یک متصدی هتل در میلان، مغز متفکر جنایت و راننده فراری (ایوانو ساویونی) و در نهایت، شخص قاتل (بندتو سرائولو).
رجیانی نسبت به مرگ شوهر سابقش، بی‌تفاوت بود و آن را به سخره می‌گرفت. در مراسم تشییع جنازه، رجیانی به خبرنگاران گفت: «از لحاظ انسانی متأسفم اما از نظر شخصی، چنین حسی ندارم».
در سال ۱۹۹۸، رجیانی مجرم شناخته شد و به ۲۹ سال زندان محکوم گردید. او پس از گذراندن ۱۶ سال حبس در سال ۲۰۱۶ آزاد شد. وی اکنون در میلان زندگی می‌نماید و در یک شرکت جواهرات لباس به‌عنوان مشاور طراحی کار می‌کند.
مائوریتزیو گوچی با بازی آدام درایور
مائوریتزیو گوچی در مراسم رونمایی از کادیلاک طراحی شده توسط گوچی در برج المپیک نیویورک، ۱۱ نوامبر ۱۹۷۹
مائوریتزیو گوچی، پسر رودولفو گوچی و نوه‌ی بنیان‌گذار سرای طراحی گوچی، آخرین فرد خانواده بود که این تجارت را اداره کرد. او در سال ۱۹۷۲ به عموی خود، آلدو گوچی، در نیویورک پیوست، زیرا عمویش پیشگام برند تجاری گوچی در بازار ایالات متحده بود و از طریق فروشگاهش در هتل ساوی پلاتزا، محصولات این برند را معرفی می‌کرد.
در زمان حضور مائوریتزیو گوچی در نیویورک بود که این برند تجاری در ایالات متحده پیشرفت کرد. آن‌ها برند گوچی را به سایر دسته‌های پوشاک تعمیم دادند و دو فروشگاه موفق در خیابان پنجم راه‌اندازی کردند که لباس، کفش، کیف، چمدان و لوازم جانبی ارائه می‌داد.
مائوریتزیو گوچی در سال ۱۹۸۳ پس از برکناری عمویش، آلدو گوچی، به دلیل اتهام فرار مالیاتی و مرگ پدرش، رودلفو گوچی، رییس کسب و کار خانوادگی گوچی شد. او در دوران ریاست خود، به بازیابی این برند کمک کرد، زیرا برند گوچی به دلیل ارتباط با کالاهای ارزان قیمت، درخشش خود را از دست داده بود. مائوریتزیو در تبدیل گوچی به غول لوکس امروزی نقش بسزایی داشت.
در سال ۱۹۸۹، وی با شرکت سرمایه‌گذاری و مدیریت دارایی اینوستکورپ، مستقر در بحرین همکاری کرد تا به احیای گوچی کمک کنند. این شرکت ۵۰ درصد از سهام گوچی را خریداری کرد. این یکی از اولین معاملات خالص و خصوصی در صنعت مد و الگویی برای سایر سراهای طراحی در آینده بود.
به گفته‌ی آندرئا مورانته ( رییس شرکت مستقل مدیریت دارایی کواترو که مائوریتزیو گوچی را به اینوستکورپ معرفی کرد)، مائوریتزیو متوجه شد که خانواده‌ی او جسارت و آمادگی لازم را برای زنده نگه داشتن نام تجاری گوچی ندارند، به همین دلیل او به سهامی خاص روی آورد.
از طریق این قرارداد، شرکت بازیابی خود را آغاز کرد. مفاد این قراداد شامل بستن مغازه‌های بدون عوارض در سراسر جهان بود که به معنی حذف بخشی از درآمد گوچی بود. این شرکت همچنین بر حذف محصولات ارزان تمرکز کرد تا گوچی به‌عنوان یک برند لوکس، معرفی و شناخته شود.
در بازیابی شرکت، تغییراتی در جهت طراحی و مدیریت این برند رخ داد. مائوریتزیو گوچی به داون ملو، رییس وقت شرکت برگدورف گودمن، رجوع کرد تا به او در احیای برند گوچی کمک کند. با کمک ملو، گوچی، ریچارد لمبرتسون را که رییس بخش لوازم جانبی برگدورف گودمن بود، به‌عنوان مدیر طراحی جدید سرای طراحی معرفی کرد. طراح مد، تام فورد، هم برای نظارت بر لباس‌های آماده زنان به کار گرفته شد.
طرح بازیابی گوچی در اوایل دهه ۹۰ میلادی با موانعی روبه‌رو شد، زیرا فروش در بازار خرده‌فروشی دشوار بود و مشتریان هنوز در حال تطبیق با شرایط لوکس و جدید سرای طراحی بودند. این مسأله منجر به بروز مشکلاتی بین مائوریتزیو گوچی و اینوستکورپ شد که بعدا باعث شد این شرکت سرمایه‌گذاری، تمام سهام مائوریتزیو را به دست آورد. با این اتفاق، مشارکت مائوریتزیو گوچی در گوچی پایان یافت.
پس از خروج از این تجارت خانوادگی، مائوریتزیو گوچی تا مدت زیادی از انظار عمومی دور ماند. او به دنبال شغل جدیدی بود که ارتباطی با مد نداشته باشد و در این تفکر، مدت‌ها در کشتی تفریحی خود وقت می‌گذراند.
مائوریتزیو گوچی در سال ۱۹۹۵ در سن ۴۶ سالگی پس از تیراندازی به او در خارج از دفتر خود در میلان درگذشت. بعدا مشخص شد که همسر سابقش، پاتریسیا رجیانی، یک قاتل را برای کشتن شوهر سابق خود استخدام کرده بود.
آلدو گوچی با بازی آل‌پاچینو
آلدو گوچی با کت آبی گوچی در هنگام پذیرایی از مهمانان در خانه خود در پالم بیچ فلوریدا، ۲ دسامبر ۱۹۷۹
آلدو گوچی بزرگ‌ترین پسر گوچیو گوچی بود که برند گوچی را در سال ۱۹۲۱ تحت عنوان تجارت زین و چرم، راه اندازی کرد.
او در ۲۰ سالگی به این تجارت خانوادگی اضافه شد و پس از رسیدن به سمت ریاست پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۵۳، راهبر اصلی حضور این شرکت در ایالات متحده بود.
آلدو گوچی همان سال اولین فروشگاه سرای طراحی گوچی را در نیویورک افتتاح کرد و بعدا این برند را در بورلی هیلز، شیکاگو و فلوریدا گسترش داد. او همچنین به رشد گوچی در زمینه‌های دیگر مانند پوشاک کمک کرد.
برادرزاده آلدو گوچی، مائوریتزیو گوچی که با عموی خود در بازار ایالات متحده همکاری داشت، پس از مرگ عمویش در ۱۹۹۰، او را یک مرد با چشم‌اندازی وسیع توصیف کرد.
آلدو گوچی در دوران ریاست خود، چندین نزاع خانوادگی عمومی بر سر این شرکت داشت. در سال ۱۹۸۱، پسرش، پائولو گوچی با طرح دعوی، حق خود را درخواست کرد تا بتواند از نام شخصی خود در محصولات رقیب گوچی، استفاده کند. برند گوچی از پائولو گوچی به دلیل نقض علامت تجاری شرکت، شکایت کرد که پائولو آن را نپذیرفت. بعدا در سال ۱۹۸۸، پائولو گوچی از طرف دادگاه مجوز گرفت تا از نام خود برای ایجاد طرح‌های شخصی استفاده نماید.
آلدو گوچی همچنین در سال ۱۹۸۵ درگیر یک رسوایی عمومی دیگر شد و شرکت گوچی از وی به اتهام اختلاس میلیون‌ها دلار شکایت کرد. او از سمت خود برکنار شد و برادرش، رودولفو گوچی رییس این برند شد.
در همین حال، آلدو گوچی و دو پسرش، روبرتو و جورجیو گوچی، از مائوریتزیو که در آن زمان پس از مرگ پدرش، رودولفو گوچی، رییس شرکت شده بود، شکایت کردند. آن‌ها ادعا کردند که او با جعل امضای پدرش، ریاست شرکت را به دست آورده است. در سال ۱۹۸۹، دادگاه تجدیدنظر میلان، مائوریزیو گوچی را از اتهام کلاهبرداری در رابطه با این ادعا، تبرئه کرد.
در سال ۱۹۸۶، آلدو گوچی به اتهام فرار مالیاتی در ایالات متحده، مجرم شناخته شد و بیش از ۷ میلیون دلار به دولت آمریکا پرداخت کرد. وی همچنین اعتراف کرد که سود این شرکت در ایالات متحده را به شرکت‌های ساختگی خارج از کشور منتقل می‌کرد و به این جرم، به یک سال زندان محکوم شد. پائولو گوچی در ارائه این حکم تاثیر‌گذار بود، زیرا اطلاعات پدرش را به دادگاه لو داده بود.
او پنج ماه و نیم از حمکش را در زندانی در فلوریدا به سر برد و باقی آن را در خانه خود در وست پالم بیچ فلوریدا سپری کرد.
آلدو گوچی در سال ۱۹۹۰ و در سن ۸۴ سالگی به دلیل عوارض ناشی از آنفولانزا درگذشت. او همچنین در اواخر عمر خود، با سرطان پروستات مبارزه می‌کرد.
رودولفو گوچی با بازی جرمی آیرونز
پائولو، آلدو و رودولفو گوچی در افتتاحیه فروشگاهی متعلق به گوچی در لندن، ۲۲ مارس ۱۹۷۷
رودولفو گوچی پسر دیگر بنیان‌گذار سرای طراحی، گوچیو گوچی بود. او در این شرکت فعالیت داشت اما بیشتر به دلیل حضورش در سینما مشهور بود.
گوچی با نام هنری مائوریتزیو دی‌آنکورا، بین سال‌های ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۶ در بسیاری از فیلم‌های سینمایی و نمایش‌نامه‌ها بازی کرد. او بازیگری خود را در سن ۱۷ سالگی آغاز کرد. در آن زمان و در سال ۱۹۲۹، کارگردان دانمارکی، آلفرد لیند نقش مکملی به او در یکی از فیلم‌هایش داد.
او بعدها حرفه بازیگری خود را رها کرد و در سال ۱۹۵۳، به دنبال مرگ پدرش، به خانواده‌اش بازگشت تا به آن‌ها در اداره برند گوچی کمک کند. برادران گوچی این تجارت را به طور مساوی بین خودشان تقسیم کردند. رودولفو گوچی، نایب رییس شرکت و آلدو گوچی، رییس آن بود.
هنگامی که آلدو گوچی به اتهام فرار مالیاتی و پول‌شویی از شرکت اخراج شد، رودولفو گوچی در سال ۱۹۸۲ به‌عنوان رییس انتخاب گردید.
دوره‌ی ریاست رودولفو گوچی تنها یک سال به طول انجامید، زیرا وی در سال ۱۹۸۳ و در سن ۷۱ سالگی بر اثر حمله قلبی درگذشت و پسرش، مائوریتزیو گوچی به‌عنوان رییس این برند انتخاب شد.
پائولو گوچی با بازی جرد لتو
پائولو گوچی در مصاحبه با دابلیو دابلیو دی در مورد اولین فروشگاه مستقل خود در خیابان مدیسون در نیویورک که کالاهای آن، طراحی خودش بودند
پائولو گوچی، پسر آلدو گوچی، دوران پر فراز و نشیبی در این تجارت خانوادگی داشت. نقش او کم‌رنگ‌تر از نقش پدر، عمو و پسر عمویش بود اما او به‌عنوان طراح اصلی، در موفقیت شرکت گوچی در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰، تأثیر مهمی داشت.
در جربان رقابت بر سر صندلی ریاست، پائولو گوچی دو بار از این شرکت اخراج شد، یک‌بار توسط پدرش و بار دیگر توسط عمویش، رودولفو گوچی.
پائولو گوچی پنج میلیون دلار هزینه کرد تا از خانواده‌اش به دلیل نقض قرارداد و ایجاد ناراحتی برای او، شکایت کند. او همچنین از خانواده خود برای جلوگیری از استفاده از نام خود برای تأسیس یک شرکت محصولات چرمی شکایت کرد. پائولو گوچی حق استفاده از نام خود را داشت اما برنامه‌های او برای ایجاد نام تجاری اختصاصی خود به نتیجه نرسید. او از سال ۱۹۸۰ هیچ مشارکتی در این تجارت نداشت و آخرین سهام خود را در سال ۱۹۸۷ فروخت.
پائولو گوچی همچنین در پرونده فرار مالیاتی پدرش موثر بود و اطلاعاتی درباره‌ی مجرم بودن آلدو، به دادگاه ارائه کرد که منجر به محکومیت پدرش شد.
جدا از مشاجرات خانوادگی، پائولو گوچی درگیر مسائل مالی دیگری در زندگی خود بود. همسر سابقش، جنی گاروود، از وی به دلیل پرداخت نکردن ۵۰۵ هزار دلار به‌عنوان حق حضانت کودکان، شکایت کرده بود و او همچنین به دلیل پرونده ورشکستگی مشکوکش، حکم بازداشت گرفته بود و با قید ضمانت، بیرون از زندان به سر می‌برد.
پائولو گوچی چند ماه پس از مرگ پسر عمویش، مائوریتزیو گوچی، در سال ۱۹۹۵ و در سن ۶۴ سالگی بر اثر نارسایی قلبی و کلیوی درگذشت.
منبع: wwd
سلام زیرنویس شکل ها جابجا نوشته شده