۱۰ فیلم معروف که بین مخاطبان دو دستگی ایجاد کردند
مخاطبان در مواجه با فیلم‌های سینمایی به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ بعضی عاشق بعضی فیلم‌ها می‌شوند و بعضی دیگر به‌شدت از بعضی فیلم‌ها متنفر. در این میان اما فیلم‌هایی وجود دارند که در بین مخاطبان‌شان اختلاف نظر شدیدی وجود دارد. فیلم‌های ماندگار همیشه اثرات بزرگی بر مخاطبان خود می‌گذارند، اما این اثرات همیشه الزاما مثبت نیستند و همین اثرات است که یک فیلم را از نظر مخاطبان تبدیل به فیلم خوب یا بد می‌کنند. فیلم‌هایی که بین مخاطبان خود دودسته‌گی ایجاد می‌کنند، همان فیلم‌هایی هستند که در بین منتقدان هم بحث برانگیزند.
- ۱۰ فیلم خوب که پتانسیل تبدیل شدن به شاهکار را داشتند
- ۱۰ فیلم سینمایی خوب که فرنچایزشان را نابود کردند؛ از شوالیه تاریکی تا انتقام‌جویان
- ۱۰ فیلم پرهزینه‌ی برتر تاریخ سینما
شبکه‌ی اجتماعی رددیت (Reddit) باتوجه به نظر مخاطبان خود در مقاله‌ی پیش‌رو فیلم‌هایی را که در بین مخاطبان دودسته‌گی ایجاد کرده‌اند را انتخاب نموده و چرایی چنین پیش‌آمدی را توضیح داده‌است. در این لیست فیلم‌هایی از ژانرهای مختلف به چشم می‌خورد؛ از فیلم‌های ترسناک با تبلیغات نامطلوب گرفته تا فیلم‌هایی که به مسائل اجتماعی پرداخته‌اند.
در ادامه ۱۰ فیلم معروفی که مخاطبان خود را به دو دسته تقسیم کرده‌اند، معرفی می‌کنیم:
۱. جوکر (Joker)
- محصول: ۲۰۱۹
- کارگردان: تاد فیلیپس
- بازیگران: واکین فینیکس، رابرت دنیرو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۵۹ از ۱۰۰
جوکر تاد فیلیپس از موردانتظارترین فیلم‌های سال ۲۰۱۹ بود. فیلمی که پس از انتشار با نقدهای ضدونقیض فراوانی روبرو شد. جوکر تاد فیلیپس بسیاری از سوال‌های مخاطبان را بی‌جواب گذاشت و قرار شد به این سوال‌ها در قسمت بعدی فیلم پاسخ دهد و همین بود که باعث شد بسیاری از مخاطبان با احساس سرخوردگی سالن‌های سینما را ترک کنند.
در جوکر، فیلیپس سعی کرده‌است چگونگی شکل‌گیری این شخصیت منفی شناخته‌شده را با استفاده از نزدیک ساختن او به یک انسان معمولی تشریح کند و همین تعریف ارائه‌شده از شخصیت جوکر باعث شد بسیاری از مخاطبان از این شخصیت و این فیلم دلسرد شوند و نتوانند با شخصیتی که پیش از این در فیلم‌های دیگر به‌عنوان شخصیتی خاص و متفاوت معرفی شده بود ارتباط برقرار کنند.
بسیاری از منتقدان شکل‌گیری شخصیتی فانتزی، چه مثبت و چه منفی، بدون عنصر تخیل را غیرممکن می‌دانند و این را بزرگ‌ترین ایراد جوکر تاد فیلیپس برمی‌شمرند. جوکر فینیکس شخصیتی انسانی‌تر از جوکرهای پیش از خود دارد و همین نکته او را برای مخاطب دسترسی‌پذیر می‌کند و به همین دلیل است که برخی مخاطبان آن را بیش از جوکرهای پیشین می‌پسندند و برخی دیگر نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.
۲. باشگاه مشت‌زنی (Fight Club)
- محصول: ۱۹۹۹
- کارگردان: دیوید فینچر
- بازیگران: ادوارد نورتون، برد پیت
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
باشگاه مشت‌زنی فینچر امروزه هم با تفکرات و احساسات مخاطبان خود بازی می‌کند و باعث می‌شود بسیاری از آن‌ها مدت‌ها به دنبال یافتن معنای نهایی فیلم و هدف از ساخته‌شدن آن دچار درگیری درونی شوند. همین نکته که باعث می‌شود بسیاری از این فیلم متنفر شوند و آن را بی‌معنا بخوانند در همان حال این فیلم را تبدیل به یکی از فیلم‌های کالت و دارای طرفداران دوآتیشه کرده‌است.
چهارمین فیلم فینچر سرشار از دیالوگ‌های هوشمندانه می‌باشد و دارای یکی از پیچیده‌ترین خط‌های داستانی تاریخ سینما، با پایان‌بندی‌ای شوکه‌کننده، است. این دیالوگ‌ها و پیچش‌های داستانی غیرمنتظره‌ی فیلم باعث شده‌است بسیاری از مخاطبان به شکل دیوانه‌واری عاشق این فیلم شوند و هم‌زمان بسیاری دیگر از مخاطبان این فیلم را به عنوان فیلمی مسموم و سرشار از عقده‌های مردانگی شناسایی کنند.
۳. زن جوان نوید دهنده (Promising Young Woman)
- محصول: ۲۰۲۰
- کارگردان: امرالد فنل
- بازیگران: کری مولیگان، بو بورنهام
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰
دومین فیلم فنل بی‌شک توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کرد و به عقیده‌ی بسیاری از آن‌ها پرتره‌ی کم‌نظیری از زندگی روزانه‌ی یک زن مبارز را به‌خوبی ترسیم نمود، اگرچه به عقیده‌ی برخی دیگر، فیلم بیش از حد افراطی است و در صحنه‌هایی که شخصیت اصلی، مردها را به خانه می‌برد و آن‌ها را می‌ترساند، زیاده‌روی کرده و نگاه بیش از حد جنسی‌ای داشته‌است.
به عقیده‌ی بسیاری از زوج‌های جوان این فیلم باعث ایجاد نطفه‌ی جدایی در بین‌شان شده‌است و به عقیده‌ی بعضی از مخاطبانی که پیش‌تر مورد سواستفاده‌ی جنسی قرارگرفته بودند، این فیلم یک شاهکار سینمایی بوده که باعث شده‌است صدای آن‌ها شنیده شود.
۴. ناپلئون دینامیت (Napoleon Dynamite)
- محصول: ۲۰۰۴
- کارگردان: جارد هس
- بازیگران: جون هدر، جون گریس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۲ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
این فیلم هنوز هم یکی از فیلم‌های کمدی دبیرستانی محبوب بسیاری از مخاطبان است، ولی برای برخی دیگر فیلمی است غیرواقعی که نتوانسته‌اند با شخصیت‌هایش ارتباط مناسبی برقرار کنند. ناپلئون دینامیت به دنبال دیالوگ‌های قابل بازگویی و به‌شدت خاص خود توانسته‌است طرفداران مخصوص خود را پیدا کند، اما به دنبال همین دیالوگ‌ها برای بعضی دیگر از مخاطبان تبدیل به فیلمی بی‌معنا و مبهم گردیده‌است. منصفانه است که بگوییم این فیلم بسیاری از مخاطبان را از خنده‌ی زیاد به گریه انداخته و بسیاری دیگر را گیج و مبهوت رها ساخته است.
۵. به‌سوی طبیعت وحشی (Into the Wild)
- محصول: ۲۰۰۷
- کارگردان: شان پن
- بازیگران: امیل هرش، هال هالبروک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰
به‌سوی طبیعت وحشی مخاطبانش را ترغیب می‌کند تا به ماجراجویی بپردازند و به دور از تکنولوژی و مدرنیته و متعلقات مادی سعی کنند من واقعی خود را کشف نمایند. برای برخی مخاطبان این فیلم نتوانسته است آن‌گونه که باید الهام‌بخش باشد و از این‌رو تبدیل به فیلمی با داستانی معمولی و تکراری شده‌است.
برخی دیگر از مخاطبان اما چهارمین فیلم پن به عنوان کارگردان را فیلمی با داستانی روشن‌گرانه می‌دانند که به آن‌ها الهام بخشیده و آن‌ها را به مسیری متفاوت در زندگی سوق داده است. شخصیت اصلی فیلم هم یکی دیگر از دلایل اصلی دوگانگی مخاطبان است؛ چرا که به عقیده‌ی برخی این شخصیت فردی ماجراجو و هوشیار است و به عقیده‌ی برخی دیگر شخصیتی احمق و بی‌فکر.
۶. لا لا لند (La La Land)
- محصول: ۲۰۱۶
- کارگردان: دیمین شزل
- بازیگران: اما استون، رایان گاسلینگ
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰
فیلم برنده‌ی اسکار لا لا لند با تصاویر زیبا و خیره‌کننده‌ی خود از طلوع و غروب‌های رنگارنگ و لباس‌های زیبا، تبدیل به فیلمی ماندگار شده‌است. این فیلم داستان عاشقانه‌ی زوجی هنرمند را با حال‌وهوایی هالیوودی روایت می‌کند که به عقیده‌ی برخی از مخاطبان، با ارفاق، داستانی معمولی است.
اگرچه به عقیده‌ی بسیاری از مخاطبان لا لا لند سمفونی بی‌نقصی از تصاویر و موسیقی و بازیگری است، اما به عقیده‌ی برخی دیگر، این فیلم به‌جز تصاویر زیبا، هیچ چیز دیگری برای ارائه به مخاطب ندارد. پایان‌بندی غم‌انگیز فیلم هم یکی دیگر از اصلی‌ترین دلایلی است که بسیاری از مخاطبان ناامیدانه سالن‌های سینما را ترک کرده و نتوانسته‌اند آن را دوست داشته‌باشند.
۷. میدسامر (Midsommar)
- محصول: ۲۰۱۹
- کارگردان: آری استر
- بازیگران: فلورنس پیو، جک رینور
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
برخی معتقدند آری استر، در دومین فیلم بلند خود، بیش‌ازحد وارد جزییات شده و باعث سردرگمی مخاطبان گردیده‌است و برخی دیگر اعتقاد دارند این اصلی‌ترین تفاوت این فیلم با سایر فیلم‌های ترسناک است و دلیل اصلی خوب بودن آن. استر در این فیلم خود با روایت‌کردن داستانی ترسناک، در محیطی زیبا، چهارچوب‌های ژانر وحشت را جابه‌جا کرده‌است و این عمل او چیزی نبود که موردانتظار مخاطبان ژانر وحشت باشد.
بعضی از مخاطبان، این نوآوری استر را دمیدن جانی دوباره به ژانر وحشت می‌دانند و تبدیل به طرفداران پروپاقرص این فیلم شده‌اند و برخی دیگر این نوآوری را باعث ناتوانی فیلم در القای احساس ترس به مخاطب برمی‌شمرند. بااین‌حال، تمام کسانی که با فضاسازی و شخصیت‌پردازی‌های فیلم استر مشکل دارند، هم‌چنان بر درخشان بودن تصویربرداری آن گواهی می‌دهند.
۸. گمشده در ترجمه (Lost in Translation)
- محصول: ۲۰۱۹
- کارگردان: سوفیا کوپولا
- بازیگران: بیل مری، اسکارلت جوهانسون
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
گمشده در ترجمه فیلمی است که به عنوان سرآغاز بازیگری حرفه‌ای اسکارلت جوهانسون شناخته می‌شود و اگرچه تبدیل به یکی از فیلم‌های کالت با طرفداران دائمی شده، با انتقادهای فراوانی هم روبه‌رو شده‌است. بسیاری از مخاطبان، دلباخته‌ی داستان متفاوت فیلم و رابطه‌ی خاص دو شخصیت اصلی آن که از طریق تصاویری زیبا روایت می‌شود، شده‌اند و آن را فیلمی شاعرانه درباره‌ی دو روح مجروح که در تلاشند زخم‌های یک‌دیگر را التیام ببخشند می‌دانند، درحالی که برخی دیگر به دنبال فرهنگ ژاپنی تزریق شده به فضای فیلم، نتوانسته‌اند با آن ارتباط برقرار کنند.
۹. مادر! (Mother!)
- محصول: ۲۰۱۷
- کارگردان: دارن آرونوفسکی
- بازیگران: جنیفر لارنس، خاویر باردم
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۸ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۵ از ۱۰۰
برای بسیاری از مخاطبان، مادر آرونوفسکی یکی از قله‌های ژانر وحشت در تاریخ سینما محسوب می‌شود که آن را با آغوش باز می‌پذیرند، اما متاسفانه تبلیغات غلط باعث شد برای بسیاری از مخاطبان انتظارات متفاوتی شکل بگیرد که پس از دیدن فیلم، به‌دنبال برآورده‌نشدن این انتظارات، بسیاری از مخاطبان با اوقات تلخ سالن‌های سینما را ترک کردند.
مادر، به عنوان یک داستان روانشناختی، بسیاری از مخاطبان خود را در دنیایی از سردرگمی‌ها و سوالات بی‌پاسخ رها نمود، اما به عنوان یک فیلم در ژانر وحشت توانست مخاطبان خود را از طریق جایگزینی عناصر تکراری با عناصر مذهبی و شاعرانه راضی نگه‌دارد. مادر سرشار از داستان‌های مخفی و زیرمتن‌های متفاوت بود که برای مخاطبان علاقه‌مند به چنین داستان‌هایی یک شاهکار به حساب می‌آید و مخاطبان بی‌علاقه را تنها به سردرگمی می‌کشاند.
۱۰. درخت زندگی (The Tree of Life)
- محصول: ۲۰۱۱
- کارگردان: ترنس مالیک
- بازیگران: برد پیت، جسیکا چستین
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۴ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۵ از ۱۰۰
پنجمین فیلم مالیک بسیاری از عناصر اصلی یک فیلم را رها کرد و به جای آن‌ها عناصر تجربی متفاوتی را جایگزین نمود. این فیلم بصری خیره‌کننده با توجه به نگاه ویژه‌اش به مراحل مختلف زندگی یک انسان توانست تاثیر فراوانی برمخاطبان خود بگذارد و به همین دلیل است که بسیاری از مخاطبان از آن به عنوان فیلمی فراموش‌نشدنی یاد می‌کنند.
همین نگاه متفاوت اما باعث شد برخی از مخاطبان پس از تماشای این فیلم با سوال‌های بنیادینی نسبت به زندگی خود روبه‌رو شوند و به تخلیه‌ی روانی‌ای که هنگام رفتن به سینما به دنبال آن بودند، دست نیابند. این نگاه خاص فیلم، آن را تبدیل به فیلمی کاملا شخصی نمود که هر مخاطبی باتوجه به گذشته و سلیقه‌ی خودش به آن واکنش نشان می‌دهد.
منبع: screenrant
خیلی ممنون از این مطلب خوب. واقعاً حداقل توی ۷ مورد از ۱۰ مورد موافقم که سلیقه خیلی تأثیر داره.