تنسور در بررسی‌های اولیه ضعیف‌تر از اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ است
گوگل هفته‌ی گذشته از پرچم‌داران سری پیکسل ۶ خود با تراشه‌ی جدید تحت عنوان تنسور رونمایی کرد. در حالی که انتظار می‌رود این تراشه قدرت پردازشی بالایی داشته باشد اما تست‌های اولیه نشان از عملکرد ضعیف‌تر آن به نسبت اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ دارند.
از همان ابتدای زمانی که خبرها و شایعه‌ها پیرامون گوشی‌های سری پیکسل ۶ منتشر شد، در رابطه با تراشه‌ی تنسور شنیدیم. تراشه‌ای که گوگل مانور زیادی روی آن داد و البته بیشتر از اینکه در رابطه با قدرت پردازشی یا گرافیکی آن حرفی زده باشد، روی توانایی‌های آن در زمینه‌ی هوش مصنوعی و عکاسی محاسباتی و مواردی مثل این تمرکز کرد. زمینه‌ای که گوگل توانایی زیادی در آن دارد و بارها هم نتیجه را در گوشی‌های این شرکت شاهد بودیم.
تنسور پردازنده‌ی عجیبی است. در عین حال که در بخش‌هایی نظیر هوش مصنوعی و مانند آن توانایی زیادی دارد، از لحاظ پردازشی و گرافیکی یک پردازنده‌ی نسبتا پرچم‌دار به حساب می‌آید. یعنی در واقع نمی‌توان از آن به‌عنوان تراشه‌ای فوق‌العاده قدرتمند یاد کرد و این کمی می‌تواند نگران‌کننده باشد چرا که پیکسل ۶ و پیکسل ۶ پرو تا یک سال قرار است به‌عنوان پرچم‌دارهای گوگل با بهترین‌های بازار رقابت داشته باشند. این در حالی است که تراشه‌ی به‌کار رفته در آن‌ها حتی توانایی این را ندارد که بهترین تراشه‌های کنونی را از پیش روی بردارد.
تنسور مبتنی بر لیتوگرافی ۵ نانومتری سامسونگ است که در آن از دو هسته‌ی قدرتمند Cortex-X1، دو هسته‌ی نسبتا خوب از نوع Cortex-A76 (سال ۲۰۱۸) و چهار هسته از نوع Cortex-A55 به‌کار گرفته شده است. در واقع جز دو هسته‌ی اول و آخر، دو هسته‌ی میانی در گوشی‌های اقتصادی استفاده می‌شوند و اصلا انتظار نداشتیم آن‌ها را در یک گوشی پرچم‌دار شاهد باشیم.
Cortex-X1 به‌عنوان قدرتمندترین هسته‌ی موجود در این تراشه در پردازنده‌های اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ هم به‌کار گرفته شده است که البته هر دو پردازنده با فناوری ۵ نانومتری سامسونگ تولید شده‌اند و می‌دانیم عملکرد آن چگونه است. بنابراین نتایج به‌دست آمده از تست گیک‌بنچ در بخش تک هسته‌ای نباید خیلی تعجب‌برانگیز باشد. البته توجه داشته باشید که تست گیک‌بنچ روی این تراشه در شرایطی به‌دست آمد که فرکانس هسته‌ی بزرگ روی ۲٫۸ گیگاهرتز قرار داشت. در حالی که بارها دیدیم Cortex-X1 می‌تواند تا ۲٫۹ یا حتی ۳٫۰ گیگاهرتز هم کلاک شود.
وقتی به بخش چند هسته‌ای می‌رسیم، تراشه‌ی تنسور ضعف خود را به نسبت اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ نشان می‌دهد. در حالی که در تراشه‌ی پیکسل ۶ از دو هسته‌ی بسیار قدرتمند Cortex-X1 استفاده شده است و در اسنپدراگون و اگزینوس تنها یک هسته، اما در آن تراشه‌ها شاهد سه هسته‌ی بسیار قدرتمند از نوع Cortex-A78 هستیم که به شکل محسوسی از Cortex-A76 سریع‌تر و بهتر هستند. از طرفی Cortex-X1 تراشه‌ی داغ و قدرتمندی است و باید دید گوگل چگونه توانسته دمای آن را در پیکسل ۶ و پیکسل ۶ پرو کنترل کند.
البته چون این گوشی‌ها به‌تازگی رونمایی شده‌اند، شاید کمی زود باشد در رابطه با قدرت سخت‌افزاری آن‌ها صحبت کنیم. بنابراین باید کمی منتظر بمانیم تا گوشی آپدیت‌های پایدار بیشتری دریافت کند و سپس به تست دوباره‌ی آن بپردازیم. اما بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که تنسور در مقابل اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ حرفی برای گفتن ندارد. همه‌ی این‌ها به کنار، نباید فراموش کنیم پیکسل ۶ و پیکسل ۶ پرو پرچم‌داران سال ۲۰۲۲ گوگل به حساب می‌آیند چرا که اواخر امسال راهی بازار می‌شوند. بنابراین خیلی زود باید آن‌ها را در مقابل پرچم‌دارانی قرار دهیم که از تراشه‌های اسنپدراگون ۸۹۸ و اگزینوس ۲۲۰۰ به‌عنوان قلب تپنده بهره می‌برند. تراشه‌هایی که از هسته‌ی بسیار قدرتمند Cortex-X2 و Cortex-A710 تشکیل شده‌اند و به‌راحتی قادر به پشت سر گذاشتن تنسور خواهند بود.
در بخش پردازشگر گرافیکی شاهد عملکرد بسیار خوبی از سوی پیکسل‌ها هستیم. در حالی که انتظار می‌رفت Mali-G78 MP20 عملکرد خیلی خوبی نداشته باشد اما این تراشه فراتر از انتظار ظاهر شد و توانست بسیاری از گوشی‌های اندرویدی را در تست 3DMark’s Wildlife Extreme پشت سر بگذارد. این تست روی ۶ گوشی که پیکسل ۶ که به‌تازگی توسط کاربران خریداری شده است انجام شد و به نظر می‌رسد ثبات زیادی هم بین نتایج وجود ندارد.
همان‌طور که گفته شد، گوگل خیلی توجه زیادی به قدرت سخت‌افزاری و پردازشی تراشه‌ی تنسور یا مقایسه‌ی آن از این نظر با اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰ حتی در مراسم رونمایی از گوشی‌هایش نداشت. چرا که هدف دیگری را با آن دنبال می‌کند و آن هم یادگیری ماشینی یا فعالیت‌های مبتنی بر هوش مصنوعی است که قرار است فرایند عکاسی محاسباتی را در گوشی‌های سری پیکسل ۶ مدیریت کنند. این یعنی تراشه‌ی گوگل دقیقا در جایی که از آن انتظار می‌رفت عملکرد کم‌نظیری دارد و می‌تواند به گوشی‌های این شرکت در ثبت تصاویری فوق‌العاده یا ضبط ویدیوهایی با جزئیات بالا و جلوه‌های خاص نظیر موشن مود، Face Unblur، بهبود کیفیت صدا، اعمال HDRnet در ویدیوها تا وضوح 4K با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه و مواردی مثل این کمک کند.
از طرفی گوگل چون هم سازنده‌ی سخت‌افزار است و هم نرم‌افزار، قطعا بهینه‌سازی‌های زیادی انجام داده است تا بین این دو، بیشترین میزان هماهنگی بوجود بیاید. دقیقا مشابه کاری که اپل انجام می‌دهد. البته با این تفاوت که تراشه‌های اپل واقعا قدرتمند هستند و در خبر اخیر هم دیدیم که چگونه A15 توانست با اختلاف چشمگیری تنسور را از پیش روی بردارد. با این حال برای رسیدگی به کارهای روزانه، انجام بازی‌های سنگین، اجرای اپلیکیشن‌های پیچیده و مانند آن، تنسور به‌راحتی از پس نیاز کاربران برخواهد آمد. حال شاید سرعت آن اندکی از پرچم‌دارهای رقیب کمتر باشد اما به طور کلی همه چیز خوب و رضایت بخش خواهد بود. به‌خصوص در بخش دوربین که انتظار می‌رود عملکرد فراتر از انتظاری را از نماینده‌های گوگل شاهد باشیم.
منبع: GSMArena
