۱۵ شخصیت خنده‌دار برتر سریال‌های کمدی موقعیت (سیتکام‌ها)؛ از بدترین تا بهترین
سیتکام در وهله‌ی اول سبکی از سریال‌های تلویزیونی است که تقریباً از آغاز کار این مدیوم وجود داشته است. این قدمت دلیل دارد. ساخت سیتکام غالباً کم‌هزینه است و هر قسمت نهایتاً در سی دقیقه خلاصه می‌شود، نیازی هم نیست که تمام وقت پای آن بنشینید. توجهی سرسری برای تماشایش کافی است. این مجموعه‌های کمدی موقعیت اغلب راه مناسبی برای تجربه‌های جدید استودیوهای تلویزیونی است که به دنبال موفقیتی بزرگ هستند.
اما آیا رازی در ساختن این قبیل برنامه‌ها وجود دارد؟ آیا فرمول خاصی برای ساخت یک سیتکام خوب و موفق وجود دارد؟ هستند تهیه‌کنندگان تلویزیونی که شاید از دیگران موفق‌تر باشند، اما فرمول ساخت یک سیتکام موفق از آنچه ما فکر می‌کنیم بسیار بنیادی‌تر است. به فرهنگ، زمانه‌ای که در آن ساخته می‌شود، شرایط اجتماعی و تغییر و تحول مخاطبان بستگی دارد. به همین خاطر است که یک سیتکام قدیمی شاید امروز دیگر برای مخاطبان مدرن تلویزیون جالب و خنده‌آور نباشد؛ چه بسا در بعضی موارد توهین‌آمیز هم باشد.
با این حال، یک حقیقت آشکار وجود دارد که می‌تواند دست‌کم چند بار تماشا را تضمین می‌کند، و این همان مفادی است که تقریباً در هر مدیوم روایی وجود دارد و آن شخصیت‌های دوست‌داشتنی است. یک جور جذابیتی در اینکه چطور این شخصیت‌ها، اگر درست ساخته و پرداخته شده باشند، می‌توانند درجا با مخاطب ارتباط برقرار کنند و این ارتباط تا سالیان سال پابرجا باقی بماند. این ماندگاری به این خاطر است که اولاً هر بار کاری می‌کنند شما را می‌خندانند و دوماً این خنده در هر بار تماشای سریال تکرار می‌شود.
شاید انتخاب شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها در تاریخ تلویزیون خیلی سلیقه‌ای باشد، اما وبسایت مووی وب ریسک کرده و فهرستی از این شخصیت‌ها تهیه کرده است؛ شخصیت‌هایی که وقتی نیستند جای خالی‌شان احساس می‌شود و این توانایی را دارند که هر هفته، حتی بعد از سال‌ها تکرار تماشا، شما را بخندانند. این فهرست به سلیقه‌ی شخصی نویسنده تهیه شده است؛ شما هم می‌توانید از شخصیت خنده‌دار برتر سیتکامهای محبوبتان بنویسید.
۱۵. لزلی ناب در «پارک‌ها و تفریحات» (Parks & Recreation)، شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها
مدیری که همه آرزویش را دارند، به همین اندازه عجیب و غریب و دیوانه. البته شخصیت ناپ فقط و فقط به خاطر بازی فوق‌العاده خنده‌دار ایمی پولر به این شکل درآمده است. بدون او ممکن نبود. آیا او نسخه‌ی زنانه‌ی مایکل اسکات است؟ احتمالاً، اما یک چیز قطعی است؛ در طی سال‌ها او راه خودش را در جذابیت در حال پیشرفت سریال «پارک‌ها و تفریحات» رفت. ماجرای سریال از این قرار است که مقامات دولتی عجیب و غریب شهری در ایالت ایندیانای امریکا با اجرایی کردن یک سری پروژه، سعی دارند شهرشان را تبدیل به شهر بهتری بکنند.
۱۴. لری دیوید در «زیاد ذوق‌زده نشو» (Curb Your Enthusiasm)
همان ویژگی‌هایی که منبع الهام خلق شخصیت جرج کونستانزا در «ساینفلد» بود حالا در «زیاد ذوق‌زده نشو» به نسخه‌ی عنان‌گسیخته‌ی خالق «ساینفلد» لری دیوید تبدیل شده است. تماشای لری که تلاش می‌کند در هالیوود مدرن پیشرفت کند و در عین حال با خودش هم صادق باشد، بی‌نهایت خنده‌دار است.
دلیلی دارد که این سریال سال‌هاست که ادامه دارد، بی آنکه جوهره‌ی خودش را از دست بدهد، و همه‌ی این‌ها به این خاطر است که لری دیوید در تمام این سال‌ها همان مرد اجتماع‌زده‌ی نفرت‌انگیز باقی مانده است. این سریال داستان دوره‌ی پایانی زندگی لری دیوید، نویسنده سیتکام تلویزیونی معروف «ساینفلد»، و مخمصه‌هایی که، با دوستان و آشنایانش برای خود بوجود می‌آورد.
۱۳. گاب بلوث در «پرورش شکست‌خورده» (Arrested Development)، شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها
خاندان بلوث پر از احمق است، اما گاب (با بازی ویل آرنت) به عنوان پسری بسیار ساده و خالص که می‌خواهد شعبده‌باز بزرگی شود، مقام اول حماقت را به خود اختصاص می‌دهد. البته هیچ نقشه‌ی بزرگی در سر ندارد، و گاهی فقط می‌خواهد از دیگران توجه بگیرد. صدا، بازی، شرمندگی. این‌ها همه اجزای شخصیتی هستند که باعث می‌شوند طرفداران «پرورش شکست‌خورده» دیوانه‌وار خواهان ادامه‌ی این سریال باشند.
«پرورش شکست‌خورده» از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ از شبکه‌ی فاکس پخش می‌شد و دو فصل آخرش از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ هم از نتفلیکس پخش شد. سریال روایت‌گر ماجراهای اعضای خانواده بلوث است که قبلاً ثروتمند بوده و حالا دارایی‌شان را از دست داده‌اند.
۱۲. جویی در «دوستان» (Friends)
انتخاب شخصیت بامزه‌ی سریال «دوستان» به خصوص برای طرفداران دوآتیشه‌اش کار سختی است. اما نظر ما (و بعضی نظرسنجی‌ها) این است که جویی تریبیانی (با بازی مت لبلانک) با آن شخصیت احمق اما مهربانش که نقش پسری اغواگر را بازی می‌کند، خنده‌دارترین شخصیت «دوستان» است. فیبی بوفه در مقام دوم قرار می‌گیرد. جویی هرچه سریال جلوتر می‌رود همین‌طور اصیل‌تر می‌شود.
یعنی شخصیت واقعی خودش را پیدا می‌کند و همین‌طور بامزه‌تر و دوست‌داشتنی‌تر هم می‌شود. این شخصیت بازیگر بعد از این که نمیتواند بین علاقه‌اش به غذا و زن‌ها تصمیم بگیرد، در تمام لحظات حضورش در سریال خوشایند است. حالات چهره‌ی او وقتی متوجه می‌شود خرابکاری کرده است از لحظات فراموش‌نشدنی سریال است.
۱۱. استویی گریفتن در «فمیلی گای» (Family Guy)، شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها
خانواده‌ی گریفین همه نوابغ کمدی هستند اما استویی (با صدای ست مک‌فارلن) عمقی دارد که ما فکر نمی‌کردیم از این سریال بیرون بیاید. گرایش جنسی او مشخص نیست؛ همین‌طور دلیل نوع رابطه‌ای که با مادرش دارد که البته به لحاظ روان‌شناختی می‌توان آن را به نظریه‌ی فروید ربط داد. این راز و معمایی که در «فمیلی گای» وجود دارد، تعادل جالبی را به شخصیت استویی که همیشه نقشه‌ای استادانه اما شرورانه برای حل مسائل دارد، داده است.
«فمیلی گای» داستان خانواده‌ی نابهنجار گریفین را در شهری خیالی روایت می‌کند و همه چیز حول اتفاقات بامزه و ناگوار این خانواده و اهالی شهر می‌گذرد. این سریال از سال ۱۹۹۹ تا به حال از شبکه‌ی فاکس پخش می‌شود.
۱۰. فیل دانفی در «خانواده‌ی مدرن» (Modern Family)
اگر فیل دانفی را (با بازی تای بورل) یکی از بهترین پدرهای سریال‌های امریکایی، به‌خصوص سیتکام‌ها، بدانیم چندان بیراه نگفتیم. این پدر بامحبت بامزه که دلش می‌خواهد شعبده‌باز باشد، با بچه‌هایش رابطه‌ی خوبی دارد و خودش را پدری باحال می‌داند که تمام آهنگ‌های یک موزیکال معروف نوجوانانه را از بر است، قدم به هر اتاقی بگذارد، آن اتاق نورانی خواهد شد. محال است او در صحنه باشد و حال و هوای صحنه خوشایند نباشد. او برای خوشی خانواده‌اش حاضر است دست به هر کاری بزند و می‌تواند آرزوی هر بچه‌ای باشد که چنین پدری داشته باشد.
«خانواده‌ی مدرن» که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱ از شبکه‌ی ای‌بی‌سی پخش شد، داستان خانواده‌ی گسترده اما مدرنی را روایت می‌کند که در عین نزدیکی به هم، دچار مشکلاتی می‌شوند که دستمایه‌ی طنز سریال است.
۹. لوسیل بلوث در «پرورش شکست‌خورده» (Arrested Development)
رئیس خانواده‌ی بلوث در دوره‌ی جدیدش (با بازی جسیکا والتر) در هر صحنه‌ای که حضور داشته باشد، بی‌نهایت بامزه است؛ چه وقتی که دارد می‌نوشد یا وقتی دارد به نقشه و ایده‌ای برای با خاک یکسان کردن خانواده فکر می‌کند. هیچ شکی در شرارت و بدجنسی او نیست، اما لوسیل پر از عشق است. فقط نه نسبت به بچه‌های خودش. بازی والتر در نقش لوسیل بلوث یکی از بهترین نمونه‌های کمدی تلویزیونی است.
۸. کمرون تاکر در «خانواده‌ی مدرن» (Modern Family)، شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها
کمرون تاکر (با بازی اریک استون‌استریت) بدون شک بامزه‌ترین شخصیت سریال «خانواده‌ی مدرن» است. او در هر صحنه‌ای چه وقتی می‌خواهد بچه‌ی تازه به فرزندی پذیرفته‌شان را به سبک معرفی سیمبا در «شیر شاه» به خانواده‌ی شریک زندگی‌اش معرفی کند، چه وقتی می‌خواهد درباره‌ی فردیتش بیانیه‌ای صادر کند، آن هم در سریالی که اصلاً درباره‌ی فردیت نیست و هدف به تصویر کشیدن اتحاد خانوادهای گسترده است، بسیار خنده‌دار و دوست‌داشتنی است.
بازی اریک استون‌استریت در نقش کمرون بی‌نظیر است، او شخصیت را طوری بازی کرده است که نه می‌توان چیزی از آن کم و نه اضافه کرد. دلتان خنده‌ی از ته دل می‌خواهد؟ بروید یکی از قسمت‌های «خانواده‌ی مدرن» را ببینید که کمرون در آن در نقش فیزبوی دلقک ظاهر شده است.
۷. الین بنس در «ساینفلد» (Seinfeld)
حضور الین بنس (با بازی جولیا لوئیز دریفیوس) میان بازیگران تمام مذکر سریال محبوب «ساینفلد» تعادل بی‌نقصی به این سریال داده است. الین در هر موقعیتی که باشد ذاتاً خنده‌دار است، چرا که از اساس از هیچ چیز در زندگی‌اش خجالت نمی‌کشد و با هیچ‌کس و هیچ‌چیز رودربایستی ندارد. او از سگ‌ها بیزار است و دلش می‌خواهد از بین بروند. در روابط با مردها تظاهر می‌کند و به تظاهرش اعتراف می‌کند.
آشکارا ظاهربین است و می‌خواهد با پسری که زمانی با او در رابطه‌ی عاطفی بوده و حالا وزن کم کرده دوباره رابطه را از سر بگیرد. البته ناگفته نماند که شخصیتی مثل الین امروز نمی‌توانست در هیچ سیتکامی حضور داشته باشد. فرهنگ عوام امروز بسیاری از شخصیت‌های بامزه‌ی این فهرست را دیگر نمی‌پذیرد.
۶. دوایت شروت در «اداره» (The Office)، شخصیت خنده‌دار برتر سیتکام‌ها
شخصیت دوایت (با بازی رین ویلسون) سریال محبوب «اداره» (که نسخه‌ی امریکایی سریالی بریتانیایی به همین نام از کارهای ریکی جرویس است) پر از معماست، کارها و حرف‌هایش غیر قابل پیش‌بینی است. اما سریال «اداره» خود نتیجه‌ی موقعیت‌های غیر قابل پیش‌بینی است که میان یک سری آدم معمولی در محیط اداری به وجود می‌آید.
شخصیت دوایت دقیقاً دلیل خنده‌ای است که در هر صحنه‌ای که او حضور داشته باشد بر لبان ما می‌نشاند. واقعاً خودتان امتحان کنید. «اداره» را تماشا کنید و ببینید آیا هر جا که دوایت در صحنه حضور دارد، لبخند بر لبان شما نمی‌نشیند یا نه. «اداره» در ژانر مستندنما و کمدی موقعیت که از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ از شبکه‌ی ان‌بی‌سی پخش می‌شد، زندگی روزمره‌ی گروهی از کارمندان در شرکت خیالی داندر میفلین شعبه‌ی اسکرانتون پنسیلوانیا را به تصویر می‌کشد.
۵. کارن واکر در «ویل و گریس» (Will & Grace)
شیطون، بددهن و به شدت صادق و خالص، کارن واکر سریال «ویل و گریس» همیشه به عنوان شخصیتی که ما را با احساسات مختلف مواجه کرد، در قلب ما باقی خواهد ماند. این شخصیت که مگان مولالای آن را به زیبایی زنده کرده، یکی از آن شخصیت‌هایی است که قدم به هر جا بگذارد، حال و هوایش را خوشایند می‌کند، و بهترین نمونه‌ی بازیگری فرعی است که به شکل تهدیدکننده‌ای برای بازیگران دیگر در یک مجموعه مهم می‌شود.
سریال «ویل و گریس» که از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ از شبکه‌ی ان‌بی‌سی پخش می‌شد، رابطه‌ی دو نفر به نام‌های ویلیام ترومن و گریس آدلر را روایت می‌کند که داستان آن در نیویورک سیتی می‌گذرد.
۴. مایکل اسکات در «اداره»
رئیس شرکت کاغذ داندر میفلین (با بازی استیو کارل)، شرکت خیالی فروش لوازم اداری و کاغذ، سریال «اداره» خنده‌دارترین شخصیت کمدی قرن بیست و یکم تا به همین لحظه است؛ واقعاً هیچی بحثی رویش نیست. مناسبات اخلاقی او (و همین‌طور شخصیت شرور اصلی سریال، جیم) امروز زیر سؤال می‌رود، که مهر تأییدی است بر اینکه امروز دیگر نمی‌توان سیتکام‌هایی مثل «اداره» را تولید کرد.
اما مایکل اسکات یکی از آن شخصیت‌هایی است که در بارها و بارها تماشای دوباره‌ی سریال نمی‌شود از دستش خسته شد، با اینکه کل ماهیت سریال درباره‌ی روزمرگی و تکراری بودن آن است. شما هم مثل ما دوست داشتید رئیسی همچون او داشته باشید؟
مایکل اسکات، یکی از بهترین و خنده‌دارترین شخصیت‌های سیتکام‌ها که استیو کارل به زیبایی نقش او را بازی کرده است، نه تنها به شدت بامزه است (حتی وقت‌هایی که نمی‌خواهد باشد) بلکه یکی از معدود شخصیت‌های سیتکام‌هاست که واقعاً در طول سریال متحول می‌شود و رشد می‌کند.
۳. لوسی ریکاردو در «من لوسی را دوست دارم» (I Love Lucy)
لوسی (با بازی لوسیل بال) همچنان بامزه‌ترین شخصیت زن تلویزیونی است. هیچ جای شکی نیست. فقط کافی است تک تک صحنه‌های او را آنالیز کنید و متوجه استعداد ذاتی او برای سرگرم کردن می‌شوید، آن هم در حالی که باید در چارچوب و محدودیت‌های شخصیتی بماند که هر هفته ماهیت و شخصیتش را دوباره از نو بسازد. درست است که عنوان سریال می‌گوید «من لوسی را دوست دارم» اما ما دوست داریم بگوییم «همه لوسی را دوست دارند».
«من لوسی را دوست دارم» یک سیتکام موفق امریکایی بود که از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ از شبکه‌ی سی‌بی‌اس پخش می‌شد که ماجراهای زن خنگی را روایت می‌کند که در موقعیت‌های بامزه قرار می‌گیرد. فیلمی به نام «ریکاردو بودن» (Being the Ricardos) با بازی نیکول کیدمن بر اساس این شخصیت در سال ۲۰۲۱ اکران شد.
۲. هومر سیمپسون در «سیمپسون‌ها» (The Simpsons)
طبعاً سریال قدیمی و همچنان در حال پخش «سیمپسون‌ها» و خانواده‌ی دوست‌داشتنی سیپسون را همه‌ی طرفداران سریال و سیتکامهای امریکایی می‌شناسند. بهترین شخصیت انیمیشنی تمام دوران هنوز لبخند را طوری بر لبان مخاطبش می‌نشاند که هیچ‌کس در اسپرینگ‌فیلد به گرد پایش هم نمی‌رسد؛ حتی با اینکه بالاخره این سریال بعد از این همه سال باید روزی، به زودی، به پایان برسد.
هومر سیمپسون (با صدای دن کستلانتا) به فدری احمق و در عین حال بسیار دوست‌داشتنی است که سخت می‌توان او را در هر نقشه و برنامه‌ی احمقانه‌ای که برای خانواده‌اش در تک‌تک قسمت‌های «سیمپسون‌ها» دارد، دنبال نکرد و به خاطرش دوستش نداشت. آیا شما هم دوست داشتید هومر سیمپسون پدرتان بود؟ نظر ما هم به شما نزدیک است، حتی با اینکه او پدری بی‌مسئولیت و سر به هواست.
۱. جرج کوستانزا در «ساینفلد»
جرجی بوی، جرجی پرچی، جرج مستقل، هر اسمی که دوست دارید برای جرج کوستانزا بگذارید، او در نهایت در اعماق وجودش مرد سرخورده‌ای است که در مضحک‌ترین موقعیت‌ها به خنده‌دارترین شکل ممکن گلیمش را از آب بیرون می‌کشد. جرج کاستانزا (با بازی جیسون الکساندر) یکی از دلایل اصلی محبوبیت و موفقیت سریال «ساینفلد» و اینکه یکی از بهترین سیتکامهای تمام دوران است، به حساب می‌آید. صرف‌نظر از اینکه آیا او شایسته‌ی این موفقیت است یا اینکه موفقیتش تصادفی است، تماشایی تلاش او برای تبدیل شدن به آنچه بر صفحه‌ی تلویزیون می‌بینیم، سرگرم‌کننده و خوشایند است.
شخصیت خنده‌دار برتر سیتکامهای امریکایی همچنین مرد کوچک مشمئزکننده، خودمحور و ناراحتی است که موقع پخش سریال نمی‌شد یک هفته را بدون او سر کرد. او ترکیبی است از وودی آلن، لری دیوید، جری استیلر و خیلی‌های دیگر و همه‌ی این‌ها در مجموع، جدا از هم و در کنار هم، عالی‌اند. اصلاً اینکه جرج که بوده دلیل بامزه بودنش نیست، کارهایی که می‌کند و کارهایی که حاضر است بکند، او را تبدیل به شخصیتی دوست‌داشتنی می‌کند و ما به همین خاطر دوستش داریم.
منبع: movieweb
