اعتراف دایان کیتون درباره‌ی بازی در «پدرخوانده»: کتاب را نخوانده بودم
«پدرخوانده» (The Godfather) یکی از مشهورترین فیلم‌های تاریخ سینماست. نام این اقتباس فرانسیس فورد کاپولا از رمانی جنایی نوشته‌ی ماریو پوزو، مرتب در فهرست فیلم‌های برتر تاریخ دیده می‌شود. این فیلم سال ۱۹۷۳ برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم شد و به دلیل شهرت و محبوبیتی که پیدا کرد، دنباله‌ای برایش ساخته شد که بعضی عاشقان فیلم و سینما معتقدند حتی از فیلم اول هم بهتر است. این دنباله هم سال ۱۹۷۵ برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم شد.
فیلم داستان خانواده‌ی جنایتکار کورلئونه را در نیویورک دنبال می‌کند. وقتی ویتو کورلئونه (با بازی مارلون براندو) پیر شده و از دوران اوجش فاصله می‌گیرد و سانی کورلئونه، بزرگ‌ترین برادر (با بازی جیمز کان) به شکلی خشونت‌آمیز و دردناک به ضرب گلوله کشته می‌شود، مایکل کورلئونه، کهنه‌سرباز ارتش (با بازی آل پاچینو) ناخواسته پایش به قلمرو جرم و جنایت باز می‌شود، در حالی که تمام عمرش سعی داشت از آن و آنچه خانواده‌اش درگیر آن است، دوری کند.
دایان کیتون هم در فیلم «پدرخوانده»، در نقش کِی آدامز کورلئونه در قسمت اول نامزد مایکل بود و در قسمت دوم نقش همسر او را بازی می‌کند. این نقش همچنان یکی از مشهورترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه‌ی این بازیگر به حساب می‌آید، و کیتون در هر دو قسمت بعدی این سه‌گانه‌ی محبوب به بازی در این نقش ادامه داد. با این حال، با توجه به موفقیت او در نقش کی، اعتراف او حتی حیرت‌آورتر هم می‌شود.
دایان کیتون وقتی برای بازی در این نقش آزمون داد، کتاب را نخوانده بود
دایان کیتون در مصاحبه‌ای با نشریه‌ی پیپل (People) اعتراف کرده است که قبل از شرکت در تست بازیگری فیلم، رمان «پدرخوانده» را نخوانده بود. کیتون گفت: «فکر می‌کنم مهربانانه‌ترین کاری که کسی تابه‌حال برای من کرده، این بود که مرا برای بازی در فیلم «پدرخوانده» انتخاب کردند، با اینکه حتی کتاب را هم نخوانده بودم. هیچ‌چیز درباره‌اش نمی‌دانستم؛ فقط می‌رفتم و تست می‌دادم. فکر می‌کنم این برای من فوق‌العاده بود. و بعد مجبور شدم بالاخره کتاب را بخوانم.»
اگرچه «پدرخوانده» در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ به اندازه‌ی امروز شناخته‌شده نبود، اما کتابش به‌طرز شگفت‌انگیزی محبوب بود. با این حال قطعاً می‌توانیم کیتون، بازیگر جوان و پرکار را ببخشیم که وقتی داشت تست بازیگری می‌داد، تمام کتاب‌های فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز را نخوانده بود. خوشبختانه کیتون در نهایت برای اینکه بتواند تفاوت‌های ظریف کِی را در فیلم نمایش دهد، کتاب را خواند.
کیتون ادامه داد: «به این فکر می‌کنم که چقدر خوش‌شانس هستم. واقعاً این‌طور فکر می‌کنم. مخصوصاً با توجه به وضعیتی که داشتم که برای بازی در پدرخوانده تست دادم درحالی‌که هرگز کتاب را نخوانده بودم و اهمیتی هم به پدرخوانده یا هیچ چیز دیگر نمی‌دادم، چون آن موقع کلاً تنها کاری که می‌کردم، تست دادن بود. باید کار پیدا می‌کردم. برای همین رفتم آنجا، و آن‌ها از من خواستند که برگردم، و اول من را انتخاب کرد و بعد هم آل پاچینو را.» بخش آخر صحبت‌های کیتون از این لحاظ اهمیت دارد که بازی در «پدرخوانده» احتمالاً شاخص‌ترین نقش‌آفرینی کارنامه‌ی هنری آل پاچینو هم به حساب می‌آید. در هر صورت وقتی مردم هنوز بعد از پنجاه سال درباره‌ی فیلم‌تان حرف می‌زنند، یعنی فیلم موفقی بوده است.
منبع: looper
