نقد فیلم «انولا هلمز»؛ خواهر کوچک شرلوک به میدان می‌آید
فیلم سینمایی «انولا هلمز» (Enola Holmes) از جدیدترین محصولات شرکت نتفلیکس است که برپایه اولین کتاب از مجموعه‌ای به همین نام تولید شده است.
انولا هلمز داستان خواهر نوجوان کارآگاه مشهور شرلوک هلمز را روایت می‌کند که در جست‌وجوی مادر ناپدیدشده‌اش به لندن می‌رود. این اثر سینمایی را هری بردبایر کارگردانی کرده که سابقه کارگردانی سریال کمدی سیاه «کشتن ایو» (Killing Eve) و سریال کمدی درام «فلیبگ» (Fleabag) را هم در کارنامه دارد.
میلی بابی براون (در نقش انولا هلمز)، هنری کویل (در نقش شرلوک هلمز) و سم کلفلین (در نقش مایکرافت هلمز) بازیگران اصلی این فیلم سینمایی‌اند. انولا هلمز در ابتدا قرار بود توسط استودیوی برادران وارنر در سالن‌های سینما پخش شود اما به دلیل شیوع ویروس کرونا حق پخش این اثر سینمایی به شبکه نتفلیکس فروخته شد. این فیلم در تاریخ ۲۳ سپتامبر سال میلادی جاری (۲ مهر ۱۳۹۹) از نتفلیکس پخش شد و در مجموع با واکنش رضایت‌آمیز منتقدان همراه بود.
از مجموع ۱۵۹ نقد که درباره انولا هلمز نوشته شده و در وب‌سایت راتن تومیتوز جمع‌آوری شده‌اند ۱۴۴ نقد مثبت و ۱۵ نقد منفی بوده است که رضایت ۹۱ درصدی از این اثر سینمایی را رقم زده است.
از مجموع ۳۰ نقد جمع‌آوری شده در وب‌سایت متاکریتیک ۲۳ نقد مثبت، ۶ نقد میانه و ۱ نقد منفی بوده و ترکیب نمرات این نقدها نمره متای ۶۸ را برای این فیلم سینمایی ایجاد کرده‌اند.
عموم نقدها با تحسین بازی میلی بابی براون در نقش انولا هلمز همراه بوده است. حال و هوای کلی فیلم، ریتم و مضامین به کار رفته در آن هم سوژه تمجید منتقدان قرار داشته اما در عین حال چندین منتقد به این نکته اشاره کرده‌اند که مشکل اصلی نبود تمرکز روی فرایندهای حل معما است که اصولا در جهان شرلوک هلمز از طریق کنار هم قراردادن قطعات پازل حاصل می‌شود و فقدان آن در این اثر سینمایی محسوس است.
در ادامه تعدادی از نقدهای نوشته شده درباره این فیلم سینمایی را با هم مرور می‌کنیم.
گزیده‌ی نقدهای فیلم انولا هلمز
لس آنجلس تایمز / کوین کراست
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
انولا هلمز فیلم جدید نتفلیکس که بر اساس کتاب «پرونده مارکوئس گمشده» ساخته شده با ایفای نقش دلپذیر میلی بابی براون همراه است که در شکل و شمایلی یادآور دهه ۱۹۰۰ جریان دارد اما هم‌زمان حال و هوای مدرن فمینیستی هم چاشنی آن شده.
انولا که علاقه دارد همواره یادآور شود نامش به شکل برعکس «تنها» (alone) خوانده می‌شود زنی بااستعداد، باهوش و مهم‌تر از همه مصمم است.
فیلم با ترکیب اکشن، شوخ‌طبعی، رازآمیزی و حتی نشانه‌هایی از داستان‌های عاشقانه اثری کاملا هیجان‌انگیز از آب درآمده است.
هری بردبایر کارگردان کهنه‌کار بریتانیایی مجموعه بازیگران خوبی را جلوی دوربین هدایت کرده است. فیلم که زمانی ۲ ساعت و ۳ دقیقه‌ای دارد ممکن است کمی طولانی به نظر برسد اما رشته داستان‌های مختلفی برای گشوده‌شدن وجود دارند و اثر هم به‌خوبی از عهده این گره‌گشایی‌ها برمی‌آید. با وجود ۵ کتاب دیگر از همین مجموعه احتمال دارد که این فیلم آخرین اثر سینمایی درباره خواهر زیرک شرلوک هلمز نباشد.
ایندی‌وایر / کیت اربلند
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
انولا هلمز با ارائه حجم گیج‌کننده‌ای از اطلاعات آغاز می‌شود. ما نکات کلیدی را در می‌یابیم؛ انولا کوچکترین فرزند خانواده هلمز است، پدرش از دنیا رفته، برادر بزرگ مشهورش شناخت چندانی از او ندارد و انولا عمده زمان زندگی‌اش را با مادرش گذرانده است.
از اینجا به بعد فیلم که مملو از پیچ‌وتاب‌های رازآمیز و غافلگیری است وضع بهتری پیدا می‌کند. در عین حال اثر هرگز از یاد نمی‌برد که الهام‌گرفته‌شده از مجموعه‌ای است که اساسا مخاطبان جوان‌تر را هدف قرار داده. به این ترتیب فیلم‌نامه جک تورن به تدریج عناصر درام را پررنگ‌تر می‌کند (گرچه با توجه به زمان ۲ ساعت و ۳ دقیقه فیلم می‌شد زودتر شروع کرد) و نشان می‌دهد که مخاطب عام را مد نظر قرار دارد.
انولا در طول داستان بیشتر و بیشتر در می‌یابد که بخشی از مردم تا چه حد زیادی نسبت به تغییر جهان مقاومت به خرج می‌دهند. اینکه چنین مسائلی توسط یک دختر شجاع کارآگاه روشن شود تصادفی نیست و فیلم انولا هلمز از قهرمان خود تنها به‌عنوان وسیله‌ای که از طریق آن بخواهد تفکر مترقی خود را نمایش دهد استفاده نمی‌کند بلکه به تمامی داستانی را عرضه می‌کند که در ذاتش عمیقا فمینیستی است.
گرچه بخشی از عناصر سرگرم‌کننده فیلم در میانه‌های آن دچار مشکل می‌شوند (۱۲۳ دقیقه زمان زیادی است که پرکردنش با دشواری همراه است حتی با تعداد زیادی پیچ و تاب داستانی) اما اثر در نهایت به سرانجامی مناسب و در عین حال تکان‌دهنده می‌رسد که بستر خوبی برای ادامه این مجموعه خواهد بود.
فیلم در طول مسیرش انولا و جهان در حال تحولش را به شکل دنیایی آموزنده و در عین حال سرگرم‌کننده برپا می‌سازد؛ در واقع فیلم نگاه خود را به مردمانی می‌دوزد که در آستانه رسیدن به چیزهایی بهتر و بزرگتر قرار گرفته‌اند و می‌خواهند برای رسیدن به آن‌ها هر سرنخ ممکن را دنبال کنند.
هالیوود ریپورتر / جان دی‌فور
امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
فیلم با موفقیت جایی برای قهرمان خود در جهان هلمز متصور می‌شود و در ادامه مخاطبان جوان خود را قانع می‌کند که انولا نباید با مرزهای این جهان محدود شود.
به نظر می‌رسد بردبایر کارگردان هر دو فصل (به جز قسمت اول) سریال فلیبگ عاشق امضای خاص آن سریال شده (اینکه شخصیت اصلی رو به دوربین برخی از انگیزه‌هایش را توضیح دهد) چرا که انولا فیلم را از طریق صحبت با مخاطبان آغاز می‌کند و در ادامه‌ی فیلم هم بارها این کار را تکرار می‌کند.
این شیوه در فیلم سینمایی انولا هلمز ارزش اصلی‌اش در سریال فلیبگ را ندارد؛ بیشتر به این دلیل که انولا اساسا به آن میزان که شخصیت اصلی فلیبگ با بازی درخشان فیبی والر-بریج نیاز داشت خود را توضیح بدهد به چنین وسیله‌ای نیاز ندارد. در واقع انگیزه‌ها و احساسات او از همان آغاز فیلم به کفایت واضح است و این صحبت با دوربین که گویا قرار است اثری کمیک داشته باشد بیشتر آزاردهنده از کار در می‌آید.
البته اگر بخواهیم منصف باشیم این شیوه احتمالا برای مخاطبان جهان بیشتر طبیعی به نظر برسد اما همان کارکرد را برای لذت‌بخش‌تر‌کردن فیلم نزد مخاطبان مسن‌ترش ندارد.
در کل طول فیلم بحث از رنج زنان و اصلاحات اجتماعی مطرح می‌شود و کارگردان کسانی که به دلیل ساختارهای قدیمی اجتماع دارای حق و حقوق ویژه‌اند را مقابل قهرمان و مخاطبان اثر قرار می‌دهد.
ورایتی / پیتر دبروج
امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
معماها در فیلم انولا هلمز پیچیدگی‌های عجیبی ندارند اما پیچیدگیشان آن‌قدر است که شرلوک هلمز را گیج کنند. برای حل این ماجرای خاص که مربوط به ناپدیدشدن مادر کارآگاه معروف است نیاز به ذهنی حتی باهوش‌تر از شرلوک داریم و اینجاست که سروکله‌ی خواهر جوان‌تر شرلوک هلمز یعنی انولا پیدا می‌شود. یک دختر روستایی و طغیان‌گر که گویا تمام ۱۶ سال عمرش را فقط برای حل چنین پرونده‌ای سپری کرده است گرچه آن زمان نمی‌دانسته برای چه چیزی خود را آماده می‌کند.
انولا هلمز فیلمی ویکتوریایی است که در آن هرگز صدای فنجان‌های چای را نمی‌شنویم [اشاره به صحنه‌های همیشگی چای نوشیدن در این دست از آثار]؛ بلکه به جای آن با انواع تصادف‌های رانندگی، خردکردن سر، ضربه به در و انباری پر از مواد منفجره طرف می‌شویم. گرچه فیلم برای چنین وقایعی هم جا باز کرده اما در داستان‌گویی پرانرژی خود از فیلم‌های اخیر شرلوک هلمز ساخته گای ریچی خوش‌سلیقگی بیشتری به خرج می‌دهد و البته که از راه‌اندازی مجدد درام رازآلودی چون نانسی درو که سال گذشته شاهد پخش آن بودیم هم بسیار سرگرم‌کننده‌تر است.
اما آنچه فیلم کم دارد رضایت ساده‌ای است که از حل معما حاصل می‌شود. سوای گره‌گشایی از یکی از نشانه‌های آغازین، در ادامه فیلم انولا تمام رفتارهای کارآگاهی خود را به سرعت و بدون فکر چندان انجام می‌دهد در حالی که به احساسات یا حافظه‌اش برای هدایت امور تکیه دارد. جک تورن فیلم‌نامه‌نویس اثر هرگز آن لذت شرلوک هلمزی ناشی از کنار هم چیدن قطعات یک معما برای حل آن را در اختیار مخاطب قرار نمی‌دهد.
گاردین / پیتر بردشاو
امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
همه بخش‌های مختلف فیلم به شکل دلپذیری کنار هم قرار گرفته. میلی بابی براون (بازیگر نقش انولا) در ایفای نقش روشی خوب و سهل‌گیرانه دارد و به شکل جسورانه‌ای در اینجا و آنجای اثر از برادر مشهورش شرلوک پیشی می‌گیرد و اغلب با شکستن دیوار چهارم (صحبت با دوربین) به مخاطب پوزخند می‌زند.
اما در کل باید شاهد فرایندهای ذهنی هوشمندانه‌تر و حل‌کردن بیشتر معماها توسط انولا می‌بودیم؛ در واقع این فرایندها با نوعی رمزگشایی که در فیلم می‌بینیم یکسان نیست و کاملا متفاوت است.
مگه اسم خواهر شرلوک یوروس نبود؟
این خواهر کوچیک شه
یوروس بزرگتر از اونه
عالیه ????????????????
فیلمش خیال خوب بود هر کی ندیده باید ببینه خیلی خوب ساختن
اگر هنری کویل نبود تا حالا ده بار فیلم و دیده بودم. چقد. بدردنخور و خشک ه این بشر