گیمرها بیش از حد روی شخصیت‌های مورد علاقه‌ی خود حساس هستند

این موضوع تعجب‌آور نیست که طرفداران وقتی مجموعه‌هایی که دوست دارند، کار‌هایی را انجام می‌دهند که آن‌ها انتظار ندارند، عصبانی می‌شوند. همانطور که احتمالا می‌دانید، بیش از شش سال از اکران The Last Jedi می‌گذرد و بحث و جدل درباره‌ی این فیلم هنوز در شبکه‌های اجتماعی گاها رخ می‌دهد. هنگامی که یک نسخه‌ی جدید در یک سری معتبر ریسک می‌کند، اکثر طرفداران ممکن است مایل باشند که با جریان آن پیش بروند اما برخی همچنان نمی‌خواهند رشد و تغییر شرایط شخصیت محبوبشان را ببینند. توجه داشته باشید که ادامه‌ی این مقاله برخی از اتفاقات مهم تعدادی بازی را فاش می‌کند.

این مورد را می‌توانیم یک بار دیگر در پاسخ قابل پیش‌بینی به ضدقهرمانان Suicide Squad: Kill the Justice League که دقیقا همان کاری را که بازی به صراحت گفته بود انجام می‌دهد، ببینیم. زمانی که بازی در یک دوره‌ی دسترسی زودهنگام یک هفته‌ای بدست بازیکنان رسید، مشخص شد که جوخه‌ی انتحار بدون هیچ تشریفاتی بتمن و فلش را در کمپین کنار می‌زند. در واقع هارلی کوین به سر بتمن شلیک می‌کند و کاپیتان بومرنگ روی جسد فلش ادرار می‌کند. طرفداران از بی‌احترامی به این شخصیت‌ها شکایت داشتند و حتی یک پست محبوب در فضای مجازی سعی کرد این تصمیم داستانی را به عنوان یک جنگ فرهنگی در نظر بگیرد و مرگ بتمن به دست هارلی را با مرگ جوئل به دست ابی در لست آو آس ۲ در کنار هم قرار دهد.

با این حال این موضوع را نمی‌توان زیادی جدی گرفت زیرا احتمالا می‌دانید که برخی از گیمر‌ها درباره هر چیزی ناله می‌کنند. وقتی دیده‌اید که برخی به این دلیل عصبانی می‌شوند که یک گودال در یک بازی کمی کوچک‌تر از همان گودال در تریلر بازی در مراسم E3 بوده است، این چیز‌ها دیگر نمی‌تواند شما را غافلگیر کند. با این حال قبول نکردن جزئیات داستانی یا لحظه‌های مهم شخصیت‌ها به دلیل اینکه احساس خوبی در ما ایجاد نمی‌کند، روشی نه چندان جذاب برای نزدیک شدن به هنر است.

در واقع به نظر می‌رسد بازیکنانی که هنوز از مرگ جوئل عصبانی هستند، در مورد عملکرد یا هدف داستان‌ها به طور کلی و به طور خاص درباره نوع داستانی که لست آو آس روایت می‌کند، سردرگم هستند. آیا لست آو آس داستانی درباره‌ی این است که جوئل مردی نه چندان پیچیده و قهرمان است که بدون ابهام کار درست را انجام می‌دهد، حتی اگر کار سختی باشد؟ بدیهی است که نه. اولین بازی جوئل را در بهترین حالت، پیچیده و در بدترین حالت، شرور نشان می‌دهد. او رابرت را در شروع بازی شکنجه می‌دهد، در اوج داستان یک دسته از مردم بی‌گناه را می‌کشد و کار‌های خودخواهانه‌ی زیادی را در ده ساعت بین این دو انجام می‌دهد. ممکن است به جوئل علاقه داشته باشیم به این دلیل که شخصیت‌های پیچیده را دوست داریم، اما او با والتر وایت تفاوت چندانی ندارد.

راه‌های زیادی وجود داشت که لست آو آس ۲ می‌توانست روایت شود و ردیابی و کشتن جوئل توسط ابی بسیار منطقی است. افرادی که جوئل به قتل رساند، در بسیاری از موارد دارای خانواده یا افرادی بودند که به آن‌ها اهمیت می‌دادند و او قدرت‌های فوق‌العاده‌ و فراطبیعی‌ای نیز نداشت، بنابراین دلیلی وجود ندارد که گروهی از جوانانی برای انتقام از او انتقاد کنند. ممکن است این اتفاق را دوست نداشته باشید و وابستگی به یک شخصیت خوب قابل درک است، اما داستان‌ها ماشینی نیستند که دقیقا آنچه را که می‌خواهید به شما ارائه دهند. هوش مصنوعی شاید این کار را انجام دهد اما داستان‌نویسان واقعی این کار را نمی‌کنند.

از طرفی باید به این موضوع توجه داشت که شخصیت‌هایی که ما در مورد آن‌ها صحبت می‌کنیم، واقعی نیستند. جوئل واقعی نیست، بتمن واقعی نیست، فلش واقعی نیست، بنابراین وقتی گیمر‌ها درباره‌ی بی‌احترامی شخصیت‌ها صحبت می‌کنند، باید دید که دقیقا به چه کسی توهین شده است. جوئل، بتمن و فلش عملا خانواده‌ای واقعی ندارند که برای آن‌ها سوگواری کنند. چرا شخصیت‌های داستانی که در آن از بتمن و فلش متنفرند، باید احترامی را که بتمن و فلش سزاوار آن هستند، در نظر بگیرند. فارغ از اینکه بازی جوخه‌ی انتحار اثری باکیفیت محسوب می‌شود یا خیر، ذکر این مورد ضروری است که هیچ اشکالی ندارد که یک نویسنده کاری را انجام دهد که کاراکتر به‌ طور باورپذیری می‌خواهد آن را انجام دهد، حتی اگر آن کار بد باشد.

مردن شخصیت محبوب غم‌انگیز است، اما این غم گواهی بر کاری است که هنرمندان پشت صحنه انجام داده‌اند تا آن‌ها را واقعی و زنده ارائه دهند. این احساسات را نباید کنار گذاشت بلکه باید آن‌ها را در آغوش گرفت. ایجاد احساس خوشایند یا ناخوشایند در شما یکی از موهبت‌های بزرگی است که هنر می‌تواند به ما بدهد و اگر طاقت دیدن آسیب شخصیت‌های مورد علاقه‌‌تان را نداشته باشید، لذت تجربیات تاثیرگذاری را از خود خواهید گرفت.

منبع: The Gamer