سگ‌های کرونایاب به کمک بشر می‌آیند!
سگ‌های تعلیم‌دیده در تشخیص بیماری COVID-19 همچون تست‌های آزمایشگاهی، قابل اعتماد هستند و ممکن است حتی بهتر از آزمایش PCR افراد آلوده و بدون علائم را شناسایی کنند. محققان در ۱ ژوئن امسال در مجله‌ی PLOS One گزارش کردند که بررسی نمونه‌های عرقِ ۳۳۵ نفر (که آزمایش PCR داده بودند!) توسط سگ‌های کرونایاب (با بو کشیدن) نشان داد که ۳۱ مورد در یک جامعه‌ی آماری ۱۹۲ نفری، مبتلا به بیماری کووید ۱۹ بودند. به عبارت دیگر ۹۷ درصد از افراد مبتلا به ویروس کرونا که با آزمایش PCR شناسایی شده بودند و علائمی نداشتند، با بو کشیدن سگها شناسایی شدند.
سگ‌های کرونایاب، غربالگران دسته‌جمعی
به طور کلی شواهد مبنی بر این است که سگها می‌توانند برای غربالگری دسته جمعی در مکان‌هایی مانند فرودگاه‌ها یا سالن‌های کنسرت‌ها بسیار مؤثر واقع شوند و حتی ممکن است جایگزین راحت‌تری برای آزمایش‌های فردی با استفاده از سواب‌های بینی باشند. در همین راستا جالب است بدانید که محققان دریافتند که بینی سگها این قابلیت را دارد که موارد COVID-19 بیشتری را نسبت به آزمایش‌های آنتی‌ژن شناسایی کند. علاوه بر این، شواهد حکایتی حاکی از آن است که سگها می‌توانند موارد بدون علامت و درگیر (نتیجه‌ی مثبت) را تا ۴۸ ساعت قبل از آزمایش PCR تشخیص دهند.
در این مطالعه، سگ‌های ایستگاه‌های آتش‌نشانی فرانسه و وزارت کشور امارات متحده عربی با دریافت پاداش (اسباب‌بازی و معمولاً توپ‌های تنیس) برای تشخیص ویروس کرونا آموزش دیدند. دانشمندان این حوزه اذعان دارند که بسته به تجربه‌ی سگ در تشخیص بو، در حدود سه تا شش هفته طول می‌کشد تا سگ برای تشخیص موارد COVID-19 از نمونه‌های عرق آموزش ببیند! در این تحقیق سگها ظروفی مخروطی شکل از نمونه‌های عرق جمع‌آوری‌شده از زیر بغل افرادِ داوطلب را بو می‌کردند؛ البته استفاده از عرق پشت گردن افراد یا بو کردن ماسک‌های استفاده شده هم نمونه‌هایی مناسب برای سگها است.
در حدود سه تا شش هفته طول می‌کشد تا سگها برای تشخیص کووید ۱۹ تعلیم ببینند!
در این بین کنت فورتون (Kenneth Furton)، شیمی‌دانِ پزشکی قانونی در دانشگاه بین‌المللی فلوریدا در میامی که البته در این مطالعه حضور نداشته است بیان می‌کند که این نتایج به ما نشان می‌دهد که می‌توان از بوهای چندین ناحیه‌ی بدن برای غربالگری با استفاده از سگها استفاده کرد. لازم به ذکر است که نتایج مشابهی با جامعه‌ی آماری کوچک‌تر هم در تطابق با این مطالعات است.
سگ‌های تعلیم‌دیده بسیار سریع هستند!
دیگر تحقیقات نشان داد که سگها به همان اندازه یا حتی بهتر از آزمایش‌های PCR برای تشخیص ویروس COVID-19 عمل می‌کنند. فورتون اذعان دارد که یکی از بزرگترین مزایای استفاده از سگها نسبت به آزمایش‌های دیگر سرعت بالای تشخیص آن‌ها است. مقیاس سرعت به این معناست که دیگر تست‌ها تنها در حدود ۱۰ دقیقه نتیجه را بیان می‌کنند، در حالی که سگ‌های کرونایاب در عرض چند ثانیه یا حتی کسری از ثانیه می‌توانند بیمار را تشخیص دهند.
سینتیا اتو (Cynthia Otto)، مدیر مرکز سگ‌های تعلیم‌دیده در دانشکده دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، بیان می‌کند که دقیقاً مشخص نیست که سگها در هنگام تشخیص کووید ۱۹ یا سایر بیماری‌ها چه بویی را احساس می‌کنند، چراکه تنها یک ماده‌ی شیمیایی در این تشخیص دخیل نیست! بلکه ممکن است الگویی از افزایش و کاهش سطوح مواد شیمیایی مختلف، فاکتور تشخیص بیماری توسط سگها باشد. به بیان ساده‌تر این‌گونه نیست که بتوانید عصاره‌ای از بوی کووید تهیه و برای شناسایی بیماری از آن استفاده کنید.
عصاره‌ی خاصی به عنوان عصاره‌ی کرونا وجود ندارد، بلکه سطوح مواد شیمیایی مختلف با الگو‌های متنوع، عاملی برای تشخیص کرونا توسط سگ‌های تعلیم‌دیده است!
البته در این میان حتی با وجود مطالعات مکرر که نشان‌دهنده مهارت سگها در تشخیص کووید است، برخی از پزشکان، دانشمندان و مقامات دولتی نسبت به این ادعاها تردید دارند! این شک برای محققان این حوزه چندان قابل‌قبول نیست، چراکه سگها قبلاً هم برای شناسایی مواد مخدر، مواد منفجره، تشخیص بیماری‌های دیگر همچون سرطان مورد استفاده و آزمایش قرار گرفته‌اند. گراندژان بیان می‌کند که هر بار که به فرودگاه می‌روید به این دلیل که سگها چمدان‌های شما را بو می‌کنند و هیچ ماده منفجره‌ای پیدا نمی‌کنند، به آن‌ها اعتماد می‌کنید و سوار هواپیما می‌شوید اما علاقه‌ای ندارید که برای تشخیص کووید به آن‌ها اعتماد کنید؟
چالش‌های سگ‌های کرونایاب
به طور کلی یکی از چالش‌های سگ‌های کرونایاب این است، که مردم آن‌ها را مانند حسگرهای الکترونیکی قابل اعتماد نمی‌دانند. اما باید بدانید که سگها می‌توانند یکی از پیشرفته‌ترین حسگرهای بیولوژیکی به جای حسگرهای الکترونیکی باشند. یکی دیگر از چالش‌ها بحث آموزش چنین سگ‌هایی است که مسلما زمان‌بر است!
در حال حاضر حتی سگ‌های آموزش‌دیده و کافی برای تشخیص مواد مخدر و منفجره هم وجود ندارد، بنابراین آموزش سگ‌های تشخیص‌دهنده‌ی بیماری‌ها هم چالش بزرگی به حساب می‌آید! از طرفی سگ‌هایی که در محیط‌های آموزشی و آزمایشگاهی خوب فعالیت می‌کنند، ممکن است در محیط‌های مردمی یا اجتماع عملکرد قابل قبولی نداشته باشند.
منبع: Science News
