از ایده تا آیکون؛ ۵۰ سال با فلاپی دیسک
۵۰ سال پیش شرکت IBM از اولین فلاپی درایو و فلاپی دیسک رونمایی کرد. فلاپی دیسک‌ها کارت‌های پانچ را منسوخ کردند و نسل‌های بعدی این اختراع جدید به مدت ۲۰ سال در حوزه‌ی توزیع نرم‌افزار حرف اول را می‌زدند. در این مطلب به روند اختراع تا تبدیل آن به یکی از مشهورترین آیکون‌های نرم‌افزارها می‌پردازیم.
ریشه‌های فلاپی دیسک
در طول دهه‌ی ۱۹۶۰، شرکت IBM بسیاری از کامپیوترهای مین‌فریم (mainframe) را همراه با حافظه‌های مغناطیسی عرضه می‌کرد که قادر به حفظ اطلاعات ذخیره شده بعد از خاموش شدن سیستم بودند. مدتی بعد کامپیوترهای مین‌فریم به بهره‌گیری از حافظه‌های ترانزیستوری روی آوردند که بعد از خاموش شدن، اطلاعات ذخیره شده را از دست می‌دادند. به همین خاطر IBM هنگام بوت شدن سیستم‌های جدید به روشی نیاز داشت تا بتواند نرم‌افزارهای لازم را به سرعت به آن‌ها منتقل کند. راهکار مرسوم در آن زمان استفاده از کارت‌های پانچ یا نوارهای مغناطیسی بود که چندان کارآمد نبودند و سرعت پایینی داشتند.
کارت‌های پانچ برای ذخیره‌سازی استفاده می‌شدند.
این مشکل منجر به شروع تحقیقات در سال ۱۹۶۷ برای یک محیط ذخیره‌سازی جدا شدنی جدید شد که بتواند اطلاعات ذخیره‌شده را بدون نیاز به انرژی حفظ کند و به‌راحتی به سیستم‌های مختلف منتقل شود. خیلی زود تیم محققان این شرکت یک دیسک پلاستیکی آغشته به اکسید آهن را تولید کردند که می‌توانست بار مغناطیسی مشابه نوارهای مغناطیسی را نگه دارد.
در سال ۱۹۷۱، شرکت IBM از اولین فلاپی درایو تجاری با نام ۲۳FD رونمایی کرد. اندازه‌ی این فلاپی دیسک ۸ اینچ بود و می‌توانست حدود ۸۰ کیلوبایت داده را ذخیره کند. یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های این فلاپی دیسک این بود که فقط می‌توانست داده‌ها را بخواند و نمی‌توانست اطلاعات جدید را دریافت کند. در نتیجه IBM یک درایو ویژه توسعه داد که می‌توانست فقط یک مرتبه اطلاعات را بر روی این فلاپی دیسک‌ها قرار دهد تا آپدیت‌های مختص سیستم‌های کامپیوتری را ارائه دهند.
اولین فلاپی دیسک که به دست کاربران رسید.
در سال ۱۹۷۳، نسخه‌ی اصلاح شده از اولین فلاپی دیسک با نام IBM Diskette عرضه شد. با توجه به اینکه IBM Diskette با فلاپی درایو ۳۳FG سازگار بود، کاربران به‌راحتی قادر به نوشتن داده‌ها بر روی آن‌ها بودند و می‌توانستند از داده‌های ذخیره شده بر روی این دیسک‌ها بهره ببرند. این فلاپی دیسک پیشرفت مهمی در حوزه‌ی ذخیره‌سازی داده‌ها بود و هر دیسک جانشین حدود ۳۰۰۰ کارت پانچ می‌شد. در مقایسه با حجم بزرگی از کارت‌های پانچ، فلاپی دیسک کوچک، قابل حمل، سبک و ارزان بود و برای ذخیره‌ی اطلاعات جدید بارها استفاده می‌شد.
شرکت‌های رقیب خیلی زود ساخت فلاپی درایوهای مختص فلاپی دیسک‌های ۸ اینچی را آغاز کردند و با این کار یک استاندارد جدید متولد شد.
از مین‌فریم‌ها تا کامپیوترهای شخصی
در حالی که فلاپی دیسک‌ها ابتدا برای کامپیوتر مین‌فریم استفاده می‌شد، اما در انقلاب کامپیوترهای شخصی که اواسط دهه‌ی ۱۹۷۰ آغاز شد، این دیسک‌ها نقش مهمی را ایفا کردند.
در ابتدا هزینه‌ی بالای فلاپی دیسک و فلاپی درایو باعث شد که بسیاری از کاربران کامپیوترهای شخصی کماکان به استفاده از نوارهای کاغذی یا درایوهای کاست ادامه دهند اما در این میان پیشرفت تکنولوژی فلاپی همچنان ادامه داشت. در سال ۱۹۷۶ فلاپی دیسک ۵٫۲۵ اینچی اختراع شد که به کاربران اجازه می‌داد از درایوها و فلاپی‌های کوچک‌تر و ارزان‌تری استفاده کنند.
کامپیوتر اپل ۲
در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰، شرکت اپل برای کامپیوتر اپل ۲ یک سیستم جدید برای فلاپی طراحی و توسعه داد که در همه‌گیری این فناوری نقش مهمی ایفا کرد. اگرچه برخی کامپیوترهای خانگی ارزان تا اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ همچنان از نوارهای کاست برای ذخیره‌سازی استفاده می‌کردند، اما فلاپی دیسک تا اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ به یک استاندارد برای کامپیوترهای شخصی کسب‌وکار محور تبدیل شد. در سال ۱۹۸۱ شرکت IBM کامپیوتر PC5150 را همراه با دو فلاپی درایو داخلی ۵٫۲۵ اینچی عرضه کرد و با این کار استفاده از فلاپی‌ها بیش از پیش همه‌گیر شد.
بدترین موبایل‌های تاریخ؛ از بمب ساعتی سامسونگ تا گوشی گرد موتورولا
مهم‌ترین فرمت‌های فلاپی دیسک در گذر زمان
در طول چهار دهه، ده‌ها تولیدکننده فرمت‌های مختلف برای فلاپی دیسک را امتحان کردند و در ادامه به تعدادی از مهم‌ترین فرمت‌های استفاده شده برای فلاپی دیسک‌ها می‌پردازیم.
- ۱۹۷۱-کارتریج دیسک مغناطیسی ۸ اینچی: اولین فلاپی معرفی شده توسط IBM فقط قادر به ذخیره‌سازی ۸۰ کیلوبایت داده بود و ۸ اینچ اندازه داشت. کاربران بر روی این فلاپی نمی‌توانستند اطلاعات جدید ذخیره کنند اما در نهایت به الگویی برای فرمت‌های بعدی تبدیل شد.
- ۱۹۷۳- دیسکت ۸ اینچی: شرکت IBM همراه با سیستم IBM 3740 Data Entry از اولین فلاپی دیسکت با قابلیت نوشتن و خواندن اطلاعات رونمایی کرد. نسل‌های اولیه‌ی این دیسکت‌ها می‌توانستند ۲۵۰ کیلوبایت داده را ذخیره کنند اما بعدها ظرفیت آن‌ها به ۱٫۲ مگابایت افزایش پیدا کرد.
- ۱۹۷۶- فلاپی ۵٫۲۵ اینچی: این نوع فلاپی‌ها توسط شرکت Shugart Associates اختراع شد و در ابتدا می‌توانستند فقط حدود ۸۸ کیلوبایت داده را ذخیره کنند. اما تا سال ۱۹۸۲ ظرفیت این نوع فلاپی‌ها به ۱٫۲ مگابایت ارتقا یافت.
- ۱۹۸۲– فلاپی ۳ اینچی: در این سال سه شرکت مکسل، هیتاچی و ماتسوشیتا به طور مشترک فلاپی ۳ اینچی را تولید کردند که حدود ۱۲۵ کیلوبایت ظرفیت داشت اما بعدا ظرفیت آن به ۷۲۰ کیلوبایت رسید. این نوع فلاپی به طور محدود استفاده شد و همه‌گیر نشد.
- ۱۹۸۳-فلاپی ۳٫۵ اینچی: بسیاری از شرکت‌ها برای فلاپی دیسک‌های خود از طراحی ۳٫۵ اینچی سونی استفاده کردند که مدل‌های یک‌طرفه قادر به ذخیره‌ی ۳۶۰ کیلوبایت داده بودند و مدل‌های دو طرفه می‌توانستند ۷۲۰ کیلوبایت ذخیره کنند. مدل‌های بعدی این نوع فلاپی ظرفیت خود را به ۱٫۴۴ و ۲ مگابایت افزایش دادند.
- ۱۹۸۹-فلاپی ۲ اینچی: در این سال سونی و پاناسونیک فرمت ۲ اینچی را برای فلاپی دیسک معرفی کردند. فلاپی سونی می‌توانست ۸۱۲ کیلوبایت داده را ذخیره کند ولی ظرفیت فرمت پاناسونیک ۷۲۰ کیلوبایت بود.
- ۱۹۹۵-زیپ‌دیسک: شرکت یومگا در این سال از زیپ‌دیسک رونمایی کرد که در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ به‌عنوان گزینه‌ی جایگزین فلاپی دیسک‌های رایج مطرح شد. در ابتدا ظرفیت این دیسک ۱۰۰ مگابایت و بعدا به ۷۵۰ مگابایت رسید.
- ۱۹۹۶-سوپردیسک ۳٫۵ اینچی: یکی از آخرین استانداردهای فلاپی دیسک با نام سوپردیسک معرفی که به لطف فناوری‌های جدید، در ابتدا مبتنی بر ظرفیت ۱۲۰ مگابایتی بود. در سال ۲۰۰۱ مدل ۲۴۰ مگابایتی آن هم معرفی شد و در ضمن درایوهای سوپر دیسک از فلاپی‌های ۳٫۵ اینچی معمولی هم پشتیبانی می‌کردند.
فلاپی به‌عنوان آیکون ذخیره‌سازی
با توجه به اینکه در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی بخش بزرگی از کاربران برای ذخیره‌سازی اطلاعات از فلاپی دیسک‌ها استفاده می‌کردند، طراحان رابط‌های کاربری تصمیم گرفتند از شکل و شمایل فلاپی دیسک به‌عنوان آیکون مربوط به فرایند ذخیره‌سازی استفاده کنند. با وجود اینکه از این جریان دهه‌ها می‌گذرد، اما همچنان فلاپی دیسک به‌عنوان آیکون مربوط به ذخیره کردن اطلاعات استفاده می‌شود و همین موضوع انتقادهایی را در پی داشته است.
منتقدان می‌گویند که فلاپی دیسک سال‌هاست که منسوخ شده و حالا بخش قابل توجهی از کاربران اصلا با خود فلاپی و کارکرد آن آشنا نیستند. البته در همین زمینه باید خاطرنشان کنیم که برای بخش تنظیمات همچنان آیکون مبتنی بر طرح چرخ‌دنده استفاده می‌شود و در بسیاری از اپلیکیشن‌ها آیکون دوربین مشابه شکل و شمایل دوربین SLR است. همچنین حتی آیکون مربوط به تماس تلفنی هم مشابه شکل گوشی‌های تلفن‌های قدیمی است. بنابراین حتی اگر کاربران جوان با خود فلاپی آشنایی نداشته باشند، اما طی این سال‌ها یاد گرفته‌اند که چنین آیکونی مربوط به فرایند ذخیره‌سازی است.
مرگ فلاپی
پس از معرفی CD در دهه‌ی ۸۰ میلادی و سپس همه‌گیری آن در دهه‌ی ۹۰ و همچنین ظهور فلش موری و دیگر موارد، فلاپی دیسک ۳٫۵ اینچی با ظرفیت ۱٫۴۴ مگابایتی در اواخر دهه‌ی ۹۰ دیگر حرفی برای گفتن نداشت. اما این فرمت بسیار طولانی‌تر از حد انتظار دوام آورد و تا اواسط دهه‌ی ۲۰۰۰ عمدتا برای کارهایی مانند آپدیت مادربرد و BIOS سیستم استفاده می‌شد.
اولین کامپیوتر اپل که بدون فلاپی درایو عرضه شد.
اپل در سال ۱۹۹۸ با عرضه‌ی آی‌مک اقدامی تعیین‌کننده علیه فلاپی دیسک انجام داد و این کامپیوتر برای اولین بار در تاریخ مکینتاش فاقد هرگونه درایو فلاپی بود. کامپیوترهای مک بدون نیاز به فلاپی برای آپدیت BIOS، زودتر از دیگر رقبا وابستگی خود را به فلاپی قطع کردند.
اگرچه برخی کاربران تا اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ هم تا حدی از فلاپی دیسک‌ها استفاده می‌کردند، اما بالاخره زمان مرگ آن فرا رسید. در سال ۲۰۱۰ سونی اعلام کرد که تولید فلاپی دیسک را در سال ۲۰۱۱ به دلیل کاهش تقاضا متوقف خواهد کرد و بر اساس گزارش‌ها در حال حاضر دیگر هیچ تولیدکننده‌ای برای فلاپی دیسک وجود ندارد.
تا سال ۲۰۱۹ برخی سیستم‌های مربوط به سلاح‌های هسته‌ای آمریکا از فلاپی دیسک ۸ اینچی استفاده می‌کردند.
با این حال امروزه در برخی صنایع فلاپی دیسک‌ها به طور محدود استفاده می‌شوند. به‌عنوان مثال در سال ۲۰۱۹ اعلام شد که برخی سیستم‌های سلاح‌های هسته‌ای آمریکا همچنان متکی به فلاپی دیسک‌های ۸ اینچی هستند. البته وزارت دفاع آمریکا بالاخره زیرساخت این سیستم‌ها را به‌روزرسانی کرده تا دیگر نیازی به فلاپی دیسک‌ها نداشته باشند. همچنین در آگوست ۲۰۲۰ اعلام شد که هواپیماهای بویینگ ۷۴۷ برای آپدیت نرم‌افزارهای حیاتی خود از فلاپی دیسک‌های ۳٫۵ اینچی استفاده می‌کنند.
روی هم رفته حدود ۵۰ سال از ظهور فلاپی دیسک می‌گذرد و با وجود این سابقه‌ی طولانی، اینکه هنوز به طور محدود استفاده می‌شود موضوع شگفت‌انگیزی است. این یکی از مهم‌ترین فناوری‌های تاریخ کامپیوتر است و یکی از مهم‌ترین دستاوردهای IBM محسوب می‌شود.
منبع: How To Geek
