مهم‌ترین فواید ورزش کردن گروهی
فرقی ندارد به چه ورزشی علاقه داشته باشید و چگونه آن را انجام دهید، در هر صورت فعالیت بدنی به شما کمک می‌کند سلامت جسم و ذهنتان را بهبود ببخشید و زندگی سالم‌تری را در پیش بگیرید. ولی گاهی اوقات ممکن است با شیوه‌ها و سبک‌هایی روبه‌رو شوید که فایده‌ی بیشتری به دنبال دارند و انتخاب بهتری هستند. برای نمونه، پژوهشگران روی این موضوع تمرکز کرده‌اند که آیا ورزش کردن به‌تنهایی بهتر است یا همراه با سایر مردم.
خیلی‌ها ممکن است بخواهند در سکوت کامل و در محیطی خلوت ورزش کنند و کاری به کار دیگران نداشته باشند. خیلی‌های دیگر هم ترجیح می‌دهند این کار را به همراه دوستانشان یا در کنار عده‌ی زیادی از مردم انجام دهند.
همانگونه که گفتیم، شما همین که ورزش کنید و فعالیت بدنی داشته باشید برای سلامتی‌تان بسیار خوب و کارآمد است. بنابراین، فرقی ندارد اگر اهل تنهایی ورزش کردن باشید یا جزء آن دسته از مردم که فعالیت‌های گروهی و باشگاه‌های شلوغ و پرسروصدا انرژی و شادابی بیشتری به آن‌ها می‌دهند!
با وجود این، برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند فعالیت‌های گروهی یا ورزش کردن همراه با سایر مردم دارای فواید جالبی هستند و آن دسته از مردم که تنهایی و خلوتی را ترجیح می‌دهند احتمالا از این فواید بی‌نصیب خواهند ماند!
در این نوشته می‌خواهیم نگاه دقیق‌تری به این موضوع بیندازیم و ببینیم آیا ورزش‌های گروهی به‌راستی گزینه‌ی بهتری هستند یا نه. در ادامه با ما همراه باشید.
فعالیت‌های گروهی در مقایسه با ورزش کردن به‌تنهایی
ورزش انواع گوناگونی دارد که همه‌ی آن‌ها فواید بی‌نظیری برای جسم و روان در پی دارند. برای نمونه، شما با ورزش و فعالیت بدنی می‌توانید حافظه و تمرکز خود را بهبود ببخشید، اعتمادبه‌نفستان را افزایش دهید، روحیه‌ی قوی و انرژی بیشتری داشته باشید، شب‌ها بهتر بخوابید، کمتر در معرض بیماری‌های قلبی قرار بگیرید، نیرو و توان بیشتری به دست بیاورید و همچنین طول عمر خود را افزایش دهید.
- ۱۱ دلیل برای اینکه از همین امروز ورزش را آغاز کنید
- فواید بی‌نظیر ورزش برای سلامت روان که احتمالا از آن‌ها بی‌خبرید
ولی پژوهشگران تلاش کرده‌اند روی تأثیر ورزش‌های گروهی آزمایش کنند و ببینند آیا فواید بیشتری به دنبال دارند یا خیر. در یک پژوهش روی ۶۹ دانشجوی پزشکی تمرکز شد. یک گروه در هفته دست‌کم یک جلسه‌ی ۳۰ دقیقه‌ای را به انجام تمرین‌های قدرتی به صورت گروهی اختصاص داد. اعضای یک گروه دیگر هم در هفته دست‌کم دو بار به صورت انفرادی یا نهایتا به همراه دو دوست ورزش کردند. افزون بر این، یک گروه سومی هم بود که ورزش خاصی انجام نمی‌داد و فعالیتش تنها به پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری در زندگی روزمره خلاصه می‌شد.
پژوهشگران سطح استرس و کیفیت زندگی (ذهنی، جسمی و عاطفی) این افراد را در ابتدای آزمایش و هر چهار هفته یک بار بررسی کردند. کم‌وبیش همه‌ی دانشجویان در ابتدای آزمایش سطح استرس یکسانی داشتند.
ولی با گذشت ۱۲ هفته پژوهشگران مشاهده کردند گروهی که به همراه سایر مردم ورزش می‌کرد، با افزایش کیفیت جسمی، ذهنی و عاطفی روبه‌رو شده بود و همچنین سطح استرس پایین‌تری داشت. از آنسو، گروهی که به صورت انفرادی ورزش می‌کرد و حتی در هفته ورزش بیشتری نسبت به گروه نخست داشت، تنها با بهبود ذهنی مواجه شد. سطح استرس و کیفیت زندگی گروه سوم هم تغییر چندانی نکرد!
با وجود اینکه پژوهش محدودیت‌هایی داشت و روی تأثیر همه‌ی عوامل تمرکز نکرد، ولی می‌توان نتیجه گرفت ورزش کردن گروهی دارای فواید بیشتری است. اما باید این محدودیت‌ها را هم در نظر گرفت. از محدودیت‌های این پژوهش می‌توان به پایین بودن شمار افراد آزمایش‌شده اشاره کرد که تنها شامل دانشجویان پزشکی می‌شد. همچنین اهمیت چندانی هم به نوع ورزش انتخابی این افراد نشان داده نشده بود.
ولی با در نظر داشتن همه‌ی این‌ها باز هم می‌توان گفت ورزش گروهی می‌تواند به شما کمک کند بهتر ورزش کنید و نتیجه‌ی بهتری بگیرید. زیرا بسیاری از مردم بر این باورند که ورزش کردن در کنار مردم می‌تواند منجر به افزایش انرژی، انگیزه و شادابی شود و شما را تشویق کند بیشتر تلاش کنید.
جدا از این، هنگامی که در کنار سایر مردم هستید به احتمال زیاد کمتر با خودتان حرف می‌زنید و فکر و خیال می‌کنید. این موضوع به شما کمک می‌کند تمرکز بیشتری روی ورزش داشته باشید و به غرق شدن در خاطرات یا افکار و اندیشه‌های منفی نپردازید!
یک پژوهش دیگر هم روی تأثیر ورزش‌های گروهی، به‌ویژه ورزش‌های هم‌زمان از جمله وزنه زدن، دوچرخه‌ی ثابت، تردمیل و… که مردم یک مجموعه از تمرین‌های مشخص را در کنار یکدیگر انجام می‌دهند، تمرکز کرد. این پژوهش به دنبال بررسی تأثیر این سبک ورزشی روی بهبود ارتباط‌های اجتماعی، توان و تحمل درد، و کارکرد ورزشی بود.
در این پژوهش از افراد خواسته شد به مدت ۴۵ دقیقه با دستگاه‌های قایق‌رانی (روئینگ) ورزش کنند. پس از پایان جلسه، کسانی که به صورت گروهی و هم‌زمان ورزش کردند و حرکات هماهنگ داشتند، در مقایسه با آن‌هایی که به‌تنهایی ورزش کردند، با افزایش توان و تحمل درد بیشتری روبه‌رو شدند. جالب اینجا است که فرقی نداشت آن‌ها به همراه دوستان خود پارو می‌زدند یا غریبه‌ها!
پژوهشگران بر این باورند که افزایش تحمل درد ممکن است به دلیل بالا رفتن سطح ترشح اندورفینِ ناشی از هماهنگی افراد هنگام ورزش رخ داده باشد. اندورفین یک هورمون حال خوب کن است که نقش مسکن را ایفا می‌کند و درد را کاهش می‌دهد.
این دسته از حرکات هماهنگ به‌عنوان نوعی هم‌زمانیِ رفتاری شناخته می‌شود. شما ممکن است در فعالیت‌های دیگری از جمله بازی کردن با دیگران یا انجام فعالیت‌های مذهبی مانند نماز جماعت خواندن هم با این هماهنگی روبه‌رو شوید. این هماهنگی همچنین می‌تواند کارکرد جسمی و ورزشی شما را هم بهبود ببخشد، به‌ویژه اگر با افرادِ آشنا ورزش کنید.
افزون بر این، یک پژوهش دیگر هم نشان داد آن دسته از بازیکنان راگبی که هنگام گرم کردن حرکات خود را با یکدیگر هماهنگ کرده بودند، توانستند کارکرد قوی‌تری داشته باشند و فعالیت بهتری از خود ارائه دهند.
پژوهشگران ادعا دارند ورزش کردن در کنار دوستان و آشنایان یا حتی غریبه‌ها به شما کمک می‌کند کمتر به درد و خستگی توجه کنید، احساس شادابی بیشتری داشته باشید، از ورزش بیشتر لذت ببرید و به همین دلیل به خودتان بیشتر فشار وارد کنید تا نتیجه‌ی بهتری بگیرید.
البته باید دقت داشته باشید که هر ورزش گروهی هم فایده‌ی بیشتری را در پی ندارد. در حقیقت، محیط ورزشی شما باید حمایت‌کننده باشد و به شما اجازه دهد با احساس خوبی ورزش کنید. به همین دلیل، بهترین کار این است که به همراه دوستان و آشنایان یا دست‌کم غریبه‌هایی که مشکلی با آن‌ها ندارید ورزش کنید. شما باید بتوانید با مردم ارتباط برقرار کنید، از آن‌ها بازخورد بگیرید، به یکدیگر کمک کنید و همچنین تلاش کنید به همراه یکدیگر پیشرفت کرده و به نتایج مثبت دست پیدا کنید.
اگر در یک فعالیت گروهی احساس تنهایی کنید، نتوانید با دیگران ارتباط برقرار کنید، بیشتر به استرس دچار شوید، نتوانید دیدگاه خود را بیان کنید و به طور کلی حس بدی به ورزش داشته باشید، بدون شک با فایده‌ی بیشتری روبه‌رو نمی‌شوید و حتی ممکن است انگیزه‌ی ورزش کردن را هم از دست بدهید.
- ۱۰ روش سریع برای افزایش انگیزه‌ی ورزش کردن
- ۶ کار ساده که به شما انگیزه‌ی ورزش کردن و رسیدن به تناسب اندام می‌دهند
کسانی که در کنارشان ورزش می‌کنید باید رفتاری دوستانه داشته باشند و شما هم با آن‌ها خوب برخورد کنید. شما اگر نتوانید با آن‌ها به‌آسانی سخن بگویید و بازخورد بگیرید، بهتر است کلاس را ترک کرده و به سراغ ورزش کردن به صورت انفرادی بروید تا دست‌کم فضا و سکوت بیشتری در اختیار داشته باشید!
افزون بر این‌ها، سبک شخصیتی شما هم ممکن است روی تأثیر ورزش کردن گروهی تأثیر بگذارد. برای نمونه، پژوهش‌ها نشان می‌دهند افراد برون‌گرا بهتر می‌توانند در ورزش‌های گروهی نتیجه بگیرند و درون‌گراها هم بهتر است به صورت انفرادی ورزش کنند. هیچ جای تعجبی هم نیست و کم‌وبیش همه می‌دانند چه چیزی برای برون‌گراها و درون‌گراها بهتر است.
در کنار این موضوع باید به خوبی‌های ورزش کردن به‌تنهایی هم نگاهی بیندازیم. شما اگر تصمیم بگیرید به صورت انفرادی در خانه یا باشگاه ورزش کنید می‌توانید با مزایای خوبی روبه‌رو شوید. برای نمونه، قادر خواهید بود هر زمان که دوست داشتید ورزش کنید! زیرا اگر بخواهید با دوستان خود به باشگاه بروید یا در کلاس‌های ورزشی شرکت کنید، مجبورید زمانتان را با آن‌ها تنظیم کنید.
امروزه کلاس‌های ورزشی ساعت مشخصی دارند و حتی چند دقیقه هم برای شما صبر نمی‌کنند، بنابراین مجبور هستید سر ساعت در آن‌ها حاضر شوید. دوستان و هم‌باشگاهی‌ها هم ممکن است ساعت‌های مختلفی را ترجیح دهند که با برنامه‌ی شما سازگار نیستند. شاید شما بخواهید صبح‌ها ورزش کنید و از فواید آن بهره‌مند شوید، ولی دوستانتان غروب یا شب‌ها را گزینه‌ی بهتری بدانند.
همچنین با تنهایی ورزش کردن می‌توانید اختیار کاملی روی مکان ورزش کردنتان داشته باشید. اینکه در خانه ورزش کنید یا در باشگاه کاملا به خودتان بستگی دارد. حتی می‌توانید باشگاه دلخواه‌تان را هم انتخاب کنید که ممکن است دوستانتان علاقه‌ای به آن نداشته باشند.
افزون بر این، گاهی اوقات پیش می‌آید که حس انجام ورزش خاصی را نداشته باشید. در برخی روزها احتمالا احساس می‌کنید حوصله‌ی تمرین‌های سینه یا مثلا پا را ندارید و به همین دلیل تصمیم می‌گیرید تمرین‌های پشت و شانه را انجام دهید، یا مثلا آن روز را به انجام تمرین‌های هوازی سبک اختصاص دهید. ولی اگر قرار باشد در کلاس‌های ورزشی گروهی شرکت کنید، هیچ حق انتخابی برای آن روز نخواهید داشت.
بنابراین، هر دو سبک ورزش خوبی‌ها و بدی‌های خاص خودشان دارند. در هر صورت، اینکه تنهایی ورزش کنید یا گروهی به خود شما و سلیقه‌تان بستگی دارد.
شاید تنهایی ورزش کردن برای شما آزاردهنده باشد و حس بدی به آن داشته باشید. شاید هم ورزش کردن در کنار مردم و در محیط‌های شلوغ اعصابتان را به هم بریزد و اجازه ندهد به‌خوبی ورزش کنید، یا منجر شود وقت زیادی را منتظر بمانید تا بتوانید از وزنه و دستگاه خاصی استفاده کنید. اگر به همراه دوستانتان یک برنامه‌ی تمرینی مشخص داشته باشید، احتمالا با این موضوع روبه‌رو شده‌اید و وقت زیادی هدر داده‌اید! بنابراین، باید با در نظر داشتن همه‌ی مزایا و معایب و با توجه به اولویت‌های خودتان تصمیم بگیرید.
سخن پایانی
فرقی ندارد به صورت انفرادی ورزش کنید یا همراه با دوستان و افراد غریبه؛ تا زمانی که فعالیت بدنی و تغذیه‌ی مناسب داشته باشید می‌توانید از زندگی سالم‌تر و عمر طولانی‌تری برخوردار شوید. ولی اینکه چه ورزشی برای شما مناسب‌تر است و چگونه باید آن را انجام دهید، بسیار نکته‌ی مهمی است.
پژوهش‌ها نشان داده‌اند ورزش کردن با دوستان یا غریبه‌ها می‌تواند فایده‌ی بیشتری داشته باشد. ولی این پژوهش‌ها همه‌گیر نیستند و نمی‌توان با قاطعیت نتیجه‌گیری کرد. البته جای شکی نیست که ورزش گروهی برای برون‌گراها و کسانی که وقت گذراندن و ارتباط با دیگران را ترجیح می‌دهند، گزینه‌ی بسیار خوبی است.
با وجود این، نباید نتایج پژوهش‌ها را به‌کلی نادیده گرفت. شاید بد نباشد اگر فعالیت‌های گروهی، ورزش کردن در کنار مردم یا کلاس‌های ورزشی و شلوغ را امتحان کنید و ببینید چه تأثیری روی شما می‌گذارند.
شاید این کار به شما انگیزه‌ی بیشتری برای ورزش بدهد و کمکتان کند به برنامه‌ی ورزشی خود پایبند بمانید. شاید ورزش کردن به همراه دوستان و وقت گذراندن با آن‌ها منجر به لذت‌بخش شدن ورزش شود و کاری کند این کار را به چشم یک سرگرمی ببینید. شاید ورزش در کنار غریبه‌ها باعث شود مهارت‌های اجتماعی‌تان را تقویت کرده و دوستان جدیدی پیدا کنید.
بنابراین اگر در این‌باره مطمئن نیستید، بد نیست به سراغ روش‌های جدیدی بروید و به برنامه‌ی ورزشی‌تان تنوع بدهید. البته حواستان به کرونا و رعایت پروتکل‌های بهداشتی باشد، زیرا هنوز درگیر این بیماری هستیم!
منبع: Healthline
