۱۰ فیلم که هواداران کوئنتین تارانتینو باید ببینند
کوئنتین تارانتینو یکی از ویژه‌ترین کارگردان‌های سینما است و تأثیر سبک فیلم‌سازی‌اش را در فیلم‌های بی‌شماری می‌بینیم. در این مقاله تعدادی از بهترین فیلم‌هایی معرفی شده‌اند که از سینمای تارانتینو الهام گرفته‌اند یا تارانتینو از آن‌ها برای ساخت فیلم‌هایش الهام گرفته است و احتمالا هواداران کوئنتین تارانتینو از دیدنشان لذت می‌برند.
نیاز به گفتن نیست که کوئنتین تارانتینو یکی از بزرگترین کارگردانان معاصر هالیوود است، اما متأسفانه تعداد فیلم‌هایی که ساخته زیاد نیست و هوادارانش فقط همین ۹ فیلم را برای دیدن و عشق ورزیدن دارند. ولی به لطف تأثیر شگفت‌انگیزی که این کارگردان دیوانه و پرانرژی روی فیلم‌سازان هم‌نسل و نسل بعدی خودش گذاشت، فیلم‌هایی را داریم که با الهام از سبک و سیاق او ساخته شده‌اند و به اصطلاح «تارانتینویی» هستند، پس طرفداران «بیل را بکش» و هر تصویر متحرکی که ساموئل ال. جکسون در آن حضور دارد می‌توانند اوقاتشان را با این فیلم‌ها پر کنند.
فیلم‌هایی که در ادامه می‌بینید مهم‌ترین عناصر یک فیلم تارانتینویی را دارند. از صحنه‌های اکشن دیوانه‌وار و غافلگیری‌های هیجان‌انگیز گرفته تا ترکیب بازیگرانی پر از ستاره، بنابراین اگر هوس فیلم‌های تارانتینو را کرده‌اید ولی همه‌شان را بارها دیده‌اید و چیز جدیدی می‌خواهید، می‌توانید این‌ها را ببینید.
در دنیا فقط یک کوئنتین تارانتینو داریم، ولی فیلم‌های بسیاری وجود دارند که تارانتینویی ساخته شده‌اند. چون راستش را بخواهید تارانتینو انگار خودش یک ژانر جدا است.
۱۰. آزادراه (Freeway)
- سال ساخت: ۱۹۹۶
- کارگردان: متیو برایت
آزادراه فیلمی جنایی و نفس‌گیر است که شوخی‌های جسورانه و تاریکی دارد، پس همین الان دو عنصر مشخص آثار تارانتینویی را در خودش جا داده. حالا در کنار این‌ها، قصه‌ای مهیج و درگیرکننده روایت می‌کند که با دیدنش کلی کیف می‌کنید.
این فیلم با بازی کیفر ساترلند و ریس ویترسپون داستان دختری نوجوان است که می‌خواهد از دست مددکار اجتماعی‌اش بگریزد، ولی از بد حادثه راهش با یک قاتل زنجیره‌ای سادیسمی تلاقی پیدا می‌کند. فیلم پر است از شوخی‌های گزنده و تاریک و لحظاتی خشن و پرخون؛ کاملا تارانتینویی.
۹. قدیسان بونداک (The Boondock Saints)
- سال ساخت: ۱۹۹۹
- کارگردان: تروی دافی
در این اکشن تریلر عجیب ویلم دفو، شان پاتریک فلنری و نورمن ریدوس (مدت‌ها پیش از آنکه ستاره‌ی سریال «مردگان متحرک» شود) بازی کرده‌اند. قدیسان بونداک داستانی از انتقام و اجرای عدالت خودسرانه است و ماجرای دو برادر کاتولیک با رگه‌های ایرلندی را روایت می‌کند که خلافکاران شهر را به قتل می‌رسانند. در این حین هم کارآگاهی سمج که اخلاق‌های ویژه‌ای دارد و هم خلافکاران زیرزمینی که از کشته شدن هم‌صنف‌هایشان به صرافت افتاده‌اند دنبالشان هستند.
این فیلم شاید در ظاهر شبیه یک اکشن دم دستی و کلیشه‌ای به نظر برسد، ولی مؤلفه‌ها و صحنه‌ها و غافلگیری‌های جالبی دارد که باعث شده است سالیان بعد از اکران بی‌سر و صدایش، هوادارنی برای خودش دست و پا کند و یکجورهایی فیلمی نیمه‌کالت شود.
۸. خون به پا می‌شود (There Will Be Blood)
- سال ساخت: ۲۰۰۷
- کارگردان: پل توماس اندرسون
این اثر ماندگار و بزرگ پل توماس اندرسون، بامزگی و نشاط فیلم‌های تارانتینو را ندارد و فیلم تلخ و تکان‌دهنده‌ای است. اما عناصری دارد که بتوان آن را در کنار فیلم‌هایی مثل «حرامزاده‌های بی‌شرف» و «جنگوی از بند رسته» گذاشت.
کاراکترهای منحصر به فردی که تصمیمات غریب و جسورانه می‌گیرند، دیالوگ‌های پویا و هیجان‌انگیز و قصه‌ای که به هیچ عنوان با انتظارات مخاطب پیش نمی‌رود همه از عناصری است که در فیلم‌های تارانتینو می‌بینیم و دوست داریم. خون به پا می‌شود فیلمی است که در قرن بیستم می‌گذرد و داستانی تکان‌دهنده روایت می‌کند از خانواده، مذهب و هرج‌ومرج.
۷. قاپ‌زنی (Snatch)
- سال ساخت: 2000
- کارگردان: گای ریچی
گای ریچی یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین کارگردان‌های دهه‌ی ۹۰ است و گزینه‌ای بسیار مناسب برای طرفداران تارانتینو به حساب می‌آید. دومین فیلم ریچی یعنی قاپ‌زنی هرچیزی را که هواداران تارانتینو عاشقش هستند در خودش جای داده است؛ قاب‌های دیدنی، ریتم تند و سریع، کمدی سیاه و خشونت اغراق‌شده.
این فیلم پرستاره با حضور بازیگرانی چون جیسون استاتهام، برد پیت و بنیسیو دل‌تورو ساخته شده است و داستان چندین شخصیت را هم‌زمان روایت می‌کند؛ گنگستری روسی، چند دله‌دزد، تعدادی دلال مسابقات بوکس، چند متصدی شرط‌بندی، یک آدم‌کش و یک سگ که همگی برای پیدا کردن الماسی مسروقه با هم گلاویز می‌شوند. مخاطب با تماشای این فیلم وارد سفری دیوانه‌وار و دیدنی می‌شود، از آن سفرها که دلتان نمی‌خواهد زود تمام شود.
۶. باشگاه مشت‌زنی (Fight Club)
- سال ساخت: ۱۹۹۹
- کارگردان: دیوید فینچر
قانون اول باشگاه مشت‌زنی، حرف نزدن درباره‌ی آن است. ولی غیرممکن بود که به نامش در این فهرست اشاره نکنیم. نه تنها خود تارانتینو این اقتباس بی‌نظیر از کتاب چاک پالانیک را یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های عمرش می‌داند، بلکه به قدری عناصر تارانتینویی در خودش دارد که هوادارانش را سر ذوق می‌آورد.
فیلم را دیوید فینچر با بازی برد پیت و ادوارد نورتون کارگردانی کرده است و در آن کمدی، خشونت، غافلگیری و اکشن به بهترین نحو ممکن با هم تلفیق شده‌اند؛ یعنی همان کاری که تارانتینو در آن استاد است.
۵. بیبی درایور (Baby Driver)
- سال ساخت: ۲۰۰۱۷
- کارگردان: ادگار رایت
جدیدترین فیلم این فهرست بیبی درایور ادگار رایت است و داستان پسر جوانی را روایت می‌کند که راننده‌ی سارقین شده و به خاطر قراری که با رئیسش (کوین اسپیسی) گذاشته مجبور است در بدترین شرایط هم کارش را انجام دهد، حتی اگر سرانجام و سرنوشت یک سرقت از همان اول محتوم باشد.
با وجود داستانی عاشقانه، طعنه‌های یک‌خطی و بامزه در دیالوگ‌ها و آهنگ‌های انتخابی شنیدنی و دوست‌داشتنی که با تدوینی خلاق و سرحال ادغام شده است، امکان ندارد کسی هوادار تارانتینو باشد و از دیدن این فیلم لذت نبرد.
۴. فرار بزرگ (The Great Escape)
- سال ساخت: ۱۹۶۳
- کارگردان: جان استرجس
تارانتینو گفته است که فرار بزرگ یکی از ده فیلم برتر عمرش است. علاوه بر این، خیلی از لحظات اکشن فیلم‌هایش را هم از این فیلم الهام گرفته است. فرار بزرگ قدیمی‌ترین فیلم این فهرست است و داستانش در جنگ جهانی دوم می‌گذرد و درباره‌ی تعدادی از نیروهای متفقین است که اسیر آلمان‌ها شده‌اند و حالا می‌خواهند نقشه‌ی یک فرار بزرگ را بکشند و عملی‌اش کنند.
این فیلم جنگی حماسی با کارگردانی جان استرجس از آثار دهه ۶۰ میلیادی است و تارانتینو با دیدنش بزرگ شده. ولی هوادارانش هم از دیدن آن لذت می‌برند. در آخرین فیلم تارانتینو «روزی روزگاری در آمریکا» هم اشاره‌هایی به این فیلم می‌شود و ادای دین او را آشکارا می‌بینیم.
۳.جایی برای پیرمردها نیست (No Country For Old Men)
- سال ساخت: ۲۰۰۷
- کارگردان: برادران کوئن
این درام جنایی تلخ و تاریک را برادران کوئن شگفت‌انگیز ساخته‌اند و با اینکه آن‌ها را بیشتر با کمدی‌های عجیب‌وغریبی مثل «لبوفسکی بزرگ» و فیلم‌هایی مثل «فارگو» می‌شناسند، این تریلر جذاب تاریک‌ترین و تلخ‌ترین اثرشان محسوب می‌شود و در عین حال تارانتینویی هم است.
کاراکتر جاش برولین در این فیلم بعد از اینکه اتفاقی پایش به جایی باز می‌شود که یک معامله‌ی بین دلالان مواد مخدر به کشتاری خونین ختم شده است، کیفی محتوی دو میلیون دلار پیدا می‌کند که در این صحنه‌ی جرم رها شده. تسلیم طمع می‌شود و کیف را برمی‌دارد، غافل از اینکه قاتلی روانی و خطرناک با بازی حیرت‌انگیز خاویر باردم به دنبال کیف و پول است. در این میان کارآگاهی خصوصی و پلیسی که سال‌های آخر خدمتش است سعی می‌کنند بفهمند اصلا چه خبر شده.
جایی برای پیرمردها نیست فیلمی پرتعلیق است که پایانی غافلگیرکننده و تکان‌دهنده دارد و بازیگران درجه‌یکی را کنار هم جمع کرده است؛ ترکیبی عالی برای تمام هواداران کوئنتین تارانتینو.
۲. راه تفنگ (The Way of the Gun)
- سال ساخت: ۲۰۰۰
- کارگردان: کریستوفر مک‌کوئری
این درام اکشن داستان دو جنایتکار را روایت می‌کند که زنی حامله را می‌ربایند و فکر می‌کنند این هم مثل دیگر کارهایشان راحت و بی‌دردسر پیش خواهد رفت، غافل از اینکه این زن باردار قرار است بچه‌ی مردی بسیار قدرتمند و خطرناک را به دنیا بیاورد.
جولیت لوییس و بنیسیو دل‌تورو در این فیلم بازی کرده‌اند و همین ترکیب بازیگرانش حس‌وحالی تارانتینویی دارد. علاوه بر این، راه تفنگ به خاطر داستان جذاب و منحصر به فرد و غافلگیری‌های جالبش معروف شده است و قصه‌ای را روایت می‌کند که به اندازه‌ی فیلم‌های تارانتینو به‌یادماندنی است.
۱. راننده تاکسی (Taxi Driver)
- سال ساخت: ۱۹۷۶
- کارگردان: مارتین اسکورسیزی
کوئنتین تارانتینو و مارتین اسکورسیزی از نام‌های بزرگ هالیوود هستند و وقتی درباره‌ی یکی صحبت می‌کنیم ناخود‌آگاه نام دیگری هم می‌آید. شاید در ابتدا خیلی به نظر نرسد، ولی این دو کارگردان مشابهات زیادی با هم دارند.
راننده تاکسی یکی از مشهورترین فیلم‌های اسکورسیزی است که قصه‌ای گزنده و تکان‌دهنده دارد و کاراکترهایش پیچیده و کنجکاوی‌برانگیز هستند و پایانش به قدری شوکه‌کننده است که حتی هواداران تارانتینو را هم غافلگیر می‌کند. داستان فیلم درباره‌ی یک راننده تاکسی نامتعادل با بازی رابرت دنیرو است که ذره‌ذره در جنون و دیوانگی فرو می‌رود.
منبع: Screen Rant
