۷ فیلم برتر دنزل واشنگتن

اگر از شما بخواهند بهترین بازیگر مرد تاریخ سینما را نام ببرید، انتخاب سختی در پیش خواهید داشت؛ اما اگر این انتخاب به بهترین بازیگر مرد رنگین پوست تاریخ سینما محدود شود، کارتان کمی آسان‌تر خواهد شد. کسی که از تیرگی روح یک عضو مافیا تا روح مقاوم یک مبارز سیاسی برای مخاطبان خاطره‌سازی کرده است. کسی که می‌تواند عشق و نفرت را هم زمان در وجود مخاطبان زنده کند. کسی که در عصر معاصر راه‌های بسیاری را برای بازیگران رنگین پوست‌ باز کرده است.

در لیست زیر نگاهی می‌اندازیم به ۷ فیلم برتر کارنامه‌ی پربار دنزل واشنگتن.

۷. آزادی را فریاد کن (Cry Freedom)

• محصول: 1987
• کارگردان: ریچارد آتنبرو
• بازیگران: کوین کلاین، پنلوپه ویلتون، دنزل واشنگتن
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۴
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 76%

دونالد وود (کلاین) روزنامه‌نگار اهل آفریقای جنوبی، پس از تحقیق درباره‌ی مرگ دوستش استیو بایکو (واشنگتن) ،فعال سیاه پوست، که در بازداشت به سر می‌برد، مجبور به فرار از کشور می‌شود.

آزادی را فریاد کن نخستین نامزدی اسکار، گلدن گلوب و بفتا را برای دنزل واشنگتن به همراه آورد. یکی ازمنتقدان روزنامه‌ی واشنگتن پست دنزل را در این فیلم به‌عنوان مسیح آفریقایی معرفی کرد. اما با وجود تحسین منتقدان و نگاه‌های جذب شده به دنزل واشنگتن سی و سه ساله، فیلم در باکس آفیس ناموفق بود.

۶. پرواز (Flight)

• محصول: 2012
• کارگردان: رابرت زمیکس
• بازیگران: دنزل واشنگتن، دان چیدل، کلی ریلی
• نمره‌ی IMDb به فیلم: ۷٫۳
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 78%

کاپیتان ویپ ویتاکر هواپیمایی در حال سقوط را بر زمین فرود می‌آورد و در این حادثه شش نفر جان می‌بازند. او به دلیل مشکلات الکل و مصرف مواد مخدر تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد و به دنبال رهایی از اتهامات است.

پرواز پیش از آنکه درباره‌ی یک حادثه‌ی هوایی باشد. درباره‌ی مردی معتاد است که بر روی مرز باریک خوب و بد راه می‌رود. دنزل واشنگتن در این فیلم تجربه‌ی سال‌ها بازی خود در نقش‌های مثبت و منفی را کنار هم قرار می‌دهد و شخصیتی می‌سازد که نمی‌توان در یک کلمه او را مثبت یا منفی نام نهاد.

استودیوی سازنده‌ی فیلم درگیر کمبود بودجه بود و توانایی استخدام ستاره‌ای مانند دنزل واشنگتن را نداشت، اما دنزل و کارگردان، رابرت زمیکس، به اندازه‌ای به فیلم ایمان داشتند که از نود درصد دستمزد خود دست کشیدند تا فیلم ساخته شود.

۵. افتخار (Glory)

• محصول: 1989
• کارگردان: ادوارد زوویک
• بازیگران: متیو برادریک، مورگان فریمن، دنزل واشنگتن
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۸
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 93%

در دوران جنگ‌های داخلی مسؤولین شهر بوستن تصمیم می‌گیرند نخستین هنگ نظامی‌ متشکل از سیاه پوستان را تشکیل دهند و فرماندهی آن را به رابرت گلد شاو (برادریک) می‌سپارند.

فیلم توانست دومین نامزدی اسکار و گلدن گلوب و نخستین دریافت آن‌ها، در رشته‌ی بهترین بازیگر مکمل مرد، را برای دنزل واشنگتن به ارمغان بیاورد. فیلم در چهار زمینه‌ی دیگر هم نامزد دریافت جوایز اسکار شد. منتقدان فیلم را در دسته‌ی بهترین فیلم‌های ساخته شده درباره‌ی جنگ‌های داخلی آمریکا قرار دادند. در یکی از صحنه‌های به یاد ماندنی شلاق خوردن دنزل واشنگتن در فیلم، شلاقی مخصوص ساخته شد که پوست را دچار بریدگی نکند اما همچنان درد را ایجاد کند. در برداشت آخر قطره‌ی اشکی از یکی از چشم‌های واشنگتن سرازیر می‌شود که او بعدها اعلام کرد ناخواسته بوده است. بعد از دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای این فیلم او تبدیل به دومین بازیگر مرد سیاه پوست تاریخ شد که اسکار برده است. نخستین بازیگر سیدنی پوآتیه بود که برای زنبق‌های مزرعه (Lilies of the Field) در سال ۱۹۶۴ برنده‌ی این جایزه شده بود.

۴. گانگستر آمریکایی (American Gangster)

• محصول: 2007
• کارگردان: ریدلی اسکات
• بازیگران: راسل کرو، دنزل واشنگتن، جاش برولین
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۸
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 81%

در اوج دوران تبعیض نژادی در آمریکا، فراک لوکاس (دنزل واشنگتن) بعد از مرگ رییس باند مواد مخدر، ریاست گروه را بر­‌ عهده می­‌گیرد. از سوی دیگر ریچارد رابرتز (راسل کرو)، پلیسی که با تمام وجود در مقابل فاسد شدن مقاومت می­‌کند، از چند عیاش پلیس می­‌سازد و گروهی به سرپرستی خودش را برای مقابله با لوکاس آماده می­‌کند.

واشنگتن برای ششمین مرتبه نامزد دریافت بهترین بازیگر اصلی مرد از گلدن گلوب شد. او در این فیلم نقش یک گانگستر را مقابل دوربین آورد؛ فردی غیرقابل پیش‌بینی و به دنبال قدرت. ترکیبی که منجر به یکی از بهترین نقش منفی‌های تاریخ فیلم‌های گنگستری شده است. واشنگتن در این فیلم شمایلی روان‌شناختی از یک انرژی دورنی سرکوب شده توسط جامعه را ارائه می‌دهد که شخصیت را مجبور به رفتن از مسیری خلاف جامعه می‌کند.

۳. حصارها (Fences)

• محصول: 2016
• کارگردان: دنزل واشنگتن
• بازیگران: دنزل واشنگتن، وایولا دیویس، جوان آدپو
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۲
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 92%

تروی مکسون (واشنگتن) به‌عنوان یک رفتگر در پیتزبورگ زندگی می‌کند. او زمانی بازیکن حرفه‌ای بیسبال بوده است، اما وقتی لیگ‌های اصلی بازیکنان سیاه پوست را پذیرفتند، او بسیار پیر شده بود. او از اندوه فرصت از دست رفته‌اش،  فشار بیشتری بر خانواده‌اش وارد می‌کند؛ به‌خصوص وقتی موقعیت پسرش برای ملاقات با یک استعدادیاب فوتبال دانشگاه را از بین می‌برد.

سومین تجربه‌ی کارگردانی دنزل واشنگتن با چهار نامزدی در زمینه‌های مختلف جوایز اسکار، از جمله هفتمین نامزدی در رشته‌ی بازیگری برای واشنگتن، همراه بود. او همچنین برای نخستین مرتبه نامزدی و دریافت جایزه‌ی تونی، برای بهترین بازیگر نقش اصلی مرد را با این فیلم تجربه کرد. بازی واشنگتن در این فیلم حاصل سال‌ها تجربه‌ی او در شخصیت سازی‌های مختلف است. شخصیت‌هایی به دور از تیپ. شخصیت‌هایی با مرزهای باریک تاریک و روشن درونی که این راه رفتن بر لب تیغ را در اعمالشان بازتاب می‌دهند.

۲. مالکوم ایکس (Malcolm X)

• محصول: 1992
• کارگردان: اسپایک لی
• بازیگران: دنزل واشنگتن، آنجلا بست، آلبرت هال
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۷
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 88%

مالکوم ایکس در شش سالگی پدرش را از دست می‌دهد و درس و مدرسه را کنار می‌گذارد. سرانجام هنگام فروختن یک ساعت دزدی به زندان می‌افتد و به ده سال حبس محکوم می‌شود. در زندان با دین اسلام آشنا می‌شود و به مطالعات مذهبی می‌پردازد.

فیلم درباره‌ی زندگی فعال حقوق آفریقایی-آمریکایی‌ها، مالکوم ایکس، است. در این فیلم واشنگتن برای نخستین بار توانست به‌عنوان بازیگری که توان به دوش کشیدن نقش اصلی در فیلم‌ها را دارد، خودش را به منتقدان و مخاطبان اثبات کند و نخستین نامزدی در زمینه‌ی بهترین بازیگرنقش اصلی مرد در اسکار و گلدن گلوب را به دست آورد.

یکی از شهرت‌های دنزل واشنگتن بازی در نقش شخصیت‌های حقیقی است؛ مانند رابین کارتر در طوفان (THe Hurricane) و ملوین تلسون در مناظره‌کنندگان بزرگ. به منظور آماده سازی خود، برای نقش مالکوم ایکس، واشنگتن خوردن خوک را متوقف کرد، در کلاس‌های آموزش اسلام شرکت کرد و رقص مخصوص سیاه پوستان هارلم، لیندی هاپ را یاد گرفت. او به قدری در نقش فرو رفته بود که می‌دانست مالکوم ایکس در هر روزی، چه نوع عینکی بر چشم می‌گذارد.

۱. روز تعلیم (Training Day)

• محصول: 2001
• کارگردان: آنتونیو فوکوآ
• بازیگران: دنزل واشنگتن، ایثن هاوک، اسکات گلن
• نمره‌ی IMDb به فیلم: 7٫۷
• نمره‌ی راتن تومیتوز: 73%

جک هویت (هاوک) پلیس تازه کاری است که می‌خواهد وارد بخش مبارزه با مواد مخدر پلیس لس آنجلس شود. گروهبان آلونزو هریت (واشنگتن) قبول می‌کند در روز اول کاری، در خیابان‌ها، با او همراه شود.

بالاخره، بعد از سومین نامزدی در رشته‌ی بهترین بازیگر نقش اصلی مرد جوایز اسکار، دنزل واشنگتن توانست این جایزه را به‌دست آورد. آن هم در یک نقش منفی. یکی از آن نقش‌هایی که دارای پیچیدگی‌های روان‌شناختانه و اجتماعی است. یک پلیس فاسد، در شهری که غرق در فساد است. واشنگتن برای این نقش در بین ۴۵ ضدقهرمان برتر قرن بیستم به انتخاب انجمن فیلم آمریکا قرار گرفت.

یکی از شهرت‌های واشنگتن در حیطه‌ی تخصصی خودش، بازیگری، اضافه کردن دیالوگ و بداهه پردازی است. در این فیلم هم او با تغییر دادن ناگهانی دیالوگ‌های خود، چندین بار باعث از کوره در رفتن ایثن هاوک شد. حتی دیالوگ معروف واشنگتن «کینگ کونگ هم حریف من نیست» در فیلم‌نامه نوشته نشده بود. او درباره‌ی بداهه پردازی می‌گوید: «در لحظه‌ی وقوع لحظه‌ها باید آن‌ها را به چنگ آورد.»

درباره‌ی دنزل واشنگتن

دنزل هیز واشنگتن دوم دسامبر ۱۹۵۴ در مانت ورنن، ایالت مریلند، به دنیا آمد. وقتی ۱۴ سال داشت والدینش از هم جدا شدند و مادرش او را به آکادمی نظامی اوکلند فرستاد. او بعدها در مصاحبه‌ای از این تغییر به‌عنوان یکی از بزرگترین تصمیم‌های زندگی خود یاد کرد و اعلام کرد که اگر این تغییر ایجاد نمی‌شد مسیرش به سمت خیابان‌ها تغییر می‌کرد.

دنزل مدرک لیسانس خود را در ۱۹۷۷، از دانشگاه فوردهام در رشته‌ی درام و خبرنگاری، دریافت کرد. بعد از آن چندین بار رشته‌ی تحصیلی خود را تغییر داد تا اینکه در نهایت تصمیم گرفت توانایی خود را در رشته‌ی دلخواهش، بازیگری، به بوته‌ی آزمایش بگذارد. او پیش از بازگشتن به نیویورک برای آغاز بازیگری به‌عنوان یک حرفه، در فوردهام نقش‌های اصلی نمایش‌نامه‌ها، مانند اتللو را به صحنه‌ی تیاتر برد.

واشنگتن فعالیت رسمی خود در سینما را از سال ۱۹۸۱ با بازی در فیلم رونوشت کاربنی (Carbon Copy) آغاز کرد. او پیش از این در ۱۹۷۷ به ایفای نقش رابرت الدریج، در سن ۱۸ سالگی، در سریال داستان ویلما رادولف (The Wilma Rudolph Story) پرداخته بود و در همین سریال بود که همسر خود، پائولتا واشنگتن، را ملاقات کرد. آن‌ها، پنج سال بعد، با هم ازدواج کردند و ازدواجشان تا به امروز دوام آورده است.

واشنگتن مسیر کارگردانی خود را با فیلم آنتوان فیشر (Antwone Fisher) در سال ۲۰۰۲ آغاز کرد. خودش هم در فیلم بازی کرد، زیرا این تنها راهی بود که سرمایه‌گذاران بودجه‌ی فیلم را تأمین می‌کردند. او بعد از این فیلم، دو فیلم مناظره‌کنندگان بزرگ (The Great Debaters) و حصارها (Fences) را هم به‌عنوان کارگردان در کارنامه‌ی خود ثبت کرده است.

دنزل واشنگتن تا به امروز نامزد بیش از ۹۰ جایزه‌ی سینمایی، در رشته‌های بازیگری و کارگردانی، شده است. دنزل از محبوب‌ترین ستاره‌های سینمای آمریکا است. او در دو سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ توسط «مؤسسه‌ی آمارگیری هریس» به‌عنوان ستاره‌ی فیلم محبوب آمریکایی شناخته شد. دنزل واشنگتن، رابرت دنیرو، کوین اسپیسی، جک نیکلسون، جک لمون و جن هکمن تنها بازیگرانی هستند که در دو رشته‌ی بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اسکار برده‌اند. بعد از نامزد شدن در اسکار ۲۰۱۹ در رشته‌ی بهترین بازیگر نقش اصلی مرد، برای فیلم رومن جی. ایزریل، وکیل دادگستری (Roman J. Israel، Esq)، او رکورد خود به‌عنوان بازیگر مرد سیاه‌پوست با بیشترین نامزدی اسکار، در زمینه‌ی بازیگری، را افزایش داد.

دنزل واشنگتن از بزرگترین بازیگرانی است که سینما به خود دیده است. تام هنکس، هم‌بازی او در فیلم فیلادلفیا (Philadelphia) درباره‌ی کار کردن با دنزل می‌گوید: «مانند رفتن به مدرسه‌ی فیلم. بازیگری را بیش‌ از هر کس دیگر، از او، آموختم.»

آن چیزی که واشنگتن را از بسیاری دیگر از بازیگران و ستاره‌های آمریکایی جدا می‌کند. اخلاق او به‌عنوان یک انسان است. او هنوز مردی با ایمان است و هر روز بخشی از انجیل را می‌خواند. هرگز شایعه‌ یا خبری از رسوایی یا خیانت از او منتشر نشده است و هرگز همکاری او را متهم نکرده است. او مسیح سیاه پوست است.

• ۷ فیلم برتر جیک جیلنهال؛ بازیگر نقش‌های چالش برانگیز