برندگان اسکار بهترین فیلم در تاریخ سینما از بدترین تا بهترین

هر سال اعضای آکادمی در کنار هم جمع می‌شوند تا، با رای‌گیری، بهترین دست‌آوردهای سینمایی دوازده ماهی که گذشت را انتخاب کنند. جوایز مختلفی، در رشته‌های مختلف، مانند بازیگری، کارگردانی، فیلم‌نامه‌نویسی، طراحی صدا و …، به هنرمندان اعطا می‌شود و در نهایت نوبت به جایزه‌ی بزرگ شب می‌رسد؛ بهترین فیلم.

• ۱۰ فیلم برتر اورسون ولز در مقام کارگردان؛ شگفتی‌ساز هالیوود
• ۱۰ فیلم برتر کیت وینسلت؛ از تایتانیک تا استیو جابز
• ۱۰ افتتاحیه‌ی برتر یک‌دهه‌ی اخیر سینما
• ۱۰ فیلم برتر استنلی کوبریک؛ کارگردان درون‌گرای کمال‌طلب

از زمان آغاز اسکار، سال ۱۹۲۹، تا به امروز، بیش از ۹۰ فیلم جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم را به‌دست آورده‌اند. این جایزه همیشه از بحث برانگیزترین جوایز اسکار بوده‌است و به عقیده‌ی بسیاری از طرفداران سینما، معمولا این جایزه به آن فیلمی که باید، نمی‌رسد.

در ادامه می‌خواهیم تمام فیلم‌های برنده‌ی اسکار بهترین فیلم را، از بدترین تا بهترین آن‌ها، برشمریم:

۹۴. سیمارون (Cimarron)

• محصول: ۱۹۳۱
• کارگردان: وسلی راگلز
• بازیگران: ریچارد دیکس، آیرین دان
• امتیاز راتن تومیتوز: ۵۲ از ۱۰۰

۹۰ سال پیش، سیمارون تبدیل به نخستین فیلم وسترنی شد که توانست اسکار بهترین فیلم را به دست آورد و با این‌حال هرگز تبدیل به فیلمی محبوب نشد. با توجه به تصویرسازی توهین‌آمیز این فیلم از بومیان آمریکا و ریتم و تمپوی نامناسب فیلم، هیچ‌چیز درخوری نمی‌توان در سیمارون یافت، البته به جز درخشش آیرین دان. پس از سیمارون هم ۶۰ سال طول کشید تا یک فیلم وسترن دوباره بتواند اسکار بهترین فیلم را به‌دست آورد.

۹۳. نوای برادوی (The Broadway Melody)

• محصول: ۱۹۲۹
• کارگردان: هری بومونت
• بازیگران: چارلز کینگ، بسی لاو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۴۰ از ۱۰۰

از نوای برادوی به‌عنوان نخستین فیلم موزیکال هالیوود یاد می‌شود و متاسفانه این فیلم یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های ژانر خودش است؛ اجراهای ضعیف، داستان کلیشه‌ای و جابه‌جایی مداوم بین ملودرام و مادی‌گرایی. آکادمی، از آن سال به بعد، به بسیاری از موزیکال‌های خوب تاریخ سینما بی‌محلی کرده‌است، می‌توان گفت این ژانر شکوه خود را برای اعضای آکادمی از دست داده‌است.

۹۲. زیگفلد کبیر (The Great Ziegfeld)

• محصول: ۱۹۳۶
• کارگردان: رابرت زی. لنارد
• بازیگران: لوییز راینر، ویلیام پاول
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۲ از ۱۰۰

فیلم‌های خسته‌کننده‌ی فراوانی برنده‌ی اسکار بهترین فیلم شده‌اند، اما تعداد کمی از آن‌ها، در خسته‌کننده‌بودن، می‌توانند با موزیکال زندگی‌نامه‌ای لنارد رقابت کنند. زیگفلد کبیر برنامه‌های بزرگی در سر دارد، اما هرچه پیش‌تر می‌رود، خسته‌کننده‌تر می‌شود. ویلیام پاول یکی از بهترین بازیگران تاریخ تیاتر است، اما هیچ بازی درخشانی نمی‌تواند فیلمی که بی‌دلیل ۱۸۰ دقیقه به طول می‌انجامد را نجات دهد.

۹۱. بزرگترین نمایش روی زمین (The Greatest Show on Earth)

• محصول: ۱۹۵۲
• کارگردان: سیسیل ب. دومیل
• بازیگران: بتی هاتن، کورنل وایلد
• امتیاز راتن تومیتوز: ۵۰ از ۱۰۰

سیسیل ب. دومیل یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های تاریخ سینما است، اما بزرگان هم مرتکب اشتباه می‌شوند. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات کارنامه‌ی هنری دومیل، بزرگ‌ترین نمایش روی زمین است؛ درام اغراق‌شده‌ای با محتوایی پوچ.

هیچ‌چیز در این فیلم دومیل درست از آب در نمی‌آید؛ حتی جیمز استوارت در نقش یک دلقک. به‌جای این فیلم ۱۶۰ دقیقه‌ای، می‌توان آواز در باران (Singin’ in the Rain) را چندین بار دید و این درحالی‌است که آواز در باران، آن سال، حتی نامزد اسکار هم نشد.

۹۰. زندگی امیل زولا (The Life of Emile Zola)

• محصول: ۱۹۳۷
• کارگردان: ویلیام دیترله
• بازیگران: جوزف شیلدکات، پل مونی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰

زندگی امیل زولا داستان تاریخی جذابی را انتخاب می‌کند و آن را تبدیل به یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما می‌نماید. اگرچه فیلم داستانی حیاتی را روایت می‌کند و درخشش پل مونی غیرقابل چشم‌پوشی است، اما این فیلم با شاهکاری که می‌توانست باشد، فاصله‌ی زیادی دارد.

۸۹. دور دنیا در ۸۰ روز (Around the World in 80 Days)

• محصول: ۱۹۵۶
• کارگردان: مایکل اندرسون
• بازیگران: کانتینفلاس، دیوید نیون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۰ از ۱۰۰

دور دنیا در ۸۰ روز یکی از شلوغ‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما است و با این‌حال در ارایه‌ی داستانی جذاب ناتوان. در یکی از صحنه‌های این فیلم مبارزه‌ی گاوبازی‌ای به تصویر کشیده می‌شود که به تنهایی ۱۰۰۰۰ سیاهی‌لشکر در آن حضور دارند.

دور دنیا در ۸۰ روز، برای رسیدن به اسکار، دو فیلم کلاسیک غول (Giant) و ده فرمان (The Ten Commandments) را شکست داد. می‌شود تلاش اندرسون را تحسین کرد، اما نتیجه‌ی نهایی تلاش‌های او قابل قبول نیست.

۸۸. رانندگی برای خانم دیزی (Driving Miss Daisy)

• محصول: ۱۹۸۸
• کارگردان: بروس برسفورد
• بازیگران: مورگان فریمن، جسیکا تندی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰

طبق استانداردهای امروزی، رانندگی برای خانم دیزی با فیلمی در رابطه با نژاد یا رفاقت بودن، خیلی فاصله دارد و بعید به نظر می‌رسد که در دهه‌ی ۸۰ میلادی این‌چنین بوده باشد. ساده‌بودن و نبود پیچیدگی، به همراه بازی درخشان جسیکا تندی، باعث می‌شود بتوانید تا چند دقیقه فیلم را دنبال کنید، اما فیلم پس از مدتی خسته‌کننده می‌شود و احتمالا خوابتان خواهد برد. همه‌چیز وقتی دیوانه‌کننده‌تر می‌شود که می‌فهمید کار درست را بکن (Do the Right Thing) اسپایک لی، آن سال، حتی نامزد اسکار هم نشد.

۸۷. سواران (Cavalcade)

• محصول: ۱۹۳۲
• کارگردان: فرانک لوید
• بازیگران: دیانا وینارد، کلیو بروک
• امتیاز راتن تومیتوز: ۶۵ از ۱۰۰

اقتباس حماسی فرانک لوید از نمایشنامه‌ی نوئل کوارد، حماسی و ناامیدکننده است؛ فیلم از حقه‌های سینمایی و قاب‌بندی‌های تاریخی استفاده می‌کند، اما شخصیت‌پردازی ضعیف آن و درام خانوادگی مسخره‌اش مانع از آن می‌شود که مخاطب بتواند با داستان ارتباط برقرار کند.

این‌جا با فیلمی روبه‌رو هستیم که می‌داند چه می‌خواهد و پیش از این‌که از نقطه‌ی خاصی همه‌چیز خراب شود، همه‌چیز در آن به درستی پیش می‌رفته‌است. جایی در این فیلم اثری کامل با داستانی گیرا درباره‌ی عشق و دوستی، با ارجاعات تاریخی، نهفته است.

۸۶. تصادف (Crash)

• محصول: ۲۰۰۴
• کارگردان: پل هگیس
• بازیگران: ساندرا بولاک، دان چیدل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰

می‌توان لحظه‌هایی از درخشش را در فیلم بحث‌برانگیز هگیس پیدا کرد؛ مانند موسیقی متن جذاب و چند حرکت دوربین خیره‌کننده. هر نقطه‌ی قوت فیلم اما با داستان به‌هم‌ریخته و اشارات نژادی، طبقه‌ای و جنسیتی بی‌کیفیت آن، به کلی، نابود می‌شود.

اگرچه ساخت این فیلم با تلاش و شوق فراوان از سوی هگیس صورت گرفته و هدف، ساخت فیلمی متفاوت بوده‌است، اما تصادف هم‌چنان فیلمی سرد است و اگر، در اسکار، کوهستان بروکبک (Brokeback Mountain) را شکست نداده‌بود، حالا فیلمی فراموش‌شده‌ بود.

۸۵. ذهن زیبا (A Beautiful Mind)

• محصول: ۲۰۰۱
• کارگردان: ران هاوارد
• بازیگران: راسل کرو، جنیفر کانلی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰

درام زندگینامه‌ای ران هاوارد، درباره‌ی زندگی ریاضیدان بزرگ، جان نش، و دست‌وپنجه نرم‌کردن او با اسکیزوفرنی یکی از به‌هم‌ریخته‌ترین برندگان اسکار بهترین فیلم است. فیلمی که در صحنه‌های زیادی الهام‌بخش و درخشان است، درحالی‌که چند ثانیه بعد، در همان صحنه، احمقانه و غیرواقعی می‌شود.

راسل کرو و جنیفر کانلی تمام توان خود را می‌گذارند تا اشتباهات داستان سردرگم هاوارد را جبران کنند، اما پیچش‌های داستانی مضحک، ترسیم تصویری غیرواقعی از یک بیماری روانی و فیلم‌نامه‌ای بدون مسیر درست، این اجازه را به آن‌ها نمی‌دهند.

۸۴. کتاب سبز (Green Book)

• محصول: ۲۰۱۸
• کارگردان: پیتر فارلی
• بازیگران: ویگو مورتنسن، ماهارشالا علی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۷ از ۱۰۰

طی یکی از ضعیف‌ترین مراسم‌های اسکار، اعضای آکادمی تصمیم گرفتند بزرگ‌ترین جایزه‌ی خود را به یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های نامزدشده اهدا کنند. آن‌ها جایزه را به کتاب سبز اهدا کردند، درحالی‌که فیلم‌های دیگری مانند رما (Roma)، ستاره‌ای متولد شده‌است (A Star Is Born) و پلنگ سیاه (Black Panther) هم در بین نامزدها بودند.

کتاب سبز فیلم بدی نیست و بازی ماهارشالا علی، در نقش یک پیانیست سیاه‌پوست، فراموش‌نشدنی است، اما داستان نژاد و دوستی بین نژادی تکراری باعث می‌شود فیلم مخاطب را در مقابل چالش بزرگی قرار ندهد و احساساتی که در او ایجاد می‌کند مصنوعی باشند. فیلم با هدف مقدسی ساخته شده‌است، اما داستان به قدری ساده‌ است که پیروزی آن ساختگی به نظر می‌رسد.

۸۳. به راه خود می‌روم (Going My Way)

• محصول: ۱۹۴۴
• کارگردان: لئو مک‌کری
• بازیگران: بینگ کرازبی، بری فیتزجرالد
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰

باتوجه به داستان مذهبی و انسانی آبکی، راه خود را می‌روم نبایداسکار بهترین فیلم را به خانه می‌برد و این جایزه باید به غرامت مضاعف (Double Indemnity) بیلی وایلدر می‌رسید، اما باتشکر از حضور درخشان بینگ کرازبی، این چنین نشد.

در راه خود را می‌روم داستان تا حدی تاثیرگذار است، اما جذاب‌ترین چیز درباره‌ی فیلم، آن است که بری فیتزجرالد به‌دنبال نقش‌آفرینی خوب خود در دو بخش بهترین بازیگر ققش اصلی مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نامزد اسکار شد و در اوج ناباوری قوانین اسکار را در هم شکست.

۸۲. مردی برای تمام فصول (A Man for All Seasons)

• محصول: ۱۹۶۶
• کارگردان: فرد زینمان
• بازیگران: پل اسکوفیلد، وندی هیلر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۴ از ۱۰۰

برخلاف زندگی امیل زولا، مردی برای تمام فصول یک فیلم تاریخی قدرتمند است، اما مشکل از آن‌جایی آغاز می شود که فیلم به خودش اعتماد ندارد و این باعث می‌شود تبدیل به فیلم غیر ماندگار گردد. مردی برای تمام فصول فیلمی دیدنی است، اما، پس از دیدن، آن را فراموش می‌کنید.

۸۱. رقصنده با گرگ‌ها (Dances with Wolves)

• محصول: ۱۹۹۰
• کارگردان: کوین کاستنر
• بازیگران: کوین کاستنر، مری مکدانل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰

یکی دیگر از فیلم‌هایی که در لیست فیلم‌های ساخته‌شده با مقاصد پاک قرار می‌گیرد، رقصنده با گرگ‌ها است. فیلم به اندازه‌ای که منتقدان آن می‌خواهند فیلم بدی باشد، نیست، اما نقاط ضعف کمی ندارد. رقصنده با گرگ‌ها داستان یک سرباز دولتی را روایت می‌کند که پس از برخورد با یک بومی آمریکایی، نظرش نسبت به آن‌ها تغییر می‌کند. آن‌چه بیش از همه‌چیز معادلات ذهنی را برهم می‌زند، این است که رقصنده با گرگ‌ها توانست رفقای خوب (Goodfellas) اسکورسیزی را شکست دهد و به اسکار برسد.

۸۰. شجاع‌دل (Braveheart)

• محصول: ۱۹۹۵
• کارگردان: مل گیبسون
• بازیگران: مل گیبسون، پاتریک مک‌گوئن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸ از ۱۰۰

درست است که نمی‌توان گفت مل گیبسون بهترین کارگردان سینما است، اما بی‌شک او می‌داند چگونه فیلمی بسازد که بتواند مخاطب را راضی نگه‌دارد. با شجاع‌دل، گیبسون داستان ویلیام والاس علیه انگلستان را روایت می‌کند. داستانی پر از صحنه‌های خشن که از نظر تاریخی دقیق نیست. گیبسون در شجاع‌دل به صحنه‌های اکشن بیش از داستان‌پردازی اهمیت می‌دهد و با موفقیت فیلمی عامه‌پسند خلق می‌کند.

۷۹. بال‌ها (Wings)

• محصول: ۱۹۲۷
• کارگردان: ویلیام ای. ولمن
• بازیگران: کلارا بو، بادی راجرز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

به عنوان نخستین فیلم تاریخ سینما که توانسته است اسکار بهترین فیلم را به دست آورد، می‌توان به بال‌ها، حداقل از نظر فنی، احترام گذاشت. درام جنگی صامت، با صحنه‌های پروازی که واقعا بر روی آسمان ضبط شده‌اند، شما را میخ‌کوب می‌کند، اما درنهایت با داستان عاشقانه‌ای بی‌ربط همه‌چیز را عقیم رها می‌نماید. بااین‌حال نماهای درخشان فیلم به یادماندنی هستند.

۷۸. قرارداد شرافتمندانه (Gentleman’s Agreement)

• محصول: ۱۹۴۷
• کارگردان: الیا کازان
• بازیگران: گریگوری پک، دوروتی مک‌گوایر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۶ از ۱۰۰

قرارداد شرافتمندانه داستان خبرنگاری را روایت می‌کند که به عنوان یک یهودی سعی می‌کند داستانی درباره‌ی ضدیهودیت بنویسد. فیلم باتوجه به زمان اکران، فیلمی پیش‌رو در محتوا محسوب می‌شود و کازان بازهم، مانند همیشه، مستقیم سر اصل مطلب می‌رود. قرارداد شرافتمندانه یکی از آن فیلم‌های با نیت پاک است.

۷۷. خارج از آفریقا (Out of Africa)

• محصول: ۱۹۸۵
• کارگردان: سیدنی پولاک
• بازیگران: مریل استریپ، رابرت ردفورد
• امتیاز راتن تومیتوز: ۶۲ از ۱۰۰

خارج از آفریقا از آن فیلم‌های سوگلی اعضای آکادمی طی دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی است؛ داستان عاشقانه‌ای نفرین‌شده، دو ستاره‌ی سینمایی و صحنه‌های چشم‌گیر که معمولا برای مخفی کردن نواقص داستان از آن‌ها استفاده می‌شد. نگاه سیدنی پولاک سنتی است و او سعی داشته درامی اشک‌آور خلق نماید، اما متاسفانه این درام به آن اندازه که باید، مخاطب را جذب نمی‌کند.

۷۶. زیبایی آمریکایی (American Beauty)

• محصول: ۱۹۹۹
• کارگردان: سم مندس
• بازیگران: کوین اسپیسی، آنت بنینگ
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰

فیلمی که حالا، باتوجه به اقدامات بازیگر نقش اصلی‌اش، تبدیل به فیلمی ممنوعه شده‌است، داستان مرد میان‌سالی را روایت می کند که هرگز توانایی و جسارت واردشدن به زمینه‌های جدید، در زندگی، را ندارد.

فیلم با سبک مخصوص مندس ساخته شده‌است و از استحکام کافی برخوردار است، اما مطالعه‌ی مندس در زمینه‌ی ناکارآمدی بنیان خانواده به نظر ناقص می‌آید. فیلم شامل تصاویری درخشان است و آنت بنینگ و کوین اسپیسی در آن کم‌نظیرند، اما فراتر از این چیزی برای دیدن وجود ندارد.

۷۵. میلیونر زاغه‌نشین (Slumdog Millionaire)

• محصول: ۲۰۰۸
• کارگردان: دنی بویل
• بازیگران: دو پاتل، فریدا پینتو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰

دنی بویل همیشه استعداد خاصی در زمینه‌ی روایت داستان‌هایی درباره‌ی نیمه‌ی تاریک انسان‌ها داشته‌است و به همین دلیل است که وقتی میلیونر زاغه‌نشین اسکار را برد، باعث شگفتی بود. داستان بویل درباره‌ی عشق و سرنوشت بیش از حد ساده بود و در همان حال اما توانست جمعیت را راضی نگه‌دارد. اگر این فیلم در سالی که سینما حال بهتری داشت ساخته می‌شد، هرگز به این جایزه نمی‌رسید.

۷۴. نمی‌توانی این را با خودت ببری (You Can’t Take It with You)

• محصول: ۱۹۳۸
• کارگردان: فرانک کاپرا
• بازیگران: جان آرتور، لیونل باریمور
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

نمی‌توانی این را با خودت ببری بهترین فیلم فرانک کاپرا نیست، بلکه تنها نمادی است از یکی دیگر از داستان‌های محبوب اعضای آکادمی؛ داستانی درباره‌ی عشق، خانواده و ارزش پول. این فیلم را نمی‌توان محبوب نامید، اما نمی توان از آن متنفر بود؛ به‌خصوص وقتی جیمز استوارت در آن ایفای نقش می‌کند.

۷۳. الیور! (Oliver!)

• محصول: ۱۹۶۸
• کارگردان: کارول رید
• بازیگران: الیور رید، ران مودی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

الیور موزیکالی است که بیش از این‌که به خاطر دست‌آوردهایش به یاد آورده شود، به دنبال اثر کلاسیکی که از آن اقتباس شده‌است به خاطر آورده می‌شود. اگرچه رید برای کارگردانی فیلمی موزیکال ساخته نشده‌بود اما تمام تلاش خود را کرد تا بتواند داستان دیکنز را بر پرده‌ی نقره‌ای بیاورد.

متاسفانه آن‌چه همیشه در ذهن مخاطبان سینما می‌ماند، این است که این فیلم، ۲۰۰۱: یک ادیسه‌ی فضایی (۲۰۰۱: A Space Odyssey) کوبریک را شکست داد و به اسکار رسید. تصمیمی که با گذشتن زمان، اشتباه بودن آن بیشتر مشخص می‌شود.

۷۲. گاندی (Gandhi)

• محصول: ۱۹۸۲
• کارگردان: ریچارد اتنبرا
• بازیگران: بن کینگزلی، مارتین شین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵ از ۱۰۰

انتقادهای زیادی به فیلم بیوگرافی اتنبرا وارد است؛ از کارگردانی خشک آن گرفته تا داستان ساده‌اش و مدت زمان طولانی آن و با این‌حال تمام نواقص فیلم به زیر سایه‌ی نقش‌آفرینی درخشان کینگزلی رفته‌است. کینگزلی که در آن زمان بازیگری ناشناخته بود، تبدیل به نقطه قوت فیلم می‌شود و هیچ جنبه‌ی دیگری از فیلم به اندازه‌ی او درخشان نیست.

۷۱. ژی‌ژی (Gigi)

• محصول: ۱۹۵۸
• کارگردان: وینسنت مینلی
• بازیگران: لزلی کارون، لوئی ژوردان
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰

ژی‌ژی قطعا از داستان عاشقانه‌ی مرکزی ناموثر خود رنج می‌برد، اما می‌توان در این فیلم چیزهایی پیدا کرد که ارزش دیدن داشته باشند. هرگز فراموش نمی‌شود که ژی‌ژی در سالی که سرگیجه (Vertigo) هیچکاک ساخته شد و نامزد اسکار نشد، توانست این جایزه را بدست آورد. بااین‌حال پرتره‌ی زیبای ژی‌ژی از پاریس و بازی درخشان لزلی کارون فراموش‌نشدنی هستند.

۷۰. آرتیست (The Artist)

• محصول: ۲۰۱۱
• کارگردان: میشل آزاناویسوس
• بازیگران: ژان دوژاردن، برنیس بژو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

داستان رمانتیک آزاناویسوس که ارجاع مستقیمی به سینمای صامت دارد، یکی از بحث‌برانگیزترین برندگان اسکار است. آرتیست از آن فیلم‌های سیاه-سفید و بامزه‌ای است که هنگام دیدن آن لذت می‌برید و با این‌حال فیلمی نیست که دوبار تماشایش کنید. فیلم به اندازه‌ی کافی جذاب است، اما گذر زمان مشخص کرده‌است که هالیوود این فیلم را انتخاب کرده‌است، چون عاشق ارجاع به گذشته است.

۶۹. نیش (The Sting)

• محصول: ۱۹۷۳
• کارگردان: جورج روی هیل
• بازیگران: پل نیومن، رابرت ردفورد
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

نیش اساسا فیلم خوبی است؛ فیلمی که یک‌بار دیگر بوچ کسیدی جورج روی هیل با بازی پل نیومن را با ساندنس کید با بازی رابرت ردفورد برای سرقتی دیگر همراه کرده‌است. وقتی فیلم را تماشا می‌کنید، لذت‌بخش است، اما هرگز احساس نمی‌کنید که درحال تماشای یک فیلم برنده‌ی اسکار هستید؛ به خصوص وقتی آن را در کنار نامزدهای دیگری مانند دیوارنویسی آمریکایی (American Graffiti) و جن‌گیر (The Exorcist) قرار می‌دهید.

۶۸. سخنرانی پادشاه (The King’s Speech)

• محصول: ۲۰۱۰
• کارگردان: تام هوپر
• بازیگران: کالین فرث، جفری راش
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

این فیلم هرگز نباید شبکه اجتماعی (The Social Network) دیوید فینچر را شکست می‌داد و با این‌حال وقتی چنین کرد، باعث تعجب مخاطبان نشد، چرا که این‌چنین درام‌هایی دقیقا از همان‌هایی است که آکادمی دوست دارد. نمی‌توان انکار کرد که فرث و راش در بهترین حالت خود هستند و با این‌حال شبکه‌ اجتماعی نباید شکست می‌خورد.

۶۷. آرگو (Argo)

• محصول: ۲۰۱۲
• کارگردان: بن افلک
• بازیگران: بن افلک، برایان کرانستون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

آرگو سبک فیلم‌سازی قدیمی را با سیاست‌های مدرن و درخشندگی هالیوودی ترکیب می‌کند و در همان‌حال محافظه‌گر است. بن افلک طنازی سطحی را وارد داستان کم‌دقت خود می‌کند و بااین‌حال مخاطبان را راضی نگه می‌دارد.

۶۶. اشک‌ها و لبخندها (The Sound of Music)

• محصول: ۱۹۶۵
• کارگردان: رابرت وایز
• بازیگران: جولی اندروز، کریستوفر پلامر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰

این اقتباس وایز از موزیکال ریچارد رادجرز و اسکار همرشتاین، با گذشت زمان، تبدیل به یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما شده‌است و آهنگ‌های گیرا و نگاه جهانی او است که مانع منفورشدن آن می‌شود. اشک‌ها و لبخندها فیلم کلاسیکی است که لبخند بر لبتان می‌آورد و از این پیش‌تر نمی‌رود.

۶۵. تام جونز (Tom Jones)

• محصول: ۱۹۶۳
• کارگردان: تونی ریچاردسون
• بازیگران: آلبرت فینی، سوزانا بورک
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰

تام جونز تا آن‌جا که یک فیلم می‌تواند بحث برانگیز باشد، بحث برانگیز است. تام جونز یک کمدی معمولی است که شخصیت‌های خود را در ملودرامی رمانتیک قرار می‌دهد و این روند ناقص خود را رها نمی‌کند. شاید مجبور باشید چند مرتبه فیلم را ببینید تا متوجه شوید داستان چیست.

۶۴. گرند هتل (Grand Hotel)

• محصول: ۱۹۳۲
• کارگردان: ادموند گولدینگ
• بازیگران: گرتا گاربو، جان باریمور
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰

گرند هتل بدون این‌که در هیچ رشته‌ی دیگری نامزد اسکار شود، توانست اسکار بهترین فیلم را به‌دست آورد. این فیلم مملو است از بازیگران درخشانی که در کنار یک‌دیگر اثری کم‌نظیر خلق کرده‌اند. گرند هتل نواقص خودش را دارد، اما به طور چشم‌گیری خوش‌ساخت است.

۶۳. شکسپیر عاشق (Shakespeare in Love)

• محصول: ۱۹۹۸
• کارگردان: جان مدن
• بازیگران: گوئیت پالترو، جوزف فاینز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰

ممکن است این پیروزی یکی از غیرمنتظره‌ترین‌ها باشد، چرا که با شکست دادن نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan) و خط باریک سرخ (The Thin Red Line) حاصل‌شده است، اما شکسپیر عاشق از آن‌چه به نظر می‌رسد جذاب‌تر است.

خودآگاهی و جذابیت این داستان عاشقانه، باعث می‌شود دیدن آن سرگرم‌کننده شود. درست است که ارتباط فیلم با تهیه‌کننده‌ی بدنام هالیوود، هاروی واینشتاین و شکست دادن فیلم‌هایی که از آن بهتر بودند، باعث بدنامی فیلم شده‌است، اما شکسپیر عاشق لیاقت یک شانس دوباره را دارد.

۶۲. شورش در بونتی (Mutiny on the Bounty)

• محصول: ۱۹۳۵
• کارگردان: فرانک لوید
• بازیگران: چارلز لوتن، کلارک گیبل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

فرانک لوید یک‌بار دیگر بازگشته‌است و این‌بار با اقتباسی درخشان از رمان شورش در بونتی ۱۹۳۲؛ فیلمی پیش‌رو در ژانر ماجراجویی دریایی با اکشن بی‌رحمانه و طراحی صحنه‌ی درخشان همراه با بازی درخشان کلارک گیبل و چارلز لوتن. درست است که فیلم نقاط ضعف خود را در زمینه‌ی دقت‌های تاریخی و خشک‌بودن در بعضی دقایق دارد، اما هم‌چنان فیلمی مهم در تاریخ سینما است.

۶۱. ارابه‌های آتش (Chariots of Fire)

• محصول: ۱۹۸۱
• کارگردان: وسلی راگلز
• بازیگران: ریچارد دیکس، آیرین دان
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰

باتوجه به محتوای فیلم، یک‌بار دیگر می‌شد، از پیش، پیش‌بینی کرد که ارابه‌های آتش می‌تواند اسکار را به خانه ببرد. اگرچه فیلم کاملا قابل پیش‌بینی و درامی باسوگیری است، اما داستان حقه‌های مخصوص به خود را درون آستین دارد و در نهایت توانست با موفقیت آرای اعضای آکادمی را به‌دست آورد.

۶۰. فارست گامپ (Forrest Gump)

• محصول: ۱۹۹۴
• کارگردان: رابرت زمکیس
• بازیگران: تام هنکس، رابین رایت
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۰ از ۱۰۰

این روایت زمکیس، درباره‌ی مردی ساده با دلی بزرگ که ناخواسته درگیر بخشی از تاریخ این جهان می‌شود، ساده‌لوحانه است، اما نگاهی جدید به آمریکای پس از جنگ جهانی دوم دارد. تام هنکس تلاش فراوانی در راستای شکل‌دادن به این شخصیت ماندگار می‌کند و یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه‌ی خود را ارایه می‌دهد.

در همان حال زمکیس هم تمام توانش را به کار می‌گیرد، تا فیلم بتواند در هر لحظه مخاطبان را راضی نگه دارد؛ هردوی آن‌ها موفق می‌شوند و اگر با احساسات افراطی فیلم مخالف نباشید، می‌توان آن را یکی از فیلم‌های ماندگار نامید.

۵۹. مرد بارانی (Rain Man)

• محصول: ۱۹۸۸
• کارگردان: بری لوینسون
• بازیگران: تام کروز، داستین هافمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

اگر می‌خواهید بدانید یک بازیگر خوب، با مواد خام درست، می‌تواند چقدر خوب ظاهر شود، تام کروز در مرد بارانی را ببینید. اگرچه مرد بارانی با بازی درخشان داستین هافمن در نقش یک مرد اوتیسمی در خاطره‌ها ماندگار شده‌است، نمی‌توان درخشش تام کروز در کنار او را فراموش کرد.

مرد بارانی روحیه‌بخش و گاهی لذت‌بخش است و از دو بازیگر در بهترین حالت خودشان استفاده می‌کند و از فیلم‌نامه‌ای استفاده می‌کند که شخصیت‌های خود را در بهترین حالت‌شان در درامی جذاب به کار می‌گیرد. بعضی از شوخی‌های مرد بارانی اما، حالا با گذشت زمان، خاصیت خودشان را از دست داده‌اند و همه موافق‌اند که مرد بارانی هرگز نباید میسیسیپی می‌سوزد (Mississippi Burning) را شکست می‌داد.

۵۸. کودا (CODA)

• محصول: ۲۰۲۱
• کارگردان: سیان هدر
• بازیگران: امیلیا جونز، تروی کوتسور
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

برنده‌ی غیرمنتظره‌ی اسکار ۲۰۲۲ داستان خانواده‌ای لال را روایت می‌کند که دختر کوچک آن‌ها می‌تواند بشنود. کودا داستان خود را با آرامش و خونسردی روایت می‌کند و بازیگران آن به درستی وظایفشان را انجام می‌دهند. پایان فیلم تا حد زیادی مشخص است و با این‌حال روند جذاب فیلم شما را در جریان نگه می‌دارد.

۵۷. شیکاگو (Chicago)

• محصول: ۲۰۰۲
• کارگردان: راب مارشال
• بازیگران: رنی زلوگر، کاترین زتا جونز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰

شیکاگو فیلمی است که یگ‌بار دیگر توانست ژانر موزیکال را نجات دهد و تبدیل به نخستین فیلم موزیکالی شد که از زمان الیور ۱۹۶۸ توانست اسکار بهترین فیلم را به خانه ببرد. وقتی شیکاگو را حالا، پس از گذشت بیست سال، دوباره تماشا می‌کنیم، درمی‌یابیم که چرا توانست تا این حد در دل مخاطبان جا بگیرد.

فیلم سرشار است از صحنه‌های رنگارنگ و درخشان و داستان قتل آبکی آن با فرم فیلم منطبق است. شیکاگو یک فیلم اصیل و محکم نیست، اما وقتی یک فیلم تا این اندازه جذاب است، چه کسی اهمیت می‌دهد؟

۵۶. راکی (Rocky)

• محصول: ۱۹۷۶
• کارگردان: جان جی. آویلدسن
• بازیگران: سیلوستر استالونه، تالیا شایر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰

از بین تمام برندگان اسکار بهترین فیلم، راکی مخاطب‌پسندترین است؛ الهام‌بخش، روحیه‌بخش و سفری قهرمانانه با دیالوگ‌های دهن پرکن. از نگاه مخاطبان امروزی راکی نه جدید است و نه چالش برانگیز، اما هیچ‌کدام این‌ها مهم نیست.

استالونه تمام احساسات خود را به نمایش می‌گذارد تا راکی در بالاترین سطح ممکن خلق شود. فیلم‌های ورزشی دیگری هم بوده‌اند که ریسک‌های بزرگ‌تری کرده‌اند و فیلم‌های بهتری هم بوده‌اند، اما هیچ‌کدام آن‌ها به اندازه‌ی راکی دوست‌داشتنی نبودند.

۵۵. کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer)

• محصول: ۱۹۷۹
• کارگردان: رابرت بنتون
• بازیگران: مریل استریپ، داستین هافمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵ از ۱۰۰

در یک دنیای عادلانه، کریمر علیه کریمر هرگز نمی‌توانست در مقابل اینک آخرالزمان (Apocalypse Now)، شاهکار جنگی کوپولا، به پیروزی برسد و اسکار را به خانه ببرد، اما اجازه ندهید این اسکار ناعادلانه، قضاوتتان را تحت‌تاثیر قرار دهد.

در کنار درخشش بازیگران نقش اصلی خود، درام خانوادگی بنتون، درباره‌ی طلاق و فرزندپروری، گرم و هوشمندانه است. با این‌که امروزه شاید با آن نامانوس باشید، اما فیلم بازهم شما را غافلگیر خواهد کرد.

۵۴. بن هور (Ben-Hur)

• محصول: ۱۹۵۹
• کارگردان: ویلیام وایلر
• بازیگران: چارلتون هستون، جک هاوکینز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰

بیش از هرچیز، بن هور برای صحنه‌های عظیم و سکانس رقابت ارابه‌ها شناخته می‌شود. بن هور با بازی درخشان چارلتون هستون داستانی از خیانت و انتقام را روایت می‌کند. صحنه‌های اکشن فیلم با گذشت زمان جذابیت خود را از دست داده‌اند و با این‌حال بن هور نماد یک فیلم بلاک‌باستری و سرگرم‌کننده‌ی اصیل است. اگرچه زمان فیلم کمی طولانی است، اما شما با بهترین اقتباس تاریخ سینما از داستان بن هور طرف هستید.

۵۳. تمام مردان شاه (All the King’s Men)

• محصول: ۱۹۴۹
• کارگردان: رابرت راسن
• بازیگران: برودریک کرافورد، جان درک
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

درام‌ سیاسی‌بودن یکی از عناصر کلیدی مشترک بسیاری از فیلم‌هایی است که برنده‌ی اسکار بهترین فیلم شده‌اند و رابرت راسن یکی از بهترین‌های این ژانر را خلق کرده‌است. او این فیلم را از رمانی که سال ۱۹۴۶ نوشته شده‌است، اقتباس کرده‌ و داستان آن با پیچش‌های فراوان و لحظات غیرمنتظره‌ی فراوان، به حدی جذاب است که به عقیده‌ی اکثر سینمادوستان این فیلم را بهتر از بازسازی ۲۰۰۶ شان پن کرده‌است.

۵۲. گلادیاتور (Gladiator)

• محصول: ۲۰۰۰
• کارگردان: ریدلی اسکات
• بازیگران:راسل کرو، واکین فینیکس
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۷ از ۱۰۰

داستان حماسی شمشیر و تیر ریدلی اسکات فیلمی منحصربه‌فرد است. می‌توان فیلم را به خاطر روایت ساده‌اش، صحنه‌های اکشن درخشان‌اش یا نقش‌آفرینی‌های به یاد ماندنی‌اش دوست داشت. از نظر روایی، فیلم به تمام احساساتی که می‌شناسید، ضربه می‌زند و آن‌ها را از درون شما بیرون می‌کشد، اگرچه هیچ‌کدام از نقاط عطف داستان شما را شگفت‌زده نخواهد کرد. این فیلم می‌توانست به سادگی فراموش شود، اما ساخت درخشان آن، مانع از این اتفاق می‌شود.

۵۱. بردمن (Birdman)

• محصول: ۲۰۱۴
• کارگردان: الخاندرو گونسالس اینیاریتو
• بازیگران: مایکل کیتون، ادوارد نورتون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰

به سختی می‌توان بین فیلم‌های برنده‌ی اسکار بهترین فیلم سال‌های اخیر، فیلمی به خاصی بردمن اینیاریتو پیدا کرد. در این فیلم اینیاریتو، در یک برداشت، داستان هنرپیشه‌ی سال‌خورده‌ای را روایت می‌کند که در تلاش است حرفه‌ی بازیگری خود را، با اجرای یک نمایش در برادوی که از همان ابتدا نفرین‌شده‌است، نجات دهد.

مایکل کیتون در یکی از شخصی‌ترین نقش‌آفرینی‌های خود می‌درخشد و بردمن در کنار جذاب بودن، برای مخاطب ناشناس و جدید هم هست. اینیاریتو داستانی سوررئال را به حدی جذاب روایت می‌کند که نمی‌توان به آن احترام نگذاشت.

۵۰. مارتی (Marty)

• محصول: ۱۹۵۵
• کارگردان: دلبرت من
• بازیگران: ارنست بورگناین، بتسی بلر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

با داستان عاشقانه‌ای سرراست و ساختی بحث برانگیز، مارتی یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های برنده‌ی اسکار بهترین فیلم است. مارتی داستان عاشقانه‌ای ناامیدکننده را روایت می‌کند که در آن خانواده‌ی مارتی در نقش ضدقهرمان‌های فیلم ظاهر می‌شوند.

مارتی اما ناامید نمی‌شود و به سرانجامی شاد می‌رسد. بازی درخشان بورگناین هم یکی دیگر از نقاط قوتی است که باعث ماندگاری مارتی شده. شاید مارتی بزرگ‌ترین قانون‌شکنی نباشد که اسکار بهترین فیلم را برده‌است، اما بی‌شک یکی از محبوب‌ترین‌ها است.

۴۹. خانم مینی‌ور (Mrs. Miniver)

• محصول: ۱۹۴۲
• کارگردان: ویلیام وایلر
• بازیگران: گریر گارسون، والتر پیجن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

درام وایلر درباره‌ی زن خانه‌داری دور از سیاست که سعی دارد، طی جنگ جهانی دوم، خانواده‌ی خود را متحد نگه‌دارد، تقریبا یک فیلم تبلیغاتی خالص است و بااین‌حال این فیلم هرگز قدرت و انعطاف خود را از دست نمی‌دهد. بعضی از لحظات فیلم شاید به چشم مخاطب امروزی تاریخ گذشته به نظر برسد، اما هم‌چنان نمی‌توان از تاثیری که این فیلم بر قلب مخاطب می‌گذارد، جلوگیری کرد.

۴۸. کابوی نیمه‌شب (Midnight Cowboy)

• محصول: ۱۹۶۹
• کارگردان: جان شلزینجر
• بازیگران: داستین هافمن، جان ویت
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

نقاط ضعف کابوی نیمه‌شب، از زمان اکرانش، تا به امروز بیش‌تر و بیش‌تر کشف شده‌اند و با این‌حال این فیلم یکی از تاریک‌ترین و صمیمی‌ترین فیلم‌های برنده‌ی اسکار بهترین فیلم باقی مانده‌است و روایتی نامعمول از دوستی‌ای نامعمول را به مخاطب عرضه می‌کند.

مطالعه ای گیرا درباره‌ی دو روح گمشده در دل شهر نیویورک. داستانی که هرچه پیش‌تر می‌رود، غم‌انگیزتر و واقعی‌تر می‌گردد و به جان ویت و داستین هافمن اجازه می‌دهد تا هرچه دارند، رو کنند. شخصیت‌هایی که می‌توانند تا این اندازه دلتان را بشکنند، در هر فیلمی که باشند، لایق اسکار هستند.

۴۷. یک آمریکایی در پاریس (An American in Paris)

• محصول: ۱۹۵۱
• کارگردان: وینسنت مینلی
• بازیگران: جین کلی، لزلی کارون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

در رقابت عظیم موزیکال‌ها در دهه‌ی ۵۰ میلادی، یک آمریکایی در پاریس به عنوان یکی از بهترین‌ها شناخته می‌شود؛ فیلمی با حضور جین کلی و لزلی کارون، ترکیب‌شده با تصاویر رنگارنگ و پرنشاط وینسنت مینلی. فیلم برای یک لحظه هم خسته‌کننده نمی‌شود و صحنه‌ی رقص باله‌ی بیست دقیقه‌ای آن، یکی از بزرگ‌ترین دست‌آوردهای تاریخ این ژانر است.

۴۶. چه سرسبز بود دره من (How Green Was My Valley)

• محصول: ۱۹۴۱
• کارگردان: جان فورد
• بازیگران: والتر پیجین، مورین اوهارا
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

اگرچه چه سرسبز بود دره من، باتوجه به این که با شکست دادن همشهری کین به این اسکار رسیده‌است، شاید فیلم لایقی به نظر نیاید، اما این نکته از جذابیت‌های این درام بی‌نقص درباره‌ی فروپاشی یک خانواده‌ی ولزی معدن‌کار نمی‌کاهد.

با هنر خودش، جان فورد این داستان حماسی را به تصویر می‌کشاند و با تیم بازیگری‌ای درخشان، از جمله دونالد کریسپ، هر پیچش داستانی را تبدیل به مشتی کوبنده بر نگاه مخاطب می‌کند. اگرچه این فیلم به خوبی همشهری کین نیست و حتی بهترین اثر فورد هم محسوب نمی‌شود، اما به اندازه‌ی آن‌ها می‌تواند مخاطبان را درگیر خودش کند و آن‌ها را به گریه بیاندازد.

۴۵. در گرمای شب (In the Heat of the Night)

• محصول: ۱۹۶۷
• کارگردان: نورمن جویسون
• بازیگران: سیدنی پوآتیه، راد استایگر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

مرکز این شاهکار جویسون، سیدنی پوآتیه است؛ کارآگاهی که برای حل یک پرونده‌ی قتل مشکوک، به دنبال سرنخ است و در همان حال باید با نژادپرستی موجود در جنوب آمریکا هم بجنگد. با گذشت سال‌ها، در گرمای شب بیش از پیش جاافتاده‌است و حالا می‌توان فهمید که جویسون در ۱۹۶۷ چه شاهکاری آفریده‌است.

۴۴. اسپات‌لایت (Spotlight)

• محصول: ۲۰۱۵
• کارگردان: تام مک‌کارتی
• بازیگران: مارک رافلو، مایکل کیتون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

اسپات‌لایت که در کنار اسکار بهترین فیلم، تنها یک اسکار دیگر گرفته‌است، شاید برنده‌ای غیرمنتظره به نظر می‌رسید، اما این فیلم برنده‌ای لایق بود. اسپات‌لایت توانست فیلم‌های درخشانی مانند بازگشته (The Revenant) و مدمکس: جاده خشم (Mad Max: Fury Road) را شکست دهد و با پرتره‌ی وحشتناکی که از سواستفاده‌ی روحانیان از کودکان ترسیم کرده‌بود، اسکار را به خانه ببرد. اسپات‌لایت از آن فیلم‌هایی است که با گذشت زمان، تبدیل به فیلمی کلاسیک خواهد شد.

۴۳. ربه‌کا (Rebecca)

• محصول: ۱۹۴۰
• کارگردان: آلفرد هیچکاک
• بازیگران: لارنس الیویه، جوآن فونتین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

تنها فیلمی که توانست برای آلفرد هیچکاک فقید یک اسکار به ارمغان بیاورد، فیلمی است که احتمالا در بین ۱۰ فیلم برتر او هم جای ندارد. ربه‌کا یک تریلر هالیوودی است که زمینه‌های عاشقانه، وحشت و رازآلود را در خود جای داده‌است.

هیچکاک پس از نخستین فیلم آمریکایی خود، به سراغ پروژه‌های بزرگ‌تر و جاه‌طلبانه‌تری رفت، اما انرژی‌ای که او بر سر این فیلم خرج کرده‌است، انکارنشدنی است. مانند سایر فیلم‌های هیچکاک، ربه‌کا هم با گذشت زمان تبدیل به فیلمی مهم شد و یک بار دیگر مشخص کرد که استاد تعلیق سینما کار بیهوده انجام نمی‌دهد.

۴۲. شرایط مهرورزی (Terms of Endearment)

• محصول: ۱۹۸۳
• کارگردان: جیمز ال. بروکس
• بازیگران: شرلی مک‌لین، جک نیکلسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸ از ۱۰۰

بهترین قسمت درام اشک‌آور بروکس، هوشمندی و بالغ‌بودن آن است. درام فیلم به‌اندازه‌ای حقیقی است که حتی یک ثانیه حالت تحمیلی به خود نمی‌گیرد. روایت داستانی صمیمانه از عشقی جدید، پیچیدگی‌های رابطه‌ی مادر و دختر و شکستن قلب مخاطبان، نکاتی هستند که شرایط مهرورزی را متفاوت کرده‌اند.

۴۱. مردم معمولی (Ordinary People)

• محصول: ۱۹۸۰
• کارگردان: رابرت ردفورد
• بازیگران: دونالند ساترلند، مری تایلر مور
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

رابرت ردفورد مدت‌ها مرد نقش اصلی محبوب هالیوود بود و بعدتر، با نخستین تجربه‌ی کارگردانی‌اش، توانست به همه ثابت کند که در پشت دوربین هم می‌تواند بدرخشد. فیلم نگاهی عمیق به زندگی یک خانواده‌ی رنج‌دیده می‌اندازد و مخاطب را با صداقتی بی‌رحمانه روبه‌رو می‌کند. از نخستین نما تا آخرین آن، مردم معمولی روایتی غم‌انگیز و اشک‌آور است.

۴۰. رفتگان (The Departed)

• محصول: ۲۰۰۶
• کارگردان: مارتین اسکورسیزی
• بازیگران: لئوناردو دی‌کاپریو، مت دیمون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

دیوانه‌کننده است که رفتگان نخستین و تنها اسکار کارگردانی را برای اسکورسیزی به ارمغان آورده و بااین‌حال این اسکار همراه با یک اسکار بهترین فیلم به دست اسکورسیزی رسید. با گروه بازیگری‌ای کارآزموده و داستان جنایی‌ای با پیچش‌های خیره‌کننده، این فیلم تبدیل به یک بازسازی درخشان از فیلم امور دوزخی (Infernal Affairs) ۲۰۰۲ شد.

بله اسکورسیزی باید برای راننده تاکسی (Taxi Driver)، گاو خشمگین (Raging Bull)، رفقای خوب و خیلی دیگر از فیلم‌هایش اسکار می‌برد، اما رفتگان اسکاری برای او به دست آورد که تبدیل به یک اسکار از روی دلسوزی نشد.

۳۹. شکل آب (The Shape of Water)

• محصول: ۲۰۱۷
• کارگردان: گیرمو دل‌تورو
• بازیگران: سالی هاوکینز، مایکل شنون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰

درست مانند رفتگان اسکورسیزی، شکل آب هم بهترین اثر دل‌تورو نیست، اما این به معنای آن نیست که این فیلم لیاقت اسکار راندارد. فیلم داستان یک زن لال که عاشق یک موجود دریایی به اسارت گرفته‌شده می‌شود را روایت می‌کند. داستان عاشقانه‌ای فانتزی که با طراحی صحنه‌ی درخشان و بازی دل‌نواز سالی هاوکینز جان می‌گیرد.

۳۸. تایتانیک (Titanic)

• محصول: ۱۹۹۷
• کارگردان: جیمز کامرون
• بازیگران: لئوناردو دی‌کاپریو، کیت وینسلت
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰

درست است که تایتانیک نقاط ضعف خود را دارد، از اشتباهات تاریخی گرفته تا دیالوگ‌های گاها افتضاح، اما تمام این نقاط ضعف، توسط طراحی صحنه و لباس درخشان و داستان عاشقانه‌ی مرکزی جذاب آن پوشش داده می‌شود.

سخت است که داستان عاشقانه‌ی این دو جوان را که می‌دانیم زمان زیادی ندارند، ببینیم و تحت تاثیر قرار نگیریم. تایتانیک نماد درست ساختن یک فیلم گران است؛ فیلمی که با وجود ضعف‌هایش، چاره‌ای جز ستایش کردن آن و اشک ریختن همراه آن ندارید.

۳۷. بانوی زیبای من (My fair lady)

• محصول: ۱۹۶۴
• کارگردان: جرج کیوکر
• بازیگران: آدری هپبورن، رکس هریسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

بانوی زیبای من موزیکالی الهام گرفته از نمایش موزیکال جرج برنارد شاو، پیگمالیون (Pygmalion) است و در آن آدری هپبورن نقش دختر گل‌فروشی از سطح پایین جامعه را ایفا می‌کند که با کمک‌های یک پروفسور، قرار است تبدیل به انسانی فرهیخته شود.

اگرچه آوازهای هپبورن توسط مارنی نیکسون دوست‌داشتنی خوانده و صداگذاری شدند، اما داستان گیرا و اخلاقی فیلم درباره‌ی جنسیت، طبقات اجتماعی و فقر، این نقطه‌ی ضعف را به خوبی پوشش داده است. فیلم هنوز هم می‌تواند مخاطبان امروزی را راضی نگه‌دارد و این نشان می‌دهد که چقدر از زمانه‌ی خود جلوتر بوده‌است.

۳۶. داستان وست ساید (West Side Story)

• محصول: ۱۹۶۱
• کارگردان: جروم رابینز، رابرت وایز
• بازیگران: ناتالی وود، ریچارد بیمر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

به‌تازگی اسپیلبرگ نسخه‌ای مدرن از این موزیکال کلاسیک را بازسازی کرده‌است. داستان وست ساید در بعضی لحظه‌ها نمی‌تواند مخاطب امروزی را با خود همراه کند، اما فیلم به‌اندازه‌ای لذت‌بخش و در نهایت تراژیک است که حالا پس از گذشت شصت سال هم نمی‌توان آن را فراموش کرد.

۳۵. تعطیلی ازدست‌رفته (The Lost Weekend)

• محصول: ۱۹۴۵
• کارگردان: بیلی وایلدر
• بازیگران: ری میلند، جین وایمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

حتی اگر تعطیلی از دست رفته‌ی بیلی وایلدر را ندیده باشید، می‌توانید ری میلند را درحالی‌که زیر چراغ‌های نئون نشسته‌است و درحال روبه‌روشدن با احساسات خودش است، تصور کنید. فیلم داستانی تلخ درباره‌ی یک نویسنده‌ی معتاد به الکل که دیگر نمی‌تواند ادامه دهد را روایت می‌کند.

کاوش هوشمندانه و بالغانه‌ی وایلدر در زمینه ی اعتیاد، اگرچه ممکن است در چشم مخاطبان امروزی کمی ملودراماتیک به نظر بیاید، اما درنهایت صداقت فیلم، مخاطب را جذب خواهد کرد. ساختن فیلمی درباره‌ی اعتیاد چیز جدیدی نیست، اما تعطیلی از دست رفته هم‌چنان یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها در زمینه‌ی به تصویر کشیدن موثر این موضوع بر پرده‌ی نقره‌ای است. این فیلم مهر تایید دیگری است بر این که وایلدر دو دهه در سینما بدون نقص عمل کرده‌است.

۳۴. سرزمین آواره‌ها (Nomadland)

• محصول: ۲۰۲۰
• کارگردان: کلویی ژائو
• بازیگران: فرانسیس مک‌دورمند، دیوید استراتن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

درام سرشار از آرامش کلویی ژائو درباره‌ی زن بیوه‌ای که پس از اخراج از محل کار خود، به دنبال یک شکست اقتصادی سراسری، تصمیم می‌گیرد سبک زندگی خود را به کوچ‌نشینی تغییر دهد. فیلم روایتی روحیه‌بخش و تحلیلی از غم، شخصیت و عدم اطمینان‌داشتن نسبت به زندگی است.

۳۳. ارتباط فرانسوی (The French Connection)

• محصول: ۱۹۷۱
• کارگردان: ویلیام فریدکین
• بازیگران: جین هکمن، فرناندو ری
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی، نه تنها بهترین دهه برای فیلم‌های سینمایی بود، بلکه یکی از سخت‌ترین دهه‌ها برای انتخاب برنده‌ی اسکار بهترین فیلم هم بود. این مسیر از ارتباط فرانسوی فریدکین آغاز شد. این فیلم داستان پلیسی را روایت می‌کند که در تلاش است یک باند مواد مخدر را از بین ببرد. صحنه‌های اکشن و صحنه‌های تعقیب و گریز ماشینی فیلم خیره‌کننده‌اند و جین هکمن در بالاترین سطح حرفه‌ای خود قرار دارد.

۳۲. محبوب میلیون دلاری (Million Dollar Baby)

• محصول: ۲۰۰۴
• کارگردان: کلینت ایستوود
• بازیگران: هیلاری سوانک، کلینت ایستوود
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

دومین فیلم ایستوود که توانست اسکار بهترین فیلم را به دست آورد، ایستوود را در بهترین فرم خود به مخاطب نشان می‌دهد. فیلم داستان غم‌انگیزی است که به نظر قابل‌پیش‌بینی می‌آید، اما مدام انتظارات مخاطب را به هم می‌ریزد و در هر نقطه‌ی عطف داستانی، مخاطب را شوکه می‌کند.

در این فیلم ایستوود نقش پیرمرد بدخلقی را ایفا می‌کند که قبول می‌کند هیلاری سوانک، بوکسوری پرشور، را تمرین دهد و در حالی که او تبدیل به یک قهرمان می‌شود، مربی بدخلق هم با شیاطین درونی خود مبارزه می‌کند.

۳۱. مهلکه (The Hurt Locker)

• محصول: ۲۰۰۹
• کارگردان: کاترین بیگلو
• بازیگران: جرمی رنر، آنتونی مکی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

مهلکه قطعا باتوجه به توانایی بالای خود در زمینه‌ی به تصویر کشیدن وحشت‌های جنگ‌های مدرن، یکی از بهترین فیلم‌های ژانر جنگ تاریخ سینما است. مهلکه داستان پیچیده‌ای از مردانگی، آسیب‌های روانی و آسیب‌های جنگی است و در همان‌حال که از سبک مخصوص خود خارج نمی‌شود، بسیار خیره‌کننده و وقت‌شناس عمل می‌کند.

۳۰. جوخه (Platoon)

• محصول: ۱۹۸۶
• کارگردان: الیور استون
• بازیگران: چارلی شین، ویلم دفو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰

الیور استون با سفرکردن به درون شخصی‌ترین احساسات و تجربیات خود، توانسته‌است درامی جنگی را خلق کند که برای مدت‌ها در تاریخ سینما ماندگار شود. فیلم داستان سربازی را روایت می‌کند که دوگانگی شدیدی بین فرماندهانش ایجاد شده‌است.

جوخه یکی از بهترین فیلم‌های ژانر جنگی قرن بیستم است و بخش اعظم قدرت آن به نحوه‌ی اجرایش برمی‌گردد. این فیلم تنها یک تریلر روانشناختی نیست، بلکه نمایشی از خشونت بی‌پرده‌ی جنگ است که شما را مستقیما به میدان نبرد می‌برد.

۲۹. آنی هال (Annie Hall)

• محصول: ۱۹۷۷
• کارگردان: وودی آلن
• بازیگران: وودی آلن، دایان کیتن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

وودی آلن نامی است که برای همیشه بحث برانگیز خواهد ماند و نسلی از سینمادوستان وجود خواهند داشت که دوست ندارند به فیلم‌های او نزدیک شوند. بااین‌حال آنی هال یک دست‌آورد سینمایی بزرگ است که بخش اعظم موفقیت خود را مدیون شیمی تاثیرگذار بین آلن و دایان کیتن است.

فیلم داستانی بی‌نظیر از نیویورک و پیداکردن عشق حقیقی را روایت می‌کند. اگر حواشی مربوط به سازنده‌ی آن را در نظر نگیریم، آنی هال یک کمدی رمانتیک جاودانه است.

۲۸. در جبهه غرب خبری نیست (All Quiet on the Western Front)

• محصول: ۱۹۳۰
• کارگردان: لوئیس مایلستون
• بازیگران: ریچارد الکساندر، لو آیرس
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

شاهکار اقتباس‌شده از رمان جنگی اریک ریمارکو، نخستین فیلم واقعا بزرگی است که اسکار بهترین فیلم را به دست آورد. فیلمی که مخاطب را با وحشت دیوانه‌کننده‌ی جنگ جهانی اول روبه‌رو می‌کند و حالا پس از گذشت تقریبی یک قرن از انتشارش، هنوز هم نگاه انسانی آن مخاطبان را جذب می‌نماید.

۲۷. بیمار انگلیسی (The English Patient)

• محصول: ۱۹۹۶
• کارگردان: آنتونی مینگلا
• بازیگران: رالف فاینس، ژولیت بینوش
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰

داستان حماسی اقتباسی مینگلا از کتاب میشل اونداتجه، به نظر بسیاری از منتقدان، فیلمی متظاهر و حقه‌باز است. هیچ‌کدام از این نظرات، به نظر عادلانه نمی آید. فیلم مینگلا به سبک فیلم‌های کلاسیک ساخته شده‌است و به آرامی مخاطب را در دل داستان عاشقانه‌ی خود غرق می‌کند.

بیمار انگلیسی داستان عشقی نفرین شده را با تصاویری خیره‌کننده بر پرده‌ی سینماها آورده‌است و اگر با ذهنی باز و بدون پیش‌داوری آن را تماشا کنید، از طرفداران آن خواهید شد.

۲۶. پاتن (Patton)

• محصول: ۱۹۷۰
• کارگردان: فرانکلین جی شافنر
• بازیگران: جرج سی. اسکات، کارل مالدن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

بیش از هرچیز، پاتن برای بازی درخشان جرج سی. اسکات و تک‌گویی ابتدایی خیره‌کننده‌اش در یادها ماندگار شده‌است. پاتن فیلمی زندگی‌نامه‌ای به طول سه ساعت است که به بررسی ریشه‌های میهن‌پرستی و جنگ می‌پردازد.

تماشای بازی درخشان اسکات باعث می‌شود زمان طولانی فیلم خسته‌کننده نشود و نگاه بدون تعارف فیلم به جنگ و قهرمان‌پروری، باعث می‌شود جذابیت آن برای مخاطب امروزی هم حفظ شود.

۲۵. ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه (The Lord of the Rings: The Return of the King)

• محصول: ۲۰۰۳
• کارگردان: پیتر جکسون
• بازیگران: الایجا وود، ویگو مورتنسن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

تمام قسمت‌های سه‌گانه‌ی ارباب حلققه‌های پتر جکسون نامزد اسکار بهترین فیلم شدند، پس منطقی به نظر می‌رسید که اعضای آکادمی بالاخره اجازه دهند او مجسمه‌ی اسکار را، برای آخرین قسمت سه‌گانه‌ی خود، به خانه ببرد.

جکسون تمام داستان‌های نیمه‌کاره‌ی دو قسمت پیشین فیلم خود را در سبکی حماسی به هم پیوند می‌دهد و در فیلمی که به اندازه‌ی صحنه‌های اکشن، صحنه‌های درام هم دارد، موفق می‌شود یک‌بار دیگر نشان دهد که بهترین فرد برای اقتباس کردن از داستان تالکین بوده‌است.

بازگشت پادشاه ۱۱ نامزدی اسکار به‌دست آورد و ۱۱ اسکار را به خانه برد و واقعا چه کسی می‌تواند اعضای آکادمی را سرزنش کند؟ پس از گذشت دو دهه، ارباب حلقه‌ها هنوز هم بهترین بلاک‌باستر سه گانه‌ی تاریخ سینما است.

۲۴. هملت (Hamlet)

• محصول: ۱۹۴۸
• کارگردان: لارنس الیویه
• بازیگران: لارنس الیویه، جین سیمونز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

هر بازیگری سعی می‌کند هملت مخصوص به خودش را بیافریند، اما هیچ بازیگری نمی‌تواند بهتر از لارنس الیویه این‌کار را انجام دهد؛ کسی که این اقتباس شکسپیری را، با کیفیتی بهتر از همه‌ی هنرمندان قبل و پس از خود، کارگردانی هم کرده‌است. چه طرفدار شکسپیر باشید و چه نباشید، هملت الیویه از آن فیلم‌هایی است که نمی‌توان در مقابلش مقاومت کرد.

۲۳. از اینجا تا ابدیت (From Here to Eternity)

• محصول: ۱۹۵۱
• کارگردان: فرد زینمان
• بازیگران: برت لنکستر، مونتگومری کلیفت
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰

درست مانند سایر فیلم‌های دهه‌ی ۵۰ میلادی، از اینجا تا ابدیت هم یک ملودرام است. در این فیلم زینمان بازیگرانی درخشان را کنار یک‌دیگر جمع کرده‌است و داستان‌هایی گیرا درباره‌ی عشق و جنگ را روایت می‌کند.

فیلم داستان گروهی سرباز با بازی‌های ماندگار برت لنکستر، دبرا کر، ارنست بورگناین، مونتگومری کلیفت و دنا رید را روایت می‌کند که با حضور پیدا کردن آمریکا در جنگ جهانی دوم، زندگی‌هایشان دست‌خوش تغییر می‌شوند.

۲۲. بربادرفته (Gone With The Wind)

• محصول: ۱۹۳۹
• کارگردان: ویکتور فلمینگ
• بازیگران: ویوین لی، کلارک گیبل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

اگرچه نگاه نژادپرستانه و تصویر نامناسبی که فیلم از جنس مونث ارایه می‌دهد، کمی برای مخاطبان امروزی آزاردهنده است، اما هیچ‌کس نمی‌تواند دست‌آوردهای مهم و نوآوری‌هایی که بربادرفته به سینما هدیه کرده‌است را انکار کند.

۲۱. در یک شب اتفاق افتاد (It Happened One Night)

• محصول: ۱۹۳۴
• کارگردان: فرانک کاپرا
• بازیگران: کلارک گیبل، کلودت کولبرت
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

یک شب اتفاق افتاد شاید در آستانه‌ی نود سالگی باشد، اما حتی یک سال هم از مخاطبان امروز سینما عقب نیست. کلارک گیبل و کلودت کولبرت یک ترکیب استثنایی هستند و فیلم‌نامه‌ی فیلم به‌شدت قدرتمند است.

فیلم داستان عاشقانه‌ی بین یک خبرنگار و یک اشراف‌زاده را روایت می‌کند که مجبور می‌شوند در یک سفر جاده‌ای همراه هم شوند و در این سفر لحظه‌هایی خلق می‌شود که مخاطب جز خندیدن به آن‌ها، راه دیگری ندارد.

۲۰. سکوت بره‌ها (The Silence of the Lambs)

• محصول: ۱۹۹۱
• کارگردان: جاناتان دمی
• بازیگران: جودی فاستر، آنتونی هاپکینز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

با سکوت بره‌ها، اعضای آکادمی بالاخره راضی شدند که اسکار را به یک فیلم در ژانر وحشت اعطا کنند؛ اگرچه فیلم جاناتان دمی بیش از این که یک فیلم وحشتناک باشد، یک تریلر جنایی است. بااین‌حال با تشکر از درخشش آنتونی هاپکینز، نمی‌توان گفت که این فیلم وحشت‌آور نیست.

۱۹. نابخشوده (Unforgiven)

• محصول: ۱۹۹۲
• کارگردان: کلینت ایستوود
• بازیگران: کلینت ایستوود، مورگان فریمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

ستارگان کمی هستند که بتوانند به کارنامه‌ی هنری خود نگاه کنند و در آن فیلم‌های درخشانی به اندازه‌ی ایستوود ببینند؛ کارنامه‌ای که در اوج آن نابخشوده دیده می‌شود. نابخشوده داستان چهارمرد با بازی‌های ایسنوود، هکمن، فریمن و هریس را روایت می‌کند که گذشته‌ی وحشی‌شان به دنبال آن‌ها می آید و در همان حال آن‌ها باید با جهان پیرامونشان که در حال تغییرکردن است، تطبیقق پیدا کنند.

این درام با تصاویر خیره‌کننده‌ی خود یادآور وسترن‌های کلاسیک سینما بود و یک‌بار دیگر جانی دوباره به ژانر وسترن بخشید. از زمان نابخشوده، تابه‌امروز، هیچ وسترن دیگری ساخته نشده‌است که بتواند به اندازه‌ی نابخشوده احیاکننده و مطلوب باشد.

۱۸. آخرین امپراتور (The Last Emperor)

• محصول: ۱۹۸۷
• کارگردان: برناردو برتولوچی
• بازیگران: جان لون، ژوان چن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

نخستین فیلم هالیوودی تولید‌شده در شهر ممنوعه‌ی بجینگ، داستان حماسی پویی، آخرین اموراتور چین را روایت می‌کند و در حالی‌که داستان آن شما را مجذوب می‌کند، نمی‌توانید از تصاویر و نماهای خیره‌کننده‌ی آن چشم بردارید.

داستان زندگینامه‌ای برتولوچی، رهبر جوان را طی انقلاب، زندان، قحطی و جنگ دنبال می‌کند. آخرین امپراتور از سیاست دوری می‌کند و درعوض تلاش می‌کند داستان کودکی را تعریف کند که در دنیایی که خیلی زود در اطراف او تغییر می‌کند، مجبور شده‌است خیلی زود مرد شود.

۱۷. ۱۲ سال بردگی (Years a Slave 12)

• محصول: ۲۰۱۳
• کارگردان: استیو مک‌کوئین
• بازیگران: چیویتل اجیوفور، مایکل فاسبندر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰

۱۲ سال بردگی از آن فیلم‌های حیاتی‌ای است که باید دیده شود، اما فقط یک‌مرتبه می‌توان آن را دید. مک‌کوئین بی‌رحمانه مخاطب را در دل داستان و خشونت جاری در آن می‌برد، به مخاطب اجازه‌ی نفس‌کشیدن نمی‌دهد و او را مستقیما با روح زخم‌خورده‌ی سالومون و دوستان برده‌اش روبه‌رو می‌کند. فیلم بخش زیادی از موفقیت خود را مدیون بازیگرانی است که خودشان را وقف نقش‌های خود کرده‌اند.

۱۶. پل رودخانه کوای (The Bridge on the River Kwai)

• محصول: ۱۹۵۷
• کارگردان: دیوید لین
• بازیگران: ویلیام هولدن، الک گینس
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

دیوید لین به راستی از اساتید حماسه‌سازی سینمایی بود و پل رودخانه‌ کوای، در حالی‌که یکی از بهترین فیلم‌های جنگی تاریخ سینما می‌باشد، یکی از شاهکارهای ماندگار او نیز هست. داستان تلخ و ناراحت‌کننده‌ی لین درخشان و درگیر کننده‌است؛ به خصوص وقتی پای الک گینس و درگیری‌های ذهنی او وسط باشد.

داستانی تاثیرگذار درباره‌ی سربازهایی که از میدان نبرد دور هستند. پل رودخانه‌ی کوای داستانی درباره‌ی غرور و وظیفه است که به تعالی می‌رسد. فیلمی که با بازیگران خارق‌العاده و پایان شگفت‌انگیزش تعریف می‌شود.

۱۵. در بارانداز (On the Waterfront)

• محصول: ۱۹۵۴
• کارگردان: الیا کازان
• بازیگران: مارلون براندو، کارل مالدن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

براندو در یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های خود در داستانی تاثیرگذار درباره‌ی فرصت‌های از دست‌رفته و خیانت‌های سیاسی، مقابل دوربین کازان حاضر می‌شود. در بارانداز داستان بوکسور سابقی را روایت می‌کند که در یک اتحادیه با رئیسی فاسد کار می‌کند.

شاید با توجه به فعالیت‌های سیاسی کازان، تماشای فیلم سخت باشد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند تاثیری که دربارانداز بر تاریخ سینمای مدرن گذاشته‌است را انکار کند.

۱۴. آپارتمان (The Apartment)

• محصول: ۱۹۶۰
• کارگردان: بیلی وایلدر
• بازیگران: جک لمون، شرلی مک‌لین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

وققتی صحبت از وایلر می‌شود، سانست بلوار (Sunset Boulevard)، بعضی‌ها داغشو دوست دارن (Some Like It Hot) و غرامت مضاعف (Double Indemnity) شاید از نظر مخاطبان فیلم‌های پرطرفدارتری باشند، اما آپارتمان بی‌شک بهترین فیلم او است و با قدرت اثبات می‌کند که او در پشت دوربین از چه قدرت فراوانی برخوردار است.

فیلم داستان کارمندی را روایت می‌کند که عاشق معشوقه‌ی رئیس خود می‌شود. فیلم یک کمدی-درام بامزه و عاشقانه و هوشمندانه است که گاهی تلخ هم می‌شود. وایلدر شیمی بین لمون و مک‌لین را به اوج خود می‌رساند و با دیالوگی که تبدیل به یکی از ماندگارترین دیالوگ‌های تاریخ سینما شده‌است، داستان عاشقانه‌ی آن‌ها را به پایان می‌رساند.

۱۳. بهترین سال‌های زندگی ما (The Best Years of Our Lives)

• محصول: ۱۹۴۶
• کارگردان: ویلیام وایلر
• بازیگران: میرنا لوی، فردریک مارچ
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

بهترین سال‌های زندگی ما در داستانی بدیع، در ژانر جنگی، به حال و روز سربازان، پس از بازگشت از جنگ، می‌پردازد. این یک فیلم جنگی با صحنه‌های خشن نیست، اما بیش از بسیاری از آن‌ها تاثیرگذار است. فیلم داستان سه مرد بازگشته از جنگ را روایت می‌کند که نمی‌توانند با دنیای جدیدی که به آن بازگشته‌اند، انطباق پیدا کنند.

بهترین سال‌های زندگی ما، سال‌ها جلوتر از زمانه‌ی خود، به موضوع حیاتی استرس پس از صانحه می‌پردازد و با روایتی دقیق و درست، موفق می‌شود همدلی مخاطبان را برانگیزاند. بهترین سال‌های زندگی ما فیلمی جنگی است که بسیاری از فیلم‌های مدرن مدیون آن هستند.

۱۲. شکارچی گوزن (The Deer Hunter)

• محصول: ۱۹۷۸
• کارگردان: مایکل چیمینو
• بازیگران: رابرت دنیرو، مریل استریپ
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰

داستان حماسی جنگ ویتنام چیمینو تمام انتظارات را برآورده می‌کند و داستان سه کارگر آمریکایی-روسیه‌ای را روایت می‌کند که یکی از عظیم‌ترین جنگ‌های مدرن تاریخ، برای همیشه زندگیشان را تغییر می‌دهد. شکارچی گوزن هنگام روایت کردن داستان، هر قدم خود را با دقت برمی‌دارد و در کنار درخشش بازیگران خود، مسیری مناسب را برای پیش‌برد داستان برمی‌گزیند، به گونه‌ای که حتی برای یک لحظه هم خسته‌کننده نمی‌شود.

۱۱. آمادئوس (Amadeus)

• محصول: ۱۹۸۴
• کارگردان: میلوش فورمن
• بازیگران: اف. موری آبراهام، تام هولس
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

با این‌که نام فیلم براساس اسم کوچک موتزارت انتخاب شده‌است، اما فیلم زندگینامه‌ای فورمن درباره‌ی رقیب اصلی موتزارت، آنتونیو سالیری است؛ موسیقی‌دانی که استعدادهای یک موسیقی‌دان جوان‌تر، به نام موتزارت، او را به نابودی کشانده است.

آن‌چه فیلم فورمن را از همانندهای آن جدا می‌کند، توانایی درخشان آن در بامزه بودن و تعادل برقرارکردن بین جنبه‌های تاریک و روشن داستان است و همه‌ی این‌ها درحالی است که هنوز به سراغ نقش‌آفرینی درخشان اف. موری آبراهام و تام هولس نرفته‌ایم.

۱۰. همه‌چیز درباره ایو (All About Eve)

• محصول: ۱۹۵۰
• کارگردان: جوزف ال. منکیه‌ویچ
• بازیگران: بت دیویس، آن بکستر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

همه‌چیز درباره‌ ایو توانست ۱۴ نامزدی اسکار به‌دست آورد و هیچ‌کدام آن‌ها غیرمنطقی به نظر نمی‌رسید. در همه‌چیز درباره‌ ایو داستان یک ستاره‌ی پا به‌ سن گذاشته‌ی تیاتر روایت می‌شود که احساس می‌کند موقعیتش توسط دستیار جاه‌طلب جدیدش تهدید می‌شود.

فیلم روایتی است از سلبریتی‌ها، تلاش برای کسی‌شدن و روحیات مریض انسان‌ها. همه‌چیز در همه‌چیز درباره‌ ایو در جای خودش قرار دارد، اما بیش از همه بازی درخشان بت دیویس است که در ذهن مخاطب ماندگار خواهد شد.

۹. دیوانه از قفس پرید (One Flew Over the Cuckoo’s Nest)

• محصول: ۱۹۷۵
• کارگردان: میلوش فورمن
• بازیگران:جک نیکلسون، لوئیز فلچر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

اقتباس تلخ و سرگرم‌کننده‌ی میلوش فورمن از رمان کن کسی داستانی درباره‌ی هویت و خودشناسی است که توسط گروهی از بازیگران بزرگ به اجرا درآمده است. فیلم داستان روح زخم‌خورده‌ای را روایت می‌کند که به یک بیمارستان رووانی منتقل می‌شود و تلاش می‌کند مرزهای آن را بشکند.

فیلم سراسر درد و رنج است، اما مخاطب را مجبور می‌کند که در دل این درد و رنج، امید را پیدا کند و به معنای حقیقی زیستن پی ببرد. بازی درخسان نیکلسون هم که دیگر نیازی به تعریف و تمجید ندارد.

۸. جایی برای پیرمردها نیست (No Country for Old Men)

• محصول: ۲۰۰۷
• کارگردان: برادران کوئن
• بازیگران: خاویر باردم، جاش برولین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

جایی برای پیرمردها نیست، نقطه‌ی اوج کارنامه‌ی هنری برادران کوئن است. یک وسترن مدرن که به بی‌عدالتی و بی‌قانونی جامعه می‌پردازد و شخصیت‌هایی ماندگار خلق می‌کند. فیلم از همان ابتدا با معرفی قاتلی خونسرد، با بازی خاویر باردم، بی‌رحمانه آغاز می‌شود و با مونولوگ ماندگار تامی لی جونز به پایان می‌رسد.

این اقتباس برادران کوئن از رمان کرماک مک‌کارتی یک لحظه هم شما را رها نمی کند و در هر نمای خود پیچیدگی مضمونی‌ای جدید به مخاطب ارائه می‌کند. اگرچه بسیاری هنوز معتقدند که این فیلم نباید، در رقابت اسکار بهترین فیلم، خون به پا خواهد شد (There will be Blood) پل توماس اندرسن را شکست می‌داد، اما با وجود رقیبی چنین قدرتمند هم نمی‌توان ارزش‌های جایی برای پیرمردها نیست را زیر سوال برد.

۷. لورنس عربستان (Lawrence of Arabia)

• محصول: ۱۹۶۲
• کارگردان: دیوید لین
• بازیگران: الک گینس، آنتونی کوئین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

لورنس عربستان بزرگ ترین دست‌آورد هنری دیوید لین حماسه‌ساز است. یک زندگینامه‌ی جنگی که ۲۲۰ دقیقه طول دارد و حتی یک لحظه هم خسته‌کننده نمی شود و با تصاویر قدرتمند خود شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

یک پرتره‌ی کم‌نظیر از تی. ای. لورنس، یک سرباز انگلیسی که رهبری نیروهای عرب علیه عثمانی‌ها را، در جنگ جهانی اول، برعهده می‌گیرد. فیلم یک شاهکار هنری است و دست‌آوردهای بصری آن، پس از گذشت نیم قرن، هنوز هم بدیع و نو هستند.

۶. مهتاب (Moonlight)

• محصول: ۲۰۱۶
• کارگردان: بری جنکینز
• بازیگران: ماهرشالا علی، نائومی هریس
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

مهتاب داستانی نادر ولی زیبا را، در سه قسمت از سه بخش زندگی شخصیت اصلی داستان خود، با تصاویری خیره‌کننده، روایت می‌کند؛ از کودکی‌ای پیچیده تا بزرگ‌سالی‌ای با مشکلات حل‌نشده.

مهتاب شاید شاعرانه‌ترین فیلمی باشد که توانسته‌است اسکار بهترین فیلم رابه‌دست آورد. داستان مهتاب به گونه‌ای است که با گذر زمان خاصیت خود را از دست نخواهد داد و همین گواهی است بر این واقعیت که مهتاب با گذشت سال‌ها تبدیل به فیلمی کلاسیک و پرطرفدار خواهد شد.

۵. انگل (Parasite)

• محصول: ۲۰۱۹
• کارگردان: بونگ جون-هو
• بازیگران: سونگ کانگ-هو، لی سون-کیون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

اولین فیلم خارجی زبانی که موفق شده‌است اسکار بهترین فیلم را به دست آورد، انگل بونگ جون-هو است؛ فیلمی که تمام قوانین را می شکند و در پس داستان گیرای خود، به مسائل اجتماعی و روان‌شناختی مدرن می‌پردازد.

فیلم داستان خانواده‌ای فقیر در کره جنوبی را روایت می‌کند که به خاندانی ثروتمند نفوذ می‌کنند و امیدوارند که بتوانند منبع مالی‌ای مطمئن برای خود مهیا کنند. جون-هو تلاش می‌کند فیلمی بسازد که هم‌زمان دردآور و بامزه باشد و با موفقیت به این خواسته‌ی خود دست می‌یابد.

۴. فهرست شیندلر (Schindler’s List)

• محصول: ۱۹۹۳
• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• بازیگران: لیام نلسون، رالف فاینز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

فهرست شیندلر یکی دیگر از آن فیلم‌هایی است که فقط یک‌بار می‌توانید تماشایش کنید؛ چرا که تماشای آن برایتان تبدیل به تجربه‌ای سخت و طاقت‌فرسا خواهد شد. اقتباس اسپیلبرگ از رمان ۱۹۸۲ توماس کنلی، داستان صنعتگری آمریکایی به نام اسکار شیندلر را روایت می‌کند که برای کسب ثروت و استفاده از یهودیان، به اروپای تحت نظر نازی‌ها سفر می‌کند، اما به تدریج تبدیل به مردی متفاوت می‌شود.

تصویربرداری فیلم را جانوس کامینسکی کبیر انجام داده‌است و موسیقی متن درخشان فیلم اثر جان ویلیامز است. در کنار این‌ها بازی‌های درخشان لیام نلسون و رالف فاینز قرار می‌گیرند و شما با یکی از بهترین فیلم‌های جنگی تاریخ سینما روبه‌رو می‌شوید.

۳. پدرخوانده (The Godfather)

• محصول: ۱۹۷۲
• کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا
• بازیگران: مارلون براندو، آل پاچینو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

اقتباس بی‌نقص کوپولا از رمان پرفروش ماریو پوزو، هم‌چنان، پس از گذشت نیم دهه، یکی از پرطرفدارترین فیلم‌ها در بین سینمادوستان است و یکی از بهترین تصاویر ترسیم شده از مافیا و گروه‌های خلاف‌کاری سازماندهی‌شده‌ی تاریخ سینما است.

روایتی از جنگ بین گروه‌های خلاف‌کاری و تلاش دن کورلئونه برای پیروزی و در همان‌حال مصون نگه‌داشتن خانواده. فیلم نقاط قوت فراوانی دارد که نمی‌توان آن‌ها را در چند خط جا داد، اما فراتر از همه‌ی آن‌ها باید بازی درخشان مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان و دایان کیتون را قرار داد که فیلم بدون آن‌ها هرگز نمی‌توانست تا این حد ماندگار شود.

۲. پدرخوانده: قسمت دوم (The Godfather: Part II)

• محصول: ۱۹۷۴
• کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا
• بازیگران: آل پاچینو، رابرت دنیرو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

در رابطه با این که کدام قسمت سه‌گانه‌ی پدرخوانده فیلم بهتری است، هرکسی نظر خودش را دارد و در این لیست، پدرخوانده: قسمت دوم از نظر ما فیلم بهتری است؛ چرا که ساختن دنباله‌ای که به اندازه‌ی قسمت اولی به خوبی پدرخوانده، خوب باشد، کاری سخت و طاقت‌فرسا است.

پیروزی قسمت اول پدرخوانده در مقابل رقیبانی چون مکالمه (The Conversation) و محله‌ چینی‌ها (Chinatown) کمی به شانس وابسته بود، اما وقتی قسمت دوم آن اسکار بهترین فیلم را به دست آورد، هیچ ارتباطی با شانس نداشت. با بازی‌های درخشان آل پاچینو و رابرت دنیرو و فلش‌بک‌های درست و دقیق کوپولا، پدرخوانده: قسمت دوم یک کلاس فیلم‌سازی تمام عیار است.

۱. کازابلانکا (Casablanca)

• محصول: ۱۹۴۲
• کارگردان: مایکل کورتیز
• بازیگران: هامفری بوگارت، اینگرید برگمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

در نهایت تنها یک فیلم می‌توانست بهترین باشد. از بین تمام برندگان اسکار بهترین فیلم، تنها یکی از آن‌ها کازابلانکا بود. فیلمی که استودیو آن را ساخت تا یک فیلم درام جنگی تبلیغاتی باشد، اما کورتیز آن را تبدیل به یک شاهکار سینمایی کرد.

کازابلانکا تمام عناصری را که یک فیلم کلاسیک هالیوودی باید می‌داشت، در یک فیلم جای داده بود؛ داستان جنگی‌ای جذاب، دو ستاره که عاشق یک‌دیگرند، اما نمی‌توانند به هم برسند و اتحادی کم‌نطیر بین انسان‌ها در مقابل فاشیست.

هامفری بوگارت و اینگرید برگمن در نقش دو عاشق که وقایع جنگی سال‌ها پیش آن‌ها را از یک‌دیگر جدا کرده‌است و حالا به طور غم‌انگیزی با یک‌دیگر روبه‌رو می‌شوند، بهترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه‌ی خودشان را ارائه می دهند و فیلم با تصاویر درخشان، دیالوگ‌های ماندگار، موسیقی‌ای شاهکار و پایانی خیره‌کننده، بی‌شک بهترین فیلمی است که برنده‌ی جایزه‌ی بهترین فیلم اسکار شده‌است.

منبع: whatculture