۱۸ خواننده‌ی برتر سینمای هند؛ از لتا منگیشکر تا ای. آر. رحمان

موسیقی شاید در فرهنگ فعلی ما بحث‌برانگیز و جای اما و اگر داشته باشد؛ اما در بیشتر نقاط جهان، فارغ از تمدن، حضوری فعال در زندگی بشر دارد، چرا که از اساس امری ذاتی است. بدیهی است که اندازه‌ و شکلش بسته به بافت فرهنگی، تاریخی و ژئوپولیتیکی هر منطقه متفاوت است اما غایب نیست. هندوستان سرزمین رقص و موسیقی است؛ طبعاً این دو هنر اول بشر، در سینمای این کشور نیز حضور و نقش پررنگی دارد؛ به طوری که سینمای هند را، یا آنچه به بالیوود معروف است، از این دو مؤلفه جدا و خالی نمی‌توان تصور کرد. البته این کشور سینمای هنری هم دارد اما موسیقی به هر حال برای هندی‌ها مهم است؛ حتی در آثار سینمای روشنفکری‌اش.

آواز خواندن هنر تولید موسیقی با صدای انسان است و با کمک تنالیته، ریتم و بسیاری از تکنیک‌های آوایی، صدای عادی را به شکلی آهنگین درمی‌آورد.  خوانندگان هندی در این کار چیره‌دست و بی‌نظیرند. چه این خوانندگان به اصطلاح پلی‌بک (یعنی خوانندگانی که به جای بازیگران در فیلم‌ها می‌خوانند، مثل ایرج خودمان به جای فردین) سینمای تجاری و گاه غیر تجاری هند، چه هر آوازه‌خوان فولک دیگری که در کوچه پس‌کوچه‌های این فرهنگ پیدا می‌شود. نوا، تحریر، لرزشی، رنگی، حزنی، در عین حال نشاطی در این صداها وجود دارد که البته برای یخش شرق دنیا عجیب نیست اما به طور قطع، منحصر به‌فرد است و تأثیرگذار. می‌توان تأثیر این موسیقی را به وضوح در موسیقی پاپ ایرانی و خوانندگی پاپ ایرانی مشاهده کرد.

موسیقی در سینمای هند جایگاه اساطیری و مقدسی دارد؛ همین‌طور خوانندگانش. صدای گرم خوانندگان مردش که انگار آهنگین‌ترین صداهای مردانه در جهان است و خوانندگان زنش با آن صداهای فوق زیر شکننده که انگار هرگز پیر نمی‌شوند، جایگاه منحصربه‌‌فردی به آواز و موسیقی هندی داده‌ است که مهم‌ترین خصیصه‌اش همین عدم تفاوت و تبعیض میان خوانندگان زن و مردش است.

لتا منگیشکر که او را به تازگی از دست دادیم، همان صدای بستنی فیلم «شعله» و ترانه‌ی معروف رقص روی شیشه‌اش، در هند جایگاه یک الهه را دارد. بسیاری از رقص‌های این فرهنگ هم بر اساس الهه‌های اساطیری طراحی شده‌اند. اگر طرفدار سینمای هند و بالیوود باشید، قطعاً با موسیقی زیبای آن هم آشنایید. ترانه‌های بالیوود، از تصنیف‌های پراحساس گرفته تا موسیقی‌های رقص پرانرژی، بیشتر اوقات به اندازه‌ی خود فیلم‌ها جذاب هستند. خوانندگان پلی‌بک موسیقی این فیلم‌ها را اجرا می‌کنند، و مخاطبان‌شان عمیقاً برای این هنرمندان فرهنگ هند احترام قائلند. در این مقاله به احترام سینمای هند، زندگی و فعالیت حرفه‌ای تعدادی از برترین و مشهورترین خوانندگان هندی را بررسی می‌کنیم.

• ۲۰ بازیگر مرد برتر سینمای کلاسیک هند؛ از راج کاپور تا آمیتاب باچان
• ۱۶ بازیگر زن برتر سینمای هند؛ از سری دوی تا ویجینتی مالا

۱. لتا منگیشکر

لتا منگیشکر ملقب به «ملکه‌ی موسیقی» یکی از مشهورترین خوانندگان پلی‌بک تاریخ است. اغراق نیست اگر او را صدای سینمانی هند بدانیم. او در بیست‌وهشتم سپتامبر سال ۱۹۲۹ در منطقه‌ی ایندور در هند مرکزی به‌ دنیا آمد و حدود هفتاد سال به‌ عنوان ملکه‌ی صنعت موسیقی هند حکمرانی کرد. خواهران و برادران او همگی در صنعت موسیقی فعالیت می‌کنند.

لتا منگیشکر فعالیت موسیقی خود را از پنج‌ سالگی آغاز کرد و تا به حال،  بیش از سی‌هزار ترانه به بیست زبان و به سی‌وشش گویش هندی، از جمله انگلیسی، روسی و سواحیلی ترانه خوانده است. او از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۸۷ در فهرست جهانی گینس رکورددار بیشترین ترانه‌ی ضبط‌شده بود. ترانه‌ی «از راه می‌رسه» (Ayega Anewala) او از فیلم «عمارت» (Mahal)، اولین فیلم ترسناک هندی، محصول ۱۹۴۹ و به کارگردانی کمال امروهی، بسیار محبوب بود. این ترانه در فیلم کم‌هزینه‌ای که پس از اکران تبدیل به موفقیتی بزرگ شد، لتا را هم تبدیل به سوپراستار کرد.

لتا منگیشکر به جای بسیاری از بازیگران زن مشهور و بزرگ سینمای هند از نسل‌های مختلف در بسیاری از آثار مهم و به یادماندنی سینمای هند و بالیوود خوانده است. که از جمله آن‌ها می‌توان به نرجس در فیلم «آواره» (Awaara) به جای نرجس، ویجنتی مالا در «سنگام» (Sangam)، مدهوبالا در «مغول اعظم» (Mughal-E-Azam)، سری دوی در «چاندنی» (Chandni) و از نسل جدیدتر کاجول در «داماد عاشق عروس را می‌برد» (Dilwale Dulhania Le Jayenge) اشاره کرد.

کارنامه‌ی پر از موسیقی لتا، جوایز زیادی را نیز شامل می‌شود؛ از جمله جایزه‌ی ملی فیلم، جایزه‌ی بهترین خواننده‌ی زن پلی‌بک، و دستاوردها و جوایز بسیار دیگری که از سوی دولت هند و فرانسه به او اعطا شده بود. او زندگی طولانی و پرثمری داشت و سرانجام سال ۲۰۲۲ در ۹۲ سالگی از دنیا رفت.

جوایز:

• جایزه‌ی پادما بهوشن در ۱۹۶۹
• جایزه‌ی داداصاحب پالکی در ۱۹۸۹
• جایزه‌ی دستاورد هنری (Lifetime Achievement) در ۱۹۹۳
• جایزه‌ی راجیو گاندی در ۱۹۹۷
• جایزه‌ی پادما وبهوشن در ۱۹۹۹
• جایزه‌ی سینمایی زی (Zee Cine Awards) – ۱۹۹۹
• جایزه‌ی i. I. E. F. Lifetime Achievement سال ۲۰۰۰
• جایزه‌ی استارداست (Stardust) در ۲۰۰۱
• بهارات راتنا، بزرگ‌ترین جایزه‌ی شهروندی هند، در ۲۰۰۱
• جایزه‌ی ماهاراشترا بهوشن در ۲۰۰۱

۲. محمد رفیع

محمد رفیع در بیست‌وچهارم دسامبر ۱۹۲۴ در بخش انگلیسی‌زبان هند (پنجاب) متولد شده، و یکی از مشهورترین هنرمندان صنعت فیلم بالیوود است. او مهارت عجیبی در شکل‌دادن صدایش با توجه به هر شخصیت خاص داشت، و این استعداد او را به یکی از ستارگان افسانه‌ای سینما بدل کرد. رفیع یکی از پیشتازان خوانندگان پلی‌بک است و در هر ژانری کار کرده است. او با صدای چندگانه‌اش، هم ترانه‌های عاشقانه اجرا کرده است و هم ترانه‌های مذهبی.

سال ۱۹۴۶، نوشاد، آهنگساز فیلم «اول تو» (Pehle AAP) به رفیع فرصتی داد تا در فیلم حضور داشته باشد. رفیع در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش در بیش از هزار فیلم به زبان‌های گوناگون حضور داشته، و حدود هفت‌هزار قطعه ترانه ضبط کرده است. ترانه‌ی «تو این قلب رو دزدیدی» (Chura Liya Hai Tumne Jo Dil Ko) از فیلم چندژانری محصول ۱۹۷۳ ناصر حسین «پیروزی خاطرات» (Yaadon Ki Baaraat) و «بیا بریم یه جای دور» (Chal Kahin Door Nikal Jayen) از فیلم محصول ۱۹۹۷ رامش تالوار «مرد دوم» (Doosara Aadmi) از مشهورترین ترانه‌های او به شمار می‌روند.

او هم همچون لتای در بسیاری از فیلم‌های مهم سینمای هند (که در بسیاری‌شان همکاری هم داشتند) به جای بازیگران مشهور و محبوب دوره‌های مختلف خوانده است که از مهم‌ترین‌شان می‌توان به راج کاپور در «آواره»، راجندرا کومار در «سنگام» و ریشی کاپور در «امر اکبر آنتونی» (Amar Akbar Anthony) اشاره کرد. کافی است یاد ترانه‌هایی که ریشی کاپور جوان در این فیلم اجرا کرده است بیفتید تا مهارت محمد رفیع را به خاطر آورید.

محمد رفیع نه تنها یک خواننده بود، بلکه به چند زبان نیز صحبت می‌کرد. او در گویش‌های زیادی چون کونکانی، اودیا، و بنگالی مهارت داشت و همچنین به زبان‌های انگلیسی، فارسی، هلندی، و زبان‌های بسیار دیگری نیز آواز می‌خواند. محمد رفیع از سال ۱۹۴۴ تا سال ۱۹۷۸ بیش از بیست‌وهشت‌هزار ترانه خواند. او در ۱۹۶۵ جایزه‌ی پادما شری (چهارمین جایزه‌ی بزرگ دولتی است که دولت هند سالانه در روز جمهوری هند به اشخاص غیرنظامی اعطا می‌کند و در سال ۱۹۵۴ تأسیس شد) را دریافت کرد و در سی‌ویکم جولای سال ۱۹۸۰ چشم از جهان فرو بست. آن‌ها که فیلم‌های قدیمی هندی را دیده‌اند و به نیکی در خاطر دارند حتماً با نوای آهنگین صدای محمد رفیع خاطرات خوش و ماندگاری دارند.

۳. موکش

موکش چاند ماتور، ملقب به موکش، که در دلی هند مرکزی به‌دنیا آمده بود، یکی از محبوب‌ترین خوانندگان پلی‌بک هند است. مهارت موکش در خوانندگی، مورد توجه یکی از بستگانش قرار گرفت که آواز او را در یک مراسم عروسی شنیده بود. او موکش را برای تمرینات بیشتر در خوانندگی به بمبئی برد و آنجا برای اولین بار با فرصت خوانندگی و بازیگری مواجه شد.

ماتور با دختر یک میلیونر مشهور ازدواج کرد، اما به دلیل اینکه حرفه‌ی خوانندگی او در آن زمان غیراخلاقی محسوب می‌شد، این زوج سال ۱۹۶۴ از هم جدا شدند. ماتور در زندگی کوتاهش برنده‌ی جایزه‌های مهم زیادی در زمینه‌ی موسیقی شد. او به‌جای بازیگرانی چون راج کاپور، سونیل دات، مانوج کومار و بسیاری از بازیگران دیگر آواز خوانده است. ترانه‌های زیبای سنگام را که راج کاپور در فیلم اجرا کرده است به یاد بیاورید تا حزن صدای موکش به جان‌تان نفوذ کند. او در سال ۱۹۷۶ از دنیا رفت و فعالیت حرفه‌ای چهل‌ساله‌اش در زمینه‌ی موسیقی پایان یافت.

۴. شان موکرجی

شانتانو موکرجی یکی از خوانندگان مشهور معاصر در سبک پلی‌‌بک، و همچنین بازیگر و مجری تلویزیون است. او در سی‌ام سپتامبر ۱۹۷۲ در خندوا، مادیا پرادش، به‌ دنیا آمده است. پدربزرگ او جهار موکرجی ترانه‌سرا، و پدرش ماناس موکرجی آهنگساز، و خواهرش ساگاریکا خواننده است. شان در سیزده‌سالگی پدرش را از دست داد و مادرش پس از آن خواننده شد و سرپرستی خانواده را بر عهده گرفت. دو خواهر او، ساگاریکا و ساگاری نیز در صنعت موسیقی و فیلم فعال هستند.

او با نام هنری شان، مجری و مربی شرکت‌کنندگان مسابقات د وُیس (The Voice) هند است. شان در دو فصل اول د وُیس، به همراه شرکت‌کنندگان تیمش برنده‌ی مقام اول شد. او یکی از محبوب‌ترین خوانندگان رمانتیک است و صدای چندگانه و متنوعی دارد. شان همچنین به زبان‌های زیادی از جمله هندی، بنگالی، کنادا، و پنجابی آواز می‌خواند. صدای چندگانه‌ی او باعث شده است بتواند به سبک‌های پاپ، غزل، راک و هیپ‌هاپ آواز بخواند.

او برای ترانه‌هایش برنده‌ی جوایز بسیاری شده و از زمانی که برای تبلیغات تلویزیونی آواز می‌خواند، پیشرفت زیادی کرده است. شان تا به حال سه‌ بار برنده‌ی جایزه‌ی سینمایی زی در بخش بهترین خواننده‌ی پلی‌بک شد، و آلبوم «قلب تنها» (Tanha Dil) او در سال ۲۰۰۲ جایزه‌ی بهترین آلبوم سولو را دریافت کرد.

جوایز:

• جایزه‌ی فیلم‌فر (Filmfare) در ۲۰۰۸
• جایزه‌ی آکادمی بین‌المللی فیلم هند (IIFA) در ۲۰۱۰
• جایزه‌ی آکادمی جهانی موسیقی هند (GIMA) در ۲۰۱۰
• جایزه‌ی تلویزیون هند (Indian Telly) در ۲۰۱۵

۵. گیتا دات

گیتا گوش روی چاودوری که بیشتر با نام گیتا دات شناخته می‌شود، یک خواننده‌ی زیبای پلی‌بک از یک خانواده‌ی ثروتمند بنگلادشی بود. او یک هنرمند کلاسیک موفق در سینمای هند محسوب می‌شود و ترانه‌های بنگالی معاصر بسیاری برای فیلم‌ها ضبط کرده است. او همچنین یکی از هنرمندان شاخص دوران طلایی بالیوود است و همچنان بین طرفدارانش محبوبیت زیادی دارد.

اولین فعالیت دات در سینما زمانی بود که شانزده سال داشت و دو خط آواز خواند. این فیلم برای او محبوبیت بسیاری کسب کرد و او در بیش از ۱۲۰۰ فیلم دیگر به خوانندگی ادامه داد، که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «دوداس» محصول ۱۹۵۵ اشاره کرد. دات پس از یک مشکل شخصی خانوادگی در سال ۱۹۶۴ در سراشیبی افتاد، و شش سال بعد در چهل‌ویک سالگی در اثر بیماری کبدی از دنیا رفت. با این حال، صدای آهنگین دات هنوز هم بین مخاطبان هندی محبوب است. او همسر گورو دات فیلمسازم بنام سینمای هند بود.

۶. کیشور کومار

عباس کومار گانگولای از نارم هنری کیشور کومار استفاده می‌کرد، و یک بازیگر و خواننده‌ی پلی‌بک افسانه‌ای است که در خندوا در هند مرکزی متولد شده بود. کومار به‌ عنوان یکی از مشهورترین خوانندگان پلی‌بک هند، مهارت فراوانی در تغییر صدایش داشت تا با ژانرهای مختلفی همخوانی داشته باشد. او از میکروفون به شکل خاصی استفاده می‌کرد تا صدایش طنین بیشتری پیدا کند.

کومار به گویش‌های هندی فراوانی آواز می‌خواند، اما متأسفانه یکی از ترانه‌های نایابش از دست رفت. هر چند این فعالیت او را مختل نکرد. او در جشنواره‌ی فیلم‌فر هشت بار برنده‌ی جایزه‌ی بهترین خواننده‌ی پلی‌بک مرد شد، که بزرگ‌ترین جایزه‌ی این شاخه است. دولت مادیا پرادش نیز برای دستاوردها و خدمات او به سینمای هند، جایزه‌ی لتا منگیشکر را به او اهدا کرد. کیشور کوما در فیلم‌های مشهور زیادی از جمله «آقای هند» (Mr India) و «امر اکبر آنتونی» خوانده است.

۷. آلکا یاگنیک

آلکا یاگنیک که در بیستم مارس ۱۹۶۶ در کلکته و بنگال غربی متولد شده، یکی از ابرستاره‌های سینمای هند است. مادر او شبها یاگنیک نیز خواننده بود. آلکا فعالیت موسیقی خود را در شش‌ سالگی و با آواز خواندن برای رادیوی هند آغاز کرد، و در ده‌سالگی به بمبئی رفت. او در سال ۱۹۸۸ با ترانه‌ی «یک دو سه» (Ek Do Teen)، که یکی از ترانه‌های فیلم «اسید» (Teezab) است و مدهوری دیکشیت آن را اجرا می‌کند، به شهرت رسید، .

آلکا از اینجا به بعد مدام پیشرفت کرد. در فوریه‌ی ۲۰۲۲، او در رتبه‌ی اول فهرست خوانندگان بین‌المللی یوتیوب (YouTube) قرار داشت. این ابرستاره برای بیش از سیصد فیلم و به بیست‌وپنج زبان، ترانه ضبط کرده است. آلکا یاگنیک به همراه کومار سانو و اودیت نارایان بیش از هفتصد ترانه برای فیلم‌های بالیوود خوانده است.

او در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش از سال ۱۹۸۳، حدود نه‌ هزار ترانه خوانده است. آلکا کارنامه‌ای غنی و ارزشمند دارد و جوایز بسیاری کسب کرده است، از جمله جوایز ملی فیلم، جایزه‌ی انجمن روزنامه‌نگاران سینمایی بنگال و هفت جایزه‌ی فیلم‌ف در بخش بهترین خواننده‌ی پلی‌بک زن.

جوایز:

• جایزه‌ی آکادمی بین‌المللی فیلم هند در ۲۰۰۰
• جایزه‌ی انجمن بازیگران فیلم (Guild Award) در ۲۰۰۴
• جایزه‌ی فیلم‌فر در ۲۰۰۵
• جایزه‌ی موسیقی میرچی (Mirchi Music Award) در ۲۰۱۶

۸. آشا بهوسله

آشا بهوسله که در هشتم سپتامبر ۱۹۳۳ در سنگلی هند متولد شده، یک خواننده‌ی موفق سوپرانو است که به صدای چندگانه‌ و متنوعش مشهور است. او همچنین خواهر لتا منگیشکر، یکی دیگر از خوانندگان این فهرست است و در نه‌ سالگی آواز خواندن را از پدرش، دیناناث منگیشکر، آموخته است.

بهوسله تأثیر بزرگی بر صنعت موسیقی هند گذاشت و برای ضبط بیشترین ترانه‌های استودیویی، رکورددار گینس شد. او بیش از دوازده‌ هزار ترانه در کارنامه‌ی خود دارد و به بیش از بیست گویش هندی، از جمله ماراتی، آسامی، هندی، اردو، تلگو، بنگالی، گوجراتی، پنجابی، بوجپوری، تمیل، انگلیسی، روسی، جی، نپابی، مالایی و مالایالام، آواز خوانده است.

آشا آثار متنوعی دارد، از آلبوم‌های پاپ هندی گرفته تا کنسرت‌های سولو، موسیقی فیلم، غزل، ترانه‌های مذهبی، بومی، قوالی، و موسیقی سنتی و کلاسیک هندی. او در سطح بین‌المللی هم مشهور است و با خوانندگان بزرگ دیگری از جمله مایکل استایپ، بوی جرج و کد رد کار کرده است.

جوایز:

• جایزه‌ی داداصاحب پالکی در ۲۰۰۱
• جایزه‌ی فیلم‎‌فر در ۲۰۰۱
• جایزه‌ی آکادمی بین‌المللی فیلم هند در ۲۰۰۱
• جایزه‌ی پادما وبهوشن در ۲۰۰۸

۹. اودیت نارایان

اودیت نارایان متولد اول دسامبر ۱۹۵۵، خواننده‌ی پلی‌بک و یکی از هنرمندان شاخص بالیوود است و در فیلم‌های هندی بسیاری آواز خوانده است. او همچنین به گویش‌های متنوعی از جمله تمیل، بنگالی، آسامی و اودیا آواز می‌خواند. اودیت نارایان تا کلاس دهم در دبیرستان جاگشور درس خواند و بعدها مدرکش را از مدرسه‌ی راتنا راجیا لاکشمی دریافت کرد.

نارایان فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۸۰ به همراه کیشور کومار شروع کرد. گرچه نارایان را برای زادگاه نامعلومش مسخره می‌کنند، اما او گفته که اهل بیهار است. او علی‌رغم تمسخرهای رسانه، بیست بار نامزد جایزه‌ی فیلم‌فر و پنج بار هم برنده شده است، و همچنین افتخار کسب چهار جایزه‌ی ملی فیلم را نیز دارد. او همچنین تنها خواننده‌ای است که در طول بیش از سه دهه فعالیت، برنده‌ی جایزه‌ی فیلم‌فر شده است.

فیلم «از قیامت به قیامت» (Qayamat Se Qayamat Tak) با بازی عامر خان و جویی چاولار محصول سال ۱۹۸۸ نارایان را به شهرت رساند و به او کمک کرد تا محبوبیت بیشتری کسب کند. این فیلم فروش میلیونی داشت، و آلبوم موسیقی آن یکی از پرفروش‌ترین‌ آلبوم‌های موفق دهه‌ی ۱۹۸۰ بود. نارایان در بیش از سی‌وشش زبان، حدود سی‌ هزار ترانه خوانده است.

جوایز:

• جایزه‌ی پادما شری در ۲۰۰۹
• جایزه‌ی پادما بهوشن در ۲۰۱۶

۱۰. سونیدهی چاوهان

سونیدهی چاوهان، خواننده‌ی پلی‌بک اهل دهلی نو، از سن کم وارد فعالیت عرصه‌ی موسیقی شد. او در سیزده‌سالگی در اولین فیلم خود حضور پیدا کرد و برنده‌ی اولین جایزه‌ی برنامه‌ی موسیقی Meri Awaz Suno (به صدای من گوش کن) شد. چاوهان در صنعت موسیقی به صدای چندگانه و متنوعش مشهور است و در بخش‌های مختلف، نامزدی‌ها و جوایز بسیاری دریافت کرده است. در واقع، نام او چهار بار در فهرست سلبریتی‌های فوربز (Forbes) آمده است.

او در سطح بین‌المللی نیز محبوب است. اجراهای زنده‌ی زیادی داشته و در کنار برجسته‌ترین هنرمندان موسیقی هند و غرب از جمله کلدپلی، بیانسه و پرل جم، ظاهر شده است. سونیدهی همچنین با انریکه اگلسیاس، خواننده‌ی مشهور اسپانیایی، نیز در ترانه‌ی محبوب Heartbeat همکاری داشته است. چاوهان به‌جز خواندن ترانه‌های پلی‌بک، داور مسابقات نیز هست، و در موزیک‌ویدیوها نقش دارد و به خیریه‌ها و مشکلات اجتماعی کمک می‌کند. از جمله فیلم‎‌های معروفی که سونیدهی در آن‌ها ترانه خوانده است می‌توان به «گاهی خوشی گاهی غم» (Kabhi Khushi Kabhie Gham) محصول ۲۰۰۱ و «ام شنتی ام» (Om Shanti Om) محصول ۲۰۰۷ اشاره کرد.

۱۱. شریا گوشال

شریا گوشال، ابرستاره‌ی هندی، خواننده و آهنگساز است و فعالیت موسیقی خود را در شش‌ سالگی با تعلیم در زمینه‌ی موسیقی کلاسیک آغاز کرد. او در یازده‌ سالگی برنده‌ی جایزه‌ی بزرگ موسیقی آل ایندیا (All India) شد و فعالیت موفق خود را در صنعت موسیقی آغاز کرد. امروزه شریا یکی از پردرآمدترین خوانندگان پلی‌بک و هنرمندان تلویزیونی است و فهرست جوایز او نیز مثل فهرست آثار سینمایی و آلبوم‌های موسیقی‌اش، طولانی است.

او به گویش‌های مختلف هندی چون تمیل، مالایالام، تلگو و کنادا آواز می‌خواند. گوشال برنده‌ی جایزه‌ی ملی فیلم و جایزه‌ی فیلم‌فر شده و در شانزده‌ سالگی نیز جایزه‌ی مسابقه‌ی آواز Sa Re Ga Ma را کسب کرده است. او در سطح بین‌الملل از سوی فرماندار اوهایو و مجلس عوام بریتانیا افتخاراتی کسب کرده و پنج بار در فهرست صد سلبریتی برتر هند در مجله‌ی فوربز از او نام برده شده است. از جمله فیلم‌های مهم و معروفی که گوشال در آن‌ها خوانده است می‌توان به «دوداس» محصول ۲۰۰۲ با بازی مدهوری دیکشیت و آیشواریا رای در کنار شاهرخ خان و همین‌طور «ام شنتی ام» و فیلم محصول ۲۰۱۳ «عشق ماورایی رام و لیلا» (Goliyon Ki Raasleela Ram Leela) اشاره کرد.

۱۲. موهیت چوهان

موهیت چوهان در یازدهم مارس ۱۹۶۶ در بخش سیرماور هند متولد شده و بیشتر به‌ خاطر نقش‌اش در گروه هندی «سیلک روت» یا همان «جاده‌ی ابریشم» (Silk Route) مشهور است. او تا کلاس دهم در مدرسه‌ی سنت خاویر در دهلی درس خواند و پس از آن برای فارغ‌التحصیلی به هیماچال پرادش رفت. چوهان در کودکی تحت تأثیر هنرمند مشهور، کیشور کومار، بود و آرزو داشت بازیگر شود. هر چند زندگی نقشه‌های دیگری برای او داشت، و چوهان علی‌رغم اینکه در زمینه‌ی موسیقی آموزش رسمی ندیده بود، در موسیقی پلی‌بک به شهرت رسید.

او در سال ۱۹۹۶ خواننده‌ی گروه سیلک روت شد. او به‌تنهایی نیز آواز می‌خواند و در اولین آلبومش در سال ۱۹۹۸، ترانه‌های محبوبی چون «غرق‌شده» (Dooba Dooba) را ساخت. چوهان در سال ۲۰۰۲ خوانندگی برای فیلم‌های بالیوود را آغاز کرد و پس از خواندن موسیقی فیلم هندی «جاده» (Road)، به سرعت تبدیل به یک ستاره شد. او برنده‌ی دو جایزه‌ی فیلم‌فر و سه جایزه‌ی سینمایی زی شده و همچنان یکی از مطرح‌ترین هنرمندان پاپ هند است.

جوایز:

• جایزه‌ی آکادمی جهانی موسیقی هند در ۲۰۱۱
• جایزه‌ی آکادمی بین‌المللی فیلم هند در ۲۰۱۲
• جایزه‌ی ویجی (Vijay) در ۲۰۱۳
• جایزه‌ی سینمایی زی در ۲۰۱۶

۱۳. کی‌کی

کریشناکومار کونات با نام هنری کی‌کی فعالیت موسیقایی می‌کند. او علی‌رغم اینکه در زمینه‌ی موسیقی آموزش رسمی ندیده‌ است، یکی از خوانندگان مشهور و محبوب بالیوود است. کی‌کی پیش از ورود به صحنه‌ی بالیوود، در بیش از ۳۵۰۰ تبلیغ آواز خواند. آثار او شامل فیلم‌هایی به زبان‌های مختلف از جمله هندی، تمیل، تلگو، کنادا و بنگالی می‌شود.

او در موسیقی هند، طیف صدا و سبک متفاوتی دارد که بیشتر برای پاپ-راک مناسب است. دلیل این موضوع، عشق عمیق او به موسیقی غربی از جمله آثار برایان آدامز، مایکل جکسون، بیلی جول و لد زپلین است. کونات علاوه‌ بر فعالیت در موسیقی پلی‌بک، کنسرت برگزار می‌کند، آلبوم‌های زیادی ضبط می‌کند و بارها برای آثارش نامزد و برنده‌ی جایزه شده است. او به‌ عنوان بهترین خواننده‌ی پلی‌بک و خواننده‌ی سال، برنده‌ی جایزه‌ی هاب (Hub)، فیلم‌فر و جایزه‌ی Eenam-Swaralaya شده است.

۱۴. سونو نیگام

سونو نیگام که به او القاب «ارباب زه‌ها» و «استاد موسیقی» را داده‌اند، خوانندگی را در چهار سالگی و با پدرش در عروسی‌ها و مهمانی‌ها آغاز کرد. نیگام که در سی‌ام جولای ۱۹۷۳ در فریدآباد متولد شده بود، به بمبئی نقل مکان کرد و در آنجا تحت نظر خواننده‌ی کلاسیک، استاد غلام مصطفی خان، تعلیم دید.

نیگام اولین بار در نوزده‌ سالگی، زمانی که با پدرش برای کار به بمبئی رفته بود، وارد صحنه‌ی موسیقی شد. او در بیست‌ سالگی وارد بالیوود شد و اولین ترانه‌اش «آسمانی‌ها» (O Aasman Wale) را ساخت، که بخشی از موسیقی فیلم بالیوودی محصول ۱۹۹۳ «بیا زندگی من» (Aaja Meri Jaan) بود. سونو پیش از آن شهرت چندانی نداشت، اما از آن فیلم به بعد، محبوبیت او بیشتر شد. او در برنامه‌ی تلویزیونی SARE GA MA PA حضور داشت و محبوبیت بسیاری کسب کرد.

کارنامه‌ی سونو نیگام لبریز از جوایز فراوان است، از جمله جایزه‌ی ملی فیلم و جایزه‌ی فیلم‌فر، و دولت هند نیز از او به‌ خاطر خدماتش در زمینه‌ی سرگرمی تقدیر کرده است. نیگام بیشتر در فیلم‌های هندی و کنادا حضور دارد، اما به گویش‌های اودیا، بنگالی، تمیل و دیگر گویش‌های هندی نیز آواز می‌خواند. او علاوه‌ بر دو لقب دیگرش، لقب «رفیع مدرن» را هم دریافت کرده، چرا که محمد رفیع در زمینه‌ی موسیقی، قهرمان نیگام بوده است و بسیاری از ترانه‌های او را بازخوانی می‌کند.

جوایز:

• جایزه‌ی فیلم‌فر در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴
• جایزه‌ی ملی فیلم در ۲۰۰۵
• جایزه‌ی تلویزیون هند در ۲۰۰۹
• جایزه‌ی آکادمی جهانی موسیقی هند  در ۲۰۱۶

۱۵. نیها کاکار سینگ

نیها کاکار سینگ، خواهر کوچک‌تر سونو کاکار، یک خواننده‌ی پرشور و محبوب در سبک پلی‌بک است. او در کودکی و هنگام اجرای سرودهای مذهبی، متوجه استعدادش در آواز شدریال مدت‌ها بعد مسیر خواهرش را دنبال کرد و خواندن را به‌طور عمومی آغاز کرد.

نیها کاکار یکی از شرکت‌کنندگان مسابقه‌ی ایندین آیدل (Indian Idol) در سال ۲۰۰۵ بود، اما خیلی زود حذف شد. هر چند این موضوع او را دلسرد نکرد، و او در نهایت در بالیوود به‌ عنوان خواننده‌ی کر مشغول به کار شد. سال ۲۰۱۹ یوتیوب او را به‌ عنوان پربازدیدترین هنرمند زن معرفی کرد و موفقیت او تا به امروز نیز ادامه دارد. او دنبال‌کنندگان زیادی در شبکه‌ی اجتماعی دارد و از این طریق به‌طور مداوم با طرفدارانش در ارتباط است. او در حال حاضر داور مسابقات تلویزیونی از جمله «ایندین آیدل» است و همچنین در موزیک‌ویدیوها و فیلم‌های بالیوودی بسیاری نیز حضور دارد.

۱۶. ای. آر. رحمان

ای. آر. رحمان در ششم ژانویه‌ی ۱۹۶۷ در چنای تامیل نادو متولد شد. پدرش آر. کی. شکهار در موسیقی مالایالام فعالیت می‌کرد، و رحمان هم از سن یازده‌ سالگی زیر نظر استاد دانراج، آموزش خوانندگی می‌دید. رحمان به همراه دوست دوران کودکی‌اش Sivamani برای گروه ایلایراجا کار می‌کرد. رحمان در نه سالگی پدرش را از دست داد و خانواده‌اش به‌ خاطر مشکلات مالی، سازهای موسیقی‌شان را فروختند. خانواده‌ی رحمان در آن زمان دین خود را به اسلام تغییر دادند. پس از آن او به یک گروه موسیقی ملحق شد و همزمان هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند.

او از کالج موسیقی لندن بورسیه دریافت کرد و با مدرکی در رشته‌ی موسیقی کلاسیک غربی فارغ‌التحصیل شد. آی آر رحمان با فیلم محصول ۲۰۰۸ «میلیونر ذاغه‌نشین» (Slumdog Millionaire) ساخته‌ی دنی بویل که موسیقی متن و ترانه‌ی معروفش «جای هو» (Jai Ho) را ساخت، در سطح بین المللی به شهرت رسید. او این ترانه در مراسم اسکار همان سال اجرا کرد. این ترانه بعداً با گروه «پوسی‌کت دالز» و خوانندگی نیکول شرزینگر اجرا شد که جزو ترانه‌های محبوب آن سال‌ها بود.

جوایز:

• جایزه‌ی پادما شری در ۲۰۰۰
• جایزه‌ی گلدن گلوب و اسکار برای فیلم «میلیونر زاغه‌نشین» در ۲۰۰۹

۱۷. کومار سانو

کومار سانو با نام اصلی کیدارنات باتاچاریا یکی از بزرگ‌ترین خوانندگان سینمای هند بالیوود است و در فهرست ده خواننده‌ی برتر هند جای دارد. او را با لقب سلطان ملودی می‌شناسند. کومار سانو در بیست‌وسوم سپتامبر ۱۹۵۷ در کلکته بنگال غربی متولد و در خانواده‌ای علاقه‌مند به موسیقی بزرگ شد. پدرش معلم موسیقی کلاسیک، مادرش خواننده بود و خواهر بزرگ‌ترش هم برای رادیو آواز می‌خواند. کومار سانو برای بیش از سیصدوپنجاه فیلم، ترانه خوانده است.

او تا به حال چندین بار نامزد و برنده‌ی جایزه‌ی فیلم‌فر شده است و سال ۲۰۰۹ جایزه‌ی پادما شری را دریافت کرد. کومار سانو در فیلم محبوب و معروف «داماد عاشق عروس را می‌برد» به جای شاهرخ خان در ترانه‌ی معروف و نامزد جایزه‌ی فیلم‌فر «وقتی تو را دیدم» (Tujhe Dekha To) خوانده است. کومار در فیلم‌های مهم و معروف دیگر بالیوود از جمله «کی به کی می‌رسه» (Kuch Kuch Hota Hai) و «بازیگر» (Baazigar)، که هر دو شاهرخ خان را در مقام بازیگر دارند، هم خوانده است.

۱۸. آرجیت سینگ

آرجیت سینگ خواننده و آهنگساز جوان هندی بنگالی، که او را با لقب «سلطان خوانندگی پلی‌بک» می‌شناسند، بیشتر به‌ خاطر موسیقی پلی‌بک و ترانه‌های رمانتیکش محبوب است. او علاوه بر هندی و بنگالی، به گویش‌های دیگری نیز آواز می‌خواند. از فیلم‌های مهمی که آرجیت سینگ در آن‌ ترانه اجرا کرده است می‌توان به فیلم محصول ۲۰۱۳ «قطار چنای» (Chennai Express) با بازی شاهرخ خان و دیپیکا پادوکونه اشاره کرد. او در اسپاتیفای هم هنرمند محبوبی است.

جوایز:

• جایزه‌ی فیلم‌فر
• جایزه‌ی موسیقی میرچی
• جایزه‌ی استارداست
• جایزه‌ی آکادمی بین‌المللی فیلم هند
• جایزه‌ی سینمایی زی
• Screen Awards

جمع‌بندی فهرست ما از خوانندگان محبوب بالیوود

تحقیق درباره‌ی ستارگانی که صدای بالیوود هستند، مثل یک مبادله‌ی فرهنگی به‌ نظر می‌رسد؛ چرا که در این کشور پرشور، چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد. چیزی که واضح است، این است که هنرمندان شاخص سینمای هند و بالیوود نه‌ فقط در خوانندگی بلکه به‌طور کلی در اجرا نیز قدرتمند هستند.

منبع: auditionform ، hellomusictheory