۴۵ فیلم ترسناک به انتخاب ۴۵ کارگردان؛ از دل تورو تا تارانتینو
اگر به‌دنبال تماشای یک فیلم ترسناک هستیم، چرا پیشنهاد کارگردانی‌های بزرگ حال حاضر دنیا یا اساتید سازنده‌ی فیلم‌های ترسناک را قبول نکنیم و فیلم‌های پیشنهادی آن‌ها را تماشا نکنیم؟
- ۴۲ فیلم که پل توماس اندرسون پیشنهاد می‌کند ببینید
- ۳۵ فیلم برتر تاریخ سینما از نظر بونگ جون هو کارگردان اسکاری فیلم انگل
در این مطلب، کارگردان‌های مختلفی از گی‌یرمو دل‌تورو گرفته تا مارتین اسکورسیزی و جوردن پیل از فیلم‌های ترسناک محبوب خود حرف می‌زنند. هم‌چنین فیلم‌سازان تازه‌کاری که در ژانر ترسناک شروع به فعالیت کرده‌اند، مانند نیا داکستا، آزگود پرکینز و ناتالی اریکا جیمز و اساتید این ژانر مانند مایک فلانگان و جان کارپنتر هم در مطلب زیر به معرفی فیلم‌های ترسناک موردعلاقه‌ی خود پرداخته‌اند.
در دادمه به معرفی ۴۵ فیلم ترسناک محبوب کارگردان‌ها می‌پردازیم:
۱. الکس گارلند درباره‌ی بیگانه (Alien)
- محصول: ۱۹۷۹/ آمریکا
- کارگردان: ریدلی اسکات
- بازیگران: سیگورنی ویور، جان هرت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
الکس گارلند یکی از نامهای حیاتی در بین نام‌هایی است که امروزه در دنیای علمی-تخیلی سینما و تلویزیون فعالیت می‌کنند. برای اثبات جمله‌ی قبلی می‌توانید فیلم‌های اکس ماکینا (Ex Machina)، نابودی (Annihilation) و توسعه‌دهندگان (Devs) را ببینید. بی‌شک می‌توان گفت او نویسنده-کارگردانی است که عاشق ژانر ترسناک است، چرا که به سادگی می‌توان ردپای این ژانر را در لایه‌های زیرین فیلم‌های او شناسایی کرد.
چه کسی می‌تواند حمله‌ی نفس‌گیر خرس در نابودی را فراموش کند؟ احساس تنش فراگیر و ترس مخرب پیش‌رونده‌ی فیلم‌های گارلند، آن‌ها را تبدیل به پسرعموی بیگانه‌ی ریدلی اسکات می‌کند، پس انتخاب بیگانه توسط گارلند باعث تعجب و شگفتی نمی‌شود.
گارلند در مصاحبه‌ای با آی‌جی‌ان (IGN) گفته‌است: «به‌نظرم بیگانه یک فیلم معصوم است. فیلم هوشمندانه و به‌شدت ترسناک است و بی‌شک به‌زیبایی ساخته شده‌است. زمان اکران آن را به یاد دارم. فیلمی بدیع بود و انواع و اقسام چیزهای سینمایی را به‌طرزی جدید بازسازی کرده بود. این فیلم به من آموخت که بازآفرینی به چه معناست.»
۲. دارن لین بوسمن درباره‌ی آخرین خانه در سمت چپ (The Last House on the Left)
- محصول: ۱۹۷۲/ آمریکا
- کارگردان: ویس کریون
- بازیگران: ساندرا کسل، بوسی گرنتهم
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۲ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰
بوسمن باتوجه به فیلم‌شناسی شناخته‌شده‌ی خود شامل سری فیلم‌های ارّه (Saw) و فیلم‌های روز مادر (Mother’s Day) و مارپیچ (Spiral) تبدیل به نامی شناخته‌شده و موردقبول در صنعت فیلم ترسناک شده‌است. او در رابطه با فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی خود این‌چنین گفته‌است: «ویس کریون یک نماد و قهرمان من و بسیاری دیگر است. این یکی از آن فیلم‌هایی بود که گویی تماشای آن ممنوع بود. لحظه‌ای وجود دارد که کراگ و گروهش شکنجه‌کردن یک دختر را به پایان رسانده‌اند. آن‌ها می‌ایستند و در صورتشان پشیمانی موج می‌زند و این تصویر به این قاتلان چهره‌ای انسانی می‌بخشد. تصمیم برجسته‌ای بود و نخستین‌مرتبه‌ای بود که من به‌عنوان یک بیننده می‌خواستم کارگردان را بشناسم.»
۳. ماری هرون درباره‌ی رلیک (Relic)
- محصول: ۲۰۲۰/ استرالیا
- کارگردان: ناتالی اریکا جیمز
- بازیگران: امیلی مورتایمر، رابین نوین
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰
ماری هرون همیشه با نخستین تجربه‌ی کارگردانی درخشان خود، روانی آمریکایی (American Psycho)، شناخته خواهد شد، اگرچه سال ۲۰۲۰ با سریال ترسناک مورد انتظار (The Expecting) به ژانر ترسناک بازگشت. در مطاحبه‌ای با اینترتینمنت ویکلی (Entertainment Weekly) هرون درباره‌ی فیلم رلیک گفت: «به‌نظرم شگفت‌انگیز بود. کارگردان استرالیایی‌ای جوان آن را ساخته‌است. واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم.
بازهم فیلمی زن‌محور درباره‌ی یک زن، دخترش و مادرش. پس مادربزرگ، مادر و دختر. چیزهای دیوانه‌کننده داخل یک خانه اتفاق می‌افتد و جلوه‌های ویژه درخشان است. ذره‌ای شبیه بابادوک (The Babadook) است. به‌نوعی فیلم ترسناک خانگی است. در غیراین‌صورت انتخابم همیشه کلبه‌ای در جنگل (The Cabin in the Woods) است. فیلمی که تمام ژانر وحشت را در خود جای داده است.
۴. لی جانیاک درباره‌ی جیغ (Scream)
- محصول: ۱۹۹۶/ آمریکا
- کارگردان: وس کریون
- بازیگران: نو کمبل، دیوید آرکت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۵ از ۱۰۰
لی جانیاک باتشکر از سه‌گانه‌ی خیابان ترس (Fear Street) که سال ۲۰۲۱ از نت‌فلیکس پخش شد، حالا یکی از نامهای مهم ژانر ترسناک است. بینندگان نخستین قسمت از سه‌گانه‌ی خیابان ترس با خواندن نام جیغ به‌عنوان فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی جانیاک متعجب نخواهند شد، چرا که در نخستین قسمت از سه‌گانه‌ی جانیاک هم مانند جیغ، در همان دقایق ابتدایی، بازیگری شناخته‌شده به قتل می‌رسد.
جانیاک در مصاحبه‌ای به راتن تومیتوز می‌گوید: «شمار دفعاتی که آن فیلم را دیده‌ام از دستم در رفته‌است، چه برسد به شمار دفعاتی که صحنه‌ی افتتاحیه‌ی آن را دیده‌ام. خیلی هوشمندانه است. شاید حرفم خارج از موضوع مصاحبه باشد، اما هرمرتبه فیلم را می‌بینم، پس از پایان آن، احساس رهایی از استرس پیدا می‌کنم. فیلم‌نامه، نحوه‌ی ضبط آن، ترس‌ها و خنده‌ها. به‌هرحال من عاشق این فیلم هستم. پس هنگام فیلم‌برداری خیابان ترس اصرار داشتم که نامهای عاشقانه برای این فیلم بفرستم.»
۵. الکساندر آژا درباره‌ی درخشش (The Shining)
- محصول: ۱۹۸۰/ آمریکا
- کارگردان: استنلی کوبریک
- بازیگران: جک نیکلسون، شلی دووال
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۴ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
این کارگردان فرانسوی با فیلم ترسناک ۲۰۰۳ خود، تنش بالا (High Tension)، به شهرت رسید؛ فیلمی که مسیر او به هالیوود را باز کرد و او را به سمت کارگردانی فیلم‌های تپه‌ها چشم دارند (The Hills Have Eyes)، پیرانا سه‌بعدی (Piranha 3D) و شاخ‌ها (Horns) راهنمایی نمود. آژا در مصاحبه با راتن تومیتوز در رابطه با فیلم موردعلاقه‌ی خود گفت: «درخشش را به‌طور اتفاقی در سن هفت سالگی دیدم و تبدیل به یکی از تجربه‌های روحی دردناک کودکی‌ام شد و احتمالا یکی از دلایل اصلی‌ای است که باعث می‌شود آن‌چه امروزه انجام می‌دهم را انجام دهم. پس از سال‌ها همان فیلم است که می‌توانم بارها و بارها تماشا کنم. هر نمایی که برش داده می‌شود، هر دیالوگی که گفته می‌شود و هر حسی که بروز داده می‌شود، مرا درگیر خود می‌کند. این فیلم به من احساسی از تعالی را منتقل می‌کند.»
۶. وس اندرسن درباره‌ی بچه‌ی رزماری (Rosemary’s Baby)
- محصول: ۱۹۶۸/ آمریکا
- کارگردان: رومن پلانسکی
- بازیگران: میا فارو، جان کاساوتیس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۹۶ از ۱۰۰
اندرسن در رابطه با این فیلم پولانسکی در مصاحبه با راتن تومیتوز گفت: «یک فیلمی که اغلب به آن برمی‌گردم بچه‌ی رزماری است. این فیلم همیشه تاثیر زیادی روی من گذاشته و برای من منبع ایده بوده و همیشه یکی از موردعلاقه‌های من بوده‌است. میا فارو نقش‌آفرینی‌ای درخشان از خودش به نمایش می‌گذارد. من فیلم‌نامه‌ی فیلم را هم خوانده‌ام و به‌نظرم فیلم‌نامه‌ی‌ای درخشان است.»
۷. ناتالی اریکا درباره‌ی حلقه (Ringu)
- محصول: ۱۹۹۸/ ژاپن
- کارگردان: هیدئو ناکاتا
- بازیگران: ناتاکو ماتسوشیما، میکی ناکاتانی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰
نخستین تجربه‌ی کارگردانی ناتالی اریکا جیمز، رلیک، یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک ۲۰۲۰ بوده‌است و او فیلم ژاپنی حلقه را به‌عنوان یکی از فیلم‌های تاثیرگذار بر خویش معرفی کرده. جیمز گفته‌است: «فیلم همیشه احساس همذات‌پنداری دیوانگی را در مخاطب برمی‌انگیزاند. کاری که بسیاری از فیلم‌های ترسناک آسیایی به‌خوبی انجام می‌دهند.اگر به فیلم‌های ترسناک آسیایی نگاه کنید، روح‌ها همیشه زن‌هایی هستند که از روی انتقام و خشم عمل می‌کنند. همیشه به یک روش پایان می‌پذیرند و در آن روح سرگشته شکست می‌خورد. به‌نظرم این در وجود چنین فیلم‌هایی قرار دارد.»
۸. مایک فلانگان درباره‌ی دختر کت‌مشکی (The Blackcoat’s Daughter)
- محصول: ۲۰۱۵/ آمریکا
- کارگردان: آزگود پرکینز
- بازیگران: اما رابرتز، کیرنان شیرکا
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰
فلانگان به‌خاطر فیلم‌های سکوت (Hush)، آکیولوس (Oculus)، بازی جرالد (Gerald’s Game) و دکتر اسلیپ (Doctor Sleep) به‌عنوان یکی از اساتید ژانر ترسناک شناخته می‌شود. کدام یک از فیلم‌های ترسناک چندسال اخیر موردعلاقه‌ی فلانگان است؟ دعوت (The Invitation)، کارگو (Cargo) و دختر کت‌مشکی.
فلانگان می‌گوید: «فیلم معمایی و آرام پرکینز یکی از فیلم‌های محبوب من است. نقش‌آفرینی‌های درخشان باعث می‌شود داستانی که در ابتدا به شکل داستانی ساده در رابطه با مقابله‌ی یک دختر با نیرویی ماورایی آغاز می‌شود، به چیزی عمیق‌تر ختم شود. این فیلم را به دلایل فراوانی دوست دارم، اما دلیل اصلی علاقه‌ام این است که فیلم احساساتی دست‌نخورده را از مخاطب بیرون می‌کشد.»
۹. بونگ جون هو درباره‌ی میدسامر (Midsommar)
- محصول: ۲۰۱۹/ آمریکا
- کارگردان: آری استر
- بازیگران: فلورنس پیو، جک رینور
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
بونگ جون هو در لیست خود از کارگردان‌هایی که آینده‌ی سینما را شکل خواهند داد از آری استر نام برده و فیلم میدسامر او را در بین فیلم‌های موردعلاقه‌ی ۲۰۱۹ خود جای داده‌است. جونگ هو اشاره می‌کند که نخستین فیلم استر فراتر از چهارچوب‌های ژانر است و حقیقتی عمیق از وحشت را ارائه می‌دهد. وحشتی فطری و غیرقابل‌فرار. او در ادامه می‌گوید: «برای فرار از این وحشت فراگیر مخاطب مجبور می‌شود زیرلب ورد بخواند. ما مجبوریم امیدوار باشیم که لحظات ترسناک درون فیلم، همان‌جا به اتمام برسند.»
۱۰. آزگود پرکینز درباره‌ی غریبه‌ها (The Strangers)
- محصول: ۲۰۰۸/ آمریکا
- کارگردان: برایان برتینو
- بازیگران: لیو تایلر، اسکات اسپیدمن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۴۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۴۷ از ۱۰۰
آزگود پرکینز پسر نماد دیوانگی در سینمای آمریکا، آنتونی پرکینز، است و توانسته فیلم‌های درخشانی را در ژانر وحشت کارگردانی کند، از جمله؛ دختر کت‌مشکی، گرتل و هانسل (Gretel and Hansel) و من همان چیز زیبایی هستم که در خانه زندگی می‌کنم (I Am the Pretty Thing That Lives in the House).
پرکینز در مصاحبه‌ای لیست فیلم‌های ژانر وحشت موردعلاقه‌ی خود را این‌چنین اعلام کرد؛ آدم درست را راه بده (Let the Right One In)، حالا نگاه نکن (Don’t Look Now)، چشمان بدون چهره (Eyes Without a Face)، کله‌پاک‌کن (Eraserhead)، مردم گربه‌ای (Cat People) و البته فیلمی که همیشه از آن نام نمی‌برم چون فراموش‌اش می‌کنم، اما آن را از همه بیش‌تر دوست‌دارم؛ غریبه‌ها (The Strangers).
۱۱. رابرت اگرز درباره‌ی نوسفراتو (Nosferatu)
- محصول: ۱۹۲۲/ آلمان
- کارگردان: فردریش ویلهلم مورنائو
- بازیگران: ماکس شرک، گرتا شرودر
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰
اگرز درباره‌ی فیلم صامت ژانر وحشت مورنائو گفته‌است: «در زمان خودش فیلم ترسناکی از سینمای مستقل بود. با کمی چشم‌پوشی هنوز یکی از خیره‌کننده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما است. نسخه‌ی جدید رنگی بازسازی‌شده‌ی آن واقعا تاثیرگذار است، اما من هنوز همان نسخه‌ی قدیمی و سیاه و سفید را ترجیح میدم. آن نسخه‌ی قدیمی راز و رمزی به فیلم می‌افزاید که باعث می‌شود ماکس شرک به یک خون‌آشام حقیقی تبدیل شود.»
۱۲. جوزف دکر درباره‌ی سوسپیریا (Suspiria)
- محصول: ۲۰۱۸/ آمریکا
- کارگردان: لوکا گوادانینو
- بازیگران: داکوتا جانسون، کلویی گریس مورتس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۵ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
نسخه‌ی ۱۹۷۷ فیلم کلاسیک ژانر وحشت داریو آرجنتو از نظر بسیاری از طرفداران فیلم جالبی نبود، اما اقتباس ۲۰۱۸ لوکا گوادانینو توانست به‌طور کامل خودش را به عنوان فیلمی مستقل از نسخه‌ی منبع به اثبات برساند. جوزف دکر در مصاحبه‌ای با ایندی‌وایر گفته‌است: «معمای فیلم فیزیکی است. رقص‌هایش سیاسی است. به میلیون‌ها مسیر متفاوت پیش می‌رود و پس از چند ماه هنوز نمی‌توانم از فکر آن بیرون بیایم مانند فیلم‌های دیگری که با پایان یافتن فیلم، پایان نمی‌یابند.»
۱۳. گی‌یرمو دل‌تورو درباره‌ی چشمان بدون چهره
- محصول: ۱۹۶۰/ فرانسه
- کارگردان: ژرژ فرانژو
- بازیگران: پیر براسور، آلیدا والی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰
چشمان بدون چهره ژرژ فرانژو داستان جراح پلاستیکی را روایت می‌کند که پس از نجات یافتن دخترش از تصادفی جاده‌ای و وحشتناک، وسواس دیوانه‌واری برای ترمیم کردن چهره‌ی او پیدا می‌کند. دل‌تورو در مصاحبه‌ای با کرایتریون درباره‌ی فیلم گفته‌است: «فیلم من را با تقابل بین زیبایی و بی‌رحمی خود، بسیار تحت تاثیر قرار داده‌است. جشنواره‌ی تصاویر دیوانه‌کننده و خیره‌کننده‌ی قدرتمند و البته موسیقی متن به‌یادماندنی هم از دیگر ویژگی‌های این فیلم است.»
۱۴. کوئنتین تارانتیو درباره‌ی آزمون بازیگری (Audition)
- محصول: ۱۹۹۹/ ژاپن
- کارگردان: تاکاشی میکه
- بازیگران: ریو ایشیباشی، ایهی شینا
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۹ از ۱۰۰
از فیلم ترسناک ۱۹۹۹ میکه، اغلب به‌عنوان یکی از آزاردهنده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما نام برده می‌شود. ریو ایشیباشی در این فیلم نقش بیوه‌ای را بازی می‌کند که به امید یافتن همسر و شریک زندگی جدید برای مردهای مختلف تست بازیگری می‌دهد. او در این مسیر عاشق مردی به‌نام آسامی با بازی ایهی شینا می‌شود، اما گذشته‌ی تاریک‌اش نتایجی وحشتناک و غیرمنتظره را برای او رقم می‌زند. تارانتینو در مصاحبه‌ای که سال ۲۰۰۹ انجام داده‌است، از این فیلم به‌عنوان یکی از فیلم‌های محبوب خود از زمانی که کارگردان شده‌است، یاد کرده و آن را یک شاهکار واقعی نامیده است.
۱۵. مارتین اسکورسیزی درباره‌ی بی‌گناهان (The Innocents)
- محصول: ۱۹۶۱/ انگلستان
- کارگردان: جک کلایتون
- بازیگران: دبورا کار، مایکل ردگریو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
فیلم ۱۹۶۱ کلایتون به عنوان یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما شناخته‌شده‌است و مارتین اسکورسیزی با این نکته موافق است. اسکورسیزی این فیلم را به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های ترسناک خود معرفی کرده‌است و درباره‌ی آن نوشته است: «این اقتباس کلایتون از رمان چرخش پیچ، یکی از محدود فیلم‌های است که حق هنری جیمز، نویسنده‌ی رمان، را ادا می‌کند. فیلم به‌خوبی ساخته‌شده و بازیگران به‌خوبی بازی کرده‌اند. این فیلم از محبوب‌های گی‌یرمو دل‌تورو هم می‌باشد.
۱۶. ادگار رایت درباره‌ی مرگ شب (Dead of Night)
- محصول: ۱۹۴۰/ انگلستان
- کارگردان‌ها: بیزیل دی‌یردن، آلبرتو کاوالکانتی، چارلز کریچتون، رابرت هیمر
- بازیگران: مروین جونز، رولاند کالور
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰
ادگار رایت سال ۲۰۱۷ لیستی از ۱۰۰ فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی خود منتشر کرد. یکی از این فیلم‌ها که فیلم موردعلاقه‌ی مارتین اسکورسیزی هم می‌باشد، فیلم مرگ شب است؛ مجموعه فیلم ترسناکی شامل چهار فیلم کوتاه با کارگردان‌های مختلف. اسکورسیزی یک‌بار در مصاحبه‌ای در رابطه با این فیلم گفته‌است: «یک فیلم بریتانیایی کلاسیک. چهار داستان که توسط چهار غریبه‌ی عجیب که در یک خانه‌ای روستایی جمع شده‌اند، روایت می‌شود. هر داستان متفاوت از دیگری با پیچ‌وخم‌های مخصوص به خود.»
۱۷. دیوید لوری درباره‌ی موروثی (Hereditary)
- محصول: ۲۰۱۸/ آمریکا
- کارگردان: آری استر
- بازیگران: تونی کولت، گابریل بایرن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۷ از ۱۰۰
دیوید لوری سال ۲۰۱۸ در مصاحبه‌ای با ایندی‌وایر، درباره‌ی موروثی، می‌گوید: «نخستین فیلم کارنامه‌ی استر به‌عنوان کارگردان، یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌هایی است که من تابه‌امروز دیده‌ام. من فیلم را در سینما دیدم و پس از آن مجبور شدم با چراغ‌های روشن بخوابم؛ کاری که از سال ۲۰۰۲ مجبور به انجام دادن آن نشده بودم. من آسیب روحی دیده‌بودم. با خود فکر می‌کردم که فیلم بیش‌ازحد خشن است. تنها کاری که می‌توانستم بکنم این بود که تا می‌توانم دوستان زیادی را با خود ببرم و یک‌بار دیگر به تماشای آن بنشینم. این‌مرتبه اما نمی‌توانستم جلوی خنده‌ی خودم را بگیرم؛ چه فیلم مرموز و شیطانی‌ای. حالا دیگر نمی‌توانم هر ماه اکتبر آن را تماشا نکنم.»
۱۸. جردن پیل درباره‌ی میزری (Misery)
- محصول: ۱۹۹۰/ آمریکا
- کارگردان: راب رینر
- بازیگران: جیمز کان، کتی بیتس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۵ از ۱۰۰
پیل در مصاحبه‌ای درباره‌ی اقتباس ۱۹۹۰ رینر از رمان استفن کینگ می‌گوید: «میزری فیلمی است که در آن ضدقهرمان منفور، تبدیل به ترسناک‌ترین می‌شود. هم‌چنین فیلمی است که بازی‌ها، فیلم‌نامه و دیالوگ‌ها ترس را در خود جای داده‌اند. من عاشق چنین تکنیکی هستم.» کتی بیتس توانست برای نقش‌آفرینی درخشان خود، اسکار بازیگری را به خانه ببرد.
۱۹. جنیفر کنت درباره‌ی کشتار با اره‌برقی در تگزاس (The Texas Chain Saw Massacre)
- محصول: ۱۹۷۴/ آمریکا
- کارگردان: توبی هوپر
- بازیگران: مارلین برنز، پاول پاتین
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰
کنت درباره‌ی فیلم ۱۹۷۴ هوپر می‌گوید: «من به فیلمی قدیمی مانند کشتار با اره‌برقی در تگزاس، نسخه‌ی اصلی، نگاه می‌کنم و یک شاهکار می‌بینم. فیلم چیزی عمیق‌تر درباره‌ی انسانیت می‌گوید. برای من، بازگوکننده‌ی احساسی است که یک حیوان هنگام سلاخی‌شدن دارد. چیزی بسیار خشن و عجیب در این فیلم جریان دارد. فیلم درخشان است و هنوز هم من را شوکه می‌کند.»
۲۰. لوکا گوادانینو درباره‌ی مگس (The Fly)
- محصول: ۱۹۸۶/ آمریکا
- کارگردان: دیوید کراننبرگ
- بازیگران: جف گلدبلوم، جینا دیویس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰
گوادانینو در مصاحبه‌ی خود در سال ۲۰۱۸، مگس کراننبرگ را ستایش کرد و از آن به‌عنوان یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یاد کرد. او در ادامه افزود: «وحشت آن برای من در انتها نهفته است، وقتی که در می‌یابید شخصیت جف گلدبلوم و جینا دیویس به‌طرز دیوانه‌واری عاشق یک‌دیگر هستند، اما هرگز نمی‌توانند باهم باشند. وحشت تهایی این فیلم، ناممکن بودن سرانجام برای عشق بین این دونفر است.»
۲۱. سم ریمی درباره‌ی شب مردگان زنده (Night of the Living Dead)
- محصول: ۱۹۶۸/ آمریکا
- کارگردان: جرج اندرو رومرو
- بازیگران: دوین جونز، جودیت اودی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
ریمی درباره‌ی تجربه‌ی دیدن فیلم کلاسیک رومرو می‌گوید: «من هرگز در زندگی‌ام به این اندازه وحشت‌زده نشده‌ام. داشتم فریاد می‌زدم و جیغ می‌کشیدم و به خواهرم التماس می‌کردم که من را به خانه ببرد و او سعی می‌کرد من را ساکت کند. پیش از آن هیچ‌وقت وحشت را آن‌گونه تجربه نکرده بودم. احساسی شبیه به یک فیلم-مستند به من دست داد. پیش از آن فیلم سیاه-سفیدی را در سالن سینما ندیده بودم و انگار درحال تماشای یک مستند بودم. هیچ چیز هالیوودی‌ای در فیلم دیده نمی‌شد و فقط دیوانگی محض در آن موج می‌زد.»
۲۲. آنا بیلر درباره‌ی چشم‌چران (Peeping Tom)
- محصول: ۱۹۶۰/ آمریکا
- کارگردان: مایکل پاول
- بازیگران: هاینز بوم، آنا مسی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰
وقتی مجله‌ای از کارگردان فیلم جادوگر عشق (The Love Witch) درخواست کرد تا فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی خود را نام ببرد، او فیلم ترسناک و روانشناختی مایکل پاول را انتخاب کرد. هاینز بوم در این فیلم نقش یک قاتل سریالی را ایفا می‌کند که برای ضبط قتل‌های خود از یک دوربین استفاده می‌کند. بیلر درباره‌ی فیلم می‌گوید: «فیلمی وحشت‌آور است، اما آن‌چه من را به هیجان می‌آورد، این بود که فیلم چگونه توانسته‌است به عصاره‌ی سینما دست پیدا کند و این حقیقت که همه‌ی ما وقتی فیلمی تماشا می‌کنیم مانند تام هستیم را برای ما برملا کند. فیلم وسواس بیمارگونه‌ی فیلم‌سازی را به نمایش درمی‌آورد و به ما نشان می‌دهد که درخواست‌هایمان از افراد برای گرفتن ژست‌های مختلف در مقابل دوربین، چقدر چندش‌آور است.»
۲۳. کریستوفر نولان درباره‌ی بیگانه
- محصول: ۱۹۷۹/ آمریکا
- کارگردان: ریدلی اسکات
- بازیگران: سیگورنی ویور، جان هرت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
در کنار استنلی کوبریک، ریدلی اسکات هم از کارگردان‌هایی است که طی مسیر فیلم‌سازی، تاثیر فراوانی بر نولان گذاشته است. نولان در مصاحبه‌ای گفته‌است: «کارگردانی که من همیشه یکی از بزرگ‌ترین طرفدارهایش بوده‌ام ریدلی اسکات است و هنگامی که من یک کودک بودم، بیگانه و بلید رانر (Blade Runner) به کلی من را به جهانی دیگر بردند، چرا که آن‌ها جهان‌های مخصوص خود را خلق کردند که به‌کلی متفاوت از جهان ما بود.»
۲۴. اندی موسکیتی درباره‌ی تاریکی نزدیک (Near Dark)
- محصول: ۱۹۸۷/ آمریکا
- کارگردان: کاترین بیگلو
- بازیگران: جنی رایت، لانس هنریکسن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
اندی موسکیتی با کارگردانی دو قسمت از فیلم ترسناک آن (It) برای کمپانی برادران وارنر که قسمت اول آن توانست به پرفروش‌ترین فیلم ترسناک در سطح جهانی تبدیل شود، حالا یکی از کارگردان‌های نام‌آشنای جهان در ژانر ترسناک است. موسکیتی در مصاحبه‌ای، از فیلم بیگلو به عنوان فیلم ترسناک خون‌آشامی موردعلاقه‌ی خود یادکرده و درباره‌ی آن گفته‌است: «یک نقطه‌ی عطف بود. خون‌آشام‌های بی‌خانمانی که در یک ماشین مسافرتی، سفر می‌کنند و در آمریکا می‌گردند. من هرگز چیزی شبیه به آن ندیدم. طنز تلخ و عجیبی در سرتاسر فیلم دیده می‌شد و نحوه‌ای که خون‌آشام‌ها با قربانی خود بازی می‌کنند، وحشت‌آور است.»
۲۵. جیمز وان درباره‌ی دیگران (The Others)
- محصول: ۲۰۰۱/ آمریکا
- کارگردان: آلخاندرو آمنابار
- بازیگران: نیکول کیدمن، فیونولا فلانگان
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
فیلم دیگران یکی از بهترین چرخش‌های داستانی تاریخ سینما را در خود جای داده‌است و توانسته‌است جیمز وان، کارگردان فیلم‌های توطئه‌آمیز (Insidious) و احضار (The Conjuring)، را تحت تاثیر قرار دهد. وان در مصاحبه‌ای به خبرنگار هالیوود ریپورتر، می‌گوید: «فیلم آلخاندرو آمنابار تصویربرداری خیره‌کننده‌ای دارد و سبک کلاسیک آن فوق‌العاده است. این فیلم یکی از موفق‌ترین فیلم‌های ترسناک شب در ارتباط با ارواح است که وارد سینما شده.»
۲۶. آنا لیلی امیرپور درباره‌ی ضدمسیح (Antichrist)
- محصول: ۲۰۰۹/ دانمارک
- کارگردان: لارس فون تریر
- بازیگران: شارلون گنسبور، ویلم دفو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۴۹ از ۱۰۰
فون تریر برای ساختن بعضی از آزاردهنده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما، شناخته‌شده‌است، اما با ضدمسیح او سینمای خود را به سمت ژانر وحشت راهنمایی کرده‌است. آنا لیلی امیرپور در مصاحبه با کرایتریون گفته‌است: «یک دختر شب‌هنگام به‌تنهایی به سمت خانه قدم می‌زند. وقتی که فیلم منتشرشد، تنها چیزی که درباره‌ی آن می‌شنیدم، صحبت‌هایی درباره‌ی صحنه‌ی جنسی جنجالی آن بود و وقتی که خودم فیلم را دیدم، آن صحنه کم‌تر از سایر صحنه‌های فیلم من را شوکه کرد. آن صحنه با کلاغ‌ها داخل لانه‌ی روباه که دفو کلاغ را می‌زند تا بمیرد، من را به یاد کابوسی که پیش‌تر داشتم انداخت و احساس یک دژاوو را به من منتقل کرد. وقتی که تاریکی شخصی دیگر، تاریکی تو را بازتاب می‌دهد، آرام‌بخش است. باتوجه به میزان شخصی بودن فیلم‌های لارس، می‌توان او را انسانی شجاع نامید.»
۲۷. بو برنهام درباره‌ی خام (Raw)
- محصول: ۲۰۱۶/ فرانسه-بلژیک
- کارگردان: ژولیا دوکورنو
- بازیگران: گرنس مارلیر، الا رامپ
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰
ژولیا دوکورنوی فرانسوی با نخستین فیلم سینمایی بلند خود توانست پا به عرصه‌ی بین‌المللی بگذارد. فیلم درباره‌ی گیاه‌خواری جوان است که پس از این‌که برای اولین‌بار از گوشت استفاده می‌کند، شیفته‌ی آن می‌شود. برنهام درباره‌ی این فیلم می‌گوید: «آن را سه‌مرتبه در سینما دیدم. نمی‌توانم باورکنم که این نخستین تجربه‌ی کارگردانی کسی باشد. به‌نظر می‌آید تنها اساتید سینما می‌توانند ان‌قدر خوب مخاطب را لحظه به لحظه بازی دهند و باعث شوند احساس کنید در دستان گرداننده‌ای که کنترل کامل بر شما دارد، قرار گرفته‌اید.»
۲۸. الی راث درباره‌ی نمایش مورمور (Creepshow)
- محصول: ۱۹۸۲/ آمریکا
- کارگردان: جرج رومرو
- بازیگران: هال هالبروک، آدرین باربو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۳ از ۱۰۰
نمایش مورمور برای الی راث فیلمی خاص است، چراکه سه تن از اساتید این ژانر، در آن، کنار هم جمع شده‌اند؛ کارگردان جرج رومرو، نویسنده استفن کینگ و طراح جلوه‌های ویژه تام ساوینی. راث در مصاحبه‌ای گفته‌است: «فیلم که در پنج داستان روایت می‌شود، به‌گونه‌ای طراحی شده‌است که مانند یک کتاب مصور پیش برود، اما ترسناک است و منزجرکننده و خیلی‌خیلی بامزه. هم‌چنین فیلم چند قسمتی است و نیازی نیست خیلی به آن توجه کرد، چرا که اگر با یک قسمت آن ارتباط برقرار نکردید، کافی است ۱۰ دقیقه صبر کنید تا قسمت بعدی آغاز شود. گروه بازیگری درخشان، فیلم‌نامه‌ی خیره‌کننده، گریم خارق‌العاده و لذت غیرقابل‌توقف. فیلم ترسناکی دیده‌نشده که گذراندن زمانی خوب را به مخاطب تضمین می‌دهد.»
۲۹. بن ویتلی درباره‌ی کله‌پاک‌کن (Eraserhead)
- محصول: ۱۹۷۷/ آمریکا
- کارگردان: دیوید لینچ
- بازیگران: جک نانس، شارلوت استوارت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۷ از ۱۰۰
بن ویتلی درباره‌ی دیوید لینچ به کرایتریون گفت: «ارباب تاریک فیلم‌های نیمه‌شب. فیلم‌های لینچ به‌گونه‌ای ترسناک هستند که در بین فیلم‌های مدرن نایاب است. او به‌طور مستقیم با کودک درون من حرف می‌زند؛ با کابوس‌های من هفت‌ساله. این یک تجربه‌ی سینمایی یگانه است. به یاد دارم که هربار فیلم در لندن پخش می‌شد، به تماشای آن می‌رفتم. کله‌پاک‌کن و مخمل آبی (Blue Velvet)؛ دو فیلم با یک بلیت.»
۳۰. ویلیام فریدکین درباره‌ی بازی‌های مسخره (Funny Games)
- محصول: ۱۹۹۷/ اتریش
- کارگردان: میشائیل هانکه
- بازیگران: سوزان لوتار، اولریش موهه
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۹ از ۱۰۰
کارگردان فیلم ترسناک معروف جن‌گیر (The Exorcist) هنگام معرفی ۱۳ فیلم ترسناک محبوب خود در مصاحبه‌ای با اینترتینمنت ویکلی (Entertainment Weekly)، از فیلم میشائیل هانکه به‌عنوان ترسناک‌ترین یاد کرد: «احتمالا ترسناک‌ترین فیلم لیست است، چرا که در آن دو جوان ولگرد، در یک منطقه‌ی روستایی، یک خانواده را درون خانه‌ی خودشان می‌ترسانند. یکی از آن چیزهایی است که به‌تازگی شبیه آن را در اخبار زیاد می‌شنوید. احتمال زیادی وجود دارد که چنین چیزی واقعا رخ دهد. ساخت فیلم درخشان است.»
۳۱. جیمز گان درباره‌ی اتاق سبز (Green Room)
- محصول: ۱۹۷۹/ آمریکا
- کارگردان: جرمی سالنی‌یر
- بازیگران: آنتون یلچین، ایموجن پوتس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰
جیمز گان سال ۲۰۱۷ لیستی از ۵۰ فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی خود را در توییتر منتشر کرد. اگرچه آرواره‌ها (Jaws) اسپیلبرگ صدرنشین لیست بود، اما فیلم اتاق سبز که رتبه‌ی ششم این لیست را داشت، توجه‌های فراوانی را به خود جلب کرد. در اتاق سبز آنتون یلچین در نقش رهبر یک گروه ولگرد ظاهر شده‌است که مورد هدف گروه نئونازی بی‌رحمی قرار می‌گیرند. در این فیلم، پاتریک استوارت نقش خیره‌کننده‌ای به‌عنوان یک نژادپرست و رهبر گروه دشمن از خود ارائه می‌دهد.
۳۲. کورالی فارگت درباره‌ی من شیطان را دیدم (I Saw the Devil)
- محصول: ۲۰۱۰/ کره‌ی جنوبی
- کارگردان: کیم جی-وون
- بازیگران: لی بیونگ-هان، چویی مین-سیک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
فیلم انتقام (Revenge) فارگت یکی از بهترین‌های ژانر وحشت در سال ۲۰۱۷ بود و کارگردان از فیلم‌های خونین سینمای کره‌ی جنوبی مانند اولدبوی (Oldboy) پارک چان-ووک و من شیطان را دیدم کیم جی-وون الهام گرفته‌است: «صحنه‌های خونین این فیلم‌ها به‌قدری اغراق‌آمیز است که مضحک و شاعرانه می‌شود. من عاشق زمانی هستم که خون و گوشت چیزی را می‌آفرینند که به سبک باروک و اپرایی نزدیک است؛ تارانتینو این‌کار را در بیل را بکش (Kill Bill) انجام می‌دهد.»
۳۳. گاسپار نوئه درباره‌ی سگ اندلسی (Un Chien Andalou)
- محصول: ۱۹۲۹/ فرانسه
- کارگردان: لوئیس بونوئل
- بازیگران: پی‌یر باچف، سیمون ماروی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
سگ اندلسی لوئیس بونوئل و سالوادور دالی یک فیلم کوتاه سوررئال ترسناک است که فیلم‌سازان زیادی را تحت تاثیر قرار داده‌است؛ از جمله گاسپار نوئه، فیلم‌ساز پیش‌روی فرانسوی. نوئه در مصاحبه با راتن تومیتوز گفته‌است: «صحنه‌ی افتتاحیه‌ی فیلم، فیلم کوتاه، که در آن بونوئل چشم یک زن را از کاسه در می‌آورد، اگرچه در نمای نزدیک، آن‌ها چشم یک گاو را جایگزین چشم زن کرده‌اند، به‌قدری وحشتناک بود که من آرزو می‌کردم اگر نمی‌توانم پشت سر بونوئل باشم، ای‌کاش بین تماشاگران باشم. اگر می‌توانستم واکنش‌ها را ببینم، مطمئنم هیچ صحنه‌ای در تاریخ سینما نتوانسته‌است نخستین مخاطبان خود را تا این اندازه دیوانه کند.»
۳۴. جان کارپنتر درباره‌ی جن‌گیر (The Exorcist)
- محصول: ۱۹۷۳/ آمریکا
- کارگردان: ویلیام فریدکین
- بازیگران: الن برستین، ماکس فون سیدو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۱ از ۱۰۰
فیلم هالووین (Halloween) جان کارپنتر یکی از پیش‌روهای زیر‌ژانر اسلشر بود و وقتی که او می‌خواهد فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی خود را نام ببرد، معمولا به فیلم کلاسیک ویلیام فریدکین، جن‌گیر، اشاره می‌کند. کارپنتر در مصاحبه‌ای گفته‌است: «می‌دانید چه چیزی درباره‌ی جن‌گیر ترسناک است؟ این‌که همه می‌دانند چه چیز فیلم ترسناک است. این شیطان است.
نخستین‌مرتبه‌ای که فیلم را دیدم، با خودم فکر کردم برای این‌که فیلم تاثیر کامل بر بیننده بگذارد، نیاز است که مخاطب به یک نیروی برتر اعتقاد داشته باشد، اما از آن زمان تا به امروز آن را بیش‌تر فقط برای آن چیزی که هست ستایش می‌کنم. به‌تازگی آن را دوباره دیدم و با میزان تاثیرگذاری آن شوکه شدم. کارهایی که آن‌ها آن‌موقع با یک دختر کوچک انجام دادند و خدایا چه تابوهایی را شکستند. این لعنتی خیلی خوب است.»
۳۵. کرین کاساما درباره‌ی عادت (Habit)
- محصول: ۱۹۹۷/ آمریکا
- کارگردان: لری فسندن
- بازیگران: لری فسندن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰
کارگردان فیلم دعوت (The Invitation) در مصاحبه‌ای از عادت به‌عنوان فیلم ترسناک محبوب خود نام برده‌است: «به یاد دارم که وقتی این فیلم در اواسط دهه‌ی نود برای نخستین‌بار اکران شد آن را دیدم و درگیر روایت دوگانه‌ی آن شدم؛ از یک‌طرف داستان مردی که احتمالا وارد رابطه‌ای عاشقانه با یک خون‌آشام شده‌است و از طرف دیگر داستان مردی که با اعتیادبه‌الکل دست‌وپنجه نرم می‌کند. فیلم یک هم‌نشین مضمونی خارق‌العاده برای اعتیاد (The Addiction) ابل فررا است و پرتره‌ای دقیق از زندگی‌ای که درحال خارج شدن از کنترل می‌باشد، ارائه می‌دهد.»
۳۶. نیا دی‌کاستا درباره‌ی زیر پوست (Under the Skin)
- محصول: ۲۰۱۳/ آمریکا
- کارگردان:جاناتان گلیزر
- بازیگران: اسکارلت جوهانسون، کریشتف هادک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۴ از ۱۰۰
زیر پوست گلیزر عناصر سینمای علمی-تخیلی و ترسناک را با هم ترکیب می‌کند و چیزی کاملا بدیع و خاص به‌وجود می‌آورد. نیا دی‌کاستا که از سال ۲۰۲۱ یکی از نامهای آشنای ژانر وحشت سینما است، اعلام می‌کند که این فیلم گلیزر بر او و کارنامه‌اش تاثیر فراوانی داشته‌است: «این فیلم شبیه هیچ‌چیزی که پیش از آن دیده‌بودم، نبود و بدون راهنمایی‌های لازم هرگز نمی‌توان آن را کشف کرد؛ به‌شدت تاثیرگذار و آزاردهنده. از این جهت برای من الهام‌بخش است که باعث می‌شود احساس سرسختی کنم و فکر کنم هرکاری که بخواهم، می‌توانم در فیلم خودم انجام دهم.»
۳۷. پاتریک برایس درباره‌ی نردبان جیکوب (Jacob’s Ladder)
- محصول: ۱۹۹۰/ آمریکا
- کارگردان: آدریان لین
- بازیگران: تیم رابینز، الیزابت پینا
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۲ از ۱۰۰
پاتریک برایس با فیلم‌های چندش (Creep) و چندش ۲ (Creep) که مارک دوپلاس در هردوی آن‌ها نقش‌آفرینی می‌کند، توانسته است در دنیای فیلم ترسناک برای خودش اسم‌ورسمی دست‌وپا کند. وقتی که از او خواسته شد تا فیلم ترسناک مورد علاقه‌ی خودش را نام ببرد، برایس از نردبان جیکوب به‌عنوان یکی از الماس‌های قدرنادیده‌ی سینمای وحشت یاد کرد؛ فیلمی که داستان توهمات یک سرباز بازگشته از جنگ ویتنام را دنبال می‌کند.
برایس درباره‌ی فیلم می‌گوید: «لحظاتی در فیلم وجود دارد که حرکات خاصی توسط دوربین انجام می‌شود تا بتواند تصاویر ترسناکی فراتر از باور خلق کند. به‌یاد می‌آورم که مجبور می‌شدم بعضی از صحنه‌ها را به عقب بازگردانم و از خودم بپرسم که چگونه آدریان لین توانسته‌است چنین کاری را انجام دهد و در کمال تعجب، این تنها فیلم ترسناک او است.»
۳۸. آندره اوردال درباره‌ی ارواح خبیثه (Poltergeist)
- محصول: ۱۹۸۲/ آمریکا
- کارگردان: استیون اسپیلبرگ
- بازیگران: هتر اورورک، کریگ تی. نلسن
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰
اوردال، کارگردان نروژی، باتوجه به فیلم‌های شکارچی ترول (Trollhunters)، کالبدشکافی جین دو (The Autopsy of Jane Doe) و داستان‌های ترسناکی برای تعریف‌کردن در تاریکی (Scary Stories to Tell in the Dark) تبدیل به یکی از خاص‌ترین صداهای نوظهور ژانر ترسناک شده‌است. او در مصاحبه‌ای از ارواح خبیثه به‌عنوان محبوب‌ترین فیلم ترسناک خود یاد کرد.
اوردال دراین‌باره گفت: «موضوع فیلم فلسفه‌ی خاص خودش را دارد و صرفا به‌دنبال استفاده از لحظات ترسناک نیست. احساس نزدیکی به شخصیت‌ها بسیار زیاد است. شما آن‌ها را می‌شناسید و به آن‌ها اهمیت می‌دهید و از همین جهت برای آن‌ها نگران می‌شوید و می‌ترسید. احساس می‌کنم فیلم‌ساز به‌شدت باهوش است و تسلط فراوانی بر قابلیت‌های بصری دارد و داستان را با حجم شوخی غیرمنتظره‌ای روایت می‌کند که تنها باعث افزایش وحشت و واقع‌گرایی فیلم می‌شود.»
۳۹. تیم برتون درباره‌ی مرد حصیری (The Wicker Man)
- محصول: ۱۹۷۳/ آمریکا
- کارگردان: رابین هاردی
- بازیگران: کریستوفر لی، بریت ایکلند
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۷ از ۱۰۰
تیم برتون در مصاحبه‌ای با راتن تومیتوز درباره‌ی فیلم ترسناک رابین هاردی گفته‌است: «مانند یک موزیکال عجیب و غریب است. این یکی از فیلم‌های موردعلاقه‌ی کریستوفر لی هم می‌باشد. فیلم هنگام انتشار، خیلی موفق نبود، اما به‌نظرم یک فیلم خیره‌کننده و شگف‌انگیز است. مانند یک رویای عجیب است. بعضی از این فیلم‌ها را من نمی‌توانم دوباره تماشا کنم، چرا که آن‌ها مانند یک رویا خوشان را در ذهنت تکرار می‌کنند. من را به‌یاد بزرگ‌شدن در شهر باربنک می‌اندازند؛ در بیرون همه‌چیز عادی است، اما در لایه‌های زیرین، هیچ‌چیز آن‌گونه که به‌نظر می‌رسد، نیست. به‌نظرم این فیلم خیلی غیرعادی است و عناصر آن بسیار متفاوت‌اند.»
۴۰. پدرو آلمودوار درباره‌ی خلسه (Rapture)
- محصول: ۱۹۸۰/ اسپانیا
- کارگردان: ایوان سولوئتا
- بازیگران: اوزبیو پونسلا، سسیلیا راث
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰ از ۱۰۰
آلمودوار هنگام نام بردن از ۱۳ فیلم اسپانیایی که بیش از همه او را تحت تاثیر قرارداده‌اند از خلسه نام برد؛ فیلم داستان کارگردانی را روایت می‌کند که هنگام ساخت فیلمی ترسناک، تلاش می‌کند آگاهی خویش را طی یک سوءمصرف دارویی ضبط کند. آلمودوار درباره‌ی این فیلم می‌گوید: «فیلم داستان خارق‌العاده‌ای است از خودانزوایی، فداکاری در راه سینما و هروئین به‌عنوان ابتدا و انتهای همه‌چیز و پیش‌رفتن به سمت نیمه‌ی تاریک به‌دنبال شناختن حقیقی خویش. خلسه فیلمی نفرین‌شده بود که آن‌زمان هیچ‌کس به تماشایش نرفت و حالا یک اثر کلاسیک مدرن است. بازیگران آن در بعضی از فیلم‌های دهه‌ی ۸۰ میلادی من حضور یافتند.»
۴۱. جیم جارموش درباره‌ی روانی آمریکایی (American Psycho)
- محصول: ۲۰۰۰/ آمریکا
- کارگردان: ماری هرون
- بازیگران: کریستین بیل، ویلم دفو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
جیم جارموش، چهره‌ی نمادین سینمای مستقل آمریکا، در مصاحبه‌ای با راتن تومیتوز به روانی آمریکایی ماری هرون درود فرستاد و از آن به‌عنوان محبوب‌ترین فیلم سینمایی خود یاد کرد: «اقتباسی استادانه از کلمات به سینما توسط ماری هرون؛ یک کارگردان و نویسنده‌ی مهم آمریکایی. این فیلم اقتباسی است از رمان ۱۹۹۱ برت ایستون الیس که داستانی را در دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی روایت می‌کند و من فکر می‌کنم که فیلم، حالا که بیش از ۲۰ سال از ساخته‌شدنش می‌گذرد، هم‌چنان درحال رشد کردن است، اگرچه در زمان انتشار برخی فیلم را جنسیت‌زده و کثیف نامیدند. نقش‌آفرینی بیل به‌طرز خارق‌العاده‌ای درخشان است و تمام بازیگران دیگر هم واقعا خوب هستند.»
۴۲. تی وست درباره‌ی درخشش
- محصول: ۱۹۸۰/ آمریکا
- کارگردان: استنلی کوبریک
- بازیگران: جک نیکلسون، شلی دووال
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۴ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
کارگردان خانه‌ی شیطان (The House of the Devil) در مصاحبه‌ای با راتن تومیتوز گفته‌است که درخشش نه‌تنها فیلم ترسناک محبوب او، بلکه یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های او است: «درخشش اولین فیلمی بود که به‌عنوان یک کودک دیدم و از آن ضربه‌ی روحی خوردم. آن‌چه به نظر من درباره‌ی درخشش خارق‌العاده است، این است که فقط یک فیلم ترسناک نیست، بلکه ابتدا درباره‌ی مردی الکلی می‌باشد که از خانواده‌ی خودش متنفر است و سپس فیلمی ترسناک است. برای من تمام فیلم‌های ترسناک برتر، در ابتدا فیلمی معمولی هستند و سپس فیلمی ترسناک.»
۴۳. راب زامبی درباره‌ی ۲۸ روز بعد (۲۸ Days Later)
- محصول: ۲۰۰۲/ انگلستان
- کارگردان: دنی بویل
- بازیگران: کیلین مورفی، نائومی هریس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۷ از ۱۰۰
کارگردان خانه ۱۰۰۰ جسد (House of 1000 Corpses) در مصاحبه‌ای گفته‌است که از طرفداران فیلم آخرالزمانی دنی بویل، ۲۸ روز بعد، است: «به‌نظرم عالی بود. نمی‌دانم چقدر از موفقیت فیلم به گردن دنی بویل است، اما زامبی‌دوستی روبه‌رشد بود و دیگر کسی نمی‌دانست با فیلم‌های زامبی‌محور چه کند. همه داشتند آن‌چه جورج رومرو ساخته بود را بازسازی می‌کردند و بویل نخستین کسی بود که نگاهی تازه به آن انداخت. تا زمانی که فیلم را ندیده‌بودم، فکر نمی‌کردم چنین چیزی ممکن باشد.»
۴۴. ژولیا دوکورنو درباره‌ی شباهت کامل (Dead Ringers)
- محصول: ۱۹۸۸/ آمریکا
- کارگردان: دیوید کراننبرگ
- بازیگران: جرمی جان آیرونز، ژنه‌ویو بوژو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
دوکورنو در مصاحبه‌ای از شباهت کامل به‌عنوان فیلم ترسناک محبوب خود یاد کرد: «آن‌گونه که او از بدن‌ها فیلم‌برداری می‌کرد و مضامینی که او در فیلم خود می‌گنجاند، مانند اخلاقیات و شرایط انسان و هویت، مضامینی هستند که من همیشه در کارهای خودم به آن‌ها علاقه‌مند بوده‌ام. به‌نظرم در کارنامه‌ی کراننبرگ هم شباهت کامل بهترین فیلم او است چرا که همانند اپرای اپ است. اپرایی است در پنج پرده. یک تراژدی یونانی.»
۴۵. پیتر استریکلند درباره‌ی نقطه اوج (Climax)
- محصول: ۲۰۱۸/ فرانسه
- کارگردان: گاسپار نوئه
- بازیگران: سوفیا بوتلا، رومن گیرمیک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۷ از ۱۰۰
کارگردان فیلم موفق در پارچه (In Fabric) در مصاحبه‌ای با ایندی‌وایر به علاقه‌ی خود به کابوس زمین رقص گاسپار نوئه، نقطه اوج، اشاره می‌کند: «من یکی از طرفداران پروپاقرص گاسپار نوئه هستم و می‌خواهم به آخرین قانون‌شکنی او اشاره کنم. وقتی منتقدان اشاره می‌کردند که فیلم سرگرم‌کننده است، من هیچ جوابی در آستین نداشتم. فیلم به‌شدت استرس‌زا و آزاردهنده است و برخلاف برگشت‌ناپذیر (Irréversible) شما را برای آن آماده نمی‌کند. صحنه‌های رقص خیره‌کننده‌اند و هم‌چنان که فیلم پیش می‌رود، وارد ابعادی می‌شود که فضای فیزیکی را به‌هم می‌زند.»
منبع: IndieWire
عالی بهترینشون جن‌گیر و کشتار با اره برقی در تگزاس و درخشش