۲۱ سریال کمدی برتر قرن ۲۱ (تا امروز)

چه چیزی خنده‌دار است؟ تماشای چیزهایی که همیشه همه را می‌خنداند، مانند برخورد یک شی با یک انسان به طریقی خنده‌دار یا افتادن او در یک چاله یا سرزدن رفتاری عجیب و ناآشنا از همان انسان؟ امروزه، باوجود وسعت فراوان شبکه‌های پخش اینترنتی سریال‌های تلویزیونی و شبکه‌های مجازی، دیگر تشخیص این‌که چه چیزی خنده‌دار است، کار آسانی نیست.

• ۱۴ سریال کمدی برتر در حال پخش از نتفلیکس
• ۱۰ بازیگر مرد برتر سریال‌های درام قرن ۲۱؛ سلاطین جعبه‌ی جادویی

ما در عصری زندگی می‌کنیم که حتی تشخیص کمدی یا درام بودن یک سریال هم برایمان دشوار است، در نتیجه لیست زیر که در آن ۲۱ سریال کمدی آمریکایی برتر قرن بیست‌ویکم را انتخاب کرده‌ایم، لیستی چالش برانگیز خواهد بود. بااین‌حال آیا محکی بزرگ‌تر و معتبرتر از خنده برای یک سریال کمدی وجود دارد؟ آیا هر سریالی که بیش از دیگری بتواند شما را بخنداند، سریال کمدی بهتری نیست؟ بیایید خنده‌دارترین‌ها را انتخاب کنیم.

۲۱. زیاد ذوق‌زده نشو (Curb Your Enthusiasm)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۰ تا …
• محصول: اچ‌بی‌او مکس (HBO Max)
• تعداد فصل‌ها: ۱۰
• تعداد قسمت‌ها:‌ ۱۰۰
• سازنده: لری دیوید
• بازیگران: لری دیوید، جف گارلین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۲ از ۱۰۰

لری دیوید، ستاره‌ی سریال و خالق آن، در رابطه با زیاد ذوق‌زده نشو می‌گوید: «انتظارات من از سریال به‌اندازه‌ی انتظاراتم از سایر چیزهای زندگی‌ام بود؛ یعنی در حد صفر. همواره امیدوارم بودم که سریالم کنسل شود، اما چنین اتفاقی رخ نداد. بین فصل‌های ۸ و ۹ سریال، عقب‌نشینی‌ای طولانی به مدت ۵ سال انجام دادم، اما در نهایت متوجه‌شدم در زندگی‌ام از هیچ‌چیز بیش‌تر از ساختن این سریال لذت نمی‌برم.

سال به سال آن را پیش می‌برم. به‌تازگی فیلم‌برداری فصل ۱۱ را تمام کردیم. ما بازیگران جز در مواقعی که مقابل دوربین بازی می‌کردیم، ماسک می‌زدیم و سایر عوامل همیشه ماسک بر صورت داشتند. در واقع من بسیاری از آن‌ها را اصلا نمی‌شناختم. روز آخر فیلم‌برداری همه را جمع کردم و گفتم: «خب من نمیدونم هیچکدومتون چه شکلی هستنید، لطفا یه لحظه ماسک‌هاتون بردارید تا قیافه‌هاتون ببینم.» بعد به آن‌ها گفتم که چهره‌هایشان ناامیدکننده است و از آن‌ها خواستم دوباره ماسک‌هایشان را بزنند.

لری داخل تلویزیون خود من است، اما مشکلات و تضادهایش بیش‌تر است و او مسیرهای سرراست‌تری را برای کنارآمدن با آن‌ها انتخاب می‌کند. تصور من این است که او از نظر اخلاقی همیشه در جبهه‌ی درستی قرار دارد، اگرچه فکر نمی‌کنم همه‌ی بینندگان سریال در این زمینه با من هم‌نظر باشند. بسیاری از موانع داستانی سریال از زندگی واقعی من اقتباس شده‌اند، اگرچه من همیشه از دشمن‌تراشی دوری می‌کنم و لری سریال همیشه درحال دشمن‌تراشی است.

به‌دنبال تماشای سریال، بسیاری از مردم وقتی با من روبه‌رو می‌شوند معذب‌اند و من با تمام توان سعی می‌کنم آن‌ها را آرام کنم. در بسیاری موارد به‌ آن‌ها می‌گویم: «نگران نباشید، من آدمم.» اما لری تلویزیون به هیچ‌چیز اهمیت نمی‌دهد. او درحال زندگی کردن رویای من است، به کلی به او حسادت می‌کنم و دقیقا به همین دلیل است که ان‌قدر دوست دارم نقش او را بازی کنم.»

۲۰. برنامه‌ی تلویزیونی شاپل (Chappelle’s Show)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶
• محصول: اچ‌بی‌او مکس (HBO Max)
• تعداد فصل‌ها: ۳
• تعداد قسمت‌ها: ۲۸
• سازندگان: دیو شاپل، نیل برنان
• بازیگران: دیو شاپل، چارلی مورفی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶ از ۱۰۰

برنامه ی تلویزیونی دیو شاپل به‌محض پخش‌شدن تبدیل به یکی از بی‌پرده‌ترین و مستقیم‌ترین برنامه‌های تلویزیون شد که هنگام نقد و بررسی جامعه‌ی خودش به هیچ‌کس رحم نمی‌کرد و همه را از زیرتیغ کمدی تند و گزنده‌ی خود می‌گذراند. این برنامه می‌توانست شما را تا اندازه‌ی خطرناکی بخنداند که نتوانید جلوی خودتان را بگیرید و دچار دل‌درد شوید.

شاپل در اجرای خود صمیمیت، قدرت، زمان‌بندی درست و تمام سایر نکاتی را که یک مجری باید رعایت کند، رعایت می‌کرد. در یکی از معروف‌ترین قسمت‌های این سریال، شاپل نقش مردسیاه‌پوست جنوبی نابینایی را ایفا می‌کرد که فکر می‌کند سفیدپوست است. سوتفاهمی که به شاپل اجازه می‌داد نقد اجتماعی عظیمی را به آمریکا وارد کند.

۱۹. پرورش شکست‌خورده (Arrested Development)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ – ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹
• محصول: فاکس (Fox)
• تعداد فصل‌ها: ۵
• تعداد قسمت‌ها: ۸۴
• سازنده: میچل هرویتز
• بازیگران: جیسون بیتمن، پورشه د روسی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰

میچل هرویتز می‌گوید: «شانس به کسانی که از همه بهتر آماده‌اند، خدمت می‌کند. بزرگی این حرف را زده‌است. برنامه‌ریزی زیادی انجام گرفته‌بود. برای برنامه‌های زیادی با من تماس گرفته شده‌بود و زمانی که به پرورش شکست‌خورده رسیدم، داشتم با خود فکر می‌کردم: «قرار است این را بسازم و قرار است لطیفه‌هایی در آن بگنجانم که تا زمانی که دوبار آن‌ها را نبینی، نتوانی به آن‌ها بخندی.»

بااین‌حال بسیاری از چیزهایی که من به‌خاطر آن‌ها مورد تمجید قرار گرفتم، اتفاقی بودند. یکی از احمقانه‌ترین آن‌ها این بود که من می‌دانستم که می‌خواستم باستر دست خود را از دست بدهد، اما نام‌گذاری مادر خانواده، لوسیل، که می‌تواند به معنای کسی که بخشی را از دست می‌دهد هم باشد، از عمد نبود.

یکی از قسمت‌های موردعلاقه‌ی من هنگامی بود که دیوید کراس مجبور بود آن گریم آبی را تحمل کند و همزمان درباره‌ی این‌که چقدر خلاص‌شدن از دست آن سخت است، صحبت کند. او می‌گفت: «می‌خوام یه چیزی نشونت بدم. نگاه کن.» بعد انگشت کوچک خود را درون گوش خود می‌کرد، آن را بیرون می آورد و نوک آن مقداری رنگ آبی گرفته بود و تقریبا یک ماه به همین شکل گذشت. پس از آن برای این‌که همه چیز را درهم ریخته‌تر کنیم، روی او ذرات درخشان هم ریختیم. به شما قول می‌دهم حتی در سال ۲۰۰۶ هم اگر می‌خواستیم دیوید را دنبال کنید، هنوز می‌توانستید رد ذرات درخشانی را که از بدن او روی زمین می‌ریخت دنبال کنید.

۱۸. اداره (The Office)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳
• محصول: ان‌بی‌سی (NBC)
• تعداد فصل‌ها: ۹
• تعداد قسمت‌ها: ۲۰۱
• سازنده: گرگ دنیلز
• بازیگران: استیو کارل، رین وینسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰

آنجلا کینسی، یکی از ستارگان سریال، در گفت‌گویی با جنا فیشر، یکی دیگر از ستارگان سریال، در یک برنامه‌ی رادیویی این‌چنین گفت‌وگو را آغازکرد: «آن‌چه درباره‌ی سریال‌های محبوبی که با آن‌ها بزرگ شدم دوست دارم، احساس آرامشی است که به مخاطب می‌دهند. اداره این حس را ایجاد می‌کند. شما می‌توانید سریال را پخش کنید و دوستان خود را ببینید که با هم در محل کار خود هستند.»

جنا فیشر: «نیمکت ذخیره‌ی این سریال بسیار قوی است، همه‌ی آن‌ها با هم در یک اتاق گیر افتاده‌اند و دوربین درحال ضبط است. هنگامی که تمرکز بر کسانی است که دیالوگ می‌گویند، هفت‌نفر در پس‌زمینه در حال نقش‌آفرینی هستند.»

کینسی: «دوربین‌ها همیشه درحال حرکت بودند، پس ما مجبور بودیم همیشه درحال نقش‌آفرینی باشیم. ما همیشه در نماهای یک‌دیگر بودیم، پس هر روز یک کار تیمی بود و این تلاش تیمی ما را با یک‌دیگر صمیمی کرد. من و جنا، از روی دیواره‌ی پذیرش، دوستی کاملی را با هم سپری کردیم، چرا که در غیراین‌صورت پذیرش تبدیل به جزیره‌ای دورافتاده می‌شد.»

فیشر: «من سال‌ها به‌عنوان یک منشی کار کردم و این‌که مردم چقدر احترام اندکی برای آن‌ها قائل‌اند همیشه من را به خنده می‌اندازد.» کینسی: «یکی از خاطرات موردعلاقه‌ی من زمانی است که ما سرصحنه مهمان داشتیم. آن‌ها آمدند و هنگام رفتن زباله‌های خود را به جنا سپردند و او مانند یک منشی معمولی چندی بعد شروع کرد به جمع کردن آن‌ها.»

فیشر: «ما سریال را پیش از این‌که شبکه‌های اجتماعی به اندازه‌ی امروز رونق داشته باشند ساختیم و حالا لحظه‌های سریال در حالت‌های مختلف عکس و فیلم و … درحال به‌گردش درآمدن در جاهایی است که ما هرگز تصور نمی‌کردیم. واقعا تحت تاثیر قرار می‌گیرم وقتی والدینی به همراه کودک ۱۳ ساله‌ی خود به من نزدیک می‌شوند و هرسه‌ی آن‌ها به یک اندازه برای صحبت کردن با من، درباره‌ی سریال، هیجان دارند.»

۱۷. بازگشت دوباره (The Comeback)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴
• محصول: اچ‌بی‌او مکس
• تعداد فصل‌ها: ۲
• تعداد قسمت‌ها: ۲۱
• سازندگان: لیزا کودرا، میشل پاتریک کینگ
• بازیگران: لیزا کودرا، مالین آکرمن
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۳ از ۱۰۰

استیو مارتین یک‌بار درجایی گفته‌است که کمدی، زیبایی نیست. در رابطه با بازگشت دوباره حتی می‌توان گفت زشت هم هست و لیزا کودرا به‌عنوان بازیگری که در جوانی ستاره‌ی یک سریال کمدی محبوب بوده‌است، بهتر از هرکس دیگر این را می‌داند. شاید از خود بپرسید چرا این سریال در رتبه‌ای بالاتر از زیادی ذوق‌زده نشو و اداره قرار گرفته‌است. جواب در آن‌جایی نهفته‌است که بازگشت دوباره شما را بیش از دو سریال دیگر در فکر فرو می‌رود و لبخندهایی که بر لب‌های شما می‌نشاند، معنای بیشتری را در خود جای می‌دهند.

۱۶. فیلادلفیا همیشه آفتابی است (It’s Always Sunny in Philadelphia)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۵ تا …
• محصول: اف‌اکس (FX) و اف‌اکس‌اکس (FXX)
• تعداد فصل‌ها: ۱۴
• تعداد قسمت‌ها: ۱۵۴
• سازنده: راب مک‌الهنی
• بازیگران: گلن هاوتون، چارلی دی
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

راب مک‌الهنی، سازنده و یکی از ستارگان سریال، در مصاحبه‌ی خود می‌گوید:‌ «ما خیلی سخت تلاش می‌کنیم. ما هیچ قسمتی را لغو نمی‌کنیم. ما به همان شیوه‌ای که سر خود را به تخته‌سفید می‌کوبیم تا بتوانیم راهی جدید برای انجام دادن کارها پیدا کنیم، نویسندگان را هم مجبور می‌کنیم، چنین کنند. برای همین، ۱۵ سال است که به انجام دادن کار خود ادامه می‌دهیم.

خبر خوب این است که بخش زیادی از چهارچوب سریال برپایه‌ی نگاه طنزداستن به فرهنگ غربی است و فرهنگ غربی هرگز از فرستادن هدایای خود به سمت ما دست نمی‌کشد. هیچ‌چیز آزادانه‌ای در مسیر نوشتن وجود ندارد، چرا که هدف ما نقد واردکردن به مسائل فرهنگی‌ای است که می‌تواند توهین‌آمیز و خطرناک تلقی شوند. باید هنگام نزدیک شدن به چنین موضوعاتی بسیار محتاطانه عمل کنیم.

البته این به معنای خودسانسوری نیست، اما باید مطمئن باشیم که به بهترین صورت شوخی‌های خود را ارائه می‌دهیم و در نهایت سریالی می‌سازیم که علاوه بر منتقد و بامزه بودن، اخلاقی و مسئولیت‌پذیر هم هست. برای دست‌یافتن به چنین نتیجه‌ای وارد گفت‌وگوهای طولانی‌ای می‌شویم. بخش زیادی از کمدی به این معنا است که شما می‌خواهید ریسک کنید. می‌خواهید وسط طوفان بپرید و ببینید چه پیش خواهد آمد. شما قرار است اشتباه کنید، اما خوشبختانه ما از اشتباهات خود درس می‌گیریم و سپس آن ها را اصلاح می‌کنیم.

راز کثیف این‌جاست: «راضی کردن بخش زیادی از مردم توسط درام آسان‌تراست.» همه می‌توانند در رابطه‌ با چیزهایی که ما را به گریه می‌اندازند با هم موافق باشند، اما هیچ‌کدام‌مان نمی‌توانیم در رابطه با چیزهایی که ما را به خنده می‌اندازند، موافق باشیم. بنابراین وقتی تصمیم می‌گیری کسی را بخندانی به تنگنا میافتی. همراه با کمدی نگاهی تحقیر‌آمیز به‌وجود آمده‌است، چرا که به نظر می‌آید ما مشتی دلقک هستیم و من نمی‌توانم با آن کنار بیایم. به‌جز آنی هال (Annie Hall) فیلم کمدی دیگری را سراغ دارید که اسکار بهترین فیلم را برده باشد؟ همه‌ی ما ترجیح می‌دهیم به جای این‌که بخندیم، بدبخت باشیم.»

۱۵. ۳۰ راک (۳۰ Rock)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳
• محصول: ان‌بی‌سی
• تعداد فصل‌ها: ۷
• تعداد قسمت‌ها: ۱۳۹
• سازنده: تینا فی
• بازیگران: تینا فی، الک بالدوین
• امتیاز راتن تومیتوز: ۷۸ از ۱۰۰

۳۰ راک برای هفت فصل خیره‌کننده‌ی پشت سرهم خود شناخته‌شده‌است. هفت فصل از شخصیت‌هایی که به‌تدریج خودشان را به زندگی‌های شخصی مخاطبان خود وارد می‌کنند و بخشی از زندگی آن‌ها می شوند. در ۳۰ راک شما می‌توانید کمدی را در تمام چهارچوب‌های ممکن ببینید و بشنوید. از همه مهم‌تر این‌که داستان ۳۰ راک هرگز از مسیر اصلی خود منحرف نمی‌شود و مهم نیست چه اتفاقی بیافتد، شما خط داستانی را گم نخواهید کرد.

۱۴. پارتی تعطیل (Party Down)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۰
• محصول: استارز (Starz)
• تعداد فصل‌ها: ۲
• تعداد قسمت‌ها: ۲۰
• سازندگان: جان انبام، راب توماس، دان اتریج، پائول راد
• بازیگران: آدام اسکات، کن مارینو
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

برای سریالی که ستون‌های اصلی آن کمبود توجه، ناامیدی، مایعات بدن و خستگی هستند، این سریال شبکه‌ی استارز به‌طور خیره‌کننده‌ای الهام‌بخش و امیددهنده است. شخصیت‌ها احساس زندانی‌شدن دارند و سریال همواره درباره‌ی تنفر از شغل است، اما به‌طرز عجیبی، پارتی تعطیل، هرگز خودش را تکرار نمی‌کند. درعوض هر قسمت اطلاعات بیش‌تری در رابطه با شخصیت‌های اصلی و دوگانگی شدید بین آن‌گونه که خودشان را می‌بینند؛ یک بازیگر، یک نویسنده، یک کمدین و … و آن‌گونه که میزبان‌ها و مهمان‌های جشن‌ها آن‌ها را می‌بینند؛ یک شکست تمام‌عیار با پاپیون خدمتکاری، به مخاطب ارائه می‌دهد.

۱۳. پارک‌ها و تفریحات (Parks and Recreation)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵
• محصول: ان‌بی‌سی
• تعداد فصل‌ها: ۷
• تعداد قسمت‌ها: ۱۲۶
• سازندگان: گرگ دنیلز، مایکل شور
• بازیگران: امی پولر، رشیدا جونز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

وقتی پارک‌ها و تفریحات برای نخستین‌بار پخش شد، سریالی ضعیف بود، اما طی سال‌های پخش خود با تغییراتی عظیم و بازیگرانی درخشان، توانست به یکی از بهترین سریال‌های کمدی قرن بیست‌ویکم تبدیل شود. یکی از بهترین نصیحت‌های شغلی که می توان به کسی کرد این است که بسیار مهم‌تر از این‌که در حال انجام چه کاری هستی، این است که آن کار را با چه کسی انجام می‌دهی و این جمله،  هسته‌ی اصلی پارک‌ها و تفریحات را تعریف می‌کند؛ مهم نیست که چه قسمتی را می‌بینید و آن‌ها در حال انجام چه کاری هستند، تا زمانی که با لزلی نوپ و همکارانش هستید، درحال گذراندن زمان خوبی می‌باشید.

۱۲. اجتماع (Community)

• سال‌های پخش: ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵
• محصول: ان‌بی‌سی و یاهو! اسکرین (Yahoo! Screen)
• تعداد فصل‌ها: ۶
• تعداد قسمت‌ها: ۱۱۰
• سازنده: دن هارمون
• بازیگران: جوئل مک‌هیل، گیلیان جیکوبز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰

دن هارمون، سازنده‌ی سریال، در رابطه با آن می‌گوید: «هدف من از ساخت این سریال هرگز شکاندن رکوردها نبود. در انتهای فصل اول، ما در انتظار کنسل شدن بودیم، برای همین تعظیم‌های نهایی خود را رو به تماشاگران انجام دادیم و این هنگامی بود که قسمت‌های پینت‌بال و انگشت‌های مرغ را پخش کردیم و ناگهان توانستیم فرصتی برای فصل دوم به‌دست بیاوریم. از آن‌جا به بعد فقط سرازیری بود.

با این‌که ما همه‌چیز را دیوانه‌وار و غیرطبیعی پیش می‌بردیم، اجتماع تا زمانی که رابطه‌ی بین شخصیت‌ها طبیعی و باورپذیر به نظر می‌رسید، به حیات خود ادامه می‌داد. ما در قسمت بطری توانستیم این ترکیب شخصیت‌ها را به اوج برسانیم، قسمتی که همه خود را در حبس خانگی نگه می‌دارند تا دریابند که چه کسی خودکار انی را برداشته است. موقعیتی بسیار دیوانه‌کننده است و عبد می‌گوید: «این یک شرایط دیوانه‌کننده و سنتی است که می‌توان از تلویزیون دید.» اما تمام این دیوانگی وقتی به دنبال مفهومی که جهان را به دور خود می‌چرخاند می‌گردد، معنا می‌یابد؛ اعتماد به یک‌دیگر.

به‌نظرم بهترین قسمت اجتماع، قسمت سیاه‌چاله‌ها و اژدهاها است. تنها چیزی که پس از دیدن اجتماع می‌خواهم مخاطبانم به آن دست پیدا کرده‌باشند، انسان بودن است، چراکه هرچیز انسانی از همان‌چیز غیرانسانی، بهتر است.»

۱۱. لوئی (Louie)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵
• محصول: اف‌ایکس
• تعداد فصل‌ها: ۵
• تعداد قسمت‌ها: ۶۱
• سازنده: لوئیس سی. کی.
• بازیگران: لوئیس سی. کی.
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰

هنر، حتی اگر در فرم خودزندگی‌نامه باشد، بازهم خودزندگی‌نامه نیست، بلکه چیزی است که بین زندگی حقیقی هنرمند و آن‌چه او می‌خواهد به عنوان زندگی خود، روی پرده به نمایش بگذارد، به‌وقوع می‌پیوندد. لویی سریالی تلخ، مبتنی بر فرم و گاها به‌طور وحشیانه‌ای بامزه است درباره‌ی یک کمدین که با عذاب‌های خود از جمله احساسات ترسناک، پیچیده، خشونت‌آمیز و گاهی آزاردهنده‌ی خود در رابطه با زن‌ها روبه‌رو می‌شود. دو واقعیتی که پیش‌تر به آن‌ها اشاره کردیم از برخی جهات که شاید ما خوشمان نیاید با هم در ارتباط‌اند، اما هیچ‌کدامشان دیگری را لغو نمی‌کند و باوجود اعمال لوییس سی. کی. در واقعیت، جایگاه سریال او در این لیست، به‌درستی به آن اهدا شده‌است.

۱۰. برگری باب (Bob’s Burgers)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۱ تا …
• محصول: فاکس
• تعداد فصل‌ها: ۱۲
• تعداد قسمت‌ها: ۲۲۰
• سازنده: لورن بوچارد
• صداپیشگان: اچ. جان. بنجامین، دن مینتنز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰

یک سیت‌کام یک وظیفه دارد؛ خلق دنیای عجیب باورپذیر، شخصیت‌های صمیمی درهم‌تنیده و وفادار ماندن به آن‌ها. انیمیشن جذاب شبکه‌ی فاکس، برگری باب، این وظیفه را بدون نقص به انجام رسانده‌است و هم‌چنان نیز آن را انجام می‌دهد. شما می‌توانید تمام روز این سریال را تماشا کنید و در نهایت حاضر باشید همان شب داستان‌هایی درباره‌ی زندگی آن‌ها را بشنوید و بازهم از آن‌ها بیزار نگردید.

سریال به این مهم دست یافته‌است چرا که سازنده‌ی آن و نویسندگانش توانسته‌اند با موفقیت دنیایی عجیب‌وغریب را پرورش دهند؛ دنیایی که هم‌زمان که خیلی شخصی است، به‌آسانی قابل شناسایی می‌باشد. مدت‌ها پیش از این‌که دنیا اسیر بیماری کرونا شود و به سریال آرامش‌بخشی مانند برگری باب نیاز پیدا کند، این سریال درحال پخش بوده‌است؛ کمدی‌ای خانوادگی که بدبختی‌های عجیب‌وغریب آن با خوشحالی به سرانجام می‌رسد. اما برگری باب بیش از این‌ها است. این سریال موفق می‌شود بدون وقفه آزاررساندن، خجالت‌آوربودن، اضطراب و لذت‌بخشی را با هم در خود جای دهد و خودش را برای کودکان و بزرگسالان مناسب جلوه دهد.

۹. کی و پیل (Key & Peele)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵
• محصول: مد تی‌وی (Mad T.V)
• تعداد فصل‌ها: ۵
• تعداد قسمت‌ها: ۵۳
• سازندگان: کیگان مایکل کی، جردن پیل
• بازیگران: کیگان مایکل کی، جردن پیل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

کیگان مایکل کی، یکی از سازندگان و ستارگان اصلی سریال، در مصاحبه‌ی خود در رابطه با سریال می‌گوید: «می‌توانم بگویم در نیمه‌ی دوم فصل دوم بودیم که توانستیم زبان یک‌دیگر را بفهمیم و صدای مخصوص خودمان را پیدا کنیم. تعادل درست داستان‌ها را پیدا کردیم، قصه‌های هرروزه‌ی معمولی را برمی‌داشتیم و حساسیتی عجیب و غیرقابل باور به آن اضافه می‌کردیم. نخستین‌مرتبه‌ای که احساس کردم ما واقعا درست پیش رفتیم قسمت صبحانه‌ی قاره‌ای بود.

این قسمت از جایی آغاز می‌شود که اکثر مردم آن را تجربه کرده‌اند و به‌تدریج آن را تغییر می‌دهیم و تبدیل به چیزی شبیه به درخشش (The Shining) می‌کنیم. مونتی پایتون، کمدین انگلیسی، تحت تاثیر فیلسوف‌های روسی و وجودگرایی آلمان قرار داشت و من و جوردن تحت‌تاثیر سینمای وحشت و علمی-تخیلی. ما هم‌چنین تحت‌تاثیر کارگردان پیش‌روی سبک خودمان، دیو شاپل، هم بودیم و همواره مهم‌ترین چیز برایمان حنده‌داربودن بود. هنوز هم گاهی در مسیر خود به کسی برمی‌خورم که می‌گوید آن‌چه ما ساخته‌ایم برای او چه معنایی داشته‌است. این‌که بشنوید کار شما از بعضی جهات مفید واقع‌شده، باعث افتخار است. از این‌که مردم از آن لذت بردند، خوشحالم.»

۸. دختران (Girls)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷
• محصول: اچ‌بی‌او مکس
• تعداد فصل‌ها: ۶
• تعداد قسمت‌ها: ۶۲
• سازنده: لینا دانم
• بازیگران: الیسون ویلیامز، جیمیا کرک

لینا دانم، بازیگر و سازنده‌ی سریال، در رابطه با سریال می‌گوید: «نخستین ملاقات خود با اچ‌بی‌او را زمانی که ۲۳ سال داشتم انجام دادم و وقتی که ۳۰ سال داشتم ساختن سریال را آغاز کردم، پس تمام ۲۰ سالگی خود را درگیر سریال بودم. فکر می‌کردم که آمادگی این را داشتم که در یک داستان نشان بدهم که آن سن چگونه است. به‌شدت درگیر دوستان خود بودم و سعی می‌کردم احساسات مشترک کرختی، زندانی‌شدن و جاه‌طلبی آن سن را که توسط همه‌ی ما در نیویورک احساس می‌شد، درک کنم.

من تحت تاثیر افراد زیادی از کلودیا ویل گرفته تا تینا فی و الین می بودم و می‌خواستم همه‌ی آن‌چه آن‌ها انجام داده‌اند را تکرا کنم و هم‌چنین چیز جدیدی خلق کنم. آن‌چه دیوانه‌کننده‌است، این است که در آن دوران داشتم اعمالی نظیر قرار بد گذاشتن، ساعت پنج عصر سرکار حاضرشدن درحالی‌که از بیداری شب قبل خواب کافی نداشتم را انجام می‌دادم و هم‌زمان صحنه‌ای مانند آن را می‌نوشتم و پنج روز بعد آن را فیلم‌برداری می‌کردم.

اتفاقات تا این حد نزدیک بودند. فکر می‌کنم زمانی که بازخوردهای بزرگ‌تری به سمتم روانه شدند، احساس مسئولیت‌پذیری و هدفمندی بیش‌تری در من ایجاد شد. با خود می‌گفتم: «خب، دارم کاری می‌کنم که مردم بهش اهمیت می‌دن. چرا مردم بهش اهمیت می‌دن؟ شاید این بخشی از وظیفه‌ی من روی زمین که چیزی بااهمیت بسازم.»

شروع کردم به بررسی دوباره. تلاش کردم دیالوگ هایی جدید درباره‌ی این‌که دوست‌داشتنی‌بودن و کامل‌بودن، تلاش برای نمایش‌دادن یک دوستی زنانه و جاه‌طلبی برای یک زن چگونه است، بنویسم. فکر می‌کنم اگر آن روزها از من می‌پرسیدند که سریال درباره‌ی چیست پاسخ می‌دادم: «درباره‌ی مکان پیچیده‌ای است که بین دانشگاه و بقیه‌ی عمرت در آن قرار داری.» یا «درباره‌ی دهه‌ی سوم زندگی‌ات و پیچیدگی‌های آن.»

اما حالا فکرمی‌کنم بیش‌از آن درباره‌ی خشم زن، درد او و این‌که چه‌اندازه ابراز آن مشکل است، درباره‌ی شکاف بین این که ما زنان خودمان را چگونه می‌بینیم و بقیه‌ی جامعه ما را چگونه می‌بینند، درباره‌ی عشق زن‌ها و جرائم آن‌ها نسبت به‌ یک‌دیگر و ترکیب آن‌ها و رابطه‌ی آن‌ها با هم و درباره‌ی خیلی چیزها است، اما احتمالا درباره‌ی آن چیزهایی نیست که وقتی روز اول شروع به بازاریابی ایده کردم، در سرم می‌پروراندم.

۷. نیتان برای تو (Nathan for You)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷
• محصول: کمدی سنترال (Comedy Central)
• تعداد فصل‌ها: ۴
• تعداد قسمت‌ها: ۳۲
• سازندگان: نیتان فیلدر، مایکل کومان
• بازیگران: نیتان فیلدر
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

نیتان برای تو برنامه‌ی عجیبی است که شاید با خود بگویید نیازی به وجود داشتن آن نبوده‌است، اما وجود آن باعث جالب‌ترشدن دنیا شده‌است. دسته‌بندی کردن این سریال کار سختی است، اما راحت‌ترین نامی که می توان بر آن گذاشت، رئالیتی شو و دوربین مخفی است. نیتان برای تو شما را در خانه میخکوب می‌کند. نقش‌آفرینی درخشان فیلدر یکی از نقاط قوت برنامه است.

۶. شهر وسیع (Broad City)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹
• محصول: کمدی سنترال
• تعداد فصل‌ها: ۵
• تعداد قسمت‌ها: ۵۰
• سازندگان: ایلانا گلیزر، ابی جکوبسون
• بازیگران: ایلانا گلیزر، ابی جکوبسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ از ۱۰۰

ابی جکوبسون، یکی از ستارگان و خالقان سریال، درباره‌ی آن می‌گوید: «ما همیشه سعی داشتیم حس واقعی در دهه‌ی سوم زندگی‌بودن در نیویورک را به تصویر بکشیم و آن را در مسیر رمانتیک‌سازی، زیبا و متحد کنیم. وقتی که شروع به ساختن شهر وسیع کردیم، یک سریال اینترنتی بود و ما اهداف کوچکی در سر داشتیم. هرگز برنامه‌ای نداشتیم که این سریال تلویزیونی را تبدیل به چیزی مهم کنیم، اما وقتی نخستین قسمت پخش شد، واکنش‌هایمان این‌گونه بود: «این سریال نسبت به آن‌چه ما هستیم و کسانی که با آن‌ها وقت می‌گذرانیم صادق است.»

آن‌گونه که فکر می‌کردیم توخالی نبود و نیازی به پر کردن نداشت. فقط از ساختن آن لذت می‌بردیم و با خود می‌گفتیم که شاید مردم با آن ارتباط برقرار کنند. می‌توانم بگویم نود درصد سریال، سرصحنه‌ی فیلم‌برداری صبط شد. هم‌چنان که ما پیش می‌رفتیم و مردم بیش‌تر درباره‌ی برنامه اطلاعات کسب می‌کردند، فیلم‌برداری بدون اطلاع مردم برای ما سخت‌تر می‌شد.

نکته‌ای که درباره‌ی کمدی، بیش‌تر از درام، وجود دارد، این است که کمدی باعث می‌شود مردم به‌گونه‌ای به شما نزدیک شوند که گویا شما را می‌شناسند. من زمان کافی با امی فولر، یکی از تهیه‌کنندگان سریال، گذرانده‌ام که بتوانم رخ‌دادن چنین چیزهایی برای او را با چشم ببینم. با تلویزیون، این افراد در خانه‌ی تو هستند و تو احساس می‌کنی آن‌ها را می‌شناسی. خود من هم پیش از کار کردن با امی، درباره‌ی او چنین احساسی داشتم.

بزرگ‌ترین چیزی که همیشه برای من خنده‌آور می‌باشد، این است؛ مردم به‌گونه‌ای اسم من را صدا می‌زنند که گویا سال‌ها است من را می‌شناسند. از یک طرف این اتفاق خیلی خوب و صمیمی است و از طرف دیگر مدام با خودم فکر می‌کنم که باید این شخص را بشناسم، با او به دبیرستان یا دانشگاه رفته باشم، بعد از آن‌ها می‌پرسم که آیا من شما را می‌شناسم؟ و آن‌ها پاسخ منفی می‌دهند. به‌نظر این احساس من به ترسم از این که نمی‌توانم اسم مردم را به خاطر بسپارم برمی‌گردد.»

۵. بوجک هورسمن (BoJack Horseman)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰
• محصول: نت‌فلیکس (Netflix)
• تعداد فصل‌ها: ۶
• تعداد قسمت‌ها: ۷۷
• سازندگان: رافائل باب-واکسبرگ
• بازیگران: ویل آرنت، آرون پال
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۳ از ۱۰۰

چه می‌شد اگر بهترین نصیحت درباره‌ی چگونگی پیش‌بردن یک زندگی هدفمند و باشرافت از دهان یک میمون کارتونی که شخصیتی میهمان و چند ثانیه‌ای در طول سریالی ۶ فصلی بوده‌است، بیرون آمده باشد؟ خب، چنین اتفاقی افتاده‌است. میمون به بوجک می‌گوید: «آسونتر میشه. هر روز یه‌کم آسون‌تر میشه. اما باید هرروز انجامش بدی، قسمت سختش همینه. ولی هرروز آسون‌تر میشه.» البته او این نصیحت را درباره‌ی دویدن می‌کند، اما… .

به‌اندازه‌ای که سایر سریال‌ها به پیش‌زمینه و روایت‌های اصلی خود دقت می‌کنند، بوجک به پس‌زمینه و شخصیت‌های فرعی توجه می‌کند و همین باعث می‌شود که جهانی بی‌نقص خلق شود. هر تابلویی که در بوجک هورسمن دیده می‌شود، شوخی مخصوص خود را دارد. هر حیوانی حرکات مخصوص به خود را دارد که وقتی برای پنجمین‌بار در حال دیدن سریال هستید، به آن پی می‌برید.

همه‌ی این جزئی‌نگری‌ها و شوخی‌های قدرتمند برای خوب بودن کافی است، اما بوجک تصویری کامل، واضح و به‌طرز وحشت‌آوری عمیق از شکست‌های انسانی و خودسرزنشگری ارائه می‌دهد، تفاوت باریک ناراحتی و افسردگی را به تصویر می‌کشد و مرزهای رفتار توجیهی و توضیحی را مشخص می‌کند. با این‌که بوجک همواره درحال نمایش دادن قسمت‌های تاریک خود به مخاطب است، سریال هرگز حماقت و دیوانگی مخصوص خود را از دست نمی‌دهد. آمادگی سریال برای تجربه‌گرایی یکی از نقاط قوت اصلی آن است.

۴. دوست‌دختر قبلی دیوانه (Crazy Ex-Girlfriend)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹
• محصول: سی‌دبلیو (The CW)
• تعداد فصل‌ها: ۴
• تعداد قسمت‌ها: ۶۲
• سازندگان: ریچل بلوم، آلین براش مک‌کنا
• بازیگران: ریچل بلوم، وینسنت رودریگز
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸ از ۱۰۰

سریال‌های زیادی در قرن بیست‌ویکم سعی کردند که چهارچوب سریال-موزیکال را به مخاطبان ارائه دهند، اما همه‌ی آن‌ها موفق نبودند. در دوست‌دختر قبلی دیوانه اما کمیت و کیفیت برابر بودند. فیلم هم یک کمدی رمانتیک بود و هم یکی از منتقدان اصلی کمدی رمانتیک. طی فصل‌های مختلف سریال، شخصیت اصلی آن وارد مثلث‌های عشقی می‌شود، از آن‌ها دور می‌شود، به مرزهای دیوانگی شخصیت خود نزدیک می‌شود و خودش و زنانگی خودش را کشف می‌کند. سریال به‌قدری قدرتمند است که حتی بدون موسیقی درخشان خود هم می‌توانست به یک شاهکار تبدیل شود.

۳. آتلانتا (Atlanta)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۶ تا …
• محصول: اف‌ایکس (FX)
• تعداد فصل‌ها: ۲
• تعداد قسمت‌ها: ۲۱
• سازنده: دونالد گلاور
• بازیگران: دونالد گلاور، برایان تیری هنری
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

آتلانتا از آن دست سریال‌هایی است که علاوه بر این لیست می‌تواند در لیست بهترین سریال‌های درام قرن بیست‌ویک هم جای بگیرد، چرا که هم یک درام خوش‌ساخت است و هم یک کمدی جذاب. سریال دونالد گلاور مبتنی بر واقعیت‌های شخصیت‌های او است و برپایه‌ی فرهنگ هیپ‌هاپی آتلانتا شکل گرفته‌است. دیوانگی در همه‌جای این سریال مخفی است. هر قسمتی که آغاز می‌شود مانند یک ماموریت در یک بازی ویدیویی است؛ نمی‌دانید به چه چیز ختم خواهد شد. سریال مانند غریبه‌ای عمل می‌کند که درب خانه‌ی شما را می‌زند و از شما می‌خواهد که به او اعتماد کنید و به دنبالش بروید.

۲. چیزهای بهتر (Better Things)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۶ تا …
• محصول: اف‌ایکس (FX)
• تعداد فصل‌ها: ۴
• تعداد قسمت‌ها: ۴۲
• سازندگان: پاملا ادلون، لوییس سی. کی.
• بازیگران: پاملا ادلون، میکی مدیسون
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۷ از ۱۰۰

در یکی از قسمت‌های فصل دوم سریال چیزهای بهتر، مادر تنهایی که احساس می‌کند سه دختر او قدرش را نمی‌دانند، تصمیمی می‌گیرد برای خودش مراسم ختمی قلابی برگزار کند، چرا که نمی‌خواهد برای شنیدن حرف‌های قشنگ دخترانش درباره‌ی خودش تا بعد از مردن صبر کند. این ایده باعث ناراحتی کوچک‌ترین دختر او می‌شود. مادر رو به او می‌کند و می‌گوید: «تو هم مردی، ما هردو مردیم.» ناراحتی دختر حل می‌شود و مشکل برطرف می‌گردد. مراسم ختم باوجود این‌که نگرانی‌هایی را در دل مخاطب ایجاد می کند، هم‌چنان باموفقیت باعث آفرینش لبخندهایی عمیق بر لبان ما می‌شود.

دعواهای سریال چیزهای بهتر یکی از نقاط قوت آن است، چرا که بسیار واقعی به‌نظر می‌رسند و این علاوه‌بر شخصیت‌پردازی‌های بسیار قدرتمند، به موقعیت‌های باورپذیری که نویسندگان سریال خلق می‌کنند هم برمی‌گردد. هنگام تماشای چیزهای بهتر شما همه‌چیز را به‌طور کامل احساس می‌کنید، به‌حدی که باید از خود بپرسید آیا درحال تماشای یک کمدی هستید یا یک درام؟ جواب این سوال به این که شما زندگی را چگونه می‌بینید بستگی دارد. احتمالا هردوی آن‌ها. درنهایت اما شما دوست دارید به عقب نگاه کنید و لبخندهای خود را به خاطر آورید.

۱. ریک و مورتی (Rick and Morty)

• سال‌های پخش: ۲۰۱۳ تا …
• محصول: ادالت سوئیم (Adult Swim)
• تعداد فصل‌ها: ۵
• تعداد قسمت‌ها: ۵۱
• سازندگان: جاستین رویلند، دان هارمون
• بازیگران: جاستین رویلند، کریس پارتل
• امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰

احتمالا هیچ سریال دیگری به‌اندازه‌ی ریک و مورتی خوشحالی خالص تلویزیونی برای ما به ارمغان نیاورده است. قسمت‌های مختلف ریک و مورتی دیوانگی خالص را درخود جای داده‌اند. قسمت‌های زیادی از ریک و مورتی وجود دارند که باعث روده‌بر شدن شما می‌شوند و هیچ سریالی تا این حد نتوانسته‌است در قسمت‌های مختلف مخاطب را به خنده بیاندازد.

ریک و مورتی به آن‌چه نشان می‌دهد بسنده نمی‌کند. این سریال مرزها را جابه‌جا می‌کند و شما را به دنیاهای متفاوتی می‌برد که هرگز فکر آن را هم نمی‌کردید. ریک و اصطلاحات مختلفی که به‌کار می‌برد و ارجاعات متفاوتی که به پیشینه‌ی تاریخی و جغرافیایی و فرهنگی می‌دهد به‌تنهایی می‌تواند باعث شود به فکر فرو بروید و در دنیاهای شخصی خودتان سیر و سیاحت کنید.

منبع: nytimes