هم‌نشینی ماه نیمه و اجرام اعماق آسمان در هفته‌ی چهارم اردیبهشت ۱۴۰۳
در آسمان هفته‌ی چهارم اردیبهشت ۱۴۰۳ ماه در حال افزایش فاز خواهد بود اما همچنان فرصت رصد برخی از درخشان‌ترین اجرام آسمان وجود دارد.
فقط اگر به نجوم علاقه داشته باشید، آسمان هفته‌ی چهارم اردیبهشت ۱۴۰۳ می‌تواند برای شما لذت‌بخش باشد. در این هفته ماه رو به افزایش فاز است و مناظر زیبایی را در کنار اجرام اعماق آسمان می‌آفریند اما با توجه به هم‌خطی تقریبی سیارات منظومه‌ی شمسی و خورشید، فرصت چندانی برای رصد آن‌ها وجود نخواهد داشت.
رویدادهای نجومی هفته‌ی چهارم اردیبهشت ۱۴۰۳
شنبه ۲۲ اردیبهشت
در این زمان از سال، صورت فلکی «شیر» (Leo) شروع به کاهش ارتفاع به سمت غرب می‌کند تا به نزدیکی غروب خورشید در اوایل تابستان برسد. درست پس از تاریکی هوا، درخشان‌ترین ستاره‌ی آن را می‌توانید در ارتفاع نسبتا بالایی سمت غرب و جنوب غربی مشاهده کنید. این ستاره «قلب الاسد» (Regulus) است که جلوی طرح‌واره‌ی شیر را شکل می‌دهد. این ستاره همچنین پایین بخش داس-مانند شیر را تشکیل می‌دهد.
یکشنبه ۲۳ اردیبهشت
امروز عصر هلال در حال ضخیم شدن ماه، درست در سمت چپ «سرپسین» (Pollux) جای می‌گیرد. با فاصله‌ی تقریبا دو برابر دورتر، سمت راست آن‌ها، «سرپیشین» (Castor) هم به طور نسبی در همان خط قرار دارد و بدین ترتیب منظره‌ای تماشایی شکل می‌گیرد.
دوشنبه ۲۴ اردیبهشت
پس از تاریک شدن هوا، از دوربین دوچشمی استفاده کنید تا ۳ درجه پایین‌تر از هلال ضخیم ماه، بتوانید یکی از معروف‌ترین خوشه‌های ستاره‌ای را تشخیص دهید. خوشه‌ی ستاره‌ای کندوی عسل (M44) تقریبا به صورت پراکنده با عرض حدود ۰.۵ درجه دیده می‌شود. این دو در حالی کنار هم دیده می‌شوند که در واقعیت فاصله‌ی زیادی از هم دارند. فاصله تا ماه تنها ۱.۳ ثانیه‌ی نوری است، در حالی که کندوی عسل در پسزمینه حدود ۶۰۰ سال نوری فاصله دارد.
سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت
همان‌طور که در تصویر نشان داده شده است، ماه هنگام شب در سمت راست قلب الاسد می‌تابد. توجه داشته باشید که مرز تاریکی و روشنایی ماه هنوز کاملا مستقیم نیست.
چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت
تربیع اول ماه در ساعت ۱۵:۱۸ به وقت تهران روی می‌دهد و پس از آن ماه عصرگاهی، که تنها چند ساعت از تربیع اول آن گذشته است، نسبت به شب قبل، در کنار قلب الاسد جابه‌جا می‌شود و بالاتر اما نزدیک‌تر به آن می‌تابد.
پنج‌شنبه ۱۶ اردیبهشت
قدیمی‌ترین چیزی که تا کنون دیده‌اید چیست؟ برای همه در جهان، حداقل خورشید و دیگر اجرام منظومه‌ی شمسی با سن ۴.۶ میلیارد سال قدیمی‌ترین اجرامی هستند که دیده‌اند و همه چیز روی زمین بسیار جوان‌تر از آن هستند.
پس از آن «ژوبین‌دار» (Arcturus) یا «سماک رامح» است که این عصرها در جنوب شرقی آسمان با ارتفاع زیادی می‌درخشد. این ستاره یکی از درخشان‌ترین ستارگان آسمان است. یک غول نارنجی از جمعیت II که حدود ۷ میلیارد سال سن دارد و درست از ناحیه‌ی ما در کهکشان راه شیری می‌گذرد.
منجمان آماتور با استفاده از تلسکوپ می‌توانند اجرامی با سن بیشتر را هم رصد کنند. برای نمونه قدمت کوتوله‌های سفید در M4 در صورت فلکی عقرب ۰.۷ ± ۱۲.۷ میلیارد سال است. آسمان شب پر از چنین اجرامی است و هر چه توان رصدی بیشتری در اختیار داشته باشید، امکان دیدن اجرام قدیمی‌تری را خواهید داشت.
جمعه ۲۷ اردیبهشت
ماه در حال افزایش فاز، به شدت می‌درخشد، اما نه آن‌قدر درخشان که نتوانید صورت فلکی کلاغ را در آن نزدیکی ببینید. برای رصد بهتر این صورت فلکی می‌توانید قرص ماه را با دست خود بپوشانید. چهار ستاره‌ی اصلی صورت فلکی کلاغ همگی بین قدر ۲.۶ و ۳.۰ هستند و در فاصله‌ی ۸ درجه‌ای از یکدیگر قرار دارند. با استفاده از یک نقشه‌ی نجومی می‌توانید این صورت فلکی را بهتر تشخیص دهید.
وضعیت سیارات در هفته‌ی چهارم اردیبهشت ۱۴۰۳
همه‌ی هفت سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی به جز زمین، در نزدیکی خط دید ما به سوی خورشید باقی می‌مانند. بدین ترتیب عطارد، زهره، مشتری، اورانوس و نپتون توسط تابش خیره‌کننده‌ی خورشید پوشیده می‌شوند و رصد آن‌ها ممکن نیست.
مریخ و زحل هم هر دو با قدر ۱.۲+، درست قبل از طلوع خورشید، سر برمی‌آورند. در اوایل سحر، حدود ۷۵ تا ۶۰ دقیقه قبل از طلوع خورشید، می‌توانید آن‌ها را با ارتفاع پایین سمت شرق و جنوب شرقی جست‌وجو کنید. رصد زحل آسان است و به دنبال آن می‌توانید مریخ را هم در سمت چپ پایین‌تر پیدا کنید. آن‌ها از فاصله‌ی ۲۱ درجه در ابتدای هفته به حدود ۱۸ درجه در پایان هفته می‌رسند.
منابع: Sky and Telescope, Astronomy
