فیلم‌های دیزنی پلاس از بدترین تا بهترین
«دیزنی پلاس» مدتی است به عرصه‌ی پلتفرم‌های تولید و انتشار آنلاین فیلم و سریال وارد شده و آن طور که پیداست قصد دارد گوی سبقت را از رقیب‌های سرسختی چون «نتفلیکس» و «آمازون» برباید. دیزنی پلاس هم سریال‌های مطرح و پرطرفداری مثل «مندلورین» (The Mandalorian) را روانه‌ی بازار کرد و هم انبوهی از آثار قدیمی و محبوب دیزنی را با کیفیت خیلی خوب و شفاف برای علاقه‌مندان به نمایش گذاشت. همین الان می‌توانید خیلی از فیلم‌ها و انیمیشن‌های دوست‌داشتنی‌تان را با کیفیت درجه‌یک پیدا کنید و ببینید. تازه به این‌ها فیلم‌های «لوکاس فیلم» و «مارول» هم اضافه کنید. همه‌ی این‌ها یعنی دنیایی از سرگرمی که در یک مکان جمع شده‌اند.
حالا که فعلا و به خاطر کرونا سینما رفتن تعطیل شده، روز به روز فیلم‌های بیشتری به پلتفرم‌های دیجیتالی راه پیدا می‌کنند. همین تازگی‌ها هم در خبرها آمد که دیزنی از خیر اکران نسخه لایو اکشن «مولان» گذشته و قصد دارد آن را مستقیم وارد پخش دیجیتال کند.
برخی از فیلم‌هایی که در این لیست می‌بینید بنا بود در سینماها اکران شوند و حالا نسخه‌ی دیجیتالی‌شان منتشر شده است. برخی‌هایشان هم از همان ابتدا به قصد پخش در دیزنی پلاس ساخته شده‌اند. (متأسفانه ما در اینجا دسترسی به دیزنی پلاس نداریم، ولی با یک سرچ ساده می‌توانید نسخه‌ی دانلودی همه‌ی این فیلم‌ها را پیدا کنید و ببینید.)
در ادامه لیستی از فیلم‌های دیزنی پلاس آمده که به ترتیب از بدترین تا بهترین ردیف شده‌اند.
۱۱. نوئله (Noelle)
- کارگردان: مارک لارنس
- بازیگران: آنا کندریک، بیل هیدر، شرلی مک‌لین
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۳%
نوئله مثل خیلی از فیلم‌های دیزنی پلاس در ابتدا قرار بود اکران سینمایی گسترده‌ای داشته باشد و دیزنی هم تبلیغات زیادی برایش ترتیب داده بود. ولی با تماشایش می‌فهمیم فیلمی یکبار مصرف است که می‌تواند در یک آخر هفته چند ساعتی سرگرمتان کند.
در این فیلم آنا کندریک نقش نوئله کرینگل را بازی می‌کند که دختر بابانوئل است. بعد از مرگ ناگهانی بابانوئل، مسئولیت‌های او بر گردن برادر نوئله یعنی نیک (بیل هیدر) می‌افتد و حالا او در تلاش است تا برادرش را برای این مسئولیت خطیر آماده کند. ولی نیک که تحمل چنین باری را ندارد فرار می‌کند و در آریزونا مخفی می‌شود.
آنا کندریک از این جور نقش‌ها خوشش می‌آید و مشخص است موقع بازی در این فیلم کلی لذت برده است؛ اما بیل هیدر انگار ترجیح می‌داده هرجایی باشد به جز سر صحنه‌ی این فیلم. بازیگران فرعی که جمعی از چهره‌های مطرح نظیر شرلی مک‌لین و مایکل گراس هستند همگی در اینجا هدر رفته‌اند. از لحاظ فنی هم فیلم حرفی برای گفتن ندارد و جلوه‌های ویژه‌اش واقعا ابتدایی است.
کارگردان و نویسنده‌‌ی نوئله یکی از قدیمی‌های کمدی رمانتیک یعنی مارک لارنس است و گویا قصد داشته است که این فیلم را به یکی از فیلم‌های کریسمسی ماندگار تبدیل کند ولی شکست خورده است.
۱۰. آرتمیس فاول (Artemis Fowl)
- کارگردان: کنت برانا
- بازیگران: لارا مک‌دانل، فردیا شا، جودی دنچ
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹%
آرتمیس فاول هم یکی از فیلم‌های دیزنی است که در ابتدا قرار بود روی پرده‌ی سینما بیاید. این فیلم اقتباسی از مجموعه کتابی نوشته‌ی اوئن کالفر است. در دنیای داستان‌های آرتمیس فاول، جهانی فانتزی با تکنولوژی‌های پیشرفته که ساکنینش موجودات افسانه‌‌ای مثل الف‌ها و دورف‌ها هستند، زیر جهان ما زندگی می‌کنند.
آرتمیس فاول دوم (فردیا شا) پسری نازپرورده است که به ناگاه دو خبر عجیب زندگیاش را بر هم می‌زند؛ اینکه پدرش را ربوده‌اند و حالا کارش این شده که اشیا قیمتی جهان ما و جهان موجودات فانتزی را بدزدد. فیلم حالتی ایستا دارد و قصه‌اش خیلی با هیجان و کشمکش جلو نمی‌رود (بعد از اینکه آرتمیس فاول قسم می‌خورد پدرش را از زندان آزاد کند، بیشتر دقایق فیلم در قصر خانوادگی‌شان می‌گذرد) و پر از اسم‌ها و اصطلاحات عجیب‌و‌غریب است.
کنت برانا که قبلا اقتباس سینمایی از آثار شکسپیر می‌ساخت، اینجا سهل‌انگار شده و کارگردانی‌اش دم دستی است. صحنه‌های اکشن بی‌مزه از آب در آمده‌اند و جلوه‌های بصری فیلم سرسری است. با توجه به تغییر چهره‌ی بازیگر نوجوان در حال بلوغ فیلم می‌توان فهمید چندین صحنه را دوباره و بعدتر گرفته‌اند. از جودی دنچ با آن لباس مسخره و گوش‌هایی که برایش گذاشته‌اند، هیچ وقاری نمانده است. فقط جاش گَد و راوی فیلم کمی سرخوشی و بامزگی به فیلم اضافه کرده‌اند و چون می‌خواهند دنباله‌هایش را بسازند، پایان فیلم هم به نتیجه‌ی مشخصی نمی‌رسد.
۹.فیل (Elephant)
- کارگردان: مارک لینفیلد
- راوی: مگان مارکل
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸%
به مناسبت روز زمین امسال، دیزنی پلاس دو مستند منتشر کرد که فقط یکی خوب بود و در ادامه به آن می‌پردازیم. مستند فیل متأسفانه خوب در نیامده است. فیل‌ها سوژه‌های شگفت‌انگیزی برای مستندهای حیات وحش هستند و این در مستندهای دیگری که درباره‌ی آن‌ها دیدیم ثابت شده است. مشکل اساسی مستند فیل این است که هیچ چیز جدیدی برای ارائه ندارد و اطلاعات تازه‌ای درباره‌ی فیل‌ها و نحوه‌ی زندگی آن‌ها به ما نمی‌دهد.
مشکل دوم که واقعا اذیت می‌کند (چون تصاویر فیلم واقعا زیبا و چشم‌نواز در آمده) نریشن مگان مارکل یا همان «دوشز اسکس» روی فیلم است. اگر بخواهیم در یک کلمه بگوییم، نریشن او «افتضاح» شده. و موفقیت یا شکست این مستندهای حیات وحشی که دیزنی می‌سازد ربط مستقیمی به راوی‌‌اش دارد. کسی که نریشن این فیلم‌ها را می‌گوید باید ترکیبی از دانش، هوشمندی، کنجکاوی علمی و بامزگی داشته باشد. ولی صدای مگان مارکل واقعا روی هیچ‌جای فیلم نمی‌نشیند. بی‌مزه و خشک نریشن گفته و هیچ کاراکتری ندارد. (فیلم «خرس‌ها» (Bears) را از محصولاتشان ببینید که جان سی. رایلی نریشن‌اش را گفته تا متوجه شوید نتیجه‌ی کسی که کارش را بلد است چقدر فرق می‌کند.) در لحظاتی از فیلم که با خطر واقعی مواجهیم، مثلا وقتی یک بچه فیل در گودالی گلی می‌افتد و ممکن است خفه شود، نریشن مارکل بدتر از همیشه است و با یک دلسوزی مصنوعی حس صحنه را خراب می‌کند.
۸. بانو و ولگرد (Lady and the Tramp)
- کارگردان: چارلی بین
- بازیگران: تسا تامپسون، جاستین ثرو، توماس من، سم الیوت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۶%
بانو و ولگرد از آن فیلم‌هایی است که به اصطلاح راست کار دیزنی پلاس است. بازسازی یکی از ساخته‌های محبوب دیزنی (که خودش اقتباسی از یک مقاله بود) و اضافه کردن لایه‌های عمیق‌تر به آن، بدون اینکه جلوه‌گرانه باشد. در این نسخه‌ی جدید از بانو و ولگرد که به کارگردانی چارلی بین ساخته شده، از سگ‌های واقعی استفاده کرده‌اند که تصمیم هوشمندانه‌ای بود و باورپذیری فیلم بیشتر شده است.
هرجا که قرار بوده سگ‌ها کار خارق‌العاده‌ای بکنند یا حرف بزنند، نسخه‌ی دیجیتالی‌شان را به کار برده‌اند. تیم بازیگران فیلم هم رنگارنگ و جذاب است، هم کسانی که صداپیشگی سگ‌ها را برعهده داشته‌اند (جاستین ثرو و تسا تامپسون) و هم بازیگران نقش آدم‌ها (توماس من و کرسی کلمونز). با اینکه فیلم تعدادی از لحظات معروف و به یادماندنی نسخه‌ی اصلی را بازآفرینی کرده (از جمله صحنه‌ی اسپاگتی خوردن سگ‌ها، که بازیگر برنده‌ی اسکار اف. موری ابراهام هم در آن حضور دارد) ولی بازسازی فریم به فریم آن نیست و داستان خودش را تعریف کرده است. حتی سرگذشتی تراژیک برای «ولگرد» تعریف کرده‌اند که اشک مخاطب را در می‌آورد.
۷. جزیره دلفین (Dolphin Reef)
- کارگردان: کیت شولی، آلاستر فادرگیل
- راوی: ناتالی پورتمن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰%
مستند دومی که امسال از دیزنی پلاس منتشر شد جزیره دلفین است. خوشبختانه اینجا دیگر خبری از مگان مارکل نیست. این مستند درباره‌ی یک جزیره‌ی مرجانی در مناطق گرمسیری و تمام موجودات حیرت‌انگیزی است که در آن ساکن هستند و به رشد و نمو آن کمک می‌کنند. نریشن «جزیره دلفین» را بازیگر برنده‌ی اسکار ناتالی پورتمن گفته است.
پورتمن به فیلم عمق و حس و حال دراماتیک بخشیده (مثلا نگاه کنید به لحظه‌ای که نهنگ‌های قاتل به دنبال دلفینی جوان افتاده‌اند و اینکه پورتمن چگونه به هیجان و تنش آن افزوده)، و حس می‌کنید درباره‌ی چیزی که نریشن می‌کند، اطلاعات کافی را دارد. تصاویری که از زیر آب گرفته‌اند مسحورکننده است و کاملا شما را در دنیایی ناشناخته غرق می‌کند که پر است از موجودات شگفت‌انگیز. جزیره دلفین یکی از بهترین فیلم‌های دیزنی پلاس و یکی از بهترین مستندهای دیزنی است.
۶. تیمی فیلیر: اشتباهاتی اتفاق افتاد (Timmy Failure: Mistakes Were Made)
- کارگردان: تام مک‌کارتی
- بازیگران: وینسلو فگلی، اوفلیا لاویباند، والاس شان
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶%
این فیلم اقتباسی است از مجموعه کتاب‌های کودکان نوشته‌ی کاریکاتوریست و تصویرگر آمریکایی «استیفن پیستیس». هیچ وقت احتمال نمی‌دادیم تام مک‌کارتی کارگردان فیلم اسکاری «اسپات‌لایت» (Spotlight) فیلمی مثل این بسازد. ولی حالا می‌بینیم که ساخته.
تیمی فیلیر داستان پسربچه‌‌ی کارآگاهی را روایت می‌کند که می‌خواهد پرونده‌های جنایی محل زندگیاش یعنی «پورتلند» را حل کند، ولی کارهایش همیشه اوضاع را بدتر می‌کند و مادر (اوفلیا لاویباند) و معلمش (والاس شاون) را عاصی کرده است. یکی از بزرگترین موفقیت‌های فیلم، تصویری است که مک‌کارتی از پورتلند نشان داده و محله را رویایی و رنگارنگ نشان داده و رگه‌های جذابی از فانتزی به آن اضافه کرده (دستیار تیمی در حل معمای جنایت‌ها، یک خرس قطبی خیالی است).
تیمی فیلیر شاید ۱۵ دقیقه اضافی داشته باشد و احتمالا اگر مثل «آرتمیس فاول» به جای اینکه برای قسمت‌های بعد پی‌ریزی کند، پایان محکم‌تری نشانمان می‌داد نتیجه‌ی بهتری می‌گرفت. ولی با همه‌ی این‌ها فیلمی است خوب و دوست‌داشتنی.
۵. استارگرل (Stargirl)
- کارگردان: جولیا هارت
- بازیگران: گریس واندروال، گراهام ورچیری، جانکارلو اسپوزیتو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۱%
استارگرل (با سریال استارگرل دی‌سی اشتباه نشود) هم مثل بیشتر فیلم‌های دیزنی پلاس اقتباسی است از یکی از کتاب‌های محبوب جوانان و نوجوانان. منبع اقتباس این یکی را جری اسپینلی نوشته و کتاب در سال ۲۰۰۰ منتشر شده است. استارگرل گرما و محبتی دارد که شبیه بقیه‌ی آثار این پلتفرم نیست. شخصیت اصلی فیلم (گریس واندروال) دختری دوست‌داشتنی و سرخوش است که به شهری حاشیه‌ای و گرفته می‌آید و استعدادهای نهفته‌ی همکلاسی‌هایش را آزاد می‌کند. یکی از این همکلاسی‌ها یعنی لئو (گراهام ورچیری)، خیلی زود عاشق استارگرل می‌شود.
استارگرل دختری است که تازه آمده و شبیه بقیه اهالی نیست، لئو هم درونگراست و نمی‌تواند خودش را بروز دهد. قصه‌های این‌چنینی قبلا هم روایت شده‌اند، ولی جولیا هارت موفق شده با احساسات خودش و فیلم صادق باشد و رنگ و بویی تازه و سرحال به فیلم ببخشد. هارت همچنین به واندروال که از ستاره‌های نوظهور موسیقی است اجازه داده تا چند آهنگ خیلی خوب در فیلم بخواند که بدون اینکه به ساختار فیلم ضربه بزند، حس و حالی شبیه رئالیسم جادویی به اثر اضافه کرده است. با توجه به پایان تلخ فیلم و تصاویر و موسیقی‌های رویایی و بازی خیلی خوب بازیگران اصلی، بعید نیست استارگرل جای خودش را در بین بهترین فیلم‌های دبیرستانی باز کند.
۴. هاوارد (Howard)
- کارگردان: دان هان
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳%
این مستند عمیقا احساسات‌برانگیز ساخته‌ی دان هان درباره‌ی هاوارد اشمن، ترانه‌سرا و قصه‌گوی معروف است. کسی که در احیای انیمیشن‌های دیزنی و ساخته شدن فیلم‌هایی مثل «علاءالدین»، «دیو و دلبر» و «پری دریایی کوچولو» نقشی کلیدی داشت.
هان در این مستند از فیلم‌های آرشیوی، عکس‌های قدیمی و مصاحبه‌های جدید استفاده کرده است. البته ما در مستند فقط صدای این مصاحبه‌ها را می‌شنویم که اتمسفری گیرا به فیلم اضافه کرده. اشمن مدت کوتاهی قبل از اکران دیو و دلبر به خاطر ابتلایش به ایدز از دنیا رفت؛ دیو و دلبر اولین انیمیشن بلندی شد که به نامزدی اسکار بهترین فیلم هم رسید.
لحظه‌ای در مستند هست که نشست مطبوعاتی پری دریایی کوچولو را نشان می‌دهد. در اینجا هاوارد را می‌بینیم که رو به دوربین لبخند می‌زند، و هم‌زمان از طریق صحبت‌های یکی از آشناهای قدیمش می‌شنویم که در آن لحظه بیماری‌اش به قدری شدت گرفته بود که با هر تکان کوچکی حالش بد می‌شد.
هاوارد از بهترین فیلم‌های دیزنی پلاس است و باعث می‌شود به آینده‌ی این پلتفرم امیدوار باشیم. در این مستند چیزهای جدیدی درباره‌ی تعدادی از محبوب‌ترین انیمیشن‌هایتان متوجه می‌شوید و مردی عمیقا پیچیده را می‌بینید که متن آهنگ‌هایشان را نوشت.
۳. توگو (Togo)
- کارگردان: اریکسون کور
- بازیگران: ویلم دفو، جولین نیکلسون
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱%
عجب فیلم معرکه‌ای! توگو نسخه‌ی سینمایی یک ماجرای واقعی است؛ در سال ۱۹۲۵ شهری در آلاسکا اسیر یک همه‌گیری وحشتناک دیفتری می‌شود. مردی نترس با نام لئونارد سپالا معروف به سپ (ویلم دافو) به همراه سگ‌های سورتمه‌اش، برای اینکه داروی مورد نیاز شهر تأمین شود مسیری صعب‌العبور و به شدت خطرناک و پر از برف و بوران را طی می‌کند. در این مسیر سگی به غایت وفادار، باهوش و قدرتمند همراهی‌اش می‌کند و رهبری گله را به عهده می‌گیرد. سگی به نام توگو که سابقه‌ی دور و درازی با این مرد داشته و حالا با سخت‌ترین چالش زندگیاش مواجه شده است.
فیلم با فلاش‌بک‌های جذاب و دلنشین روند آشنایی سپ با توگو را ذره‌ذره نشانمان می‌دهد و هم‌زمان که مأموریت خطرناکشان جلوتر می‌رود، بیشتر و بیشتر با پیوند عمیقی که بین این دو شکل گرفته آشنا می‌شویم و خیلی زود به خودمان می‌آییم و می‌بینیم بیشتر از اینکه نگران موفقیت‌آمیز بودن سفر و رساندن داروها باشیم، نگران جانِ توگو هستیم. شاید به جرأت بتوان گفت توگو یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌پردازی‌های سینما را دارد.
توگو یکی از اولین فیلم‌های دیزنی پلاس بود و به‌شدت تأثیرگذار در آمده است. صحنه‌ای در دقایق پایانی فیلم هست که اشک هر مخاطبی را در می‌آورد و بازی گرفتن از یک سگ به نحوی که این‌طور احساسات مخاطب را برانگیزد کار راحتی نیست.
۲. سیاه پادشاه است (Black Is King)
- کارگردان: بیانسه، امانوئل اجی، بلیتز بازاول
- بازیگران: بیانسه، فالاجومی اکین مورل، لوپیتا نیونگو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸%
سیاه پادشاه است آلبوم تصویری «بیانسه» و ضیافتی برای طرفداران این خواننده‌ی مشهور به حساب می‌آید. این فیلم/آلبوم تصویری ارتباط مستقیمی با بازسازی لایو اکشن «شیر شاه» دارد که تابستان گذشته اکران شد و بیانسه نقش نالا، عشق اول و آخر سیمبا را ایفا می‌کرد. ولی سیاه پادشاه است فقط محدود به این‌ها نیست. یک جورهایی گرامیداشت سیاهان و فرهنگ سیاهان در دنیاست که با تصاویر خیره‌کننده و موسیقی خوب عجین شده است.
فیلم تا حدودی قصه هم دارد؛ پادشاهی جوان و کشمکش با قدرت و عمویی شرور (که یا دلال مواد مخدر است یا از رهبران جنگ‌طلب). برخی منتقدها این فیلم را با «درخت زندگی» ترنس مالیک و «پلنگ سیاه» مقایسه کرده بودند. سیاه پادشاه است در زمانی منتشر شد که درگیری‌های نژادی و بحث بر سر حقوق رنگین‌پوستان بالا گرفته و به همین دلیل خیلی مناسب این زمان به نظر می‌رسد.
۱. همیلتون (Hamilton)
- کارگردان: توماس کیل
- بازیگران: لین‌مانوئل میراندا، فیلیپا سو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸%
همیلتون در ابتدا بنا بود در اکتبر ۲۰۲۱ در سینماها منتشر شود، ولی شیوع کرونا باعث شد لین‌مانوئل میراندا و دیزنی رضایت دهند که دیجیتالی منتشر شود. همیلتون در تعطیلات آخر هفته‌ی چهارم جولای آمد، تصمیمی هوشمندانه که با استقبال خوبی هم رو‌به‌رو شد. فیلم/نمایش همیلتون یک دستاورد جذاب است و هر جایزه‌ای که فکرش را بکنید گرفته است.
داستان درباره‌ی الکساندر همیلتون، از بنیان‌گذاران آمریکاست. تا به حال چیزی شبیه همیلتون ندیده‌اید و اینکه به لطف دیزنی پلاس و نسخه‌ی دیجیتالی‌اش می‌توانیم برای همیشه داشته باشیمش، موهبتی است برای خودش.
همیلتون فقط بهترین فیلم دیزنی پلاس نیست، خودش دلیلی است برای اینکه در دیزنی پلاس اشتراک تهیه کنید.
منبع: Collider
