چرا تراشه‌های پرچمدار موبایل دیگر اهمیت گذشته را ندارند؟
تراشه‌ها مغز متفکر گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شوند و روزبه‌روز فاصله‌ی آن‌ها با کامپیوترها کمتر می‌شود. گفتنی است تراشه‌های موبایل در رده‌های مختلف قرار می‌گیرند اما تراشه‌های پرچمدار بیشترین اهمیت را دارند. در این مطلب قصد داریم این بحث را مطرح کنیم که چرا اهمیت تراشه‌های پرچمدار موبایل رو به کاهش است؟
با نزدیک شدن به محدودیت‌های قانون مور، مشخص شد که هرگونه پیشرفت بیشتر از جنبه‌های مختلف گران تمام می‌شود. از بین این موارد می‌توانیم به مصرف انرژی، تولید گرما و هزینه‌ی ساخت اشاره کنیم. در گذشته این محدودیت‌ها اجتناب‌ناپذیر بودند و به‌عنوان مثال کسی که به‌دنبال بهترین تجربه‌ی پردازشی بود، باید با این محدودیت‌ها کنار می‌آمد.
با این حال با پیشرفت‌های فرایندهای تولید، داشتن سخت‌افزاری که نیازهای شما را برآورده کند و تجربه‌ی رضایت‌بخشی را بدون نیاز به داشتن بهترین‌ها و گران‌ترین‌ها ارائه کند، امکان‌پذیر شد. در حال حاضر به جایی رسیده‌ایم که گوشی‌ها برای تقریبا تمام کاربران نیازی به بهره‌گیری از سریع‌ترین و قدرتمندترین تراشه‌ها ندارند.
تشنه‌ی برق
بهتر است در ابتدا محدودیت‌های مربوط به مصرف انرژی را در نظر بگیریم. همان‌طور که احتمالا می‌دانید، هرچقدر یک تراشه قوی‌تر باشد، برای فعالیت به انرژی بیشتری نیاز دارد. با کوچکتر و بهینه‌تر شدن فرایندهای ساخت، حالا تراشه‌ها برای تأمین انرژی همان تعداد ترانزیستور برق کمتری مصرف می‌کنند.
اما در حالی که این مشخصه می‌تواند برای تراشه‌های میان‌رده و پایین‌رده به معنای کاهش مصرف انرژی باشد، تراشه‌های پرچمدار با بهره‌گیری از این مشخصه تعداد ترانزیستورها را افزایش می‌دهند. این یعنی با وجود اینکه به لطف فناوری‌های جدید شاهد کاهش مصرف انرژی تراشه‌ها هستیم، اما تراشه‌های پرچمدار موبایل همچنان تشنه‌ی انرژی باقی می‌مانند.
در گذشته، این تراشه‌های پرچمدار موبایل امکاناتی را ارائه می‌دادند که مدل‌های ضعیف‌تر قادر به پشتیبانی از آن‌ها نبودند. به همین خاطر بهره‌گیری از این ویژگی‌ها، ارزش این را داشت که انرژی بیشتری را مصرف کند. اما این روزها، اکثر گوشی‌های میان‌رده از طیف وسیعی از ویژگی‌ها پشتیبانی می‌کنند. مثلا می‌توانیم به پشتیبانی از دوربین‌های مبتنی بر رزولوشن بسیار بالا، اجرای بازی‌های سنگین و اپلیکیشن‌های پیشرفته‌ی واقعیت افزوده اشاره کنیم.
ال‌جی وینگ
یک مثال عالی در این رابطه، تراشه‌ی اسنپدراگون 765G است که گوشی‌هایی مانند وان‌پلاس نورد، ال‌جی وینگ و پیکسل ۵ از آن بهره می‌برند. تمام این گوشی‌ها عملکرد خیلی خوبی دارند و با استفاده از آن‌ها، با جای خالی قابلیت به خصوصی مواجه نمی‌شوید.
موضوع مصرف انرژی یک تراشه، مستقیما بر طراحی کلیت گوشی تأثیر می‌گذارد. بزرگتر شدن گوشی‌های هوشمند لزوما به دلیل خواست کاربران نبوده بلکه شرکت‌ها چاره‌ای جز افزایش اندازه‌ی آن نداشتند. با افزایش قدرت تراشه‌ها، تولیدکنندگان باید ظرفیت باتری را افزایش می‌دادند و بنابراین اندازه‌ی بدنه‌ی گوشی‌ها روزبه‌روز بیشتر شد. یکی از دلایلی که شرکت‌ها به‌ندرت از گوشی پرچمدار اندرویدی جمع‌وجور رونمایی می‌کنند، به همین موضوع برمی‌گردد.
اپل از آنجایی که بر روی توسعه‌ی نرم‌افزار و سخت‌افزار گوشی‌های خود کنترل گسترده‌ای دارد، می‌تواند آیفون‌های کوچک بسیار قدرتمند را راهی بازار کند. اما در این زمینه اپل یک استثناء محسوب می‌شود و اگرچه شرکت‌هایی مانند سامسونگ و هواوی در زمینه‌ی تولید تراشه‌های اختصاصی حرف زیادی برای گفتن دارند، اما در رابطه با کاهش مصرف انرژی تراشه‌ها هنوز نتوانسته‌اند به پای اپل برسند.
تولید گرما
یکی دیگر از عوارض جانبی افزایش سرعت، بحث تولید گرما است. وقتی که مقدار زیادی جریان برق راهی تراشه شود و این تراشه هیچ کاری فیزیکی انجام ندهد، پس طبیعی است که این انرژی به گرما تبدیل می‌شود.
در زمینه‌ی عملکرد تراشه، بخش مدیریت گرما اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا گرمای بیش از حد می‌تواند عملکرد تراشه را تحت تأثیر قرار دهد. به همین خاطر کامپیوترهای دسکتاپ معمولا در زمینه‌ی انجام کارهای سنگین نسبت به لپ‌تاپ‌ها عملکرد بهتری دارند زیرا بزرگتر هستند و بهتر می‌توانند گرمای تولیدی را پخش کنند.
پنل حرارتی گرافیتی گلکسی نوت ۲۰ اولترا برای انتقال گرما
این در حالی است که تراشه‌های موبایل روزبه‌روز قدرتمندتر می‌شوند اما برای سیستم خنک‌کننده معمولا کار چندانی صورت نمی‌گیرد. با وجود قدرت زیاد این تراشه‌ها، آن‌ها معمولا در فضای محدود بدون تهویه یا سیستم خنک‌کننده فعال قرار می‌گیرند و توسط دیگر قطعات داغ احاطه می‌شوند. در این میان، بسیاری از شرکت‌ها از محفظه‌ی بخار و پنل‌های حرارتی برای کنترل گرمای تراشه استفاده می‌کنند که می‌توانند تا حدی گرمای تولیدی تراشه را کنترل کنند.
با توجه به این محدودیت‌ها، تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند تنها دو انتخاب دارند؛ یک اینکه سرعت تراشه‌ها را کاهش دهند تا حداکثر توان آن‌ها استفاده نشود یا اینکه فقط برای مدت محدودی این تراشه‌ها به حداکثر سرعت خود برسند. بیشتر شرکت‌ها معمولا هر دو کار را انجام می‌دهند. در این بین شرکتی مانند ایسوس با ساخت یک گوشی غول‌پیکر مجهز به فن اکسترنال تلاش کرده این مشکل را برطرف کند که البته این یک راهکار عملی برای تمام گوشی‌های هوشمند نیست.
فن اکسترنال گوشی گیمینگ ایسوس راگ فون
تراشه‌های میان‌رده و پایین‌رده چنین مشکلی ندارند. آن‌ها به لطف پیشرفت‌های مربوط به فرایند ساخت، از اندازه‌ی کوچکتر و مصرف انرژی کمتر بهره می‌برند و بنابراین گرمای کمتری را تولید می‌کنند. بدنه‌ی این گوشی‌ها حتی زمانی که توان تمام خود را به کار می‌گیرند، به ندرت بیش از حد داغ می‌شوند زیرا جریان برق زیادی روانه‌ی تراشه نمی‌شود.
بخش بزرگی از تجربه‌ی کاربری به چیزهایی مانند بهینه‌سازی نرم‌افزار، رفرش ریت نمایشگر و سرعت حافظه داخلی و حافظه رم بستگی دارد. این ویژگی‌ها روزبه‌روز در تعداد بیشتری از گوشی‌های میان‌رده ارائه می‌شوند و یکی از دلایلی که اهمیت تراشه‌های پرچمدار موبایل رو به کاهش است، به همین موضوع برمی‌گردد.
هزینه‌ی ساخت
در نهایت باید به هزینه‌ی ساخت اشاره کنیم. ساخت تراشه‌های پرچمدار موبایل بسیار گران‌تر از دیگر تراشه‌ها تمام می‌شود. برای شرکت‌هایی که تراشه‌های خود را طراحی و تولید نمی‌کنند، این هزینه حتی بیشتر است. طبق گزارش‌ها، شرکت‌ها برای خرید اسنپدراگون ۸۶۵ حدود ۱۶۰ دلار می‌پردازند که گویا اسنپدراگون ۸۷۵ با قیمت بالاتری به دست شرکت‌ها می‌رسد.
برخی شرکت‌ها تلاش کرده‌اند تراشه‌های پرچمدار را در گوشی‌های ارزان‌قیمت تعبیه کنند. به‌عنوان مثال می‌توانیم به وان‌پلاس وان عرضه شده در سال ۲۰۱۴ و همچنین شیائومی پوکو F1 اشاره کنیم. اما در نهایت به دلیل قیمت بالای این تراشه‌ها که روزبه‌روز بیشتر هم می‌شود، شرکت‌هایی مانند شیائومی هم از این رویکرد فاصله گرفته‌اند و تراشه‌های پرچمدار را همراه با گوشی‌های گران‌قیمت راهی بازار می‌کنند.
از طرف دیگر، گوشی هوشمندی مانند وان‌پلاس نورد نشان می‌دهد که می‌توان این فرمول را برعکس کرد و محصول جذابی به دست کاربران رساند. این گوشی از لحاظ ویژگی‌های مختلف تفاوت محسوسی با گوشی‌های پرچمدار ندارد ولی از تراشه‌ی میان‌رده بهره می‌برد و به همین خاطر تجربه‌ی کاربری جذابی را ارائه می‌دهد.
سخن آخر
در نهایت باید بگوییم که تراشه‌های پرچمدار موبایل فعلی نسبت به چند سال قبل جذابیت کمتری ارائه می‌دهند. بخش مهمی از این کاهش اهمیت به بهبود امکانات تراشه‌های میان‌رده برمی‌گردد که با مصرف انرژی و تولید گرمای کمتر می‌توانند توان پردازشی بسیار خوبی را ارائه کنند.
البته کاربرانی که مشکلی با پرداخت حدود ۱۰۰۰ دلار برای خرید گوشی ندارند، مطمئنا به دنبال بهره‌گیری از جدیدترین تراشه‌ی پرچمدار هستند. اما این تراشه‌ها برای تقریبا تمام کارها بیش از حد تشنه‌ی برق، داغ و گران هستند و صادقانه باید بگوییم که عمدتا غیرضروری محسوب می‌شوند.
منبع: GSM Arena
سلام، اول اینکه کی گفته گوشی‌های بزرگ خواسته کاربران نیست البته نه در حد تبلت، درحد۶تا ۶نیم اینچ خوبه زیر ۶دیگه بدرد نمیخوره، الان دوره بازی وفیلمو اینطور چیزهاست کدوم کاربر دوست داره تو گوشی مثلا ۵نیم اینچی بازی کنه یا فیلم ببینه مگه اینکه مجبور باشه، درکل منظوراینه که کاربرها خودشونم دوست دارن صفحه گوشیشون بزرگ باشه شاید تا حدود خیلی کمی از گوشی صفحه بزرگ خوششون نیاد،