چادویک بوزمن؛ ۵ نکته که مستند نتفلیکس راجع به بازیگر پلنگ سیاه فاش میکند
مستندی به نام «چادویک بوزمن: پرترهی یک هنرمند» (Chadwick Boseman: Portrait Of An Artist) بهتازگی از نتفلیکس برای ادای احترام به این بازیگر افسانهای که او را برای بازی در نقش بلک پنتر یا پلنگ سیاه به یاد میآوریم، پخش شد. به همین بهانه ۵ نکتهی کمتر شنیدهشده از زندگی او را با هم بررسی میکنیم.
چادویک بوزمن، ستارهی هالیوود در ۲۸ آگوست ۲۰۲۰ درگذشت اما حتی مرگ هم مانع درخشش نشد و با «بلک باتم ما رینی» (Ma rainey’s black bottom) یک بار دیگر قدرت بازیگریاش را به رخ کشید و حالا یکی از اصلیترین گزینههای اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد است.
در مستند نتفلیکس بخشهایی از زندگی بوزمن از نگاه دوستان و همکارانش روایت میشود که از جمله آنها میتوان به وایولا دیویس، اسپایک لی و دنزل واشنگتن اشاره کرد.
۱. دوران دانشجویی چادویک بوزمن در دانشگاه هاوارد
بوزمن در دانشگاه هاواردِ واشنگتن دی سی درس خواند و همیشه به این موضوع افتخار میکرد. تراجی پی.هنسون، آنتونی اندرسون و کاملا هریس معاون رییس جمهور آمریکا از همدانشگاهیهای او هستند. در مستند چادویک بوزمن: پرترهی یک هنرمند، فیلیسیا رشاد استاد دانشگاه از خاطرات بوزمن در دوران دانشجویی میگوید:
یک جوان کشیده با چهره و لبخندی نجیب بود. او با چشمان درشتش آمادهی درک هر چیزی بود و میخواست همه چیز را دربارهی تیاتر بداند.
رشاد یکی از اولین مربیهای این بازیگر فقید است و تجربیاتش را با چادویک بوزمن در دورهای که هنوز ستارهی هالیوود نشده بود، به اشتراک گذاشت. رشاد در این مستند دربارهی میل بوزمن به یادگیری تیاتر، تصمیمش مبنی بر کارگردانی و ورود ناگهانی به دنیای بازیگری صحبت میکند.
۲. خاطرات وایولا دیویس از فیلم بلک باتم مارینی
چادویک بوزمن در طول زندگیاش فرصت همکاری با بازیگران درجه یکی را داشت که به اندازهی خودش مستعد بودند. یکی از آنها وایولا دیویس است که در «بلک باتم ما رینی» (Ma rainey’s black bottom) و «برخیز» (Get on Up) در کنار او حضور داشت. او میگوید:
چادویک یکی از آن بازیگرهایی بود که شما را میترساند؛ چون میدانستید وقتی حضور دارد باید پیشرفت کنید چون او صد در صد پیشرفت میکرد. او به کار شما نگاه میکرد و اینطور فکر میکرد که: «من باید تو را باور کنم تا خودم را باور کنم، تا باور کنم که ما در این دنیا هستیم.
در ادامه دیویس اشاره میکند که یک بار در فیلمنامهی شخصی بوزمن میبیند که او دربارهی شخصیت لووی چیزهایی نوشته که نشان از درک عمیق این نقش داشت. او فقط فیلمنامه را اجرا نمیکرد بلکه ذات شخصیت را به تصویر میکشید.
۳. او یک کمالگرا بود؛ بهخصوص هنگام بازی در نقش شخصیتهای واقعی
در مستند نتفلیکس به علاقه ویژهی چادویک بوزمن برای ایفای نقشِ شخصیتهای واقعی اشاره میشود. او در فیلم «۴۲» نقش جکی رابینسون بازیکن مشهور بیسبال را بازی کرد. در «برخیز» (Get on Up) جیمز براون خواننده، نوازنده و شاعر معروف سبک سول را به تصویر کشید و در «مارشال» (Marshall) به تورگود مارشال اولین عضو سیاهپوست دادگاه عالی ایالاتمتحده، جان بخشید.
در همه این فیلمها بوزمن عملکرد چشمگیری دارد که ناشی از جدی بودنش در کار و کمالگرایی برای ایفای بینقص نقشها است. او دربارهی حرکات پای جیمز براون و تکنیکهای بازی جکی رابینسون تحقیقات زیادی کرد. تیت تیلور کارگردان فیلم برخیز میگوید در هر حالتی حرکات جیمز براون را تمرین میکرد، حتی وقتی منتظر شام بودند!
۴. صحبتهای زیبا و تأثیرگذار دنزل واشنگتن
بین چادویک بوزمن و دنزل واشنگتن رابطهی منحصربهفردی وجود داشت. بوزمن هنگام دریافت جایزهی بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute) برای پلنگ سیاه، به خاطرهی جالبی اشاره کرد. ماجرا از این قرار بود که دنزل واشنگتن شهریهی حضورش در دوره بازیگری آکسفورد را پرداخت کرد.
بوزمن در این سخنرانی ضمن تقدیر از واشنگتن میگوید اگر او نبود پلنگ سیاه هم هیچوقت به وجود نمیآمد. در مستند نتفلیکس صحبتهای زیبا و تأثیرگذار واشنگتن را در این باره میشنویم:
عصارهی غلیظی از زندگی در بعضی از آدمها وجود دارد. مثل شربتهای قدیمی که باید یک گالن آب اضافه میکردیم تا به آب پرتقال تبدیل شود. بعضی از افراد آن عصارهی غلیظ هستند؛ خیلی قوی، خیلی خوب و خیلی قدرتمند.
این ادای احترام زیبا، شخصیت مستعد و محترم چادویک بوزمن در جامعهی هالیوود را نشان میدهد، اشتیاق و عصارهی غلیظ زندگی که حتی برای یک بازیگر برندهی اسکار هم الهامبخش است.
۵. چرا چادویک بوزمن یکی از بهترینهای هالیوود است؟
در این مستند به صورت مختصر و مفید دربارهی تأثیرات او و چرایی فقدان سنگینش صحبت میشود. بوزمن انسان مهربان و خاصی بود و این موضوع را همهی آشنایانش تأیید میکنند. وایولا دیویس میگوید: «چادویک یک بازیگر در کالبد مردی برجسته بود. خودش را ۱۰۰ درصد وقف میکرد و از کارش لذت میبرد. او به پلنگ سیاه علاقه نداشت بلکه نفسش بود که این کار را انجام داد. او فقط به کار علاقه داشت و این چادِ واقعی بود.»
دیویس در ادامه به این نکته اشاره میکند که هدف بوزمن هیچوقت معروف شدن نبود بلکه به بازیگری به عنوان وسیلهای برای هنرمند شدن، نگاه میکرد.
مستند چادویک بوزمن: پرترهی یک هنرمند شاید به اندازه سایر آثار نتفلیکس پرزرقوبرق نباشد اما مخاطب را به تماشای واقعیترین پرترهی این اسطوره دعوت میکند.
منبع: cinemablend