نوستالژی بازی: کال آو دیوتی ۲
برخی از بازی‌های کلاسیک بخشی از خاطرات جمعی نسلی هستند که دوران کودکی و نوجوانی خود را در فضای پرهیجان گیمنتها یا همان گیم‌کلاب‌ها گذرانده‌اند. این بازی‌ها نه تنها نوعی از سرگرمی بودند، بلکه فرصتی برای رقابت و هم‌بازی شدن با دوستان و غریبه‌ها به شمار می‌آمدند. از لحظاتی که منتظر نوبت خود برای بازی مورد علاقه‌مان می‌ماندیم تا کل کل‌ها و یک دور دیگرهایی که هیچوقت ظاهرا تمام نمی‌شدند و ترس از اینکه هر لحظه صاحب کلاب بگوید که وقتمان تمام شده، همه‌ی این تجربه‌ها بخشی از دوران فراموش‌نشدنی زندگی بسیاری از افراد هستند. حال در یک سری مقاله قصد داریم به مرور محبوب‌ترین و خاطره‌انگیزترین بازی‌هایی بپردازیم که زمانی قلب تپنده‌ی گیم‌کلاب‌ها بودند و هنوز هم تجربه‌ی آن‌ها لذت‌بخش است.
کال آو دیوتی 2 ساخته‌ی اینفینیتی وارد (Infinity Ward) در سال ۲۰۰۵ توسط اکتیویژن (Activision) منتشر شد. این بازی هرچند دنباله‌ی مستقیمی برای بازی اول مجموعه بود، اما نوآوری‌های فراوانی به همراه داشت که نه تنها قسمت قبلی را بهبود داد، بلکه ژانر بازی‌های تیراندازی را دستخوش تغییرات زیادی کرد. وقتی این بازی وارد بازار شد، فقط یک بازی دیگر از جنگ جهانی دوم نبود و انتظارات بازیکنان از یک بازی تیراندازی اول‌شخص را تغییر داد. یکی از روش‌های مهمی که این کار را انجام داد، تمرکز آن بر تجربه‌ای سینمایی بود. مراحل کمپین بازی به گونه‌ای طراحی شده بود که بازیکنان احساس کند بخشی از یک تلاش جنگی بزرگتر هستند و آن‌ها را به طور کامل در نقش یک سرباز پیاده‌نظام غرق می‌کرد. از سرمای شدید کمپین روسیه در استالینگراد تا نبردهای طاقت‌فرسا در العلمین در شمال آفریقا، هر مأموریت به گونه‌ای ساختار یافته بود که هم تنش‌زا و هم از نظر تاریخی مهم به نظر برسد. کمپین کال آو دیوتی ۲ به سه بخش مجزا تقسیم شده بود که هرکدام داستان یکی از ملت‌های متفقین را روایت می‌کردند. این تنوع به بازیکنان نگاهی چندوجهی به مقیاس جهانی جنگ جهانی دوم می‌داد، به طوری که هر کمپین با چالش‌ها، ماموریت‌ها و داستان‌های خاص خود همراه بود.
یکی از نوآوری‌های برجسته کال آو دیوتی ۲ سیستم سلامت آن بود. تا آن زمان، بیشتر بازی‌های تیراندازی به استفاده از کیت‌های پزشکی یا بسته‌های سلامتی متکی بودند که در طول مراحل پراکنده می‌شدند تا سلامت بازیکن را بازیابی کنند. کال آو دیوتی ۲ سیستم سلامت بازسازی‌شونده‌ای را در خود جای داد. وقتی بازیکنان آسیب می‌دیدند، صفحه نمایش قرمز می‌شد و نشان می‌داد که بازیکن نزدیک به مرگ است. اگر بازیکن می‌توانست برای مدت کوتاهی از آسیب بیشتر جلوگیری کند، سلامت او به طور خودکار بازسازی می‌شد. این سیستم باعث شد تا نبردها پویاتر شوند و بازیکنان را به استفاده‌ی استراتژیک‌تر از پناهگاه‌ها ترغیب کرد، به‌جای اینکه به جست‌و‌جوی آیتم‌های سلامت در حین مبارزه بپردازند. مکانیک سلامت بازسازی‌شونده پس از کال آو دیوتی ۲ به یکی از ویژگی‌های اصلی بسیاری از بازی‌های تیراندازی تبدیل شد.
اگرچه کمپین کال آو دیوتی ۲ تحسین منتقدان را برانگیخت، اما بخش چندنفره بازی جایی بود که میراث بازی ریشه دواند. حالت چندنفره بازی شامل حالت‌های کلاسیک مانند «تیم دث‌مچ»، «تسخیر پرچم» و «جست‌و‌جو و نابود» بود. نقشه‌های بازی به‌طور دقیق طراحی شده بودند تا هم نبردهای از راه دور و هم درگیری‌های نزدیک را تشویق کنند و ترکیبی از مناطق باز، سنگرها و محیط‌های شهری را در اختیار بازیکنان قرار می‌دادند. موفقیت بخش چندنفره کال آو دیوتی ۲ پایه‌گذار جوامع آنلاین عظیمی بود که بعدها پیرامون این مجموعه شکل گرفت. با این حال این بازی در زمانی عرضه شد که در کشور ما همچنان اینترنت در شرایط خوبی قرار نداشت و بازیکنان برای تجربه‌ی بخش چندنفره به گیمنتها مراجعه می‌کردند. آن روزها بعید بود که به یک گیم‌نت بروید و تعدادی بازیکن را نبینید که در نقشه‌ی معروف Carentan بر سر تسخیر خانه‌ی مشهور آن با یکدیگر درگیر نشده باشند!
در نهایت اگرچه این مجموعه به کاوش در جنگ‌ها، زمان‌ها و سبک‌های مختلف ادامه داده است، کال آو دیوتی ۲ همچنان به عنوان نمادی گیم‌پلی تیراندازی عالی به شمار می‌رود. این بازی همچنان به عنوان یکی از بزرگترین بازی‌های تیراندازی جنگ جهانی دوم و لحظه‌ای کلیدی در تکامل مجموعه کال آو دیوتی یاد می‌شود.
