اگر آسم دارید و به همین دلیل ورزشها و فعالیتهایی که دوست دارید را متوقف کردهاید، باید بدانید که شما در این راه تنها نیستید. فعالیتهای بدنی برای افراد مبتلا به آسم چالشها و مشکلات بیشتری ایجاد میکند و ممکن است به دلیل نگرانی از حملههای آسمی و تنگی نفس، بخواهید ورزش را کنار بگذارید. تصمیمی که ممکن است باعث ناراحتی و افسردگی شما شود، چرا که دیگر نمیتوانید بدنی خوشفرم و متناسب داشته باشید. اما باید بدانید ابتلا به آسم، نقطهی پایانی ورزش کردن برای شما نیست و میتوانید با وجود این بیماری، باز هم ورزش را دنبال کنید. تنها باید پیش از انجام این کار، اطلاعاتتان را در زمینهی ورزش و آسم بالاتر ببرید و بدانید چه ورزشهایی برای شما مناسبتر است.
همراه دیجیکالا مگ شوید تا به بررسی تأثیر ورزش بر روی آسم بپردازیم و با ورزشهای ایدئال برای افراد مبتلا به آسم آشنا شویم.
آشنایی مختصر با آسم و آسم ورزشی
آسم یک بیماری مزمن است و بر مجاری تنفسی در ریهها اثر میگذارد. این بیماری باعث میشود مجاری تنفسی ملتهب و متورم شوند و شخص مبتلا علائمی مانند سرفه و خسخس داشته باشد، مسألهای که تنفس را برای این افراد بسیار سخت میکند. گاهی اوقات، انجام ورزشهای هوازی میتواند علائم مربوط به آسم را تحریک یا حتی بدتر کنند. وقتی این اتفاق میافتد، به آن آسم ناشی از ورزش، آسم ورزشی یا انقباض برونش ناشی از ورزش (EIB) میگوییم. حتی اگر مبتلا به آسم نباشید، باز هم ممکن است آسم ورزشی داشته باشید، موضوعی که باعث میشود برای ورزش کردن مردد شوید و نخواهید این کار را انجام بدهید. در حالی که باید بدانید با وجود این وضعیت، هنوز هم میتوانید از ورزش کردن لذت ببرید و این امکان برایتان وجود دارد که بتوانید بهراحتی فعالیت بدنی داشته باشید.
در حقیقت فعالیت بدنی منظم با بهبود سلامت ریه، میتواند علائم آسم را کاهش دهد؛ تنها نکتهای که در این میان وجود دارد انتخاب ورزش درست، انجام صحیح آن و مقدارش است. البته باید بدانید تنها پزشک میتواند با توجه به وضعیت بدنی و بیماریتان، نوع ورزش و مقدار آن را برای شما تعیین کند.
آیا ورزش میتواند علائم آسم را متوقف کند؟
حتی اگر آسم هم دارید نباید ورزش کردن را کنار بگذارید. فعالیتهای روزانهی منظم برای حفظ سلامت بدن، بالا بردن انرژی و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مرمن ضروری هستند. اگر بیماری مزمنی دارید، ورزش منظم میتواند به شما کمک کند شرایط بدنی و بیماریتان را تحت کنترل خود دربیاورید که این شامل آسم هم میشود. برخی از انواع ورزش میتوانند علائم آسم را کاهش دهند یا از آن جلوگیری کنند. این ورزشها باعث تقویت ریههای شما میشوند، بدون اینکه التهاب آنها را تشدید کنند.
بهطور خاص، فعالیتهای ورزشی میتواند علائم آسم شما را به دلایل زیر به حداقل برسانند؛
- استقامت بدن را افزایش میدهند. ورزش کردن باعث میشود با گذشت زمان، مجاری هوایی بدنتان تحمل بیشتری در برابر فعالیتهای بدنی بهدستبیاورد. این کار باعث میشود ریههایتان فعالیتهایی مانند بالا رفتن از پلهها را که قبلا بهسختی انجام میداد و شما را به نفس زدن میانداخت، بهراحتی انجام دهد.
- باعث افزایش ضربان قلب میشوند. افزایش ضربان قلب بهطور منظم باعث تقویت قدرت ریه، افزایش استقامت و کاهش تنگی نفس میشود.
- سیستم ایمنی را بهبود میبخشند. ورزش کردن عملکرد سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند و به آن کمک میکند تا با ویروسها و سرما بجنگد.
- ریسک حملههای آسمی را کاهش میدهند. ورزش به شما کمک میکند وزنتان را در محدودهی سلامتی نگه دارید و ریسک حملههای آسمی را کمتر کنید.
- استرس و افسردگی را کم میکنند. ورزش کردن مادههایی شیمیایی را در مغز آزاد میکند که مسؤول انتشار «حس خوب» در بدن هستند. مطالعات نشان میدهد اگر استرس داشته یا افسرده باشید، احتمال اینکه علائم آسم در شما بیشتر دیده بشود، زیادتر است.
- التهاب را کاهش میدهند. در بیماری آسم مجاری تنفسی ملتهب میشود اما ورزش منظم میتواند این التهاب کاهش بدهد. ورزش تعداد پروتئینهای ملتهبکننده بدن را کمتر میکند و از این طریق واکنش مجاری هوایی را بهبود میبخشد.
- باعث افزایش ظرفیت ریه میشوند. هرچه بیشتر ورزش کنید، ریههای شما بیشتر به مصرف اکسیژن عادت میکند. موضوعی که باعث میشود دیگر بدنتان برای تنفس در طول روز، بهسختی کار نکند.
- باعث تقویت عضلات میشوند. وقتی که عضلات بدن شما قوی هستند، بدنتان برای فعالیتهای روزمره عملکرد بهتری دارد.
با اضطرابهای آسم خود روبهرو شوید
اگر برای ورزش کردن نگران حملهی آسمی هستید یا اینکه میترسید دچار تنگی نفس شوید، کارهای مختلفی وجود دارد که میتوانید برای این نگرانیها انجام بدهید؛
- با یک دوست ورزش کنید. به آنها دربارهی کارهایی که باید در زمان حمله آسمی شما انجام بدهند صحبت کنید و بگویید از چه طریقی میتوانند به شما کمک کنند.
- برنامهی تمرینی را آهسته شروع کنید و آن را کمکم به پیش ببرید. در ابتدا سعی کنید به خودتان زیاد فشار نیاورید و به یاد داشته باشید هر حرکت اضافه، برنامهی تمرینی یک قدم رو به جلو میبرد، حتی اگر این حرکت اضافه کمی سریعتر راه رفتن باشد.
- با پزشک خود دربارهی شرکت در دورههای درمانی رفتار شناختی مشورت بگیرید. این دورهها ممکن است به شما در غلبه بر استرستان کمک کند.
- برای خودتان هدفهای کوچک تعیین کنید تا بتوانید بهراحتی به آنها برسید.