از کروئلا تا اسپنسر؛ طراحان لباس سینما چگونه جامه‌های فاخر خلق می‌کنند؟
مسابقه‌ی طراحی لباس، رویای طراحی است، از جهان فانتزی «تلماسه» گرفته تا لندن دهه‌ی ۱۹۷۰ در «کروئلا»، خلق مجدد جامه‌های بلند و افسانه‌ای زنانه در فیلم «بزرگداشت» و شلوار‌های نمایانگر قدرت لوسیل بال در فیلم «ریکادو بودن»، که کمک می‌کند تا داستان یک فرد پیشرو و تاثیرگذار روایت شود. طراحانی مثل شنل در درام روان‌شناختی «اسپنسر» مشارکت داشتند، در حالی که خانه‌ی مد گوچی، آرشیو لباس خود را در اختیار عوامل فیلم «خاندان گوچی» قرار داد.
ریکادو بودن
طراح لباس: سوزان لیال
لیال کمد لباسی را برای شخصیت مجری لوسیل بال که از طرفی در پشت صحنه، یک تهیه کننده و همسر به اسم لوسیل آرناز است، درست کرد که نقشش را نیکول کیدمن بازی می‌کند. برای وجه دوم شخصیت او، در جایی آرناز کت و شلوار‌های زنانه به تن می‌کند. در حالی که سکانس فیلم مربوط به تصویربرداری یک هفته از برنامه‌ی ماندگار «من لوسی را دوست دارم» می‌شود، لیال گاهی اوقات به تن کیدمن شلوار می پوشاند که حتی در دهه ۱۹۶۰ میلادی نیز ظاهری است که بیشتر نمایانگر زنان پیشرو و قدرتمند است و نه لباسی از کمد یکی از زنان امروزی.
لیال میگوید: «او مثل یک رئیس لباس می‌پوشید و به همین خاطر بود که او با آن لباس‌ها، دیگر شبیه لوسی ریکادو نبود. با رنگ‌ها و وقار مخصوصش. او مثل لوسی ریکاردو (شخصیت برنامه‌ی من لوسی را دوست دارم) شلوار می پوشد که در نوع خودش پیشگامانه است. مهم‌تر از همه این بود که او با آن رنگ های مدرن و زیبای کالیفرنیایی، بیشتر شبیه یک ستاره‌ی هالیوود به نظر برسد. او مثل یک منشی نیست. او مثل یک زن پیشرو است که واقعا هم بود».
برای خاویر باردم در نقش دسی آرناز، لیال از این موضوع مطلع بود که آرناز در لباس پوشیدن خوش‌ذوق است و درک درستی از قدرت این را داشت که چگونه به نظر می رسید. او خوشتیپ بود و از خانواده‌ی متمول کوبایی می‌آمد. باردم با تاکسیدوی سبز خود همه را شیفته می‌کند که رنگ غیرمعمولی برای تاکسیدو به حساب می‌آید و البته جنسش هم از کتان بود که آن هم غیرعادی بود. لیال میگوید: « این لباس خودش را به خوبی نشان داد».
کروئلا
طراح لباس: جنی بیون
بیون توسط کریگ گیلسپی به پروژه‌ی سرآغاز شخصیت کروئلا دیویل دعوت شد که نقشش را اما استون بازی می‌کند. این فیلم که در لندن و در اوج عصر پانک رخ می‌دهد، بزرگترین پروژه‌‌‌ای است که بیون تا به امروز داشته است. او در مجموع ۴۷ عدد تغییر لباس برای کروئلا و ۳۳ عدد برای بارونس که نقشش را اما تامپسون بازی می‌کند، تدارک دید.
پالت رنگی او متشکل بود از رنگ های سیاه، سفید، خاکستری و قرمز. اما برگ برنده‌ی این فیلم، لباس زباله‌ای است که در آن کروئلا از یک کامیون دفع زباله بیرون می‌آید، آن هم با یک لباس عظیم و با استایل کوتور. بیون میگوید: «ما از لباس‌ها و پارچه‌های قدیم و هر چیزی که می‌توانستیم پیدا کنیم، استفاده کردیم». یکی دیگر از نقاط قوت فیلم لباس شب قرمز بود که آن را در مهمانی شبی که بارونس برگزار کرد، پوشیده بود. بیون میگوید: «لباس قرمز جایی خودش را نشان می‌دهد که کروئلا باید خودش را به بارونس اثبات کند. من فکر می‌کنم در جایی ۱۲ نفر را دیدم که دور میز نشسته‌اند که شامل دانش‌آموزان و کارآموزان بودند و دارند گلبرگ‌های دست‌دوز را آماده می‌کنند».
خاندان گوچی
طراح لباس: جنی ییتس
گوچی آرشیو لباسش را در اختیار ییتس گذاشت که از میان آنها، او چند لباس و اکسسوری را بیرون کشید تا بتواند به هدف ساختن لباسهای اصلی فیلم برای شخصیت‌ها دست یابد. در یکی از صحنه‌های کلیدی، لباس عروسی برای پاتریزیا رجیانی (با بازی لیدی گاگا) که توسط ییتس و طراح همکارش دومینیک یانگ طراحی و آماده شده، از لباس واقعی رجیانی الهام گرفته شده است. این لباس که با نوار‌های سفید رنگ تکه‌دوزی شده است، تور طویلی دارد که با آن هماهنگ است. دوختن این لباس تقریبا ۱۰ هفته زمان برده است که همه‌اش توسط دست انجام شده است.
ییتس همچنین با یانگ در طراحی لباسهای مهمانی بالماسکه نیز همکاری کرد، آن هم در آماده‌سازی یک لباس قرمز رسمی. در ابتدا این لباس بسیار دراز بود، اما ریدلی اسکات تمایل داشت که بخش بیشتر از پا‌های لیدی گاگا نمایان باشد، پس به همین دلیل او ۴۶ سانتیمتر از آن را کوتاه کرد.
اسپنسر
طراح لباس: ژاکلین دوران
«ما کار سریال «تاج» را از هیچ نوعش، یا حتی شکل و شمایل آن انجام ندادیم. هدف اصلی، پیداکردن چیزی بود که تجلی از دایانا باشد، نشانی از سبک یا چیزی که او می‌توانست بپوشد و یا در ردیف لباسهایش قرار می‌داد. آنگونه که ما برای فیلم می‌خواستیم». دوران درباره‌ی لباسهای اسپنسیر میگوید، درامی که درباره‌ی پرنسس دایانا (با بازی کریستن استوارت) و وضعیت روحی او به هنگام تعطیلات زمستانی با خانواده‌ی سلطنتی شوهر خود است.
طرح اصلی لباس کرم‌رنگ برجسته‌ای که در پوستر فیلم نیز از آن استفاده شده است، از شنل بود. یک لباس اصیل از کارل لگرفلد در اواسط دهه‌ی ۸۰ میلادی. دوران میگوید: «این لباس برای ما زیادی گران بود تا بتوانیم از آن استفاده کنیم. شنل به ما گفت که قادر نیستیم از آن در محیط بیرونی استفاده کنیم و تنها می‌توان برای چند ساعت آن را پوشید. در پایان آنها گفتند که نسخه‌‌ای از آن را در اتاق کار‌های کوتور خود درست می‌کنند. آنها یک نسخه‌ی بدل فوق‌العاده و بی‌نقص از لباس اصلی را درست کردند که در فیلم از آن استفاده شد».
منبع: Variety
