فیلم «آتش افروز» (۲۰۲۲) و «آتش افروز» (۱۹۸۴)؛ کدام‌یک از اقتباس‌های استیون کینگ بهتر است؟
آخرین فیلم «آتش افروز» که با اقتباس از رمان استیون کینگ ساخته شده به تازگی در سینماها و سرویس استریم به نمایش درآمد و این سوال را در ذهن مخاطب به وجود آورد که کدام‌یک از این فیلم‌ها بهتر هستند، فیلم بازسازی شده‌ی ۲۰۲۲ یا اقتباس اصلی ۱۹۸۴. در حالی که هر دوی این فیلم‌ها داستان مشابهی دارند، هر یک از آن‌ها جنبه‌های خاصی دارند که بهتر از همتای دیگرش است. بنابراین اگرچه در هر کدام از آن‌ها نکات مثبتی وجود دارد، در کل باید یکی از این فیلم‌ها را به عنوان فیلم برتر انتخاب کرد.
فیلم «آتش افروز» داستان چارلی را روایت می‌کند، دختر جوانی که از قدرت‌های خاصی نظیر تله کینزی و تله پاتی بهره می‌برد. چارلی می‌تواند خیلی ساده به چیزها خیره شود و آن‌ها را آتش بزند.
- ۸ فیلم شبیه به «آتش افروز» که در رابطه با کودکان قدرتمند ساخته شدند
- ۶ فیلم و سریال اقتباسی جدید از آثار استیون کینگ در سال ۲۰۲۱
- استفن کینگ؛ نویسنده‌‌ای که کتاب‌های ترسناکش به فیلم‌هایی ترسناک‌تر تبدیل شدند
او از والدینی به نام‌های اندی و ویکی مک گی متولد شده که به دلیل شرکت در برخی از آزمایش‌های دولتی، از وجود قدرت‌های خاصی بهره می‌برند. بنابراین این خانواده تصمیم می‌گیرند از دست دولت مخفی شوند تا چارلی را از دست سازمان فروشگاه که یک آژانس دولتی است و آزمایش‌هایی را روی مک گی انجام داده دور نگاه دارند. این داستان‌ها چارچوب‌های اصلی‌ای هستند که فیلم‌های «آتش افروز» بر مبنای آن‌ها ساخته شده‌اند.
متاسفانه، هر دو فیلم اقتباسی «آتش افروز» بخش‌های زیادی از رمان استیون کینگ را نادیده گرفته‌اند و نتوانستند به درستی آنچه را که داستان‌های کینگ را منحصربه‌فرد می‌نمایند، در خود جای دهند، حتی با این وجود که هر کدام از آن‌ها جنبه‌های خاصی از این رمان را مدنظر قرار داده بودند. هر اقتباس تا حدودی داستان متفاوتی را ارائه می‌کند هرچند می‌توان این موضوع را به فاصله‌ی ۴۰ ساله‌ی بین فیلم‌ها و بهبود فناوری فیلم‌سازی نسبت داد. در حقیقت این موضوعات سبب شده‌اند تا فیلم اقتباسی با روزگار مدرن سازگارتر شود.
بنابراین حتی با اینکه این فیلم‌ها داستان مشابهی دارند هر کدام از آن‌ها داستان خود را به شیوهای متفاوت روایت می‌نمایند به ویژه وقتی نوبت به سرعت و طرح و چارچوب داستان می‌رسد این تفاوت‌ها برجسته‌تر نیز می‌شوند. بنابراین ما در اینجا می‌خواهیم به این موضوع اشاره کنیم که کدام‌یک از آن‌ها بهتر از دیگری است و به طور کلی کدام فیلم بهتر است، نسخه اقتباسی «آتش افروز» ۲۰۲۲ و یا «آتش افروز»۱۹۸۴.
آتش افروز ۱۹۸۴: درو بریمور، چارلی بهتری بود
در حالی که رایان کایرا آرمسترانگ بهترین بازی خود را در فیلم ۲۰۲۲ ارائه داد، اما به جرات می‌توان گفت که چارلی مک گی با بازی درو بریمور جوان در «آتش افروز» محصول سال ۱۹۸۴ گوی رقابت را از آن خود کرده است. او معصومیت یک کودک را به زیبایی هر چه تمام‌تر به تصویر می‌کشد و در عین حال آن را با ترس ناشی از ناتوانی در کنترل قدرت‌هایش تلفیق می‌نماید و کاری می‌کند تا مخاطب بتواند این شخصیت دو گانه را با پوست و گوشتش لمس کند.
در حقیقت، وقتی بحث باور پذیر بودن به میان می‌آید این بریمور است که آن چنان این کاراکتر را به زیبایی به تصویر می‌کشد که مخاطب می‌تواند کاملا او را درک کند و حتی در نوع خودش اندکی نیز او را ترسناک نشان می‌دهد و این‌ها همان ویژگی‌هایی هستند که سبب می‌شوند بریمور نسبت به آرمسترانگ، نقش خود را بهتر ایفا کرده باشد و در واقع چارلی بهتری باشد زیرا او از بسیاری جهات شخصیت قانع کننده‌تری را ارائه داده است.
آتش افروز ۲۰۲۲ از وجود داستان بهتری بهره می‌برد
هر دو فیلم «آتش افروز» ۱۹۸۴ و ۲۰۲۲ تا حد زیادی به همان خط داستانی رمان استیون کینگ پایبند بوده‌اند، اما مدت زمان طولانی فیلم کلاسیک ۱۹۸۴ سبب گردیده که داستان سنگین‌تری داشته باشد و درک آن از بسیاری جهات برای مخاطب دشوارتر باشد و لذا از یک جایی به بعد فیلم خسته کننده می‌شود و مخاطب اشتیاق خود را برای داستان آن از دست می‌دهد.
با این حال، فیلم «آتش افروز» ۲۰۲۲ که در آن رایان کایرا آرمسترانگ نقش چارلی را بر عهده دارد، با وجود تمام عیب و نقص‌هایی که دارد، کل زمان فیلم را به ۹۴ دقیقه تقلیل می‌دهد و داستان را به گونه‌ای ساده‌تر از اقتباس اصلی، بیان می‌نماید و لذا با قاطعیت می‌توان گفت که داستان آن کاربردی‌تر و قابل فهمتر از نسخه‌ی ۱۹۸۴ است. بنابراین، طرح داستانی فیلم ۲۰۲۲ در مقایسه با طرح نسخه ۱۹۸۴ قوی‌تر به نظر می‌رسد زیرا با سرعت و قاطعیت بیشتری پیش می‌رود و مخاطب از تماشای صحنه‌های آن خسته نمی‌شود.
آتش افروز ۱۹۸۴ نسبت به نسخه‌ی ۲۰۲۲ ترسناک‌تر است
یکی از مشکلات اصلی فیلم اقتباسی ۲۰۲۲ این است که این فیلم از وجود چند ژانر در درون خود بهره می‌برد و به بیان ساده می‌توان گفت که گویی تکلیف دست‌اندرکاران این فیلم با خودشان معلوم نبوده، زیرا معلوم نیست که این فیلم یک فیلم ترسناک است یا علمی – تخیلی یا درام. اما از سوی دیگر، فیلم کلاسیک ۱۹۸۴ چنین مشکلی ندارد و در مواقع لزوم ریشه‌های ترسناک خود را بازمی‌یابد و آن‌چنان مخاطب را میخکوب می‌کند که از ترس لرزه بر اندامش بیفتد.
فیلم ۱۹۸۴ که در فضای ترسناک کلاسیک دهه‌ی ۸۰ غرق شده یکی از بهترین اقتباس‌های استیون کینگ قلمداد می‌شود که می‌تواند مخاطب را میخکوب کند. بنابراین علیرغم مشارکت جان کارپنتر در بازسازی محصول ۲۰۲۲، این نسخه ۱۹۸۴ است که داستان کینگ را به نحو قابل درک‌تری به بیننده ارائه می‌نماید و به طور کلی آن را به تجربه‌ای پرتنش و پر هراس تبدیل می‌کند که قطعا تا روزها در ذهن تماشاگر باقی خواهد ماند.
آتش افروز ۲۰۲۲: زک افرون در نقش اندی مک گی، عملکرد بهتری داشته است
در حالی که فیلم کلاسیک سال ۱۹۸۴ از نظر کاراکتر چارلی، توانست گوی رقابت را از فیلم اقتباسی ۲۰۲۲ برباید، اما این «آتش افروز» ۲۰۲۲ است که با انتخاب زک افرون به عنوان بازیگری که نقش اندی مک گی را بهتر ایفا کرده این شکست را جبران می‌کند. دیوید کیث در «آتش افروز» سال ۱۹۸۴ آن‌قدرها در نقش خود خوب عمل نکرد، در حقیقت برداشتی که او از این شخصیت ارائه می‌دهد همان حس دلپذیر و انسانی‌ای را که در کاراکتر افرون نهفته است به بیننده القا نمی‌کند و بنابراین می‌توان به جرات گفت که این کاراکتر در یاد هیچ‌کدام از مخاطبینی که فیلم ۱۹۸۴ را در همان سال‌ها تماشا کرده‌اند باقی نمانده است.
اما این زک افرون است که اندی مک گی را به یک شخصیت کاملا توسعه یافته و مخاطب پسند تبدیل می‌کند. در پشت چشمان او می‌توان به وضوح روحی شکنجه شده را مشاهده کرد که برای دخترش آرزوی زندگی بهتری را دارد. زندگی‌ای زیبا خالی از هر گونه ترسی. همین ویژگی او باعث می‌شود که یک رابطه‌ی داینامیک و منحصربه‌فرد در بین این پدر و دختر شکل گیرد، رابطه‌ای که به اندی کمک می‌کند تا بتواند جلوی قدرت بی‌حد و حصر درون دخترش را بگیرد و به او در کنترل کردن آن کمک نماید.
در حقیقت زک افرون در «آتش افروز» ۲۰۲۲ عنصری را به فیلم می‌بخشد که اگر بازیگر دیگری برای این نقش انتخاب می‌شد قطعا فیلم از وجود آن بهره نمی‌برد. او کاراکتری قانع کننده و کاریزماتیک دارد و سبب می‌شود تا سایر کاراکترها در کنار او کامل شوند و بتوانند نقش‌های خود را به زیبایی ایفا کنند.
نسخه‌ی ۱۹۸۴ از فیلم آتش افروز، داستان استیون کینگ را بهتر درک کرده است
با وجود همه ایرادات فراوانی که این فیلم کلاسیک داراست، می‌توان با قاطعیت گفت که نسخه‌ی اقتباسی «آتش افروز» سال ۱۹۸۴ روح رمان استیون کینگ را بسیار بهتر از اقتباس سال ۲۰۲۲ درک کرده و در درون خود جای داده است. کینگ همیشه در استفاده از عناصر ماوراء طبیعی، کشف موضوعات فرا طبیعی و پرداختن به مفاهیم عمیق‌تر و تخیلی متخصص بوده و هست و اگر بخواهیم این موضوع را به رمان آتش افروز ربط دهیم خواهیم دید که رمان او به بررسی دوران کودکی یک کودک خارق‌العاده پرداخته و توضیح داده که چگونه این کودک با تفاوت‌هایی که دارد کنار می‌آید.
در حالی که این مفهوم قطعا در فیلم اقتباسی «آن» محصول سال ۲۰۱۷ نسبت به هر دو فیلم «آتش افروز» به شیوهای ظریف‌تر بیان گردیده، اما اگر بخواهیم این دو فیلم را با هم مقایسه نماییم باید بگوییم که نسخه‌ی ۱۹۸۴ همچنان بهترین نسخه بازسازی شده است و باز هم گوی رقابت را از آن خود می‌کند. در حقیقت داستان کلی فیلم «آتش افروز» رابطه یک پدر و دختر را مورد موشکافی قرار می‌دهد و اینکه چگونه عشق می‌تواند حتی در تاریک‌ترین لحظات نیز به انسان‌ها انرژی بدهد. اما این موضوع در فیلم ۱۹۸۴ نسبت به فیلم اقتباسی سال ۲۰۲۲ به نحو بسیار عمیق‌تری بررسی شده و لذا می‌توان گفت که این فیلم روح رمان کینگ را در درون خود جای داده و دل نشین‌تر از همتای رقیب خود است.
در کل می‌توان گفت که فیلم آتش افروز سال ۱۹۸۴ در جایگاه برتری قرار دارد
در حالی که هر دوی این فیلم‌های اقتباسی از وجود ویژگی‌هایی بهره می‌برند که سبب می‌شوند در نوع خود فیلمی بی‌نظیر و منحصربه‌فرد باشند، اما در کل این فیلم کلاسیک سال ۱۹۸۴ است که جام رقابت را از آن خود می‌کند، زیرا فیلم ۲۰۲۲ در بسیاری از ویژگی‌ها در مرتبه‌ای پایین‌تر از آن جای گرفته است. کاراکتر چارلی با بازی درو بریمور به طور کلی قهرمان بسیار جذاب‌تری است و حال و هوای فیلم‌های ترسناک دهه‌ی ۸۰ آن‌قدر دلهره آور است که مخاطب را بر سر جایش میخکوب می‌کند و برای یک ساعت ترس را به تمام وجودش می‌اندازد.
بنابراین با قاطعیت می‌توان گفت که اقتباس اصلی، کاراکتر منحصربه‌فردتری نسبت به نسخه‌ی بازسازی شده‌ی «آتش افروز» استیون کینگ، دارد. علیرغم اینکه فیلم اقتباسی «آتش افروز» سال ۱۹۸۴ کمی خسته کننده و بی‌روح‌تر است، اما همان‌طور که در بالا ذکر شد از بسیاری جهات نسبت به نسخه‌ی ۲۰۲۲ در مرتبه‌ی بالاتری جای می‌گیرد.
در حقیقت این نسخه از فیلم، چارچوب داستان استیون کینگ را تمام و کمال رعایت می‌کند، حتی اگر نتواند به عمق وجود شخصیت‌ها و مضامین مربوط به آن‌ها نفوذ کند. با در نظر گرفتن تورم، بودجه‌ی در نظر گرفته شده برای فیلم کلاسیک سال ۱۹۸۴ نیز بیشتر بوده و لذا با تمام این پیشرفت‌ها، باز هم این محصول سال ۱۹۸۴ است که نسبت به همتای ۲۰۲۲ خود جذاب‌تر و چشم نوازتر به نظر می‌رسد. لذا در کل با در نظر گرفتن تمام این موارد فیلم «آتش افروز» سال ۱۹۸۴ نسبت به همتای رقیب خود در مرتبه‌ی اول جای می‌گیرد.
منبع: screenrant
