گریه کن ماچو با فیلم‌های وسترن قبلی کلینت ایستوود چه تفاوتی دارد؟
گریه کن ماچو فیلمی به هنرمندی و کارگردانی کلینت ایستوود ستاره‌ی افسانه‌ای فیلم‌های وسترن است، اما این فیلم تفاوت‌های اساسی با عناوینی دارد که وی را به ستاره‌ی بی‌بدیل دنیای وسترن تبدیل کرد.
ایستوود با ۹۱ سال سن یکی از ستارگان پیشکسوت هالیوود و گریه کن ماچو فیلمی آرام‌تر با صحنه‌های کمتر اکشن است که متناسب با سن وی خواهد بود. ما در این فیلم شاهد ادامه‌ی ژانر فیلم‌های وسترن در سابقه‌ی ایستوود خواهیم بود.
- تریلر فیلم گریه کن ماچو؛ کلینت ایستوود در درامی وسترن دوباره می‌تازد
- کلینت ایستوود فیلم گریه کن ماچو را خواهد ساخت
- ۱۲ وسترن کلینت ایستوود از بدترین تا بهترین
فیلم یک برداشت از داستانی مربوط به سال ۱۹۷۵ به همین نام از ان.ریچارد است که در طول سال‌ها برداشت‌های مختلفی از آن در هالیوود شده است. ایستوود نقش یک گاوچران به نام مایک میلو را بازی می‌کند که ستاره‌ی سابق مسابقات اسب سواری بوده است. او در طی ماموریتی به مکزیک می‌رود تا پسر رییس سابقش به نام رافو را پیدا کرده و به آمریکا باز گرداند. در طی مسیر ادامه‌ی ماموریت به تعویق می‌افتد و باعث ایجاد رفاقت بین مایک و رافو می‌شود.
کلینت ایستوود در چندین ژانر مختلف سینمایی حضور داشته است اما بیشترین حضور وی مربوط به ژانر وسترن است. او با سریال تلویزیونی روهاید و فیلم‌های سبک اسپاگتی وسترن سرجیو لئونه به خصوص عنوان خوب بد و زشت معروف شد. او سپس در چندین عنوان دیگر از جمله جوزی ولز یاغی، سوارکار رنگ‌پریده و نابخشوده حضور یافت. فیلم گریه کن ماچو با عناوین معمول دنیای وسترن فاصله بسیاری دارد اما از آن‌ها الهام گرفته است.
گریه کن ماچو در زمان حال جریان دارد
این عنوان وسترنی در سبک مدرن و امروزی است که مورد توجه کسانی چون برادران کوئن و کورمک مک‌کارتی بوده و در سریال توجیه شده از این سبک استفاده شده است. در آمریکا فرهنگ وسترن در قرن نوزدهم میلادی گسترش بسیاری یافت و فرهنگ وسترن مدرن بیشتر مربوط به بخش‌های جنوب غربی این کشور است. عواملی مانند اسب و کلاه کابویی همراه با فضای مردانه، حیوانات و طبیعت وحشی جوهره‌ی فیلم‌های وسترن را تشکیل می‌دهد.
وقایع فیلم گریه کن ماچو در سال ۱۹۷۹ میلادی و نزدیک به زمان اصلی آن در داستان‌‌های اصلی اتفاق می‌افتد. با این‌که ماشین‌های کلاسیک در دنیای فیلم وجود دارند اما مایک سوار بر اسب به ماجراجویی می‌پردازد. او در این دنیا فردی با موهبت‌های دنیای وسترن مانند اسب سواری و سرسختی اما در قالب ظاهری مدرن و امروزی است. تم دهه هفتادی فیلم به کلینت کمک می‌کند تا عصر طلایی خود در هالیوود را مجدد به صحنه‌ی نمایش بکشاند.
گریه کن ماچو اکشن کمتری دارد
اغلب فیلم‌های وسترنی ایستوود شامل درگیری‌های فیزیکی و تیراندازی‌های به شدت اکشن با شخصیت‌های منفی است. این ویژگی‌ها ساختار معمول این ژانر هستند و در عناوین اواسط قرن بیستمی چون خوب بد و زشت، ستاره‌هایی چون جان وین و گری کوپر صحنه‌هایی جذاب چون اسلحه کشی‌های سه نفره می‌آفرینند یا در فیلم نابخشوده برای کشتن شخصیت بیل کوچولو صحنه‌های اکشن بسیاری را به تماشاگران هدیه می‌دهند. اما در این فیلم مخاطبان نباید انتظار وجود چنین صحنه‌هایی را داشته باشند.
گریه کن ماچو احتمالا اولین فیلم وسترنی او بعد از نابخشوده است و شخصیتی آرام‌تر نسبت به شخصیت قوی و ناآرام اولیه‌ی او خواهد داشت. در صحنه‌هایی که مایک و رافو توسط پلیس فدرال و ماموران مادر رافو تعقیب می‌شوند درگیری‌هایی وجود خواهد داشت اما قطعا از بار اکشن آن‌ها کاسته خواهد شد. در نمایی از فیلم مایک و رافو در روستایی مرزی مستقر شده و با صاحب رستوران محلی به نام مارتا نیز روابط خوبی برقرار می‌کنند. با توجه به سن ایستوود این نگاه آرام و کمتر اکشن فیلم منطقی به نظر می‌رسد و شخصیتی عاقل‌تر را در فیلم به نمایش خواهد گذاشت.
گریه کن ماچو ژانر وسترن را به چالش می‌کشد
از عنوان فیلم مشخص است با عنوانی طرف خواهیم بود که مسائلی چون فضای مردانه‌ی موجود در فیلم‌های وسترن به چالش کشیده خواهد شد. وسترن کلاسیک افرادی را به تصویر می‌کشید که برای حفاظت از جامعه‌ی خود از روش‌های خشونت‌آمیز بهره می‌بردند. در واقع مایک میلو از روش زندگی قبلی خود بسیار شرمسار است و سعی می‌کند این حس را به رافو که از خشونت مردانه الگوبرداری کرده است هم انتقال بدهد.
این فیلم بسیاری از موارد معمول فیلم‌های وسترنی که توسط جان فورد، هاوارد هاکس و دیگر کارگردانان افسانه‌ای وارد فیلم‌ها شده‌اند را نیز به چالش می‌کشد. فیلم بر روابط بین مایک، رافو و مارتا و اکشن سطحی آن تمرکز دارد و می‌خواهد این‌طور به مخاطب القا کند که روابط انسانی از کار‌های وحشیانه آدم‌ها بسیار بهتر است. روایت اصلی فیلم کاملا در مکزیک است و برخلاف وسترن کلاسیک پرتره‌ای انسانی‌تر و خوب از مردم آن‌جا به تصویر می‌کشد. البته این بار اولی نیست که ایستوود سنت‌های این ژانر را به چالش می‌کشد.
وسترن‌های کلاسیک ایستوود هم چالشی بوده‌اند
تمام عناوین برتری که ایستوود نقش در آن‌ها داشته است همواره چالشی در برابر سنت‌ها و ارزش‌های فیلم‌های وسترنی بوده است. سه گانه‌ی مرد بی‌نام اثر سرجیو لئونه در واقع عنوانی پست مدرن از ژانر وسترن بود که به جای هالیوود در ایتالیا ساخته شد. شخصیت بدون اسم ایستوود در فیلم شخصیتی بی‌احساس و بی‌خانمان بود که فقط به پول اهمیت می‌داد. جان وین از همکاری با ایستوود خودداری کرد زیرا در فیلم‌ها قهرمان وسترن شخصیتی تاریک‌تر داشت.
ایستوود در دهه‌ی هفتاد میلادی شروع به کارگردانی فیلم‌های خود کرد و به نمایش دارک و تاریک از غرب ادامه داد. در فیلم ولگرد دشت‌های مرتفع ایستوود دید عموم نسبت به مردم بی‌گناه ساکن شهر را نقد کرده و آن‌ها را به صورت مردمی وحشی که در وحشی‌گری‌های هفت تیرکشان شرکت می‌کنند به نمایش می‌گذارد این قضیه دید مخاطبان نسبت به فیلم‌های ویترن را به شدت به چالش می‌کشد. فیلم نابخشوده نیز مردی مسن را در فضایی خون‌آلود و نهیلیست را نشان می‌دهد که تقریبا برای هیچ کس منفعتی در پی خود ندارد. وسترن‌های دهه‌ی شصت میلادی و بعد از آن دوره نگاهی به شدت انتقادی نسبت به نگاه تعالی‌گرایانه‌ی فورد داشت و ایستوود سردمدار این عرصه بود.
شخصیت کلاسیک کلینت ایستوود را میتوان ماچو نامید و عنوان گریه کن ماچو در واقع عنوانی برای نشان دادن انزجار ایستوود از تصویری است که فرانچایز‌ها و فیلم‌هایی چون هری کثیف و دیگر عناوین غیر وسترن از او به نمایش گذاشته‌اند. او در واقع کلیت و قدرت ژانر وسترن که بخش بزرگی از کارنامه‌ی کاری وی به عنوان بازیگر و کارگردان را تشکیل می‌دهد زیر سوال می‌برد. این روش‌ها بر تغییر ماهیت بد وسترن‌های افسانه‌ای ایستوود تا حدودی موثر است و عنوان گریه کن ماچو ادامه‌ای بر ایده‌های قبلی این ستاره‌ی هالیوود در فیلم‌های وسترن قدیم او خواهد بود.
منبع: Screenrant
